“ฉันไม่ได้ขอให้พวกนายออกไปใช่ไหม”
ทั้งสามชะงักทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น และหันกลับมาอย่างช้าๆ ด้วยแววตาระแวดระวัง
“เอ่อ คุณกุสตาฟ เราเคารพคุณมากจริงๆ ได้โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะ เราจะไม่ทําให้เกิดปัญหาอีกต่อไป” หญิงสาวผมแดงพูดออกมาด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว ขณะที่เธอหันกลับมาอีกครั้งกับลูกน้องของเธอ
“ไม่มีใครจะได้ออกไป” กุสตาฟพูดแล้วดีดนิ้ว
เป๋าะ!
ปัง ปัง ปัง
จู่ๆ ประตูเหล็กก็กระแทกลงตรงส่วนต่างๆ ของห้องเก็บของ กักขังทุกคนไว้ข้างใน ทั้งสามคนมองไปรอบๆ และมองดูตัวเองด้วยความกังวล ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากุสตาฟ
“ฟังนะ คุณกุสตาฟ เรารู้ว่าตอนนี้คุณเป็นคนสําคัญ แต่เราจะไม่ยอมรับการถูกต้อนให้จนมุม” ผู้หญิงคนนั้นกัดฟัน ขณะที่เธอเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทางที่แน่วแน่
“ถ้าคุณอยากกําจัดพวกเรา เราจะไม่คุยกันโดยไม่สู้กันก่อนใช่ไหม”
ชัคคค!
ผมของเธอกลายเป็นใบมีดแทงที่สั่นสะท้าน ขณะที่มันลอยอยู่เหนือศีรษะของเธอ
ชายที่มีหนวดเคราสีเขียวเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง และในเวลาไม่กี่วินาที เขาก็มีลักษณะเหมือนจิ้งจก และมีปีกค้างคาวขนาดปานกลาง สําหรับผู้ชายที่มีหัวสีม่วง ไฟสีดําพุ่งออกมาจากหัวของเขาและเริ่มลอยอยู่เหนือเขา ในขณะที่หมัดของเขาเคลือบด้วยเปลวไฟสีดําเหล่านี้
บราวยังเตรียมตัวสําหรับการต่อสู้และกําลังจะก้าวไปข้างหน้า เมื่อกุสตาฟยกมือขึ้นเพื่อให้สัญญาณให้เขาถอยกลับ กุสตาฟเดินไปทางทั้งสามอย่างสบาย ๆ ซึ่งกําลังถอยหลังอย่างช้าๆ
“เราทุกคนล้วนอยู่ในแรงค์ serial … มันอยู่เหนือหัวแล้ว เจ้าหนู” ชายหัวสีม่วงที่มีเปลวเพลิงสีดําลอยอยู่เหนือเขาเปล่งเสียงออกมา
กุสตาฟมาถึงต่อหน้าพวกเขา อย่างไรก็ตาม แทนที่จะแสดงท่าต่อสู้ เขาพูด
“เราคุยกันทางโน้นได้ไหม” กุสตาฟชี้ไปที่พื้นที่สํานักงานไปทางตะวันออก ห้องนี้เป็นหนึ่งในห้องเล็กๆ ที่เขาเตรียมเป็นสํานักงานสําหรับตัวเอง เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นผู้บริหารบริษัท
“ฮะ?” ทั้งสามคนเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ
พวกเขารู้สึกว่าหูของพวกเขากําลังเล่นตลกกับพวกเขา เนื่องจากการกระทําของกุสตาฟทําให้พวกเขามีเจตนาที่จะแสดงความคิดชั่วร้ายต่อพวกเขา
กุสตาฟไม่ได้พูดซ้ํา แต่เขาเริ่มเดินไปทางสํานักงานแทน
ทั้งสามคนตัดสินใจที่จะติดตามเขา หลังจากจ้องมองกันและกันอย่างสงสัย
พวกเขามาถึงห้องท่างานเล็กๆ และกุสตาฟนั่งลงในที่นั่งในสํานักงานของเขา ขณะโบกมือให้ผู้หญิงผมแดงนั่งเท่านั้น อีก 2 คนต้องยืนข้างเธอ
“ก่อนอื่น ฉันอยากรู้ว่าคุณทํางานให้ใคร” กุสตาฟพูดขณะจ้องไปที่หญิงสาว
เธอจ้องกลับมาที่เขาครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถึงทีมล่าสัตว์เลือดผสมของพวกเขา “ปีกอินทรี” ซึ่งบังเอิญเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งในเมือง
เธออธิบายต่อไปว่า “ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆ ไม่มีองค์กรนักล่าหลักที่ควบคุมองค์กรนักล่าอื่นๆภายในเมือง นี่เป็นเพราะว่านักล่าไม่สามารถล่าสัตว์เลือดผสมภายในเมืองได้”
เมืองอื่นๆ มากมายมีองค์กรนักล่าหลักที่ปกป้องสิทธิ์ของนักล่าและรวบรวมส่วนแบ่งจากรายได้ทุกเดือนหรือทุกสัปดาห์ที่หน่วยงานสร้างขึ้น
ตามที่เธอกล่าว สิ่งนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นในเมืองแพลงก์ตอนเพราะพวกเขาไม่ได้มีการล่าพวกมันภายใน และผู้ที่ล่าในเขตชานเมืองของเมืองแทบจะไม่สามารถได้รับร่างของสัตว์เลือดผสมมากมาย เว้นแต่พวกเขาจะไปไกลกว่านั้นไปยังดินแดนที่ยังไม่ได้สํารวจ ซึ่งค่อนข้างอันตราย
อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับข่าวว่า บริษัทฮันเตอร์คริมสัน ขายชิ้นส่วนของสัตว์เลือดผสมได้อย่างง่ายดายและมีความอุดมสมบูรณ์ พวกเขาทําการวิจัยและสังเกตเห็นว่านี่เป็นกรณีจริง โดยเห็นวิธีการจัดส่งทั่วทุกส่วนของเมือง
เนื่องจากทีมของพวกเขาไม่ได้พวกสัตว์เลือดผสมมากหรือทําเงินได้มาก หัวหน้าของพวกเขาจึงมอบหมายหน้าที่ปลอมตัวให้พวกเขาเป็นองค์กรนักล่าหลักที่ปกป้องสิทธิ์ของนักล่า ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถรีดไถองค์กรของกุสตาฟได้
เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาที่นี่หลายครั้ง แต่บราวไม่ได้ซื้อเรื่องไร้สาระและบอกพวกเขาเสมอ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แจ้งให้กุสตาฟทราบเรื่องนี้ เพราะเขาไม่ต้องการให้กุสตาฟคิดว่าตนเองไม่มีความสามารถเพียงพอ
ทั้งสองคนที่ด้านข้างได้ยินคําบรรยายของผู้นําหญิงของพวกเขา ซึ่งบังเอิญเป็นรองกัปตันทีมล่าสัตว์เลือดผสมของพวกเขา และตกใจที่เธอเปิดเผยทุกอย่างให้กุสตาฟรู้
พวกเขาพยายามส่งสัญญาณให้เธอไม่เปิดเผยทุกอย่าง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อสัญญาณของพวกเขาโดยสิ้นเชิง
“อ่อ เข้าใจแล้ว” กุสตาฟพยักหน้าด้วยความเข้าใจหลังจากพูดจบ
“คุณดูเหมือนคนเฉียบแหลม ดังนั้นฉันจะพูดให้ตรงประเด็น” กุสตาฟพูดก่อนเอนหลังพิงเก้าอี้ของเขาด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนโป๊กเกอร์
“ฉันต้องการจ้างพวกคุณทั้งสามคน” กุสตาฟกล่าว
“อะไร?” ทั้งสองข้างผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาด้วยท่าทางไม่เชื่อ
อย่างไรก็ตาม หญิงผมแดงไม่แปลกใจเลย เธอรู้ว่ากุสตาฟจะไม่เพียงแค่เรียกพวกเขาไปที่ออฟฟิศของเขาโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร
“เหมือนกับที่คุณเคยได้ยินมา…ฉันอยากให้คุณทั้งสามคนเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทฮันเตอร์ คริมสัน” ชายทั้งสองยังคงมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น และไม่สามารถให้คําตอบได้ครู่หนึ่ง
“เข้าร่วมหน่วยงานล่าสัตว์ของฉันเพื่อรับผลประโยชน์ที่ดีกว่าที่เคยทําใน อื่ม นี้มันเรียกว่าอะไรอีก ชื่อทีมของคุณงั้นเหรอ?” กุสตาฟถาม
“อินทรีไร้พ่าย…” ก่อนที่ชายผมม่วงจะพูดจบ กุสตาฟก็พูดแทรก
“ไม่มีใครสนใจ” เขาเอ่ยขึ้น
ชายหัวม่วง “…”
ชายเคราสีเขียว “…”
“เข้าร่วมกับฉัน” กุสตาฟเสริม ขณะที่เขาประสานฝ่ามือบนโต๊ะและเอนกรามบนหมัดที่ยกขึ้น
พวกเขาจ้องตากันซ้ําแล้วซ้ําเล่า ในขณะที่ผู้หญิงผมแดงยิ้มและจ้องกลับมาที่กุสตาฟ
“คุณมีข้อเสนออะไรในใจ” เธอถามด้วยรอยยิ้มเย้ายวน
กุสตาฟยิ้มกลับก่อนจะตอบว่า “รายได้ของคุณตอนนี้เท่าไหร่”
