สถานที่ที่มันเกือบจะกินกุสตาฟเป็นครั้งสุดท้ายยังคงว่างเปล่า เพราะต้นไม้และพืชพันธุ์ เนื่องจากร่างใหญ่ของมันทําให้ต้นไม้ปลอดโปร่งราวกับแท่งไม้เล็กๆ
กุสตาฟอยู่ในตําแหน่งปัจจุบันของเขา ในขณะที่เขาส่งความรู้สึกเข้าไปในตัวเองเพื่อถ่ายทอดพลังของยาร์กี้
สัตว์เลือดผสมยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ทําลายต้นไม่ไปรอบ ๆ เมื่อแสงสีชมพูส่องประกายออกมาจากข้างหน้าไม่กี่เมตรในทันใด
ปุดๆๆๆ!
แสงสีชมพูแผ่กระจายไปทั่วบริเวณป่าเล็กๆ แห่งนี้ ทําให้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่หยุดเคลื่อนไหว
สิ่งมีชีวิตเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อร่างกายได้รับแสงสีม่วงที่ปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ
ณ จุดนี้ กุสตาฟมองเห็นได้ชัดเจน เนื่องจากมีพลังงานมหาศาลที่แผ่ออกมาจากสิ่งมีชีวิตที่รู้จักกุสตาฟ แต่ไม่เหมือนครั้งก่อน มันสามารถสัมผัสได้ถึงอันตรายที่มาจากเขา
มันจ้องไปที่กุสตาฟด้วยความสับสนไม่กี่วินาที
กสตาฟรู้ว่ามันมองเห็นเขาได้แล้ว เขาจึงยืนขึ้นและกระโดดขึ้นไปบนยอดไม้ด้วยมือที่ยื่นออกมา
ดวงตาของเขาเป็นสีชมพูระยิบระยับอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่รัศมีที่ไหลออกมาจากตัวเขายังคงแข็งแกร่งเช่นเคย
ใบหน้าสัตว์เลือดผสมแหงนขึ้น เมื่อจ้องมองที่กุสตาฟด้วยท่าทางไม่สบายใจ เนื่องจากเห็นรูปลักษณ์อันสง่างามรอบตัวเขา
ตึบๆๆ!
เมื่อกินอิ่มแล้ว จู่ๆ หัวที่โตของมันก็ก้มลงไปทางทิศทางของกุสตาฟ
“โดนนี่ซะ!”
กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาด้วยมือที่ยื่นออกไปของเขาที่ไปในทิศทางของสิ่งมีชีวิต
ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตก็รู้สึกถึงพลังลึกลับที่ไหลผ่านร่างกายทั้งหมด
ยิ้ม!
ร่างของมันปฏิเสธที่จะฟังค่าสั่งของมัน และจู่ ๆ ก็กระแทกกับพื้นต่อหน้ากุสตาฟ
หัวของมันใหญ่เท่ากับต้นไม้ที่กุสตาฟยืนอยู่ ดังนั้นกุสตาฟจึงมองเห็นดวงตาของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้ามัน
ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตกําลังคํานับเขา
มันทํางานงั้นเหรอ? กุสตาฟกล่าวภายในด้วยแววตาอิ่มเอิบใจ ขณะที่จ้องมองไปที่สิ่งมีชีวิต
สิ่งมีชีวิตมีความไม่พอใจในสายตาของมัน ในขณะที่มันพยายามต่อสู้กับพลังแปลก ๆ อย่างไรก็ตาม ความกลัวบางอย่างก่าลังคืบคลานเข้ามาในจิตใจ ขณะที่มันจ้องไปที่ดวงตาที่เปล่งประกายของกุสตาฟ
กสตาฟก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และเหยียบไปที่หัวของสิ่งมีชีวิต
เขาเป็นเหมือนจุดเล็กๆ บนหัวที่ใหญ่โตของมัน แต่กุสตาฟชอบความรู้สึกนี้
“ลุกขึ้น!” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมา
ตู้มมมมมมมมมมมม!
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ลุกขึ้นพร้อมกับกุสตาฟอยู่ด้านบน
เขาและมันอยู่บนอากาศมากกว่า 3,000 ฟุต เนื่องจากขนาดที่ใหญ่ และกุสตาฟจ้องไปที่ป่าข้างหน้า
กุสตาฟยิ้ม ในขณะที่เขาต้องการให้สิ่งมีชีวิตตัวนี้ไปข้างหน้า และมันก็เป็นเช่นนั้น
“ดังนั้น นี่คือสิ่งที่ทําให้คนอื่นยอมจํานนต่อความต้องการของคุณ…” กุสตาฟพึมพํา ขณะที่สิ่งมีชีวิตดังกล่าวเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วทําให้ลมพัดผมของเขาไปข้างหลัง
(“เฮ้ ไอ้โง่ แกไม่สังเกตอะไรเลยเหรอ?”) จู่ๆ ระบบก็เปล่งเสียงออกมา ทําให้กุสตาฟหลุดจากความคิดที่ร่าเริงของเขา
“มันคืออะไร?’ กุสตาฟถาม
(“มองไปรอบๆ ตัวนายซะ”) เธอเปล่งเสียงออกมา
“ฮะ?” กุสตาฟทําตามที่บอกและมองไปรอบๆ
ตอนแรกเขาไม่ได้สังเกตอะไรเลย แต่ในวินาทีต่อมา ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
ระยะที่ยาร์กี้ของเขาครอบคลุมนั้นลดลงอย่างรวดเร็ว
ก่อนหน้านี้มันครอบคลุมพื้นที่ป่าทั้งหมดรอบตัวพวกเขา แต่ตอนนี้มันครอบคลุมเพียงประมาณ 1 ใน 3 ของพื้นที่ป่าและยังคงหดตัว
“เกิดอะไรขึ้น?” กุสตาฟรู้สึกสับสน ในขณะที่เขากระโดดออกจากร่างงูอย่างรวดเร็ว และตกลงบนต้นไม้ข้างหน้า
เขารีบสั่งสิ่งมีชีวิตให้ออกห่างจากเขา เต็มใจให้มันเคลื่อนที่ไปในทิศทางตรงกันข้าม
กุสตาฟเริ่มวิ่งด้วยความเร็วที่รวดเร็ว ซึ่งเขาสามารถเคลื่อนที่ได้ ในขณะที่ยาร์กี้หดตัวอย่างรวดเร็ว
พล็บๆๆๆๆ!
ภายในไม่กี่วินาทีที่มันหดกลับเข้าไปในตัวเขา พื้นที่นั้นก็กลับคืนสู่สภาพปกติ
เขาได้ทําตัวห่างออกจากสิ่งมีชีวิตนั้นเล็กน้อย เมื่อมันกลับมาควบคุมร่างกายของมันได้ เนื่องจากยาร์กี้ที่กําลังหดกลับ
สิ่งมีชีวิตที่ว่าการกระทําของมันได้ เมื่อครูที่แล้วก็เต็มไปด้วยความอดกลั้นและความปวดร้าว ซึ่งสามารถมองเห็นได้บนใบหน้าของมัน
มันกําลังจะหันหลังกลับ เพื่อจัดการกับสิ่งมีชีวิตที่ต่ําต้อย ซึ่งทําให้มันแสดงท่าทีที่เสื่อมทรามเช่นนี้ เมื่อจู่ๆ การระเบิดครั้งใหญ่ก็เขย่าบริเวณหางของมัน
ปั้ม!
การระเบิดนั้นดังและทรงพลัง ครอบคลุมส่วนหางขนาดใหญ่ และทําให้ต้นไม้ 3 ต้นในบริเวณใกล้เคียงแตกออกจากกัน
อย่างไรก็ตาม หางของมันได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
โดยไม่คํานึงว่าสิ่งนี้ยังคงทําให้การไล่ล่าของสิ่งมีชีวิตช้าลง
มันส่งเสียงฟู ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าโกรธ เมื่อตาของมันดิ้น ขณะจ้องไปที่หางของมัน
เมื่อคิดว่ามีคนอื่นโจมตี มันจึงหันกลับมาตรวจสอบทิศทางของผู้โจมตี แต่ไม่พบใครที่นั่น
หลังจากสํารวจพื้นที่อีกไม่กี่วินาที มันก็หันหลังกลับเพื่อตรวจหากุสตาฟ อย่างไรก็ตาม กุสตาฟจากไปนานแล้ว
เขาใช้เวลานั้นหนีออกจากพื้นที่ป่าเล็ก ๆ และกําลังกระโดดข้ามลําธารเล็ก ๆ ที่อยู่บนเส้นทางที่จะออกจากชายแดน
ประมาณ 5 นาทีต่อมา กุสตาฟก็มาถึงนอกเขตแล้ว
“เฮ้อ” เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะเดินไปที่ต้นไม้ที่ใกล้ที่สุดและยืนอยู่ใต้ร่มเงา
“ใกล้แล้ว” กุสตาฟพึมพํา ขณะนั่งหน้าโคนของต้นไม้และเอนหลังพิงกับต้นไม้
เขาได้ใช้พลังงาน 60 ลูกที่เขาเสกมาก่อนและซ่อนมันด้วยพลังงานโน้มถ่วง เขาทําให้พวกมันระเบิดที่หางของสิ่งมีชีวิตนั้น ดังนั้นมันจึงคิดว่ามันถูกโจมตีจากด้านหลัง
กุสตาฟหายาร์กี้ในตัวเขาและพบว่าพลังงานของมันหมด
มันหมดเร็วเกินไป…” กุสตาฟพูดภายในด้วยท่าทางผิดหวัง
เฮ้ ระบบ เธอไม่ได้บอกฉันว่ามันจะใช้เวลาเพียง 52 วินาที กุสตาฟค่านวณระยะเวลาที่เขาใช้ใช้ยาร์กี้
(“ไม่ มันไม่น่าจะหมดเร็วขนาดนี้”) ระบบกล่าวด้วยความประหลาดใจเช่นกัน
(“แม้ว่ายาร์กี้ของนายน่าจะยังอยู่ในช่วงแรกเริ่มและอ่อนแอ… มันจะไม่ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตเลย มันสามารถปราบสิ่งมีชีวิตได้อย่างสมบูรณ์จนพลังงานหมด…”) ระบบเสริมเมื่อกุสตาฟได้ยินเช่นนั้น การแสดงออกของเขาเปลี่ยนจากสับสนเป็นครุ่นคิดแทน
“บางที…”กุสตาฟมีสีหน้าเป็นประกายด้วยท่าทางสํานึก “ฉันมี 2 ทฤษฎี”
