“อืม แต่ถ้าเธอตายไปแล้วล่ะ 2 ปีเลยนะ และก่อนที่เธอจะแข็งแกร่งพอที่จะไปปฏิบัติภารกิจอวกาศ หลายปีจะผ่านไป… แม้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ อะไรทําให้คิดว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ?” กุสตาฟถามอย่างมองโลกในแง่ร้าย
“ฉันเชื่อว่าเธอยังอยู่” มาทิลด้าตอบ
“นั่นก็แค่ความคิดไร้เดียงสา” กุสตาฟตอบพร้อมส่ายหัวอย่างสงสาร
“ก็ยังดีกว่าต้องนั่งบนความสิ้นหวัง…” มาทิลด้าพูดด้วยท่าทางแน่วแน่ “ฉันจะช่วยดาเรียและคนของเธอ…ถ้าดาเรียตาย.. ช่วยให้เกียรติความทรงจําของเธอด้วยการช่วยชีวิตผู้คนของเธอ”
กุสตาฟถอนหายใจ เมื่อได้ยินเช่นนั้นและหันไปเผชิญหน้ากับมาทิลด้า “ดังนั้น เหตุผลหลักที่เธอต้องการฉันจริงๆ ไม่ใช่แค่เพื่อขัดขวางการหมั้นของเธอ แต่ยังช่วยให้เธอช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้ และผู้คนของเธอด้วยใช่ไหม” กุสตาฟกล่าว
“ใช่ ได้โปรด… ฉันขอโทษที่ปิดบังทุกอย่างจากนายจนถึงตอนนี้… ฉันจะเข้าใจทั้งหมด ถ้านายตัดสินใจที่จะกลับออกไปตอนนี้” มาทิลด้าจองที่พื้นขณะที่เธอพูด
กุสตาฟยืนอยู่ข้างหน้ามาทิลด้าและยกมือขวาขึ้น ก่อนจะวางลงบนศีรษะของเธอ
“ฉันคิดว่าน่าชื่นชมที่เธอคิดที่จะทําแบบนั้นกับคนที่เธอตัดขาดจากกันนานถึง 7 ปี” กุสตาฟกล่าว ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
“ตอนแรกฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับความตั้งใจของเธอ แต่ตอนนี้ ทุกอย่างกระจ่างแล้ว” กุสตาฟกล่าวพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“ฉันจะช่วยเธอ..” ทันทีที่คําพูดเหล่านั้นหลุดออกจากปากของเขา รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาทิลด้า ขณะที่เธอกระโดดเข้าสู่อ้อมกอดของกุสตาฟ
“ขอบคุณ” เธอพึมพําอย่างร่าเริง ขณะที่กอดร่างของเขาไว้กับเธอ
“โว้ว” กุสตาฟแปลกใจที่จู่ๆ ก็โอบกอดเขาไว้ และถูกผลักไปข้างหลังจนหลังพิงต้นไม้ “อะ แฮม” กุสตาฟเปล่งเสียง ทําให้มาทิลด้าน้ําตาซึมฟื้นความรู้สึกของเธอ
ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ขณะที่เธอรีบแยกตัวจากเขาอย่างรวดเร็ว
“เธอยังไม่ปล่อยให้ฉันพูดจบ…ฉันจะช่วยตราบใดที่มันไม่ขัดแย้งกับเป้าหมายของฉัน เพราะฉันมีแผนจะท่องเที่ยวกาแล็กซี่ด้วย” กุสตาฟกล่าว
“ฉันเข้าใจ” มาทิลด้าแสดงฟันขาวที่สวยงามทั้งชุดของเธอขณะที่เธอเปล่งเสียงออกมา
“อืม ก็ได้” กุสตาฟคาดว่าเธอจะต้องผิดหวังกับคําพูดของเขา แต่เธอก็ยังดูไฮเปอร์
“อย่างที่เราพูด เราต้องเริ่มวางแผนโดยเร็วที่สุด และเธอต้องกลายเป็น …” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดจบประโยค มีคนตะโกนชื่อของเขาจากข้างบน
มาทิลด้าหันกลับมาและสังเกตเห็นแองจอยู่ไกลๆ
“เราจะหารือเรื่องนี้ในภายหลัง” กุสตาฟกล่าว ขณะที่ทั้งคู่เริ่มเดินไปข้างหน้า
แองจี้กําลังเดินไปทางนั้นพร้อมกับ อีอี, เกลด, เรีย และทีม พร้อมกับทหารยาม 2-3 คนจากตระกูลไควเอิน พวกเขาสังเกตเห็นกุสตาฟและมาทิลด้ามาจากข้างหน้าเคียงข้างกัน
ยามบางคนคนถึงกับแสดงความชื่นชมยินดี เมื่อสังเกตเห็นกุสตาฟและมาทิลด้า
-“คุณหนูมาทิลด้าและคุณชายกุสตาฟเป็นคู่ที่ลงตัว”
หนึ่งในนั้นเปล่งเสียงออกมา
หน้าผากของแองจี้ยนลง เมื่อได้ยินอย่างนั้น เธออยากจะกรีดร้องว่า หุบปาก แต่เธอก็รั้งตัวเองไว้
“กุสตาฟ มาทิลด้า คุณทั้งคู่หายไปพักใหญ่แล้ว…” เรียพูดขึ้นเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กัน
“เรามีเรื่องส่วนตัวจะคุยกัน…” กุสตาฟตอบเมื่อพวกเขามาถึงตรงหน้าพวกเขา
“ธุระส่วนตัว?” นี่เป็นคําถามเดียวกันในใจของทุกคน แต่เรียเป็นคนเดียวที่โง่พอที่จะพูดออกมา
“ไม่ใช่เรื่องของนาย” มาทิลด้าตอบ
เรีย”…”
“เฮ้ ฉันต้องไปแล้ว ฉันต้องกลับบ้านไปหาแม่” อีอีพูดออกมา ขณะที่ยืนอยู่หน้ากุสตาฟ
“สักวันนายควรจะเจอพี่สาวฉัน…เธอเป็นแฟนตัวยงของนาย” อีอีกล่าวเสริม
“โอ้ฉันไม่คิดอย่างนั้น” กุสตาฟตอบ “คุณ 2 คนจะสร้างลูกที่น่ารักด้วยกัน… และเธอยังโสด” อีอีขยิบตา ขณะที่เขาพูดเสริม ทําให้เรียกับทีมหัวเราะคิกคักตามหลัง
แองจี้ไม่คิดว่าคําพูดนั้นตลก หน้าผากของเธอจึงยนมากยิ่งขึ้น เกลดอยู่เคียงข้างเพื่อนของ เธอ เธอจึงไม่หัวเราะเช่นกัน
กุสตาฟหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดว่า “เอาล่ะ นายต้องไปแล้ว”
“ใช่ ฉันคิดว่าฉันกําลังจะไป… ก่อนที่แองจี้จะจ้องฉันจนตาย” อีอีพูดขณะที่เขาสังเกตเห็นแววตาอันมืดมนของแองจี้
“ระวังตัวด้วย” อีอีจับมือกุสตาฟ ก่อนจะหันหลังกลับพร้อมกับยามบางคนที่คอยคุ้มกันเขา
“ฉันคิดว่าจะให้พวกเธอตามไปก่อน” กุสตาฟพูด ขณะที่เขาเริ่มเดินจากไปเช่นกัน
เรีย และ ทีม ตามหลัง โดยทิ้งแองจี้,เกลดและมาทิลด้าไว้ที่นั่น
มาทิลด้ายิ้มให้ทั้งสองคน ก่อนจะโบกมือให้ทั้งสองตามเธอกลับบ้าน
หลายนาทีต่อมา สามสาวนั่งในพื้นที่รับประทานอาหารและเริ่มพูดคุยกัน
“มาทิลด้า เธอชอบกุสตาฟไหม” แองจี้ถามด้วยน้ําเสียงสั่นเครือเล็กน้อย
“ฮะ?” มาทิลด้าอุทานด้วยท่าทางสับสน 1 ชั่วโมงต่อมา กุสตาฟและแองจี้กลับมาถึงบ้าน
แองจี้ดูบวมขึ้นและค่อนข้างพอใจ เมื่อพวกเขาลงจากรถที่พาพวกเขากลับมา
เธอกับกุสตาฟเดินขึ้นไปชั้นบนไปยังชั้นสุดท้ายท่ามกลางความสนใจและมองด้วยความชื่นชม ยินดีที่เพื่อนบ้านของพวกเขาจ้องมองมาที่พวกเขา
เมื่อพวกเขามาถึงทางเดิน แองจี้ก็พูดขึ้น “กุสตาฟ ยังจํานัดของเราในวันพรุ่งนี้ได้ไหม” แองจี้ ถาม
“อืม… เธออยากให้เราไปที่ไหน” กุสตาฟถาม
“พรุ่งนี้เจอกันที่ร้านอาหารเครมลิน ก่อนห้าโมงเย็น โอเคไหม?” แองจี้ถาม
“5 โมงเย็น… ได้เลย” กุสตาฟตอบ เมื่อมาถึงหน้าอพาร์ตเมนต์ของกันและกัน แองจี้บอกลาเขาและเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเธอ ขณะที่เธอปิดประตูอยู่ด้านหลัง เธอถอนหายใจยาวแล้วเอนหลังพิงประตู “ฉันจะต้องใช้คําแนะนําที่เกลดให้มา” เธอพึมพําใต้ลมหายใจก่อนจะเดินต่อไป
กุสตาฟก็มาถึงอพาร์ตเมนต์ของเขาแล้วและถอดเสื้อแจ็กเก็ตออก
“ฉันจะพูดอะไรก็ได้จนถึงพรุ่งนี้” กุสตาฟพึมพํา ขณะเดินไปที่ห้องน้ํา
หลายนาทีต่อมา เขาอาบน้ําเสร็จและย้ายไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า “ฉันอาจต้องใช้เวลาทั้งคืนในชายแดนเพื่อทดสอบพลังยาร์กี้ของฉัน” กุสตาฟกล่าวขณะสวมชุดดํา
“พรุ่งนี้ฉันจะไปรับชุดเกราะด้วย…วันศุกร์ออกล่าสัตว์เลือดผสมที่จําเป็นสําหรับแผนกใหม่ที่มิสเตอร์กอนให้ฉันมา…”จ่ๆ กุสตาฟก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้เมื่อเขามาถึงจุดนี้
“ฉันยังไม่ได้เปิดพัสดุที่มิสเตอร์กอนให้ฉัน” กุสตาฟกล่าว เขาสวมเสื้อผ้าเสร็จและเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
เขาคว้ากล่องเล็ก ๆ บนแท็บการอ่านของเขาและเริ่มแกะมัน..
