The Bloodline System – ตอนที่ 372: เสร็จสิ้นกิจวัตรตอนเช้า

กุสตาฟอยู่ห่างออกไปประมาณ 200 ฟุต

หลังจากนั้นอีก 10 นาทีผ่านไป พวกเขาก็มาถึงใจกลางพื้นที่คล้ายป่า

แต่มีต้นไม้เพียงไม่กี่ต้นหนาแน่นมาก และมีทางเดินโค้งอยู่ข้างหน้า

เส้นทางนี้ถูกเคลียร์ให้พวกเขาวิ่งผ่านไป

ทันทีที่ทุกคนออกจากแม่น้ํา พวกเขาก็วิ่งไปตามทางโค้ง

นี่เป็นส่วนสุดท้ายที่ต้องผ่านก่อนที่จะกลับมายังจุดเริ่มต้น

กุสตาฟผลักตัวเองไปข้างหน้าโดยรู้ว่าเหลืออีกเพียงไม่กี่ 100 เมตรเท่านั้น

นักเรียนบางคนเดินมาถึงจุดนี้และหอบอย่างหนัก บ้างก็ออกจากแม่น้ํามานอนลงกับพื้นเพราะเหน็ดเหนื่อย อย่างไรก็ตาม EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq กุสตาฟเร่งความเร็วขึ้นและเริ่มไล่ตามนักเรียนชั้นเรียนพิเศษที่อยู่ข้างหน้า ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเหนื่อยเพราะพวกเขาช้าลงในแต่ละก้าว

คึก! ก๊ก! ทึก! ก๊ก!

เสียงดังหลาย 10 ฟุตบนพื้นผิวของทางเดินปูกระเบื้อง

กุสตาฟมาถึงด้านข้างของนักเรียนชั้นเรียนพิเศษที่ด้านหลังและในที่สุดก็ทันเขายังคงเร่งความเร็ว ในขณะที่เขาวิ่งและแซงพวกเขาไปอีก 2-3 คน 1 นาทีต่อมา พวกเขาสามารถเห็นทุ่งโล่งที่พวกเขาเริ่มการแข่งขันจากข้างหน้า เมื่อถึงจุดนี้ กุสตาฟอยู่เคียงข้างอีอีแล้ว และทั้งคู่ก็พยักหน้าและทักทายอย่างรวดเร็ว ขณะที่พวกเขาวิ่งไปข้างหน้าพลางแซงไอดริสและชาร์ต

ไอดริสยิ้มและพยักหน้าให้กุสตาฟ ขณะที่เขาวิ่งต่อไป ในขณะที่หน้าของ ชาร์ตขมวดคิ้วและจ้องไปที่กุสตาฟ

อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าตัวเองกําลังจะหมดแรง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะพยายามแล้ว เขาก็ไม่สามารถแซงทั้ง 2 คนได้

ไม่กี่นาทีต่อมา กุสตาฟก่าลังนอนอยู่บนพื้น ขณะที่เหงื่อไหลอาบใบหน้า และเสื้อผ้าของเขาก็ติดอยู่กับตัว เนื่องจากเหงื่อมหาศาลที่ร่างกายหลั่งออกมา

เขาไม่ใช่คนเดียว นักเรียนคนอื่น ๆ ก็อยู่บนพื้นดินด้วยอาการหอบอย่างหนัก เนื่องจากหายใจไม่ออก บางคนบ่นว่าเจ็บแขน และนี่คือกิจวัตรการตายอย่างแน่นอน

รอยยิ้มที่สดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้บังคับบัญชาไบรอัน ขณะที่เขาลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปหาคนไม่กี่คนที่เพิ่งมาถึง

เขาจ้องที่พวกเขาและมองไปข้างหน้าที่เหลือที่เดินกะโผลกกะเผลกไปทางพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้แม้ว่าพวกเขาจะหายใจไม่ออก “ทําได้ดีมาก” เจ้าหน้าที่ไบรอันเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่เขาสังเกตใบหน้าของพวกเขาทีละคน

เห็นได้ชัดว่ากลุ่มแรกที่มาถึงคือนักเรียนชั้นเรียนพิเศษที่มีจํานวนประมาณ 50 คน

ทุกคนหายใจไม่ออก ยกเว้นเอเลโวร่าที่ดูเหนื่อยน้อยกว่าคนอื่นๆ เธอยังมีเหงื่อตามส่วนต่างๆของร่างกายที่มองเห็นได้ แต่เธอก็ไม่มีท่าที่เหนื่อยเท่าคนอื่นๆ เธอไม่หอบแม่ไม่มองหาที่นั่งเหมือนคนอื่นๆ

คนอื่นๆ มองมาที่เธอด้วยท่าทางพ่ายแพ้ ปัจจุบันเธอกําลังถือหนังสือเล่มเล็กๆ และอ่านเนื้อหาในนั้น

“พวกคุณมาถึงก่อนเวลาที่กําหนดไว้ 17 ถึง 20 นาที ก็ไม่เลวเลย” เจ้าหน้าที่ไบรอันเปล่งเสียงออกมาขณะที่เขาดีดนิ้ว

ปะ!

รอยสีน้ําเงินบนฝ่ามือขวาของพวกเขาจางหายไปในทันที ทุกคนยกมือขึ้นและจ้องมองตัวเอง ขณะที่พวกเขารู้สึกว่าสายเลือดของพวกเขาถูกเปิดผนึก

กุสตาฟรู้สึกว่าพละกําลังของเขากลับมา อาการบาดเจ็บและความเจ็บปวดทั้งหมดลดลงก่อนที่จะหายไปในที่สุด

การฟื้นฟูของกุสตาฟทําให้เขากลับมาเป็นปกติ ความเจ็บปวดทั้งหมดก็หายไปในไม่กี่วินาที

คนอื่นๆยังคงดูเหนื่อยๆ แต่กลับมีแรงที่จะขยับกล้ามเนื้อที่แข็ง เมื่อก่อนได้ตามต้องการ ท้ายที่สุด ไม่ใช่ทุกคนที่ได้รับพรจากการฟื้นฟูอย่างกุสตาฟ

“นี่คือเม็ดยาสําหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ” ผู้บัญชาการไบรอันชี้ไปที่กล่องสี่เหลี่ยมบนพื้น ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตําแหน่งของเขามากนัก

“การทําเช่นนี้จะทําให้คุณรู้สึกเหนื่อยมากขึ้น แต่คุณจะหายจากอาการบาดเจ็บ” เขากล่าวเสริม

ผู้บาดเจ็บเคลื่อนตัวไปจับวัตถุทรงกระบอกสีส้มแล้วฉีดเข้าไป บาดแผลและรอยฟกช้ําถูกปิดทันที และเลือดหยุดไหล อย่างไรก็ตามพวกเขารู้สึกเหนื่อยมากขึ้นในภายหลัง บางคนที่รู้ว่ากุสตาฟตกหลุมพรางตั้งแต่แรกเริ่มสงสัยว่าทําไมเขาไม่ไปฉีดยารักษา โดยไม่รู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีรอยขีดข่วนบนร่างกายเลย

ทุกคนที่มาถึงต้องรอจนกว่าจะหมดเวลา มีเพียงประมาณ 900 คนเท่านั้นที่สามารถทําภารกิจได้ก่อนหมดเวลา ยังมีนักเรียนอีกหลายร้อยคนที่ดิ้นรนเพื่อมาถึง เจ้าหน้าที่ไบรอันเริ่มพูดกับพวกเขาเมื่อหมดเวลา

“ตอนนี้หมดเวลาแล้วนะ เด็กๆที่ผ่านกับการทํากิจวัตรประจําวัน การฝึกซ้อมช่วงเช้าอื่นๆ ทั้งหมดจะถูกยกเลิกในสัปดาห์หน้า… ฉันคาดว่าทุกคนจะชินกับสิ่งนี้หลังจากผ่านไป 1 สัปดาห์” เจ้าหน้าที่ไบรอันพูดออกมา

“ทุกคนควรเตรียมรับการปราศรัยที่ห้องโถงใหญ่ตอนเที่ยง… ผู้บัญชาการซิเลีย หัวหน้าผู้มีอํานาจของค่าย MBO จะอยู่ที่นั่น” เขากล่าวเสริมก่อนจะหันหลังกลับ

เจ้าหน้าที่ชายอีกคนตามเขาไป ขณะที่เจ้าหน้าที่หญิงอยู่ข้างหลัง

“เจ้าหน้าที่ซาช่า สั่งให้ผู้ที่มาถึงทีหลังไปที่ศูนย์บัญชาการของเราเพื่อปิดการใช้งานตราประทับ” เขาสั่งขณะโบกมือจากข้างหน้าโดยไม่หันกลับมา

นักเรียนก็เริ่มออกจากสถานที่เช่นกัน เจ้าหน้าที่ซาช่าเดินไปข้างหน้าและจ้องไปที่ใบหน้าของนักเรียนบางคนก่อนที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขาออกไป
“คุณเป็นหนึ่งในผู้ที่มาสายวันนี้… เริ่มรอบที่ 2 ของกิจวัตรตอนเช้า” เธอเปล่งเสียงออกมาด้วยน้ําเสียงที่ไร้ความปราณี ผู้ที่เกี่ยวข้องมีท่าที่สยดสยองเมื่อพวกเขาอ้อนวอนด้วยเสียงอันดัง กุสตาฟยืนขึ้นเพื่อออกไป เมื่อออีเรียกเขาจากด้านหลัง

“แองจี้ และ ฟัลโก้ ยังไม่มา” เขากล่าวด้วยน้ําเสียงกังวล

มาทิลด้าและเกลดก็ออกมาข้างหน้าเช่นกัน พวกเขามีข้อสงสัยเหมือนๆกัน “ฉันได้ตรวจสอบพวกเขาเช่นกัน… พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่” มาทิลด้ากล่าวเสริม..