ขณะที่ยังโจเดินทางในรถขนส่งที่พาเขาไปที่หอ MBO เขายิ้ม
“เด็กคนนี้ไม่ได้กระโดดเข้ามาตามข้อเสนอของฉันอย่างที่ฉันคาดไว้…แต่นั่นไม่สําคัญหรอก เขาจะไม่ปฏิเสธตอนนี้” ยังโจพิมพา ขณะที่เขาคว้าถ้วยที่วางอยู่ข้างหน้าเขาเพื่อจบ
“เตรียมนาไนต์ให้พร้อม…” เขาพูดก่อนจะแตะปุ่มที่ติดกับหลังใบหูขวาของเขา
กลับมาที่ค่าย แองจี้กําลังยุ่งอยู่กับการฝึกกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่รับผิดชอบการฝึกรบ ปัจจุบันเธอกําลังซ้อมกับเจ้าหน้าที่ชื่อโคร่า
โคร่าเป็นผู้ชายสูง 2 เมตรที่มีผมสีเขียวและดําและผมหางม้ายาว 13 นิ้ว “หยุดดึงหมัดของคุณ” เขาเปล่งเสียง ขณะที่เขาสะบัดหน้าผากของเธอ ทําให้เธอถอยกลับไป 7 ฟุต
“โอ๊ย” แองจี้จับหัวด้วยความเจ็บปวด
“แต่ฉันไม่ได้ใช้มันเลย…ฉันโจมตีเต็มกําลัง แองจี้ตอบ
“อืม… คุณเป็นคนดีแค่ไหน คุณกําลังดึงหมัดของคุณกลับ โดยไม่รู้ตัวเพราะความรู้สึกลึก ๆ ที่ไม่ต้องการทําร้ายผู้อื่นนั้นฝังอยู่ในใจของคุณ” เขากล่าว
แองจี้ตะลึงกับการวิเคราะห์ของเขาและยกมือขวาขึ้นเล็กน้อยเพื่อจ้องมอง
“คุณไม่ใช่คนที่นี่” เขาขึ้นเสียงต่อไป
“คุณตัดสินใจเข้าร่วม MBO เพื่ออะไร” เขาถาม
“ฉันต้องการบรรลุความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องผู้อื่นจากอันตรายและความทุกข์ทรมาน” แองจี้กล่าวด้วยท่าทางมุ่งมั่น ในขณะที่กําาหมัดและมองลงมา
“อืม… คุณรู้ไหมว่ามีบางสิ่งที่คุณต้องปล่อยวาง หากคุณต้องการบรรลุสิ่งนั้น” เขาพูดขณะเดินไปหาเธอ
“ฉัน… แต่มีบางอย่างที่ฉันไม่สามารถปล่อยวางได้…ฉันไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นฆาตกรที่ไร้สติและไร้อารมณ์ได้ มิฉะนั้นจะไม่มีประโยชน์ที่จะทําสิ่งนี้” แองจี้เปล่งเสียงออกมา
“ฉันแค่ต้องการฆ่าเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น…ฉันอยากเข้มแข็งและพอที่จะตัดสินใจเมื่อจําเป็น เพื่อที่ชีวิตผู้บริสุทธิ์จะไม่ตกอยู่ในอันตราย… ได้โปรดสอนฉันด้วย” แองจี้น้ําตาคลอขณะพูด
เจ้าหน้าที่โคร่าจ้องมาที่เธอ 2-3 วินาทีก่อนจะตอบ
“คุณทําให้ฉันนึกถึงใครบางคน… มาดูกันว่าคุณจะเอาชนะเขาหรือจบลงเหมือนเขา ตอนนี้ฉันรู้วิธีฝึกคุณแล้ว” เขาพูดขณะหันหลังกลับ
“คุณใช้ขาโจมตีบ่อยแค่ไหน?” จู่ๆเขาก็ถาม
“หืม? ฉันไม่ได้ใช้มันจริงๆ” แองจี้ตอบด้วยท่าทางสับสน
“คุณทราบดีว่าขารับแรงกระแทกได้มากกว่าที่แขน และนั่นก็ดียิ่งกว่าสําหรับสปีดสตาร์อย่างตัวคุณเอง” เขากล่าว
“ใช่ ฉันรู้ แต่…” แองจี้มีสีหน้าไม่มั่นใจขณะที่เธอหยุดพูด
“คุณกลัวที่จะสร้างความเสียหายมากเกินไป ดังนั้นคุณจึงงดใช้การเตะ” เขาพูดด้วยท่าทางเข้าใจ
“เราต้องกําจัดความคิดนั้นเสียก่อน…ฉันจะสอนวิธีสร้างความเสียหายสูงสุดโดยใช้ขาของคุณ” เขากล่าวขณะชี้ไปที่บริเวณต้นขาของเธอ
ผ่านไปอีกวันเหมือนวันพุธ นักเรียนตั้งหน้าตั้งตารอวันนี้เพราะพวกเขาจะเริ่มหลักสูตรใหม่ที่ทุกคนดูเหมือนสนใจ
เนื่องจาก 1 สัปดาห์ของกิจวัตรตอนเช้าที่ถูกยกเลิก พวกเขาจึงไม่สามารถเรียนหลักสูตรนี้ได้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
เซสชั่นการฝึกอบรมนี้เรียกว่าสงครามอวกาศ นี่คือการฝึกกับยานอวกาศจริง ค่ายฝึกอบรมมีกระสวยอวกาศ อย่างไรก็ตาม ยานอวกาศไม่ได้รับอนุญาตให้บินขึ้น ดังนั้นยานอวกาศที่จอดอยู่ที่นั่น จึงอยู่ที่นั่นเพื่อจัดแสดงเท่านั้น ตามที่พวกเขาได้ยิน แม้ว่าการฝึกอบรมของพวกเขาจะจัดขึ้นที่นั่น พวกเขาจะใช้ประโยชน์จากการจําลองเพื่อฝึกฝน
หลังจากกิจวัตรในช่วงเช้า เมื่อทุกคนปลดผนึกสายเลือดแล้ว พวกเขาก็รีบเคลื่อนตัวไปยังที่ตั้งกระสวยอวกาศของค่ายฝึก
กุสตาฟย้ายไปอยู่ท่ามกลางคนอื่น ๆ มากมายเพื่อไปยังกระสวยอวกาศ
พวกเขามาถึงหน้าโครงสร้างแปดเหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยกําแพงหนาด้านทิศใต้ ทิศตะวันตก และทิศตะวันออก
นอกจากนี้ยังมีรันเวย์และรูวงกลมขนาดใหญ่อยู่ด้านหน้า นักเรียนถูกเชิญเข้ามา และพวกเขามาถึงส่วนหนึ่งของโครงสร้างภายในที่นําไปสู่ใต้ดิน
พวกเขาทั้งหมดค่อยๆ เคลื่อนลงมาที่พื้นของโครงสร้าง ซึ่งจู่ๆก็ค่อยๆตกลงมา
พวกเขามาถึงโรงเก็บเครื่องบินใต้ดินขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นยานอวกาศขนาดใหญ่ 2 ลำอยู่ข้างหน้าได้
โรงเก็บเครื่องบินใต้ดินนี้มีขนาดใหญ่มาก และผนังก็มืดด้วยเส้นสีขาว อย่างไรก็ตาม มันสว่างไสวเนื่องจากมีการติดตั้งไฟส่องสว่าง
ขณะที่นักเรียนเดินไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ตกตะลึง ขณะจ้องมองไปยังยานอวกาศขนาดใหญ่ 2 ล่าที่มีขนาดใกล้เคียงกับอาคาร 3 ชั้น หลายคนเคยเห็นยานอวกาศมาก่อนแต่ไม่ใกล้ขนาดนี้.. สําหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในเมืองแพลงก์ตอนหรือเมืองใกล้เคียง
