ตอนที่ 42: ตำรวจมาถึง
บึ้ม!
น้ำหนักของหมาป่าเลือดผสมทำให้ต้นไม้ล้มลง
กุสตาฟจงใจโจมตีหัวของมันก่อน เพราะเขารู้ว่าความยืดหยุ่นของผิวหนังของมัน จะทำให้เกิดแผลได้ยากที่จะเอาชนะสิ่งมีชีวิตพันธุ์ผสมได้อย่างรวดเร็ว
กุสตาฟพุ่งไปที่หมาป่าเลือดผสมอีกครั้ง
ดวงตาของหมาป่ายังคงสั่นคลอนจากการโจมตี แต่มันก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่การโจมตีครั้งต่อไปของกุสตาฟจะมาถึง
“อ๊าก! “มันร้องโหยหวนอีกครั้ง ขณะที่มันพุ่งเข้าหากุสตาฟ
ฉับ! ฉับ!
หมาป่าเลือดผสมขว้างออกไปหลายครั้งติดต่อกันไปที่กุสตาฟ
กุสตาฟสามารถหลบพวกมันได้อย่างสบาย ๆ แต่หมาป่าเลือดผสมดูเหมือนจะปกป้องหัวของมันมากที่สุดจากกุสตาฟ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับโอกาสที่จะโจมตีมันอีก
กุสตาฟต้องจัดการกับการโจมตีร่างกายจากมันในขณะนี้
บึ้ม! บึ้ม!
กุสตาฟตบอุ้งเท้าขวาของ หมาป่าไปทางซ้ายทำให้ มันกางแขนออกจากกัน
หน้าอกด้านขวาถูกเปิดออกในเสี้ยววินาที
กุสตาฟไม่เสียเวลาในการส่งฝ่ามือไปที่หน้าอกหลังจากสร้างช่องเปิด
[เปิดใช้งาน ฝ่ามือทะลุทะลวง]
บั้ก!
ฝ่ามือของกุสตาฟกระแทกเข้าที่หน้าอกของหมาป่าเลือดผสม ทำให้มันเข้าไปในถ้ำในขณะที่มันถูกส่งไปข้างหลัง 3 เมตร
บั้ก!
มันกระแทกเข้ากับต้นไม้อีกต้นทำให้ลำต้นระเบิดเป็นเศษเล็กน้อย
กุสตาฟมีเพียง 3 นิ้ว เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงร่างกายก่อนหน้านี้ แต่มันก็เพียงพอที่จะเอาชนะหมาป่านั่นได้
กุสตาฟกระโจนออกไปอีกครั้ง ร่างกายของเขาเดินทางกลางอากาศไปยังตำแหน่งของวัว ในขณะที่เท้าขวาของเขาเหยียบออกไป
บั้ม!
กลุ่มฝุ่นละอองขนาดเล็กก่อตัวขึ้น เมื่อหัวของหมาป่าถูกกระทืบลงไปที่พื้นหลายนิ้วพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากใบหน้าทุกทิศทาง
กุสตาฟยกเท้าที่โชกเลือดออกจากหัวของหมาป่าที่ถูกทุบหน้าออกมา
กุสตาฟจ้องมองมันสักพัก ‘นั่นน่าจะจบแล้ว‘ เขาคิดภายในใจ
น่าแปลกใจที่ ทันใดนั้นหมาป่าก็กระโดดขึ้นและวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้าม
ความเร็วของมันรวดเร็วมากจนทำให้กุสตาฟตกใจ
‘มันควรจะตายแล้วไม่ใช่เหรอ?’ กุสตาฟสงสัย ขณะที่เขาไล่มันจากด้านหลัง
ใบหน้าของหมาป่าที่เปื้อนเลือด ในตอนแรกเริ่มกลับมาเป็นปกติ เมื่อเลือดเปรอะไปทั่วและหดกลับเข้าสู่อาการบาดเจ็บ มันกำลังรักษาตัวในอัตราที่มองเห็นได้
มันเป็นบริเวณหน้าอกด้านซ้ายที่พังลง เนื่องจากการฟาดฝ่ามือของกุสตาฟได้กลับคืนสู่สภาพเดิม
กุสตาฟกำลังตามมันทัน แต่เขาสังเกตเห็นว่าหมาป่ากำลังรักษาร่างกายใหม่
‘มันสามารถรักษาชิ้นส่วนที่เสียหายใหม่ได้เหรอ?’ เขารู้สึกประหลาดใจ เนื่องจากไม่มีข้อมูลใด ๆในเลือดผสม
‘ฉันปล่อยมันไปไม่ได้ … จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันมีผลกับภารกิจของฉัน‘ กุสตาฟเพิ่มความเร็วในการวิ่งของเขา ขณะที่เปิดใช้งานโหมดความเร็ว
[ความเร็ว ถูกเปิดใช้งานแล้ว]
สวู๊ฟฟฟ!
ความเร็วที่เพิ่มขึ้นของกุสตาฟทำให้เขามาถึงด้านหน้าของมันในเวลาไม่กี่วินาที แต่ในขณะที่เขาต้องการโจมตีอีกครั้ง หมาป่ากระหายเลือดก็ร้องโหยหวนอีกครั้ง
“อั๊ก!”
ดวงตาของมันเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีแดงเข้มและเริ่มเปล่งประกายสดใสมาก ความมืดยิ่งเพิ่มความดุร้าย
ขนของมันเปลี่ยนจากสีน้ำตาลเป็นสีแดง
สิ่งมีชีวิตนั่นดูน่ากลัว แต่กุสตาฟไม่สามารถสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามใด ๆ จากการเปลี่ยนแปลงของมัน
เขาไม่ต้องการเสียโหมดความเร็วไปเปล่าประโยชน์ ซึ่งเหลือเวลาอีกเพียง 8 วินาที ดังนั้นเขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้าและเหวี่ยงกำปั้นไปที่หน้าอกของมัน
บั้ก!
การปะทะกันครั้งแรกทำให้กุสตาฟเข้าใจว่าอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง การเปลี่ยนแปลงของ หมาป่าเลือดผสมนำมาสู่ร่างกายของมัน
มันเหมือนกับว่าเขากำลังตีเหล็ก แต่กุสตาฟไม่หยุดเพราะตอนนี้เขายังเร็วและแข็งแกร่งกว่า หมาป่าเลือดผสมและด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ทำให้หมัดของเขามีน้ำหนักมากกว่าเดิม
บึ้ก! บึ้ก! บั้ก! บั้ก! บึ้ม!
กุสตาฟไม่ยอม แม้แต่วินาทีเดียว ในขณะที่หมัดของเขาโยนไปที่หมาป่าและรอบๆตัวของมันเหมือนตุ๊กตาเศษผ้า
หน้าอก, ใบหน้า, หน้าท้อง, บริเวณซี่โครงด้านซ้าย, บริเวณซี่โครงด้านขวา, ฯลฯ
กำปั้นของกุสตาฟมีอยู่ทั่วร่างของมัน
[1 วินาที]
ในขณะที่ความเร็วเหลือเพียง 1 วินาที กุสตาฟก็เทกำลังเข้าที่แขนซ้ายของเขาและเหวี่ยงมันออกไปเต็มแรง
ปัง
กำปั้นของเขากระแทกเข้าที่ใบหน้าของหมาป่า ทำให้เขี้ยวของมันแตกออกเป็นสองท่อน ขณะที่มันถูกส่งไปข้างหลัง
เสียงกะโหลกแตกดังออกมา ขณะที่เลือดพุ่งออกมาจากรูเล็ก ๆ บนหัวของมัน
ตึ้ง!
ร่างของมันทรุดลงกับพื้นอีกครั้ง แต่คราวนี้กุสตาฟไม่อยากโดนมันหลอกอีกแล้ว
เขาพุ่งเข้าหาร่างของมันบนพื้น
บั้ก บึ้ก บั้ก บึ้ก บั้ก
เสียงของการปะทะกันดังก้องในความมืดของกลางคืน
–
ย้อนกลับไปในละแวกนั้นตำรวจก็ได้มาถึงแล้วและแองจี้กำลังนำพวกเขาไปยังทิศทางของป่าโปร่งด้านหลังย่านที่อยู่อาศัย
มีรถพยาบาลมาถึงและผู้คนที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์นั้นได้ถูกนำส่งโรงพยาบาลแล้ว
คู่แต่งงานที่อยู่ในอพาร์ทเมนต์นั้น
ทั้งสองมีแขนขาและส่วนต่างๆของร่างกายที่ถูกหมาป่าดูดเลือดและกัด แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่
นี่เป็นเพราะพวกเขาเป็นเลือดผสม แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยู่ในอาการที่อ่อนแอ
พวกเขารอดชีวิตมาได้เพราะเลือดผสมมีนิสัยหวงแหนพอที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้นเว้นแต่ศีรษะของพวกเขาจะถูกฉีกออก
โดยปกติแล้วพวกเขาจะได้รับยารักษาเพื่อช่วยให้แขนขางอกขึ้นมาใหม่ แต่เนื่องจากการมาถึงช้าของแผนกสุขภาพ ทำให้พวกเขาสูญเสียเลือดและพลังงานไปมากเกินไป ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีขั้นตอนด้านสุขภาพบางอย่างก่อนจึงจะสามารถให้ยาเม็ดได้
โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิต การรวมตัวกันของทุกคนที่อยู่นอกอพาร์ทเมนต์เป็นสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของหมาป่าและทำให้มันออกมา
ตำรวจแต่งกายด้วยชุดเกราะสีดำบางส่วนถืออาวุธที่ดูเป็นเทคโนโลยีติดตัวไปด้วย
ชุดสูทมีเส้นสีน้ำเงินทั่วร่างกายที่เปล่งประกายในความมืดของคืนขณะที่พวกเขา ข้ามไปยังพื้นที่ป่าโปร่ง
พวกเขามีหมวกกันน็อคแบบไซไฟคลุมหัว
“คนๆนั้นต้องตายไปแล้วแน่ๆ หัวหน้า ทำไมเราต้องมายุ่งกับเรื่องนี้และเขาก็เป็นลูกผสม ถึงออกไปเราก็ไม่มีทางที่จะพบมัน! “ตำรวจชายคนหนึ่งเปล่งเสียงออกมา
“ เขายังไม่ตาย! เขาเป็นเลือดผสม ดังนั้นฉันมั่นใจว่าเขาจะไม่ตายง่ายๆ “แองจี้เปล่งเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ ขณะจ้องมองตำรวจชายที่มีกรอบบาง ๆกั้น
“ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นเลือดผสม … นั่นคือสายพันธุ์ผสมระดับ 2! เลือดผสมระดับซูลู 3 ขั้นที่สามารถเอาชนะมันได้! เขาเป็นขั้น 4 หรือไม่จากคำอธิบายของคุณเขาเป็นแค่เด็ก อายุประมาณคุณ เขาตายแน่นอน … “ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดเสร็จตำรวจที่อยู่ตรงหน้าก็ขัดจังหวะ
“ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ข้างหน้าประมาณ 10 นาฬิกา และประมาณ 78 เมตรจากเรา” มันเป็นเสียงผู้หญิง
พวกเขาที่เหลือดูสับสนเพราะพวกเขาไม่ได้ยินเธอพูด
เมื่อถึงจุดนี้พวกเขาได้เข้ามาในป่าแล้ว พลางข้ามผ่านป่าโปร่งไป
‘ต้องเป็นกุสตาฟ‘ แองจี้สวดอ้อนวอนเป็นการภายในใจ เพราะเธอเริ่มกลัว หลังจากได้ยินคำกล่าวของตำรวจ เธอบอกได้แล้วว่ากุสตาฟติดอันดับซูลู ซึ่งทำให้เธอตกใจมาก แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นขั้นที่ 3
“วัตถุนั่นใกล้เข้ามาแล้ว! ฉันพูดซ้ำ มันใกล้เข้ามาแล้ว!” ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าคือคนที่มีเครื่องสแกนอ่านสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวพวกเขา
หลังจากวิ่งไปอีกไม่กี่นาที พวกเขาจะเห็นภาพเงาที่กำลังมาถึงทิศทางของพวกเขาข้างหน้า
อีกไม่กี่วินาทีในที่สุดพวกเขาก็สามารถเห็นร่างของบุคคลดังกล่าวได้อย่างชัดเจน ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นผมบลอนด์สกปรกและเสื้อสเวตเตอร์สีน้ำเงินขาดเลือดเปื้อนเลือด
“ กุสตาฟ!” แองจี้ตะโกนออกมา ขณะที่เธอวิ่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
ตำรวจต้องการที่จะหยุดเธอในตอนแรก เนื่องจากพวกเขาควรจะตรวจสอบเขาก่อน แต่เธอเร็วเกินไปสำหรับพวกเขา
เธอมาถึงก่อนกุสตาฟและกอดเขาไว้ในอ้อมกอดแน่น
ดวงตาของกุสตาฟเบิกกว้าง เมื่อได้รับการโอบกอดจากเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา
แขนของเธอโอบรอบหลังของเขา และหน้าอกของเธอกดแน่นกับเขาโดยให้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากคอของเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร
ความอบอุ่นและกลิ่นกายของเธอไม่เหมือนที่เขาเคยรู้สึกมาก่อน
มันกำลังส่งกระแสไฟฟ้าดังกล่าวไปยังสมองของเขา จนเขาลืมที่จะกอดกลับและในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นจิตใจของเขาก็ถูกตัดการเชื่อมต่อจากโลก
“เฮ้ คุณสบายดีไหม” แองจี้ขยับตัวกลับมาและจับไหล่ของเขา ขณะที่เธอถามด้วยความกังวล
ในที่สุดกุสตาฟก็หลุดออกจากภวังค์และพยักหน้าเล็กน้อย
“เฮ้ เด็กน้อย คุณยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร” ชายคนเดิมที่พูดก่อนหน้านี้ได้ซักถาม แต่เช่นเดียวกับที่เขารับหมัดจากตำรวจคนหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า
“สุภาพหน่อย” ได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินไปข้างหน้าพร้อมกับถอดหมวกกันน็อคที่ศีรษะ
ใบหน้าของผู้หญิงที่สวยงามถูกเปิดเผย
“หัวหน้าคุณตีฉันทำไม” ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เขาจับหน้าอกของเขา
“หุบปาก” เธอพูดขณะเดินไปหากุสตาฟและมีสีหน้ากำลังโกรธ
“คุณสบายดีหรือเปล่า?” เธอตั้งคำถาม
กุสตาฟจ้องมองไปที่หญิงสาวสวยที่มีผมสีแดงและเส้นสีขาว
“ฉันสบายดี” เขาตอบ
“คุณไม่เจ็บตรงไหนหรือเราต้องเรียกแพทย์ไหม?” เธอตั้งคำถามอีกครั้ง
“ฉันบอกว่าฉันสบายดี” กุสตาฟตอบด้วยท่าทางโกรธเคืองเล็กน้อย
“ดีแล้ว หมาป่าเลือดผสมหนีไปไหน บอกทิศทางให้เราจะได้ตามไป!” เธอเรียกร้อง
พวกเขารู้สึกว่าหมาป่าต้องหนีไป หลังจากที่รู้ว่าพวกมันเข้ามาใกล้ เนื่องจากสุนัขพันธุ์ผสมมีประสาทสัมผัสที่ดี
“ หนีเหรอ” กุสตาฟตั้งคำถาม
“ ใช่มันหนีไปทางไหน?” เธอถามซ้ำ
“ มันไม่หนี ฉันฆ่ามันแล้ว!” กุสตาฟตอบด้วยสีหน้าห่างเหิน
ความเงียบเกิดขึ้น!
ทุกคนจ้องมองเขาด้วยการแสดงออกที่ไม่เชื่อราวกับว่าเขาแค่พ่นเรื่องไร้สาระออกมา
“เฮ้ เด็กน้อยคุณมีอาการสมองทำงานผิดปกติหรืออะไรเนี่ย แกกำลังทำให้เราเสียเวลา มันมุ่งหน้าไปในทิศทางใด” ชายคนเดิมตะโกนออกมาจากเบื้องหลังอีกครั้ง
“ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันฆ่ามัน!” กุสตาฟพูดพร้อมกับหยิบปุ่มจัดเก็บในกระเป๋าออกมา
คลิ้ก!
เขาแตะที่มันสองครั้งและแตะส่วนหนึ่งของการฉายภาพโฮโลแกรมที่ปรากฏอยู่ด้านบน
ชิ้ง!
ศพที่สะบักสะบอมของหมาป่าปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงสีฟ้าวาบ
“อะไรน่ะ?”
ทุกคนจ้องไปที่ร่างของหมาป่าด้วยสายตาที่งุนงง
————————————————————–
