ตอนที่ 432: พัฒนาการของแองจี้
เขาตัดสินใจว่าจะพบกับแองจี้สัก 2-3 นาทีเพื่อรับฟังเธอก่อนที่จะตัดสินใจไปที่ศูนย์อบรม กุสตาฟทิ้งโน้ตไว้หน้าประตูเพื่อให้อีอีและคนอื่นๆ รู้ว่าเขาจะออกไปข้างนอก เพราะกุสตาฟรู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะมาหาเขา เขาจึงแต่งตัวสบายๆ ขณะที่เขาออกจากย่านที่อยู่อาศัยโดยมีเสื้อฮู้ดคลุมศีรษะ
กุสตาฟเดินตามแผนที่ผ่านไปยังตําแหน่งที่ระบุไว้ในจดหมายของแองจี้
วิ้วววว!
หลังจากผ่านไปได้ประมาณ 2 นาทีเขาก็มาถึงส่วนหนึ่งของค่าย ซึ่งค่อนข้างเงียบสงบด้วยต้นไม้ พืช และพืชพรรณอันเขียวชอุ่มในบริเวณใกล้เคียง นักเรียนคนอื่นๆแทบไม่ได้ไปบริเวณนี้ แต่ส่วนใหญ่ถ้าพวกเขาจะมา พวกเขาก็มักจะมาด้วยกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการพลาดกัน เนื่องมาจากที่แห่งนี้มีพื้นที่ค่อนข้างใหญ่
นี่เป็นพื้นที่เดียวกับที่นําไปสู่พื้นที่หวงห้ามแห่งหนึ่งในค่าย ทันทีที่กุสตาฟเคลื่อนไปข้างหน้าเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นร่างของแองจี้อยู่ข้างหน้าบนทางเดินสายหนึ่งท่ามกลางต้นไม้เขียวขจี “นายมาแล้ว” เธอพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย ขณะที่เธอเปล่งเสียงออกมาหลังจากสังเกตเห็นร่างของกุสตาฟ
“ฉันจะไม่อยู่ที่นี่นาน… ท่าไมเธอถึงต้องการพบฉัน” กุสตาฟเดินตรงไปยังจุดที่เขามาถึงตรงหน้าเธอ
วิ้ววว!
จู่ๆ แองจี้ก็พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับเหวี่ยงขาของเธอไปทางใบหน้าของกุสตาฟ
บั๊ก!
กุสตาฟยกแขนซ้ายขึ้นเพื่อตอบโต้ ท่าให้เท้าของเธอชนกับสิ่งนั้น
กิ๊ก!
กุสตาฟถูกส่งตัวกลับไปโดย 13 ฟุต ในขณะที่เขาค่อยๆ ยกแขนซ้ายที่ยกขึ้นและจ้องมองที่เธอ ในขณะที่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “นี่เธอกําลังทําอะไรอยู่?” เขาถาม
“ฉันแค่แสดงให้นายเห็นความคืบหน้าของฉัน… บอกฉันทีว่าลูกเตะนั้นรู้สึกอย่างไร” แองจี้พูด พร้อมกับวางเท้าซ้ายที่ยกขึ้นของเธอลง
“เธอไม่ได้หันหลังให้ฉัน…” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดจบประโยค เขาก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวที่แขนซ้ายอันเดียวกับที่เขาเพิ่งใช้ในการสกัดกั้นการโจมตี
แองจี้สังเกตเห็นสีหน้าของเขาและยิ้ม “นายจะไม่สามารถขยับแขนนั้นได้อย่างน้อย 1 หรือ 2 นาที” เธอกล่าว
กุสตาฟรู้สึกได้ว่าแขนซ้ายของเขาชาเหมือนที่แขนของเขาขาดการเชื่อมต่อ “หืม? ไม่เลว
แต่…” กุสตาฟพูดขณะที่ยกแขนซ้ายขึ้นช้าๆ อาการชาเริ่มลดลงภายในไม่กี่วินาที
ดวงตาของแองจี้เปิดขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นเขาหมุนแขนซ้ายของเขา ‘การโจมตีของฉันถูกปิดกั้นหรือไม่’ เธอสงสัย
“เธอไม่ได้ทําอะไรผิด… แต่เธอต้องไม่ลืมเกี่ยวกับความสามารถในการฟื้นฟูของฉัน” กุสตาฟเตือนเธอ แองจี้มีสีหน้าที่เข้าใจขณะที่เธอเอามือลูบหน้าตัวเอง กุสตาฟสัมผัสได้ถึงการโจมตีและไม่สามารถขยับแขนได้ตามที่แองจี้คาดไว้ แต่ทันทีที่ความสามารถในการฟื้นฟูพลังชีวิตของเขาเปิดใช้งาน มันก็กลับมาเป็นปกติในไม่กี่วินาที
“ฉันได้เรียนรู้เทคนิคการโจมตีด้วยขาแบบต่างๆ ที่มีผลอันตราย… นี่เป็นหนึ่งในนั้น” แองจี้อธิบาย จากนั้นเธอก็พุ่งข้ามสถานที่ เหวี่ยงขาของเธอซ้ําแล้วซ้ําเล่า
วี้ดๆๆๆ!
ใน 3 วินาที ต้นไม้ 5 ต้นในบริเวณใกล้เคียงก็ถูกทําลายด้วยวิธีการต่างๆ ต้นหนึ่งมีรูขนาดใหญ่อยู่ภายในล่าต้น ซึ่งถูกตัดผ่านอย่างสะอาดหมดจด และแยกออกเป็น 2 ส่วนจากตรงกลางขึ้นไป อีกอันถูกสับเป็นหลายสิบชิ้น และอันสุดท้ายก็ระเบิดเป็นขี้เลื่อย เธอกลับมาที่ตําแหน่งเริ่มต้น ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อืม ก็ได้ แต่ของพวกนี้มันมีประโยชน์อะไร” กุสตาฟถามด้วยสีหน้าสับสน สถานที่นี้อยู่ในความโกลาหล เนื่องจากการโจมตีของเธอ ซึ่งกุสตาฟถือว่าไม่จําเป็น
“เพื่อแสดงพัฒนาการของฉัน” แองจี้ตอบ
“ก่อนหน้านี้เธอไม่ได๋โจมตีฉันเต็มกําลังด้วยซ้ํา” กุสตาฟกล่าว ขณะพับแขนของเขา เขาต้องการตอบสนองต่อการโจมตีของเธอ แต่เดิมเธอเร็วมากจนเธออาจจะโจมตีเขาได้ 2 ครั้ง ก่อนที่เขาจะเริ่มตอบสนองต่อความเร็วของเธอแทบไม่ได้เลย
“นายไม่ใช่ศัตรู ดังนั้นฉันไม่มีทางใช้กําลังเต็มที่” แองจี้ตอบ
“ไม่สําคัญหรอก… ไม่ว่าคู่ต่อสู้ของเธอจะเป็นใคร เป็นมิตรหรือศัตรู ตราบใดที่เธอตัดสินใจโจมตีให้เข้าไปอย่างเต็มกําลัง” กุสตาฟกล่าวด้วยท่าทางหนักแน่น
แองจี้ “……..
“เธอรู้ใช่ไหมว่าทั้งหมดนี้ไม่มีอะไรทําให้เราเปลี่ยนแปลงได้” กุสตาฟพูดขณะหันหลังกลับ “เดี๋ยวก่อน… นายจะไม่สนใจฉันจนกว่าฉันจะฆ่าคนอื่นจริงๆเหรอ?” แองจี้พูดออกมาด้วยท่าทีตกตะลึง
“เธอเข้าใจอะไรช้าไปหรือเปล่า” กุสตาฟถามด้วยความรําคาญเล็กน้อย
“การเพิ่มระดับทักษะของเธอและมีพลังมากขึ้น เมื่อใช้การโจมตีของเธอไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธออาจจะยั้งเท้า เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ของชีวิตและความตาย… เธอจะสลบไปจากการบาดเจ็บสาหัส ฝ่ายตรงข้าม ทําให้เธอสามารถมอบความตายให้เธอได้ และนั่นจะยิ่งแย่ลงไปอีกหากเธอเคยสร้างความเชื่อมั่นที่จะจัดการกับมัน” กุสตาฟกล่าวและเริ่มเดินหน้าต่อไปในภายหลัง
“นายคิดว่าฉันจะทําอย่างไร ฉันไม่สามารถทํามันได้…” แองจี้พูดไม่ออกเล็กน้อย กุสตาฟชะงักเล็กน้อยแล้วหันกลับมา “เธอแค่ต้องหาเหตุผล… หากมีเหตุผลที่ถูกต้องเบื้อง หลังเหตุผลที่เธอได้เริ่มทํามัน ร่างกายของเธออาจตอบสนองได้อย่างง่ายดายเลย” เขาเปล่งเสียงออกมาและหันกลับมาเพื่อเดินหน้าต่อไปอีกครั้ง
“กุสตาฟ” แองจี้เรียกเขาอีกครั้ง หลังจากก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว เขาหยุดฝีเท้าและหันไปด้านข้าง “ระวังตัวด้วย” เธอพูดด้วยน้ําเสียงกังวล
กุสตาฟหันไปมองไปข้างหน้า หลังจากได้ยินเช่นนั้น และรอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ซึ่งซ่อนจากมุมมองของแองจี้
“เธอก็ด้วย” เขาตอบก่อนจะก้าวเดินต่อไป
แองจี้ถอนหายใจเมื่อเธอจ้องไปที่แผ่นหลังของเขา ห่างออกไปมากขึ้น
ฟวี้! ฟวี้! ฟวี้!
เจ้าหน้าที่ 3 คนก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ “ที่นี่คือสาเหตุของความวุ่นวาย…” หนึ่งในนั้นเปล่งเสียงออกมา ขณะที่เขามองไปรอบๆ ต้นไม้ที่หักรอบๆ ทําให้พวกเขาหรี่ตาด้วยความสงสัย
