ตอนที่ 81: คำแนะนำของบอสดันโซ
‘ยังมีอีกมากที่จะตามมา แต่ฉันควรระมัดระวังและเก็บไว้ที่ๆต่ำสุดในตอนนี้’
กระบวนการคิดของกุสตาฟเป็นเช่นนี้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่มีใครระมัดระวังและทุกคนก็ลดความระมัดระวังลง
ตอนนี้กลายเป็นประเด็นร้อน ทุกคนก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น
ไม่มีใครอยากเป็นกอร์ดอนหรือชาร์ลคนต่อไป ดังนั้นทุกคนจึงคอยระวังหลัง
กุสตาฟบอกได้เลยว่ามันไม่ง่ายเลยในครั้งต่อไปที่เขาตัดสินใจขโมยสายเลือดของนักเรียน ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ได้พัฒนาไปสู่สถานะนั้นแล้ว
เขาไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะนอกจาก ฮังโจ, เบน, พอล, ชาร์ล และ กอร์ดอน แล้ว เหลือเพียง 2 คนที่เคยกลั่นแกล้งเขา
ฮังโจอยู่ในอันดับต้น ๆ ของรายการ ในขณะที่อีก 2 คนที่เหลืออยู่ที่อันดับท้ายๆ
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ เอาแต่พูดจาด่าเขาและเรียกเขาว่าขยะ เขาจึงไม่ได้วางแผนอะไรสำหรับพวกเขาเลย แต่เขาตัดสินใจเผชิญหน้ากับพวกคนหลายๆคนพวกนั้นแทนในการสอบเข้าที่ MBO
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เขาตัดสินใจที่จะไม่ลองทำอะไรที่รุนแรง เหมือนที่เขาทำเมื่อวันก่อน
กุสตาฟทานอาหารเสร็จในเวลาต่อมาและออกจากห้องโถงหลังจากทักทายกับเชฟบางคน
ครึ่งหลังของวันถูกใช้ไป
อบรมนักเรียนชั้น 3 อีกครั้ง
ผู้สอนกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ของกอร์ดอนและชาร์ล แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อแผนการของเขาโดยรวม เนื่องจากมีนักเรียนที่ดีกว่าทั้งคู่ในชั้นเรียนที่ 3 ที่มีมากกว่า
นักเรียนแสดงความกล้าหาญและศักยภาพมากขึ้น เพื่อเติมเต็มจุดที่ชาร์ลและกอร์ดอนเคยยึดครอง
ระดับชั้นที่ 3 มีนักเรียนมากกว่า 100 คน
แม้ว่าทุกคนจะเข้าร่วม แต่ทุกคนก็ไม่สามารถเป็นตัวแทนของโรงเรียนในการดวลได้
ชาร์ลได้รับเลือกให้เป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกในทีมดวล ในขณะที่กอร์ดอนได้รับเลือกเป็นตัวสำรอง ซึ่งเป็นเหตุให้นักเรียนแสดงความสามารถของพวกเขาในวันนี้
พวกเขาต้องการที่ว่าง 2 ที่นั้นที่มีอยู่ในปัจจุบัน
นอกจากนี้ บรรดาผู้ที่วางแผนจะเลือกเป็นกัปตันทีมต้องแสดงความกล้าหาญอยู่เสมอ
ยังต้องใช้เวลาอีกสักระยะก่อนที่ผู้สอนจะเลือกกัปตัน
–
โรงเรียนจะปิดแล้ว เมื่อกริ่งดัง ทุกคนจึงกลับบ้าน
อีก 3 วันผ่านไป และมันก็เป็นวันจันทร์อีกครั้ง
วันหยุดสุดสัปดาห์ของเขากับแองจี้เป็นกิจกรรมที่น่าสนใจทีเดียว เพราะเขากำลังช่วยเธอเร่งความเร็วให้ถึงขีดจำกัด โดยให้งานอะไรบางอย่างกับเธอระหว่างการสังเกตการณ์ตอนกลางคืน
แองจี้เริ่มสงสัยว่าพวกสัตว์เลือดผสมหลีกเลี่ยงการปรากฏตัวของเธอหรือไม่
เธอมีความสุขเสมอเมื่อไม่มีสัตว์เลือดผสมปรากฏขึ้น
กุสตาฟตระหนักว่าเธอไม่ต้องการให้เพื่อนบ้านและเขาตกอยู่ในอันตราย แต่เธอไม่รู้ว่า เขาจงใจให้เธอออกมาลาดตระเวนกับเขาในวันที่เขาแน่ใจว่าพวกมันจะไม่ปรากฏ
กุสตาฟไปโรงเรียนกับเธออีกครั้งและมาถึงโรงเรียนในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
–
เขาอยู่ในครัว และกำลังทำอาหารบางอย่าง แต่เมื่อบอสดันโซมาพูดกับเขา
ทั้งสองเดินไปที่ทางเดินเพื่อแลกเปลี่ยนการสนทนา
——
“สวัสดี เด็กน้อย ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” บอสดันโซถามด้วยน้ำเสียงกังวล
“ผมสบายดี เจ้านายถามทำไมครับ” กุสตาฟรู้สึกทึ่งกับคำถามที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
“อืม ฉันแค่กังวลเรื่องสวัสดิภาพของคุณเท่านั้น” บอสดันโซตอบ
“อืม ผมเข้าใจหัวหน้า แล้วคุณอยากเจอผมทำไม” กุสตาฟถามด้วยท่าทางสนใจ
“ฉันแค่อยากจะให้คำแนะนำกับคุณ ขึ้นอยู่กับคุณที่จะรับฟังไหม” บอสดันโซพูด
“ฉันรู้ว่าคุณโดนคนมากมาย ครอบครัวของคุณ เพื่อนร่วมงาน และสังคมทั่วไปทำร้ายคุณ แต่เด็กน้อย… ฉันสังเกตว่าคุณเริ่มเย็นชาลงเรื่อยๆ ในวันที่ฉันไม่ต้องการให้คุณเปลี่ยนไป และตอนนี้กลายเป็นเหมือนคนที่คุณเกลียด!” บอสดันโซได้อธิบายเพิ่ม
“ตอนนี้ฉันไม่ได้บอกคุณให้ชอบหรือให้อภัยพวกเขา ฉันแค่บอกว่าอย่าเป็นเหมือนพวกเขา จะดีกว่า… ถ้าคุณไม่ได้วางแผนที่จะแก้แค้นพวกเขาในอนาคตหรืออะไรก็ตาม ” บอสดันโซกล่าว
กุสตาฟพยักหน้าด้วยความเข้าใจ
“แน่นอน หัวหน้าดันโซ ผมจะไม่เป็นเหมือนคนเลวพวกนั้น… ผมมีวิธีของตัวเองในทุกสิ่ง” กุสตาฟตอบ
“ดีมาก… กุสตาฟ รู้ไหมว่าใครคือลูกผู้ชายตัวจริง” บอสดันโซถาม
กุสตาฟมีสีหน้าสนใจหลังจากได้ยินคำถามนั้น เขาไม่ต้องการที่จะจบลงด้วยการพูดอะไรโง่ ๆ ดังนั้นเขาจึงถามว่า “ใครเป็นลูกผู้ชายตัวจริงเหรอครับ?”
“ลูกผู้ชายที่แท้จริง คือคนที่มีหลักการ ที่ห้ามไม่ให้เขาเมินต่อผู้คนที่ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดที่พวกเขาต้องผ่านพ้นไป” บอสดันโซกล่าว
กุสตาฟมีสีหน้าครุ่นคิดหลังจากได้ยินคำอธิบายนั้น
“กุสตาฟ คุณเป็นคนแบบนั้น จริงไหม? คุณมีหลักการดังกล่าวหรือหลักการที่คล้ายกันหรือไม่” บอส ดันโซถามด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง
กุสตาฟยืนนิ่งพูดไม่ออก เขาไม่รู้จะตอบอย่างไร
“เอาล่ะ ใจเย็นเด็กน้อย ฉันไม่ได้ขอให้คุณเป็นฮีโร่… การเป็นฮีโร่ในโลกอันกว้างใหญ่นี้ไม่เพียงแต่ไร้ประโยชน์ แต่ยังทำให้คุณอาจจะตายได้ด้วย… ฉันแค่บอกคุณว่าอย่าเมินเฉยต่อสิ่งที่คุณรู้ว่าคุณสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างแท้จริง… หากคุณเห็นคนๆ หนึ่งกำลังเจ็บปวดแบบเดียวกับที่คุณเคยเจอ และคุณมีความสามารถในการยุติมันได้ อย่าเมินเฉย! คุณไม่จำเป็นต้องเป็นฮีโร่ แต่การรู้สึกเฉยชากับการกระทำที่ชั่วร้ายและการที่ไปชอบของผู้ที่ก่อกวนชุมชน ทำให้คุณไม่แตกต่างจากคนที่คุณเกลียด” บอสดันโซตบไหล่กุสตาฟหลังจากพูดแล้วหันหลังกลับ
ขณะที่เจ้านายดันโซเดินไปข้างหน้า 2 ก้าว กุสตาฟก็พูดทำให้เขาหยุดชั่วคราว
“บอสดันโซ… ทำไมผมต้องสนใจเกี่ยวกับการเป็นคนประหลาด ในเมื่อไม่มีใครสนใจเกี่ยวกับการเปลี่ยนผมกลายเป็นสัตว์ประหลาด ทำไมผมจะหันหลังให้กับโลกไม่ได้ ในเมื่อโลกนี้มันหันหลังให้กับผมมาโดยตลอด ทำไมผมถึงต้องพยายาม เพื่อช่วยคนที่ผมคิดว่า พวกเขาอยู่ใต้เท้าของผม ในวันที่ผมตกต่ำพวกเขาไม่เคยพยายามช่วยผม เมื่อผมมีปัญหา ทำไมโลกที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้สมควรได้รับ แม้เพียงเล็กน้อยจากความเมตตาของผม?” กุสตาฟถามต่อเนื่องขณะจ้องมองไปที่พื้น ในสายตาของเขา มองเห็นแต่ความเศร้าโศกเท่านั้น
————————————————————–
