“เราจะพูดกันเป็นการส่วนตัวได้ไหม?” หวู่กัวอี้มองไปรอบๆ มันเห็นได้ชัดว่าสถานที่นี้ไม่เหมาะสมสำหรับการสนทนาทางธุรกิจ
“พูดได้ แต่รอให้ฉันกินเสร็จก่อน” เป่ยลี่ลังเลมากเมื่อได้ยินว่าพวกเขาจะออกไปข้างนอก เธอได้ทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับลู่หวู่เป็นเวลาหลายวันแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะแยกไปกินอาหารอื่นตอนนี้
“หญิวสาวคนนี้คือ…?”
“อ้า นี่คือน้องสาวของฉัน” ลู่หวู่ตอบกลับ
เนื่องจากเป่ยลี่ไม่ต้องการออกไปทำให้หวู่กัวอี้ต้องใช้วิธีล่อลวง “เฮ้ สาวน้อย ทำไมเราไม่ไปที่อื่นล่ะ? ที่นั่นมีอาหารอร่อยยิ่งขึ้นน่ะ”
“จริงเหรอ?” มันมีประสิทธิภาพมาก เป่ยลี่หันศีรษะของเธอด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
“แน่นอน” หวู่กัวอี้หัวเราะ
แล้วเป่ยลี่ก็วางตะเกียบของเธอลงอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเธอจับมือของลู่หวู่แล้วไปที่รถของหวู่กัวอี้
ในรถ ลู่หวู่ประใจอย่างเงียบๆ แพลตฟอร์ม173รวยมากเหรอ? เขาเป็นเพียงผู้จัดการแต่เขาก็ยังสามารถซื้อรถเมเกรฟเลเซอร์รุ่นแบบจำกัดได้
หวู่กัวอี้ให้ความสำคัญกับการหารือครั้งนี้เป็นอย่างมาก เขาจองห้องอาหารในโรงแรมพาเลซที่ดีที่สุดในเมืองอินดิโก เขายังซื้อไวน์หนึ่งขวดซึ่งมีค่ามากกว่าอพาร์ตเมนต์ของเขา
ลู่หวู่เปิดกรามค้างเมื่อเขาเห็นเมนู เขาต้องรวยแน่ๆ
เมื่อทุกจานถูกเสิร์ฟ หวู่กัวอี้ยิ้มแล้วก็ถามลู่หวู่ว่า “ฉันขอทราบเกี่ยวกับสตูดิโออันทรงเกียรติที่พัฒนาเกมนี้ได้ไหม?”
ลู่หวู่ตกตะลึง เขาไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ ไม่มีสตูดิโอและมีเพียงสองคนในทีมนั้นก็คือบรรพบุรุษและเป่ยลี่ ยิ่งไปกว่านั้นเขาเองก็เป็นเพียงผู้ประสานงาน
“เป็นความลับเหรอ? งั้นไม่เป็นไร มาดื่มกันเถอะ” หวู่กัวอี้ยิ้มอย่างเชื่องช้า โดยที่คิดอย่างหนักเกี่ยวกับวิธีการกำหนดคำถาม
เมื่อเผชิญหน้ากับโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร เป่ยลี่ก็เริ่มกินมานานแล้ว และลู่หวู่ก็ไม่อายเช่นกัน เมื่อใดก็ตามที่หวู่กัวอี้เสนอให้ดื่มเป็นคำอวยพรขณะที่เขากิน เขาจะดื่มมันเล็กน้อย
“เฮ้ หวู่ คุณวางแผนที่จะขายเกมของคุณหรือไม่?” หวู่กัวอี้ในที่สุดก็เข้าสู่หัวข้อหลักเมื่อใบหน้าของเขาเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศจากแอลกอฮอล์
“ไม่ต้องกังวล เราจะให้ราคาที่เป็นธรรมกับคุณ” หวู่กัวอี้พูดต่อขณะที่เขาดูราวกับคิดอะไรบางอย่าง
คุณเป็นจิ้งจอกเขี้ยวลากดิน ลู่หวู่กระซิบในหัวใจของเขา ตามที่คาดไว้ว่าหวู่กัวอี้ตั้งเป้าไปที่เกมของเขา
“เราได้ใส่ความพยายามในการพัฒนาเกมนี้อย่างมาก ดังนั้นเราจึงไม่ได้วางแผนที่จะขายมัน” ลู่หวู่ปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างมีเหตุผล
“หมื่นล้าน คุณคิดยังไง?”
ลู่หวู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อทำให้จิตใจที่ปั่นป่วนของเขาสงบลง “เราเริ่มทำสิ่งนี้เพราะความหลงใหล เราไม่สนใจเกี่ยวกับ…”
“หนึ่งหมื่นห้าพันล้าน!”
ราคานี้ทำให้หัวใจของลู่หวู่เต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเป็นข้อเสนอที่ไม่อาจต้านทานได้
แม้ว่าลู่หวู่จะเป็นคนอับจน แต่เขาก็ไม่ใช่คนสายตาสั้น เขารู้ว่าถ้าเกมมันดัง มันจะสร้างผลกำไรได้มากกว่านั้น
ยิ่งกว่านั้นเขาไม่สามารถขายได้แม้ว่าเขาต้องการ อันเดอร์เวิลด์เป็นของจริง ทั้งเกมถูกสร้างขึ้นโดยสิ่งประดิษฐ์ต่อสู้ที่เชื่อมโยงกับร่างกายของลู่หวู่ ไม่มีใครนอกจากเขาที่สามารถใช้งานมันได้
“พูดตามตรง ทีมของเราไม่มีเจตนาขายเกมนี้ หากคุณเล่นมัน ฉันแน่ใจว่าคุณมีความชัดเจนเกี่ยวกับความก้าวหน้าของมัน ถ้าเราเปรียบเทียบความเสมือนจริงของมัน มันจะทำให้เกมเสมือนจริงอื่นเจ๊งแน่นอน ดังนั้นในความคิดของเรา เกมของเรามีค่ามากกว่านั้น”
ลู่หวู่แสดงท่าทีของเขาอย่างชัดเจน
“ที่จริงแล้วเรายังสามารถพูดคุยเรื่องราคาต่อไป…” หวู่กัวอี้ทำได้แต่ถอนหายใจ
“เราไม่สนใจ” เป่ยลี่เงยหน้าขึ้นพูดแล้วเคี้ยวขณะที่อาหารเต็มในปาก
เขาคิดว่าผู้พัฒนาเกมนี้ควรเป็นชายหนุ่มที่ถูกล่อลวงด้วยเงินได้ง่าย แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าลู่หวู่จะหนักแน่นมาก สิ่งนี้ทำให้หวู่กัวอี้คิดเกี่ยวกับวิธีที่เขาจะทำกำไรได้สูงสุดบนแพลตฟอร์มต่อไปได้
“ทำไมคุณไม่ปล่อยเกมของคุณบนแพตฟอร์มของเรา และถ้าคุณสัญญาว่าจะให้เอกสิทธิ์ให้เรา ฉันจะมอบจำนวนเงินนี้ให้คุณ” หวู่กัวอี้ชูนิ้วขึ้น
“แล้วคุณต้องการได้อะไรบ้าง?”
หากเกมเปิดตัวบนแพลตฟอร์มดังๆ พวกเขามักจะถูกเรียกเก็บเงินเป็นเปอร์เซ็นต์ของรายได้ของพวกเขา เช่นเดียวกับวิธีที่แอพในร้านค้าที่เรียกเก็บเงินเป็นเปอร์เซ้นต์ของแต่ละการซื้อเป็นค่าบริการ
“ไม่มี หากคุณปล่อยเกมเฉพาะแพลตฟอร์มของเรา ฉันสามารถให้คุณได้หนึ่งร้อยล้าน”
เงื่อนไขของหวู่กัวอี้นั้นน่าดึงดูดใจจริงๆ ลู่หวู่เข้าใจว่าหวู่กัวอี้ต้องการอะไร และนั่นก็คือยอดผู้ใช้ของแพลตฟอร์ม
หากเกมของเขาเปิดตัวเฉพาะบนแพลตฟอร์ม173 และกลายเป็นเกมยอดนิยม ผู้เล่นจะแห่กันไปที่แพลตฟอร์มของเขาสำหรับเกมแบทเทิ้ลออนไลน์ นี่คือเป้าหมายของหวู่กัวอี้
หากมันเป็นแค่เกม ลู่หวู่อาจยอมรับข้อเสนอที่น่าดึงดูดของหวู่กัวอี้
อย่างไรก็ตามเขาต้องพิจารณาเรื่องของอันเดอร์เวิลด์
เขาสัญญากับเป่ยลี่เพื่อเรียกคืนเป่ยฉี และแม้แต่จะพิชิตทั้งอันเดอร์เวิลด์ ในกรณีนี้จำนวนผู้เล่นจะเป็นปัจจัยชี้ขาด
หากเขาเห็นด้วยกับคำขอของหวู่กัวอี้ มันก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะขัดขางการพัฒนาของแบทเทิ้ลออนไลน์
“คุณอาจปล่อยเกมของฉันได้ แต่ฉันไม่สามรถสัญญาสิ่งใดกับคุณได้อีก นั่นจะเป็นการจำกัดการพัฒนาเกมของเรา เป้าหมายของเราคือทั้งโลก ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องเผยแพร่บนแพลตฟอร์มจำนวนมากเท่าที่เป็นไปได้เพื่อโปรโมตเกมนี้”
หวู่กัวอี้ตกตะลึงเมื่อเห็นดวงตาที่สว่างสไวของลู่หวู่และได้ยินความทะเยอทะยานของเขาที่จะทำให้มันโด่งดังไปทั่วโลก
เขาไม่ได้คาดหวังว่าความคิดของเขาทั้งสองจะถูกปฏิเสธ เขารู้สึกไม่พอใจเพราะเขาต้องการทำกำไรจากเกมเนื่องจากมันยังไม่วางจำหน่าย แต่เขาก็ยังล้มเหลวอย่างน่าสังเวช
“ท่านหวู่ ฉันมีข้อเสนอแนะ คุณอย่างฟังไหม?”
“แน่นอน บอกมาได้เลย”
“เป้าหมายหลักของคุณคือรับยอดผู้เข้าชมและสมาชิกบนแพลตฟอร์มของคุณด้วยเกมของเรา ถ้าเป็นเช่นนั้นเกมของเราจะเปิดตัวเฉพาะบนแพลตฟอร์มของคุณเป็นเวลาสองเดือน เราจะไม่ทำงานกับแพลตฟอร์มอื่นในช่วงเวลานี้ แต่คุณต้องโปรโมตเกมของเราในหน้าหลักของคุณในช่วงสองเดือนนี้”
ลู่หวู่มีเหตุผลของเขาสำหรับข้อเสนอแนะนี้
แบทเทิ้ลออนไลน์เป็นเกมที่อยู่ในขั้นตอนที่ยากที่สุดก็คือช่วงทดลองหรือเรียกว่าช่วงเบต้า การใช้โอกาสนี้เพื่อขับเคลื่อนชื่อของเกมของพวกเขาจะเพิ่มฐานผู้เล่นเพิ่มขึ้นตามการแนะนำเพิ่มเติม ในขั้นตอนต่อไปพวกเขาไม่จำเป็นต้องโปรโมทเกมของพวกเขาอีกต่อไป โดยธรรมชาติผู้เล่นจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเพื่อจะเข้าร่วมเพื่อลอง
มันเหมือนกันสำหรับเกมยอดนิยมเช่น ลีกออฟเลเจนด์ และ เพลเยอร์อันโนนส์แบตเทิลกราวดส์
หวู่กัวอี้รู้สึกประหลาดใจกับความหวังใหม่นี้ เขายิ้มด้วยทันที “คุณเป็นนักธุรกิจทียอดเยี่ยม แต่ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ ฉันยินดีจะเดิมพันว่าเกมของคุณจะได้รับความนิยมแน่นอน”
“มันเป็นข้อตกลง!” ลู่หวู่ยิ้มแล้วยกแก้วขึ้น หลังจากชนแก้วกับหวู่กัวอี้ เขาก็เทมันลงในปากของเขา
จากนั้นพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเนื้อหาของเกม ลู่หวู่ได้ทำการหารือเรื่องนี้กับเป่ยลี่ล่วงหน้า ดังนั้นเขาจึงสามารถตอบได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตามลู่หวู่ม่าได้พูดอะไรเกี่ยวกับการพัฒนาเรื้อเรื่องหลัก และเพียงแค่พูดถึงมันว่าเป็นความลับ
หวู่กัวอี้รู้สึกผิดหวัง ท้ายที่สุดมันก็เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่หวู่กัวอี้ได้เล่นเกมใดๆ และหลังจากเล่นเกมนี้ เขาก็มีความปรารถนาในการเล่นอีกครั้ง
แต่ไม่รู้ก็ดีเช่นกัน เนื่องจากการสำรวจก็เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์
หวู่กัวอี้รู้สึกว่าการพูดคุยนี้ประสบความสำเร็จ หลังจากจบมื้ออาหาร หวู่กัวอี้จ่ายบิลแล้วจากไป เขาบอกกับลู่หวู่ว่าในช่วงสองเดือนของการโปรโมตในหน้าหลักของพวกเขา พวกเขาจะถ่ายทอดสดตัวอย่างภาพยนต์เกมโดยไม่คำนึงถึงอันดับขายของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงขอให้ลู่หวู่เตรียมตัวอย่างภาพยนตร์ที่อลังการ
หนึ่งในพวกเขาที่มีความสุขที่สุดก็คือเป่ยลี่ เพราะเธอกินอาหารอยู่ตลอดเวลา จนมีเปลือกปูที่สูงตระหง่าน ทำให้ลู่หวู่ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเป็นการกระทำของเด็กหญิงตัวน้อยผู้น่ารัก
เป่ยลี่ถูหน้าท้องของเธอขณะที่เรอแล้วกล่าวว่า “ย้าา ฉันอิ่มแล้ว”
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของเป่ยลี่ ลู่หวู่รู้สึกเสียใจที่เขาไม่สามารถมอบอะไรดีๆให้เธอได้
แต่เขารู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นการชั่วคราว อนาคตเป็นยุคของเขา
