หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ ลู่หวู่ก็พาเป่ยลี่กลับบ้าน
เมื่อเขาคิดไปถึงตัวอย่างกราฟฟิก เขาก็เริ่มกังวล
เหตุผลแรกคือเขานั้นไม่มีต้นทุนมากพอที่จะจ้างทีมพัฒนาฝีมือดีๆทางด้านงานกราฟฟิก
อย่างที่สองคือเขาจะนำเสนอความสวยงามของเกมนี้ผ่านตัวอย่างยังไง? นี่เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณา
ด้วยความที่ไม่มีไอเดียเลย ลู่หวู่จึงจำเป็นต้องถามเป่ยลี่ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงดูเหมือนเด็กสาวที่หดหู่ใจ
ในตอนนี้เป่ยลี่ดูมหัศจรรย์ในสายตาของลู่หวู่ เธอรู้และสามารถทำได้ทุกๆอย่าง ถึงแม้ว่าเธอจะมีหน้าแกที่แบนราบ แต่ก็เรียกได้ว่าเป็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์อันดับที่สองของเขา
เป่ยลี่ไม่เคยทำให้ลู่หวู่ผิดหวัง หลังจากที่ครุ่นคิดไปพักหนึ่ง เธอก็มีไอเดีย
มันเรียบง่าย เพียงต้องใช้สิ่งประดิษฐ์ต่อสู้แทนที่จะต้องใช้ทีมงาน การถ่ายทำสามารถทำได้เสร็จสรรพภายในอันเดอร์เวิล ฉากหลังจะถูกสร้างขึ้นจากพลังงานหยิน เบื้องหลังที่อลังการสามารถสร้างขึ้นโดยไม่ใช้เงิน
ลู่หวู่คิดอยู่สักพัก เขารู้สึกว่าวิธีนี้มันน่าจะได้ผล
วิธีนี้มันยังสามารถสร้างกราฟฟิกในเกมขึ้นมาใหม่ได้เลย มันเหมือนกับการบันทึกวิดิโอผ่านการเล่นจริง ทำให้มันน่าดึงดูดมากกว่าเดิม
หลังจากตกลงที่จะใช้วิธีการนี้ ลู่หวู่กับเป่ยลี่ก็ปรึกษากันเกี่ยวกับเนื้อเรื่องของตัวอย่างของพวกเขา
พวกเขาใช้เวลาช่วงบ่ายพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากที่ได้ยืนยันเนื้อเรื่องคร่าวๆไปแล้ว ลู่หวู่จับมือเป่ยลี่และพวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์แห่งความตาย
สภาพภายนอกที่ดูทรุดโทรมของวัง ลู่หวู่โบกมือ เริ่มการทำงานของพลังแห่งสิ่งประดิษฐ์ทันที พลังงานหยินจำนวนมากพุ่งมาจากทุกสารทิศ หลอมรวมกันอยู่เหนือคฤหาสน์แห่งความตาย
ในชั่วเวลาเดียว เมฆสีดำทมิฬก็ก่อตัวขึ้น มันค่อยๆคลืบคลานเข้ามาปกคลุมตึกที่ดูเสื่อมโทรมในขณะที่มันยังคงหลอมรวมกันอย่างแน่นหนา
ทันใดนั้น ตึกขนาดใหญ่โตก็ปรากฏด้านหน้าของพวกเขา
รูปปั้นสีดำขนาดมหึมาตั้งตระหง่านอยู่ที่ประตู ยอดตึกสูงเฉียดฟ้า ประตูขนาดใหญ่สองบานได้รับการดูแลจากยักษ์ร่างกายกำยำที่เกิดขึ้นจากพลังงานหยิน
ลู่หวู่ลอยขึ้นไปด้วยพลังหยินที่อยู่ด้านล่าง เขายื่นมือออกไปอีกครั้ง พลังงานหยินรวมกันอยู่รอบตัวเขาอย่างเข้มข้น ก่อตัวกันเป็นเกราะสีดำที่ส่องแสงประกาย
กลุ่มเมฆพลังงานหยินม้วนอยู่ด้านหน้าของเขา พวกมีปิศาจที่ดูน่ากลัวถูกหลอมรวมเข้าไป ปิศาจพวกนี้มันสูงแทบจะเท่าภูเขา! พวกมันมีปีกอยู่ที่หลังและหน้าตาที่ดูหน้ากลัว
“เปิดมันขึ้น!” ลู่หวู่สั่งเป่ยลี่ที่อยู่ด้านล่าง ในถือมือเครื่องเล่นจำลองอยู่
เมื่อได้รับคำสั่ง เป่ยลี่พยักหน้าอย่างแน่วแน่ และเปิดการบันทึกวิดิโอ เขาส่องกล้องไปที่ลู่หวู่ ดอกไม้แห่งพลังงานหยินที่บานอยู่ใต้เท้าของเธอ กำลังยกตัวเธอขึ้นไป
เนื้องเรื่องเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
ด้านบนสุดของเมฆสีดำ ปิศาจและสหายของมันจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังกรีดร้อง พุ่งหนีลงไปในดินเป็นฝูงๆ
ในขณะเดียวกัน เสียงคำรามแห่งความโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้นมาจากด้านในของเมฆสีดำ
“ราชาแห่งเป่ยฉี คิดว่าเจ้าจะสามารถปกป้องคนของเจ้าได้หรือ? อีกไม่นานดินแดนของเป่ยฉีทั้งหมดก็จะเป็นของข้า!”
ทันใดนั้น หมอกมืดก็ปรากฏขึ้น หัวของมังกรได้โผล่ออกมาจากหมอกนั้น ดวงตาสีแดงจ้องมองลงไปที่ผืนดิน
“ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องสู้กัน!” ลู่หวู่ตอบอย่างเย็นชา
“นักรบผู้เกรียงไกรแห่งเป่ยฉีจะร่วมสงครามหรือไม่!?” ลู่หวู่ยกมือของเขาขึ้นมากวักเรียกผู้คนที่อยู่ด้านหลัง
“สงคราม! สงคราม! สงคราม!”
เสียงฝีเท้าที่ดังสนั่น นักรบหยินที่สวมเกราะเต็มอัตราศึกปรากฏตัวออกมาจากหมอกมืด
นักรบหยินนับหมื่นนายชูอาวุธของพวกเขาขึ้นมาท้าทายเหล่าปิศาจที่อยู่บนอากาศ ดวงตาของพวกเขาไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความกลัว มันมีเพียงความต้องการที่ไม่สิ้นสุดต่อการทำศึกสงคราม
“สังหารเหล่าศัตรูไปพร้อมกับข้า!” ลู่หวู่ตะโกนออกมา นักรบหยินทั้งหมดลอยขึ้นมา
“สงคราม! สงคราม! สงคราม!”
แรงลมปะทะเข้ามา ธงแห่งเป่ยฉีสะบัดอย่างรุนแรงด้วยอากาศที่เหมือนสัญญาณแห่งการเริ่มต้นของการต่อสู้
มันเป็นการต่อสู้ที่ขมขื่น ร่างเงามืดล่วงลงมาจากท้องฟ้าไม่รู้จบ ตกลงมากองทับกันบนพื้น นายทหารนับไม่ถ้วนสละชีวิตของพวกเขา ในขณะที่กองทัพปิศาจฝ่ายตรงข้ามกำลังพบกับการสูญเสียกองกำลังมากมายอย่างต่อเนื่องภายใต้กองกำลังเป่ยฉีที่ต่อสู้อย่างไม่ย่อท้อ
ในช่วงท้ายของสงคราม ราชามังกรดำเข้าร่วมการต่อสู้ เพื่อต่อกรกับลู่หวู่
การต่อสู้ระหว่างบอสเข้มข้นขึ้น ก่อให้เกิดแรงลมที่รุนแรง หมอกมืดรอบๆพวกเขาถูกผ่าออกด้วยกระแสลม เผยให้เห็นพระจันทร์สีเลือดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
เห็นได้ชัดว่าราชามังกรดำนั้นเหนือกว่า และเมื่อชัยชนะกำลังจะถูกตัดสิน ลู่หวู่ก็ตะโกนออกมาดังลั่น ร่างกายของเขาเริ่มเผาไหม้ด้วยไฟสีดำ เขากลายเป็นลูกไฟที่พุ่งทะยานเข้าสู่ราชามังกรที่น่าสะพรึง
ทันใดนั้น เสียงคำรามของราชามังกรก็ดังสะท้านไปในอากาศ ไฟขนาดมหึมาแผ่กว้างออกไปนับพันไมล์ เผาไหม้ปิศาจนับไม่ถ้วน เปลี่ยนพวกมันกลายเป็นลูกไฟและตกลงสู่พื้นดิน
กองทัพเป่ยฉีได้รับชัยชนะในที่สุด แต่พวกเขาต้องสูญเสียผู้นำไป ราชาแห่งเป่ยฉี
คฤหาสน์แห่งความตายที่น่ายำเกรงสว่างขึ้นจากการร่วงลงมาของประกายไฟและถูกเผาไหม้ เป็นการประกาศถึงความตายของผู้นำของพวกมัน
ฝนเลือดตกลงมาจากท้องฟ้า ทหารนับไม่ถ้วนคุกเข่าและก้มหัวลงเพื่อเป็นการระลึกถึงราชาผู้ยิ่งใหญ่ที่ยอมสละชีวิตของเขาเพื่อดินแดนแห่งเป่ยฉี
