หลังจากสังหารโม่หลิงเทียนลง รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่เฉินก็ปรากฏขึ้น
เขาจมอยู่กับความหดหู่มานาตั้งแต่ได้รับการเลื่อนระดับคลาสไปเป็นนักธนูล่าตะวัน เขาจึงตั้งใจบ่มพลังเพื่อที่จะพัฒนาทักษะการยิงธนูของเขาเนื่องจากเขาไม่ต้องการปล่อยตัวเองให้เป็นไปตามโชคชะตา
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้มีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ ไม่ว่าเขาจะพยายามฝึกฝนมากมายขนาดไหน มันก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์
การที่ถูกต้อนจนมุม เย่เฉินเกือบจะยอมแพ้ในตัวเอง แต่หลังจากที่ถูกเย่เสี่ยวเอ้อกระตุ้นขึ้นมา เขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางเดินเล็กน้อยและบ่มพลังในการต่อสู้ระยะประชิด เมื่อมีพรจากพลังล่าตะวัน ความเร็วในการเคลื่อนที่จากสกิลสไลด์และการทักษะต่อสู้ระยะประชิดที่ได้รับมาจากศาลาแห่งการฝึกฝนที่ไม่มีข้อจำกัดในเรื่องคลาสของตัวละคร ทำให้เขาสามารถบ่มพลังในเส้นทางที่เขาเลือกได้
เย่เฉินแสดงพรสวรรค์ออกมาในด้านนี้ เขาสังเกตว่าการใช้ธนูในระยะประชิดนั้นเหมาะกับเขา
เย่เฉินรู้ว่าเขานัดตัดสินใจถูกแล้วเพราะว่าเขานั้นสามารถฆ่าโม่หลิงเทียนลงได้ นักธนูที่ต่อสู้ระยะประชิดได้นั้นมันยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว!
ความสามารถของเย่เฉินทำให้ทุกๆคนที่กำลังดูการต่อสู้อยู่นั้นตกตะลึง
ตอนนี้หน้าต่างคอมเม้นเต็มไปด้วยข้อความเช่น ‘โม่หลิงเทียนนั้นสุดยอด!’ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนต้องสตั้น
การเล่นของเขาได้ทำลายภาพที่ทุกคนนั้นคิดเอาไว้ ในฐานะนักธนูที่ไม่ต้องการลูกธนูและสามารถทำดาเมจให้กับศัตรูด้วยการใช้คันธนูของเขา
“อย่างที่คิด แชมป์ก็คือแชมป์ พี่เฉินไม่เคยทำให้พวกเราผิดหวังเลย นักธนูที่ต่อสู้ระยะประชิดได้มันสุดยอดจริงๆ!”
“ในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าพวกเราไม่สามารถตัดสินเย่เฉินจากมาตรฐานของคนอื่นๆเพราะเขานั้นทำให้พวกเราประหลาดใจได้ตลอดเวลา น่าอัศจรรย์มาก! นักธนูที่ต่อสู้ระยะประชิด โคตรเจ๋ง!”
“สไตล์การเล่นของพี่เฉินนั้นคาดเดาไม่ได้เลย ชายผู้ที่เป็นพูดถึงแห่งปีต้องเป็นเขาแน่นอน!”
“ช่างเป็นการควบคุมที่สุดยอด ฉันสงสัยจริงๆว่าเขาจะต้องผ่านอะไรมาบ้างถึงได้เชี่ยวชาณในการต่อสู้ระยะประชิดขนาดนี้…”
“ที่บอกกันว่าเย่เฉินสามารถเอาตัวรอดได้ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังนั้นไม่ใช่แค่ลมปาก สิ่งที่เขาแสดงออกมาให้เห็นมันยืนยันทุกอย่าง ไม่แน่ว่าเย่เฉินอาจจะเป็นบุตรแห่งโชคลาภในตำนานก็ได้(หน้าตลก)”
…
ในแพลทฟอร์มชาร์คสตรีมมิ่งนอกเกม คำชมเย่เฉินปรากฏขึ้นมากมายในหน้าคอมเม้น
ขณะเดียวกัน โม่หลิงเทียนกำลังเหม่อลอยอยู่ที่จุดเกิด
การต่อสู้นี้มันกระแทกใส่เขาเข้าเต็มๆ เขาถูกกำจัดโดยเย่เฉินในระยะประชิด มันเป็นไปได้ยังไง…
ความล้มเหลวนี้ทำให้โม่หลิงเทียนปิดตัวเองออกไปอีกครั้ง
…
สงครามครอบครองปราการยังคงดำเนินต่อไป การต่อสู้ที่ด้านนอกของเมืองเป่ยฉีนั้นดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ความกดดันของกิลด์มิธนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากสมาชิกกิลด์กว่าครึ่งนั้นได้รับบาดเจ็บ
ทันใดนั้น เสียงดังก็เกิดขึ้นมาที่ประตูป้อมปราการและประตูมันก็ถล่มลงมา
เมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าแห่งความปิติยินดีก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกู่หยู
“นักรบทั้งหลาย อดทนเอาไว้ขณะที่คนอื่นๆเข้าไปในปราการและยึดธง!”
“เร็วเข้า! ทุกคน รีบเข้าไปในปราการและยึดธงให้ได้!”
หัวหน้ากิลด์ทุกกิลด์รวมถึงหวู่กัวอี้และหลิวไช่ตะโกนออกมาสุดเสียง
เมื่อไม่มีการสนับสนุนจากแนวหลัง แนวป้องกันของกิลด์มิธก็ถูกทำลายลงในทันที ผู้เล่นนับหมื่นคนวิ่งเข้าไปในป้อมปราการอย่างบ้าคลั่ง พยายามที่จะหยุดกิลด์มิธจากการยึดธง
ในขณะนี้ ธงสีขาวถูกชูขึ้นที่จุดศูนย์กลางของเมืองเป่ยฉี ผู้เล่นกิลด์มิธเป็นกลุ่มแรกที่เข้าไปถึงก่อนและเริ่มโจมตีใส่ธง
อย่างไรก็ตาม ธงนั้นมันไม่มีหลอดเลือด มันพังลงทันทีจากการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง ทันใดนั้น ข้อความจากเกมก็ปรากฏขึ้นมา
[ขอแสดงความยินดีกับกิลด์มิธในการครอบครองเมืองเป่ยฉีได้สำเร็จ รางวัลคือเวลาคุ้มครองความปลอดภัยระยะเวลา 5 นาทีและจุดเกิดของกิลด์จะถูกเปลี่ยนมาที่เมืองเป่ยฉี!]
ในเวลานั้น สมาชิกของกิลด์อื่นๆที่เข้ามาในเมืองเป่ยฉีถูกเคลื่อนย้ายออกไปที่ประตูของป้อมปราการ และประตูป้อมปราการก็ถูกกู้กลับมาเป็นปกติ
ในเวลานั้น เมนูตัวเลือกปรากฏขึ้นมาด้านหน้ากู่หยู
[กรุณาเลือกแบบธงเพื่อเป็นสัญลักษณ์กิลด์!]
ตัวเลือกนับร้อยตัวปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของกู่หยู หลังจากมองผ่านๆด้วยความรวดเร็ว สายตาของเขาก็สะดุดไปที่ธงรูมังกรสีทอง จากนั้นเขาก็คลิกยืนยัน
ผู้เล่นกิลด์อื่นๆที่อยู่ด้านนอกมองเห็นธงสีทองที่กำลังลอยขึ้นช้าๆจากเมืองเป่ยฉี บนธงมีตัวหนังสือขนาดใหญ่ ‘มิธ’
“บ้าเอ้ย!” หลิวไช่ตะโกนออกมาอย่างโศกเศร้า
มองดูเวลานับถอยหลังของการคุ้มครองที่อยู่เหนือประตูปราการ พวกเขาทำได้แค่เพียงเฝ้ารอเพื่อที่จะโจมตีระลอกต่อไป
แม้ว่ากิลด์มิธนั้นจะเป็นกิลด์ที่แข็งแกร่ง แต่พันธมิตรอีกหกกิลด์ก็เป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้พวกเขาสามารถบุกยึดเมืองเป่ยฉีได้สำเร็จ พวกเขามีทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างมาก มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบุกทำลายการห้อมล้อมของพวกเขาออกไป
แต่ถึงอย่างไร พวกเขาก็รู้ดีว่าการป้องกันปราการนั้นเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับกิลด์มิธ
กิลด์มิธนั้นเป็นผู้ที่มาถึงก่อนและถือไพ่เหนือกว่าในการต่อสู้ด้านหน้าของประตู พวกเขาโจมตีใส่ประตู สร้างแนวป้องกัน ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่สามารถทำลายประตูได้ในทันที อย่างไรก็ตาม พวกเขานั้นมั่นใจว่าสามารถกำจัดกิลด์มิธออกไปได้ในครั้งเดียวเมื่อพวกเขาเข้าไปในเมืองเป่ยฉีที่กว้างใหญ่และว่างเปล่าได้
“พี่น้องทั้งหลาย พวกเรามากำจัดพวกหกกิลด์นี้ก่อนเป็นอันดับแรก!” ทันใดนั้น หวู่กัวอี้พูดขึ้นมา สมาชิกกิลด์ทั้งหมดเปลี่ยนเป้าหมายและเริ่มเข้าจู่โจมกิลด์เหล่านั้นที่คอยสนับสนุนให้กับกิลด์มิธในการป้องกันปราการ
คำพูดของหวูกัวอี้นั้นได้สะกิดใจเฉินซีหยู หลิวไช่และคนอื่นๆ พวกเขาทั้งหมดนำทัพของพวกเขาเข้าโจมตีสมาชิกของหกกิลด์นั้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เพื่อป้องกันพวกเขาที่จะมาเป็นอุปสรรคในการบุกป้อมปราการในระลอกต่อไป
ระหว่างเวลาคุ้มครองของป้อมปราการ ทั้งหกกิลด์นี้กลายมาเป็นเป้าหมายของกิลด์ที่เหลืออยู่รอบนอก พวกเขาถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม
[ขอแสดงความยินดีกับกิลด์แรมเพจในการครอบครองเมืองเอ็กสตรีม…]
[ขอแสดงความยินดีกับกิลด์ฟลายอิ้งในการครอบครองเมืองฉางหวู่…]
[ขอแสดงความยินดีกับกิลด์เวิลด์ในการครอบครองเมืองหลูติง…]
…
ข้อความจากเกมเด้งขึ้นรัวๆ ทัวร์นาเม้นร้อยปราการเพื่อความเป็นที่หนึ่งนี้เข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ
มีกิลด์ที่เข้าครอบครองป้อมปราการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเขตปลอดภัยทั้งหมดก็มีแสงแฟลชสีขาวปรากฎขึ้นมาให้เห็นเรื่อยๆเช่นกัน ทุกวินาทีมีผู้เล่นจำนวนมากมายที่กลับมาเกิดใหม่ หลังจากที่เวลาคุ้มครองได้หมดลง พวกเขาก็เข้าสู่ทัวร์นาเม้นอีกครั้ง
ทัวร์นาเม้นที่สุดยอดนี้ทำให้ผู้ชมต่างมีความสุขกับการรับชมอย่างเต็มที่
เหล่ากูรูของเกมที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียงค่อยๆเริ่มเป็นที่จับตามองของคนอื่นๆ พวกเขาแสดงให้เห็นถึงแผนการที่หลากหลาย
แม้แต่กิลด์แรมเพจเองที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักกันในอดีต ในตอนนี้พวกเขาต่อสู้ร่วมกับกิลด์อื่นๆอีกสี่กิลด์และบุกทะลวงเมืองเอ็กสตรีม พวกเขากลายเป็นกิลด์ที่สามารถเข้ายึดป้อมปราการได้สำเร็จด้วยความได้เปรียบที่มากกว่า
ตรงกันข้าม จำนวนคนดูในแพลทฟอร์มชาร์คสตรีมมิ่งก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หลังจากกิจกรรมได้เริ่มขึ้นเพียงหนึ่งชั่วโมง จำนวนผู้เข้าชมก็สูงจนเกือบถึงสิบล้านวิวซึ่งเปรียบเทียบกับช่วงต้นของกิจกรรมที่มีผู้ชมอยู่เพียงสองล้านวิวเท่านั้น
คืนนี้จะเป็นคืนที่หลายๆคนไม่สามารถนอนหลับได้ลงเนื่องจากสายตาของพวกเขานั้นโฟสกัสอยู่ที่สนามรบแห่งนี้