ตอนที่ 127 : การโอ้อวดบนไลฟ์สตรีม
ลู่ฉานกับคนอื่นๆมองหน้ากันด้วยความกังวลเมื่อพวกเขามองไปที่ตงกั่ว ราชาแห่งภูตที่นอนอยู่บนพื้น พะงาบปากหายใจ
“บอสมันคือราชาภูต ถ้าเราฆ่ามัน เราจะเลื่อนระดับเลเวลมันร้อยหรือได้วัตถุดิบวิญญาณขั้นสูงไหม? นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวใช่ชีวิตเลยนะ!”
ลู่ฉานหัวใจเต้นแรงเมื่อได้ยินคนในทีมพูด เขารู้สึกว่าเขาได้เจอกับมหาโชคเข้าให้แล้ว
แม้ว่าราชาภูตตัวนี้ดูเหมือนน่าเวทนาที่อ่อนแอมากเกินไป แต่ความคุ้มค่านั้นมันปฏิเสธไม่ได้เลย เรียกง่ายๆว่ามันเป็นเหมือนขุมทรัพย์ที่มีชีวิต
“เดี๋ยวก่อน!” แม้ว่าตงกั่วจะไม่เข้าใจว่าพวกเขาคุยอะไรกัน เขาเริ่มหายใจหอบและคอแห้งเมื่อเขาได้ยินว่าพวกนั้นจะสังหารมัน เขายกปีกขึ้นและแสดงออกให้พวกนั้นหยุดคุยกัน
อย่างไรก็ตาม ลู่ฉานกับคนอื่นๆไม่ใส่ใจเพราะพวกเขากำลังเข้าไปใกล้มันพร้อมกับอาวุธในมือ ตงกั่วเริ่มกลัว ด้วยบรรยากาศที่เต็มไปด้วยพวกขี้แพ้ เขาล้มลงไปกองบนพื้นและเริ่มสั่น
“ไม่นะ เราฆ่าเขาแบบนี้ไม่ได้ เราควรจะประกาศในฟอรั่มเพิ่มชื่อเสียงให้กิลด์ของเรา” ลู่ฉานเกิดไอเดียขึ้นก่อนที่เขาจะทำการโจมตี เขาจึงห้ามคนอื่นๆที่กำลังจะกระโจนใส่เหยื่อของพวกเขาด้วยความโหดเหี้ยม
“มีอะไรเหรอ บอส?” สมาชิกกิลด์ถามด้วยความงุนงง
“เปิดไลฟ์สตรีม พวกเรามาโชว์กันหน่อย!”
ลู่ฉานได้เริ่มการถ่ายทอดสดด้วยหัวข้อว่า หลังจากต่อสู้อย่างยากลำบากมานานกว่า 8 ชั่วโมง กิลด์สเลย์เยอร์ได้ปราบราชาภูตระดับท้อปของเกมลง ความตายของมันอยู่ในนี้แล้ว! ไลฟ์สตรีมปรากฏขึ้นบนหน้าหลัก
หัวข้อนี้ทำให้เป็นเป้าสายตาของผู้เล่นจำนวนมากในทันที ผู้คนมากมายเข้ามาดูกันล้นหลาม
เครย่อน_ซินชาน: “ผู้ที่หลอกเอายอดวิวจะต้องตายอย่างทรมาน ใช่แล้ว ฉันมาเพื่อสร้างปัญหา ฉันจะเป็นเครย่อน ซินชานได้ยังถ้าไม่ทำให้พวกนายร้องไห้(อิโมจิหัวเราะ)”
แอสซาซิน_ครีด: “คนที่โพสต์ต้องรู้นะว่าการโกหกไม่ใช่แค่ผิดกฎหมาย แต่จะต้องจ่ายภาษีอีกด้วย ฉันจะรายงานเรื่องนี้ให้ผู้ดูแล…”
ซูหลีผู้แข็งแกร่ง: “ความสามารถของกิลด์สเลย์เยอร์ พวกเขาอยากจะสังหารราชาภูตระดับท็อป ชานาเตือนครั้งที่หนึ่ง(รูปชานากำลังจ้องมา)”
วอเทอร์เมล่อน_ทาโร่: “พวกเขาน่าจะอยากตายถึงขั้นยกราชาภูตระดับท็อปมาเล่น ทำไมพวกนายไม่ออกไปตัดไม้ล่ะถ้ามีเวลามากนัก? แค่มองพวกปิศาจต้นไม้โบราณที่นอร์ทร็อคก็ทำให้ฉันโมโหแล้ว(อิโมจิกัดฟัน)”
ปกติแล้ว ผู้เล่นที่เข้ามาในไลฟ์สตรีมจะมีคติเหมือนๆกัน พวกเขาเข้ามาเพื่อล้อเล่นเจ้าของโพสต์และไม่มีใครเชื่อสิ่งที่เขียนเอาไว้บนหัวข้อ
เมื่อจำนวนผู้ชมเพิ่มมาขึ้นอย่างต่อเนื่อง ลู่ฉานที่เตรียมแสดงความสามารถของเขา หันไปมองตงกั่วก่อนที่จะเปิดเมนูการวิเคราะห์ของตงกั่วขึ้นมา
ทันทีที่หน้าต่างการวิเคราะห์ปรากฏขึ้นมา ในช่องไลฟ์สตรีมก็เงียบกริบ
ซูหลีผู้แข็งแกร่ง: “โคตรช็อค มันคือราชาภูตระดับสูงจริงๆ มันแข็งแกร่งกว่าราชาภูตหินเสียอีก…”
อินวินซิเบิล_โลนลิเนส: “ว้าว! พวกนายทำได้ยังไง? ใช่ราชาภูตจากโซนมายาหรือเปล่า?”
เป็ปป้า_โบอา: “ฉันสงสัยว่าพวกนายต้องแฮคแน่ๆเพราะฉันไม่คิดว่ากิลด์สเลเยอร์จะสามารถฆ่าราชาภูตได้”
เครย่อน_ซินชาน: “เห้ย นั่นมันราชาภูตจริงๆด้วย แต่ทำไมมันดูเหมือนห่านยักษ์โง่ๆไร้ประโยชน์เลยอะ?”
ลู่ฉานภาคภูมิใจที่ได้เห็นผู้เล่นคนอื่นๆตะลึงในไลฟ์สตรีม
เขาตอบว่า “นี่มันนกกะเรียนแห่งสวรรค์ ไม่ใช่ห่านยักษ์!”
ตงกั่วยังไม่พูดอะไร
“งั้น ต่อไปเราจะสังหารราชาภูตด้วยมือเดียวให้พวกนายได้ดู!”
เพื่อสร้างฉากที่ยอดเยี่ยม ลู่ฉานยังไม่สังหารตงกั่วทันที กลับกันเขาล็อคคอของตงกั่วก่อนที่จะวางดาบแนบไปกับลำคอของมัน เขาเช็คจำนวนผู้ชมในไลฟ์สตรีมอย่างต่อเนื่อง
เมื่อต้องเจอกับความตายที่อยู่แค่ปลายจมูก ตงกั่วดิ้นต่อสู้ อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของเขาที่มีน้อยกว่าวิญญาณเร่ร่อน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหนีไปจากลู่ฉานที่ล็อคเขาอยู่
ผู้เล่นที่คอมเม้นอยากเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ราชาภูตถูกสังหาร สายตาจับจ้องอยู่บนหน้าจอ รอคอยฉากต่อไป เพียงไม่นานจำนวนผู้ชมในไลฟ์สตรีมก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อจำนวนผู้ชมถึง 20,000 คน ลู่ฉานก็ยกดาบขึ้นมา
“ดูให้ดี ถึงเวลาของความมหัศจรรย์แล้ว!”
เขาฟันดาบใส่ราชาภูต
มันทำให้ร่างกายของตงกั่วสั่นด้วยความกลัว แสงสีเขียวปรากฏขึ้นจากร่างกายของมันก่อนที่จะห่อหุ้มตัวของมันเอาไว้ ดาบของลู่ฉานดีดกลับทันทีที่ปะทะเข้ากับตงกั่ว ขณะเดียวกัน ลู่ฉานก็กระเด็นกลับมาจากพลังงานที่ทรงพลัง
ด้วยความช่วยเหลือจากพลังงานสีเขียว ร่างกายของตงกั่วเริ่มส่องประกาย ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หมดหวัง
“อ้า ความสามารถของข้าได้กลับมาแล้ว!”
ทุกคนในคอมเม้นสับสน ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มันเป็นจังหวะที่ตงกั่วยิ้มออกมาด้วยความชั่วร้ายก่อนที่จะหันไปจ้องลู่ฉาน
“แกกล้าดียังไงที่พยายามจะฆ่าข้า!”
ตงกั่วกระพือปีกขณะพูด ในทันที มันหายตัวและปรากฏขึ้นข้างลู่ฉาน มันโจมตีใส่ลู่ฉานด้วยการตบหลายครั้ง
การโจมตีที่รุนแรงทำให้ลูฉานถึงกับงง เขาไม่รู้ว่าตงกั่วที่อ่อนแอมาก กลับมาทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง
“ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายง่ายๆหรอก ในเมื่อเจ้าเป็นคนแรกที่กล้ามาทำร้ายข้า!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลู่ฉานที่ถูกทุบตีแทบไม่เหลือน้ำตาให้ร้องไห้ เขาโดนปีกของตงกั่วหวดอีกครั้ง
ผู้เล่นอื่นๆในสตรีมที่ได้เห็น หัวเราะขบขันกับเรื่องที่เกิดขึ้น
เครย่อน_ซินชาน: “แล้วทำไมนายถึงอยากจะโชว์? มันยากขนาดนั้นเลยหรือไงที่จะมีชีวิตอยู่โดยไม่สร้างเรื่องดราม่า(อิโมจิหัวเราะ)?”
ซูหลีผู้แข็งแกร่ง: “หัวเราะจนปวดท้องไปหมดแล้ว หัวหน้ากิลด์คนแรกที่ทำให้ตัวเองขายหน้าบนไลฟ์สตรีม คำนับ!”
สไตรค์_โกลด์: “เราทั้งคู่เป็นหัวหน้ากิลด์ และด้วยมารยาท ฉันไม่ควรหัวเราะ แต่ฉันไม่สามารถกลั้นมันเอาไว้ได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า น้องลู่ อย่าว่ากันเลยนะ!”
เป็ปป้า_โบอา: “อย่างที่พูดกัน การคุยโวนำมาซึ่งการลงโทษแห่งสวรรค์ เสียงตบที่หน้านั้นดังมาก!”
วอเทอร์เมล่อน_ทาโร่: “ฉันจะถ่ายรูปนี้เอาไปเก็บเป็นสติ๊กเกอร์คอลเลคชั่น และหน้าบวมๆจะต้องกลายเป็นสติ๊กเกอร์ที่ฮิตในฟอรั่มแบทเทิลออนไลน์แน่นอน!”
อะ_แมมมอธ: “ฉันหัวเราะหนักจนสำลักข้าวเลย ขอถามหัวหน้ากิลด์ลู่ฉานหน่อยนะ ว่าจะจ่ายค่าอาหารที่เสียไปให้ฉันได้ไหม(อิโมจิหัวเราะ)?”
โบรก_แทรช: “ฉันคิดว่ามันไม่ควรถูกบันทึกลงในบันทึกมหาสงครามนะ(อิโมจิหัวเราะ)!”
ขณะเดียวกัน ลู่ฉานหมดหนทางเพราะว่าแผนที่จะโอ้อวดของเขามันย้อนกลับมาหาตัวเขาเอง เขาถูกห่านยักษ์ทุบตี และเขาไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อน
เขายิ่งสิ้นหวังหนักเข้าไปอีกเมื่อห่านยักษ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขายังตบตีเขาไม่หยุด หลอดเลือดของเขาลดลงที่ละนิด ลู่ฉานคาดว่ามันน่าจะใช้เวลากว่าครึ่งวันหรือมากกว่านั้นที่ห่านยักษ์จะตบเขาจนตาย
ลู่ฉานที่กำลังจะร้องไห้ เริ่มร้องขอความเมตตา “ช่วยหยุดก่อนสักแปปได้ไหม เรามาคุยกันก่อน!”
ความสนุกวาบผ่านสายตาของตงกั่วเมื่อมันได้ยินคำอ้อนวอน มันคิดว่าการแก้แค้นของเขาเพิ่มจะเริ่ม แล้วข้าจะหยุดได้อย่างไร? ทันใดนั้นมันก็ตัดสินใจโจมตีด้วยปีกใส่ที่แก้มของลู่ฉานอีกครั้ง ทำให้หน้าของลู่ฉานสะบัดไปด้านข้าง
“คุยกันได้? ข้าไม่ชอบคุย ข้าชอบแก้ปัญหาด้วยความโหดเหี้ยมมากกว่า!” ขณะที่เขาพูด ตงกั่วสร้างเงาขึ้นมาเนื่องจากเขากระพือปีกด้วยความเร็ว ในขณะนั้นหัวของลู่ฉานก็ค่อยๆหายไปในเงาจากแรงตบที่รุนแรงขึ้น
“ข้าจะฆ่าเจ้า! ข้าจะฆ่าเจ้า!” ตงกั่วตะโกนออกมาขณะที่เขาโจมตีใส่ลู่ฉานอย่างต่อเนื่อง ลู่ฉานนั้นบอบช้ำไปทั้งร่างกายและจิตใจ
สมาชิกกิลด์ที่ยืนอยู่ข้างๆตกอยู่ในความช็อค ไม่มีใครสักคนคิดจะเข้าไปช่วยเขา กลับกัน พวกเขาอยากจะวิ่งหนีไป
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ถูกทรมานมาสักพัก ลู่ฉานก็สังเกตได้ทันทีว่าความแข็งแกร่งของห่านยักษ์นี้ค่อยๆอ่อนแอลงและการตบก็ค่อยๆช้าลงเรื่อยๆ ที่สำคัญไปกว่านั้น พลังงานสีเขียวที่ปกคลุมห่านยักษ์เอาไว้ก็ค่อยๆมอดลงช้าๆ
ลู่ฉานไม่ใช่คนเดียวที่สังเกตเห็น ตงกั่วเหมือนจะรู้ตัวเช่นกัน มันเริ่มกังวลมากขึ้นในขณะที่โจมตีใส่ลู่ฉานอย่างต่อเนื่อง
“ข้าจะทุบตีเจ้าจนตาย… น้องชาย อย่าขยับล่ะ ให้ข้าช่วยเจ้า!” ตงกั่วพูดขณะที่เขาดึงลู่ฉานขึ้นมา
