ราชาทะเลค่อนข้างสับสนที่ตงกั่วอ้างกรรมสิทธ์ของชายฝั่งหลิวลี่
การเก็บค่าป้องกันมักเกี่ยวกับพวกแข็งแกร่งเก็บจากพวกอ่อนแอ อย่างไรก็ตามเมื่อความสามารถของทั้งสองฝ่ายเท่ากัน นั่นจะเป็นเรื่องยากที่จะจัดการ
“ดี เนื่องจากหลิวลี่เป็นเขตแดนของเจ้าแล้วตอนนี้ ข้าจะให้หน้าเจ้า แล้วลืมเกี่ยวกับวิญญาณหยินซะ”
ตงกั่วยิ้มเมื่อได้ยิน อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังพูดกลับ ราชาทะเลดูเหมือนจะคาดหวังบางอย่าง
“ตงกั่ว ข้าได้ยินมาว่าเจ้าคือการเกิดใหม่ของจิตวิญญาณผู้พิทักษ์ที่แห่งเป่ยฉี ข้าอยากรู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหน เนื่องจากข้ามาที่นี่แล้ววันนี้ แล้วเรามาลองสู้กันหน่อยไหมล่ะ?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของตงกั่วแข็งหลังจากได้ยินสิ่งที่ราชาทะเลพูด
“เอ่อ..ลืมเรื่องการต่อสู้ ข้าค่อนข้างขี้เกียจ ดังนั้นข้าจึงไม่ชอบการต่อสู้มากนัก”
“เราไม่สามารถพูดอย่างนั้นได้ มันเป็นเวลานานแล้วที่ข้าได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ ตอนนี้ข้าได้พบเจ้าแล้ว ข้าต้องคว้าโอกาสไว้”
ราชาทะเลชี้นิ้วไปที่ชายฝั่ง “ลองสู้ตรงชายฝั่งกันเถอะ เพราะมันจะไม่สะดวกในการต่อสู้ในดินแดนของเจ้า”
ตงกั่วสาบานเงียบๆในใจของเขา หากเขาปฏิเสธที่จะต่อสู้ เขาอาจมีพิรุธทำให้ราชาทะเลเกิดข้อสงสัย
ดังนั้นเขาเพียงแค่ไอและตอบว่า “ลอร์ดราชาทะเล เพื่อบอกความจริงแก่เจ้า ข้าเพิ่งกำลังจะรวบรวมรากฐานการฝึกฝนของข้าเมื่อเร็วๆนี้ เพื่อขึ้นสู่อาณาจักรจักรพรรดิผี ในขั้นตอนนี้ มันจะดีกว่าถ้าข้าไม่ใช้กำลัง”
“จักรพรรดิผี?” ราชาทะเลดูประหลาดใจเมื่อมันได้ยิน
อาณาจักรจักรพรรดิผีนั้นสามารถบรรลุได้โดยผู้คนที่เก่งกาจที่อยู่ในระดับราชาผีขั้นสูงสุด แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้สงสัยคำพูดของตงกั่ว หลังจากทั้งหมดเขาได้ยินมาว่าราชาผีตงกั่วได้มาถึงจุดสูงสุดของระดับนี้มาหลายปีแล้ว มันคงไม่น่าแปลกใจถ้าเขาจะเหลือแค่ครึ่งก้าวเพื่อกลายเป็นจักรพรรดิผีตอนนี้
“ดีมาก! ข้าจะมาต่อสู้กับเจ้าในโอกาสหน้า”
ราชาทะเลดูค่อนข้างเคร่งขรึมเมื่อเขาตระหนักว่าตงกั่วเกือบจะเป็นจักรพรรดิผีแล้ว
“แน่นอน โอกาสหน้า” ตงกั่วตอบกลับอย่างสงบ
ราชาทะเลลิ้งความคิดที่จะท้าทายเขา และกระแทกเท้าขวาของเขาลงบนพื้นเพื่อขับเคลื่อนร่างกายของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า
“บูม!”
“อ๊า!”
เมื่อราชาทะเลหยุดนิ่ง
เมื่อราชาทะเลโดดขึ้นไป เขาก็สร้างหลุมขนาดใหญ่บนพื้นดิน ตงกั่วผู้ยืนอยู่เคียงข้างสูญเสียสมดุลและล้มลงกับพื้น
ตงกั่วรู้สึกไม่พอใจทันทีโดยตบปีกของเขาและลุกขึ้นยืน อย่างไรก็ตามเหงื่อเย็นๆหยดหนึ่งตกลงมาจากหน้าผากของเขา ในขณะที่เขารู้ตัวว่าราชาทะเลกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าและมองดูเขาอย่างสับสน
เมื่อผู้เล่นรอบๆพวกเขาเห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาไม่สามารถช่วยปกปิดใบหน้าของพวกเขาได้ เขาเกือบจะทำหน้าที่ของเขาได้สำเร็จ แต่เขาก็ไม่สามารถทรงตัวเองได้ในตอนท้าย
ตงกั่วยังคงนิ่งเงียบเมื่อเขาจ้องมองที่ราชาทะเล
แล้วจากนั้นเขาก็หัวเราะแล้วกล่าวว่า “ลอร์ดราชาทะเล ทำไมเจ้ายังอยู่อีก? ข้าไม่ได้พูดมันไปแล้วเหรอ? เราจะสู้กันในโอกาสหน้า”
ราชาทะเลยังคงเงียบกริบ ทันใดนั้นเขาก็ยกเท้าขวาขึ้นมาแล้วกระทืบมันลงบนอากาศ
ทันใดนั้นเกิดระเบิดขึ้นกลางอากาศ ก่อให้เกิดกระแสลมขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากท้องฟ้าและหมุนเจาะลงไปที่พื้นอย่างดุเดือด
ผู้เล่นด้านล่างก้มลงทันทีภายใต้ผลกระทบของกระแสลมที่ทรงพลัง และแม้แต่ตงกั่วก็ล้มลงหน้าคะมำ
“ตงกั่ว! เจ้าได้สูญเสียการฝึกฝนของเจ้าไปแล้วงั้นเหรอ?” ราชาทะเลสามารถคาดเดาได้จากการดูสถานการณ์
ตงกั่วลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้าแล้วตอบ “มันจะเป็นได้ยังไง? เจ้าเป็นแขกจากระยะไกล เจ้าจะเชื่อมันไหมล่ะถ้าข้าบอกว่าข้าทำการแสดงเพื่อให้เจ้าพอใจเมื่อข้าล้มลง?”
คำอธิบายของตงกั่วทำให้ผู้เล่นโดยรอบปิดบังใบหน้าของพวกเขาด้วยความอับอายอีกครั้ง ห่านยักษ์คิดเหรอว่าราชาทะเลจะเป็นคนงี่เง่า?
ราชาทะเลดูเหมือนไม่มั่นใจ เพื่อยืนยันมัน มันได้เอื้อมมือออกไปเพื่อคว้าตงกั่ว ตงกั่วไม่สามารถต้านทานพลังที่ครอบงำและถูกดูดขึ้นไปบนท้องฟ้า
“เจ้าจริงๆแล้วได้สูญเสียพวกมัน ตงกั่ว เจ้ามาจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?”
ตงกั่วสั่นด้วยความกลัว แต่เขายังคงพูดพึมพำด้วยเสียงต่ำ “ข้าจริงๆ…ไม่ได้สูญเสียการฝึกฝนของข้า”
“ตงกั่ว มันเป็นกฎของป่าในอันเดิลเวิล์ด ที่ผู้แข็งแกร่งจะลิ้มรสผู้อ่อนแอ ตอนนี้เจ้าได้สูญเสียการฝึกฝนของเจ้าไปแล้ว เจ้าจะเป็นยาชูกำลังที่ดีเยี่ยม เจ้าไม่สามารถตำหนิข้าสำหรับมันได้” ราชาทะเลมองดูด้วยความเป็นสุข
“แล้วยังไงล่ะ? เนื่องจากเจ้าได้สูญเสียการฝึกฝนของเจ้า แล้วเนื้อวิญญาณของเจ้าจะช่วยข้าได้อย่างมากในการเป็นจักรพรรดิผี ทำไมข้าถึงจะไม่กินเจ้าล่ะ?” ในขณะที่พูดอย่างนั้น ราชาทะเลจับตัวตงกั่วที่บินลอยอยู่ในอากาศ
จากนั้นราชาทะเลก็เพ่งมองไปที่ชายฝั่งอย่างรวดเร็ว ขณะที่น้ำตาที่เศร้าของตงกั่วกระจัดกระจายไปในอากาศ
ผู้เล่นด้านล่างไม่รู้จะทำอะไรเมื่อเห็นฉากนี้…
“ดูเหมือนว่าวิกฤตจะหายไปแล้วใช่มั้ย?”
“น่าจะเป็นอย่างนั้น”
“นั่นหมายความว่าเราจะสบายดีใช่มั้ย?”
“ทุกคน กระจาย ไปทำสิ่งที่พวกคุณต้องการทำ”
หลังจากนั้นผู้เล่นก็จากไปทีละคน สำหรับชะตากรรมของตงกั่ว พวกเขาไม่ต้องกังวลเลย ที่จริงแล้วพวกเขารู้สึกมีความสุขกับมัน
ท้ายที่สุดแล้ว NPC ที่ไร้ยางอายนี้มักจะหลอกพวกเขาอยู่เสมอ ซึ่งทำให้พวกเขาไม่พอใจ
สิ่งมีชีวิตทะเลที่ชายฝั่งคำรามและทักทายราชาทะเลเมื่อเห็นการมาถึงของเขา
หลังจากกระโดดลงไปด้านหลังของปลาวาฬยักษ์ ราชาทะเลวางตงกั่วลง อย่างไรก็ตามดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ถึงแม้ตงกั่วจะสูญเสียการฝึกฝนไป แต่ราชาทะเลเชื่อว่าตงกั่วมีค่ามากกว่าวิญญาณหยินนับล้าน มันยังเป็นยาชูกำลังชั้นดี
ในขณะเดียวกัน ตงกั่วก็ดูขมขื่นและจ้องมองที่ราชาทะเลอย่างไม่พอใจ
“ลอร์ดราชาทะเล เราเป็นเพื่อนเก่ากัน เจ้าไม่มีศีลธรรมเกินไป”
“ศีลธรรม? เจ้าไม่รู้จักกฎแห่งป่างั้นเหรอ? ผู้อ่อนแอจะตกเป็นเหยื่อของพวกที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ”
ราชาทะเลส่ายหัวอย่างผิดหวัง ขณะที่เขาพบว่าตงกั่วน่าละอายจริงๆ เมื่อเปรียบเทียบกับภาพลักษณ์อันทรงพลังของเขาในฐานะผู้พิทักษ์จิตวิญญาณแห่งดินแดนเป่ยฉีที่ราชาทะเลจำได้ แต่ตอนนี้เขาดูแตกต่างไปอย่างสมบูรณ์
ราชาทะเลโบกมือของเขา ทำให้น้ำทะเลบริเวณชายฝั่งกลั่นตัวและก่อตัวเป็นคลื่นขนาดใหญ่ ขณะที่กองทัพสิ่งมีชีวิตทะเลทั้งหมดถอยห่างจากชายฝั่ง
ผู้เล่นหลายคนที่มาดูฉากบนชายฝั่งด้วยความอยากรู้เห็นนี้ได้ทำการโบกมือลาที่ตงกั่วอย่างมีความสุขในระยะไกล
ความไม่พอใจของตงกั่วเติบโตขึ้นในขณะที่เขากัดฟันอย่างลับๆ อย่าให้ข้าได้กลับไป มิฉะนั้นข้าจะแก้แค้นอย่างแน่นอน
ตงกั่วรู้สึกถึงกระแสอบอุ่นในร่างกายของเขาในขณะที่เขาโกรธ จากนั้นชั้นของพลังงานสีเขียวปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกตกใจ
ตงกั่วน้ำตาไหลเมื่อเขาณู้สึกว่าได้ฟื้นพลังของเขาแล้ว เขารู้สึกว่าคราวนี้ เขาได้เข้าถึงครึ่งก้าวพลังของจักรพรรดิผี
ลักษณะของตงกั่วค่อยๆเปลี่ยนไป
จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและยืนอยู่บนหลังของปลาวาฬยักษ์ เขาหรี่ตามองไปที่ราชาทะเลอย่างเย้ยหยัน
“ราชาทะเล ข้ารักษาเจ้าด้วยมารยาท แต่เจ้าก็ยังก้าวร้าวมาก อย่าโทษข้าที่โหดร้ายในครั้งนี้”
ราชาทะเลหันหน้ามาด้วยความสับสนเพื่อมองดูตงกั่ว เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าตงกั่วจู่ๆจะเปลี่ยนแปลงได้อย่างไร แม้แต่อยู่บนพื้นเขาก็ยังคงกัดฟันอย่างทำอะไรไม่ได้เมื่อไม่นานมานี้
“รับลูกเตะนกกระเรียนสวรรค์นี้ซะ”
ตงกั่วกระโดดเตะสองเท้าที่ใบหน้าของราชาทะเลอย่างไร้ความปราณี ราชาทะเลทันทีกระเด็นกลับไปยังด้านหลังปลาวาฬยักษ์อย่างลูกกระสุนปืนใหญ่
หลังจากฟื้นความรู้สึกของเขาแล้ว ราชาทะเลก็กระแทกฝ่ามือของเขาไปข้างหลังทันทีเพื่อทำให้ตัวเองทรงตัวในอากาศ
อย่างไรก็ตามเสียงหัวเราะเย่อหยิ่งของตงกั่วสะท้อนจากด้านหลัง
“ราชาทะเล เจ้าเด็กเกเร กินปีกคู่ตบหน้าซะ”
ราชาทะเลหันกลับมาทันทีและส่งเสียงคำราม ผลักหมัดอันทรงพลังไปที่คู่ต่อสู้ของเขา
แม้ว่าจะเป็นการชกที่ทรงพลัง แต่ก็ไม่สามารถเจาะพลังงานสีเขียวรอบๆร่างกายของตัวกั่ว ทำได้แค่สร้างระลอกคลื่นเล็กๆ
ตงกั่วหัวเราะดังขณะที่เขากระพือปีก
“ท่วงท่าแรกของตงกั่ว ปีกโจมตีนกกระเรียนสวรรค์”
ปีกของเขาเปลี่ยนเป็นปีกพันเงา ทุบตีใบหน้าของราชาทะเลต่อเนื่องอย่างกับล้อหมุน
พลังนี้มีอำนาจกดขี่อย่างมาก ราชาทะเลตะโกนคำรามโดยต้องการจะต่อต้าน แต่พลังโล่มหาสมุทรรอบตัวเขาพังลงในเวลาน้อยกว่าสามวินาทีเมื่อมีการโจมตีบนใบหน้าของเขา
“ย๊าก” ในเวลานี้ ราชาทะเลเหวี่ยงหมัดขวาของมันไปข้างหน้าและตีตงกั่วอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าการโจมตีจะไม่สร้างความเสียหาย แต่ราชาทะเลก็สามารถหลบหนีการตีรัวๆโดยปีกนับพันของตงกั่วโดยใช้แรงปะทะ
อย่างไรก็ตามก่อนที่ราชาทะเลจะทรงตัวอยู่ในอากาศได้ ตงกั่วกระพือปีกและปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง
“ท่วงท่าที่สองของตงกั่ว เขวี้ยงบ้าคลั่ง”
ตงกั่วถือแขนของราชาทะเลแล้วเหวี่ยงโยนเหนือระดับไหล่ จากนั้นตงกั่วก็บินไปทันทีแล้วรีบจับราชาทะเลที่ยังไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่จะจับแขนอีกครั้งและโยนบินเหนือระดับไหล่อีกครั้ง
ในขณะที่ราชาทะเลถูกโยนไปรอบๆ ร่างกายของราชาทะเลเปลี่ยนไปเป็นภาพเงาเบลอๆซึ่งหมุนไปมาในอากาศตลอดเวลา
“ท่วงท่าที่สามของตงกั่ว เตะเงา”
ตงกั่วเตะราชาทะเลไปรอบๆอากาศเหมือนลูกบอลเคลื่อนที่ไปมาอย่างรวดเร็ว
ราชาทะเลรู้สึกขมขื่นขณะที่เขาถูกทุบตี สนุกไหมที่เจ้าแกล้งทำเป็นอ่อนแอ? ดังนั้นเขาทำการแสดงจริงๆเมื่อเขาล้มลงตอนนั้น ทำไมข้าไม่รู้สึกซาบซึ้งมัน ข้าเสียใจกับมันจริงๆตอนนี้…
ความรู้สึกที่ถูกทุบตีทำให้เขานึกถึงราชาแห่งเป่ยฉี ขณะที่หัวใจของเขาจู่ๆก็รู้สึกหนักหน่วง
ผู้เล่นที่เห็นฉากบนชายฝั่งนั้นตกตะลึง ผู้เล่นบางคนเปิดฟอรัมเพื่อไลค์สดการต่อสู้ทันที
ในไม่ช้าผู้เล่นจำนวนมากเข้าสู่ช่องไลค์สด พวกเขาต่างก็ประหลาดใจเมื่อเห็นภาพ
“ห่านยักษ์นี้มันเก่งจริงๆเหรอ? เขาสามารถเอาชนะราชาผีได้จริงๆเหรอ?”
“เมื่อก่อนตอนเจ้านี้เมา มันบอกฉันว่าคนอย่างราชาทะเลไม่สมควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของมันเลย มันยังพูดถึงการเอาชนะเหล่าราชาผีในดินแดนเป่ยฉีมาก่อน มันไม่ได้โกหกเลยนี้หว่า…”
“ห่านยักษ์ทำการแสดงละครได้ดีจริงๆในครั้งนี้ แน่นอนว่าคุณไม่สามารถยุ่งกับเหล่าคนที่ทิ้งทุกอย่างให้โชคชะตา เช่นอย่างเย่เฉิน”
