The Boss Behind The Game – ตอนที่ 142 : วิญญาณคู่

ฟ้าแลบฟ้าผ่าดังก้องไปมาบนท้องฟ้าพร้อมกับมีฝนตกหนัก

ต้นไม้ในป่าแกว่งไปมาอย่างแรงเนื่องจากลมผัดแรง ก่อให้เกิดเสียงกรอบแกรบขณะที่ไม้กระแทกซึ่งกันและกัน มันฟังดูเหมือนเสียงร้องโหยหวนหรืออาจจะเหมือนการเล่าเรื่องเล่ามากกว่า

บนพื้นโคลน สองร่างผอมเพรียวพิงร่างกายกันและกัน  ลมที่โหยหวนทำให้พวกเขาสั่นและเอนตัวเข้าหากัน

ตอนนี้เสื้อผ้าของเด็กชายมีรอยฉีกขาด ส่วนหลังของร่างกายเขามีบาดแผลที่น่าตกใจ ด้วยผิวหนังที่เป็นแผลเหวะหวะ เลือดไหลลงด้านหลังอย่างเงียบๆ ทำให้เกิดแอ่งเลือดเล็กๆบนพื้นโคลน

สีสันมีชีวิตชีวาเริ่มถูกระบายออกจากใบหน้าของเด็กชาย ริมฝีปากของเขาสั่นเทาเนื่องจากความเจ็บปวดระทมทุกข์และเขาเม้มริมฝีปากของเขาเพื่อป้องกันตัวเองจากการตะโกนด้วยความเจ็บปวด

“โพเมโลน้อย ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตาย” เด็กชายพึมพำอย่างอ่อนแอให้เด็กสาวในอ้อมกอดของเขา

“มันจะไม่เกิดขึ้น เราสัญญาว่าจะหนีไปด้วยกันและนายสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันด้วย” ใบหน้าของเด็กสาวแสดงความคาดหวังของเธอสำหรับชีวิตในอนาคตที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตามในสายตาของเธอลึกลงไป มันปรากฏให้เห็นว่าเธอไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ต่อหน้าเธอได้

เมื่อได้ยินอย่างนี้ ริมฝีปากซีดของเด็กชายก็กระตุกและเขาก็ยื่นมืออกไปจับใบหน้าของโพเมโลน้อย

“เธอต้องหนีไปจากที่นี่ สัญญากับฉันว่าจะใช้ชีวิตของเธอให้ดีที่สุด”

“พอแล้ว เรามาออกจากที่นี่ด้วยกันเถอะ” เด็กสาวพูดยืนกราน

เลือดปริมาณมากไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง เด็กชายไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงเริ่มอ้าปากหอบหายใจ

ในขณะนี้ เขาหมดหวังอย่างยิ่งที่จะดำเนินชีวิตของเขาต่อไปและหากเขามีชีวิตต่อไปได้เขาจะอยู่ข้างๆพาเมโลน้อยโดยโตขึ้นไปกับเธอและใช้ชีวิตทั้งชีวิตของเขาดูแลเธอ

อย่างไรก็ตามชีวิตของเขาดูเหมือนจะสิ้นสุดลงในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้

ฉันไม่ยอมแพ้..ฉันเพียงหวังว่า…พาเมโลน้อยจะสามารถหลบหนีจากที่นี่…หลังจากฉันตาย…ฉันขอความเมตจากพระเจ้าด้วยเถอะ…

การมองเห็นของเด็กชายเริ่มพร่ามัวและหัวของเขาก็ห้อยลงต่ำ เมื่อถึงจุดนี้เขาดูเหมือนจะได้ยินเสียงของคนเหล่านั้น ฉากของโลกสีฟ้าในสระบ่มเพาะปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“เป็นร่างกายทดลองที่สมบูณร์แบบยิ่งนัก…มันเป็นสิ่งที่หาได้ยากมากในยุคสิ้นสุดธรรมะ….ในเมื่อเป็นแบบนี้ หมายเลขรหัสของนายจะเป็น 410 จากนี้เป็นต้นไป”

“สัญญาณชีวิตมั่นคง…รวมถึงการรับรู้พิเศษ…. ลองมาดูกันว่ามันเป็นไปได้ไหมที่จะปลุกลักษณะพิเศษขององค์ประกอบร่างกายของเขา…น่าเสียดาย มันดูเหมือนว่าเราล้มเหลวในครั้งนี้…410 นายจะไม่ตาย….อย่างน้อยนายจะต้องผ่านการทดลองสักสิบครั้ง….”

“นี่คือเพื่อนร่วมห้องของนาย ชื่องของเธอคือ 423 พวกเธอทั้งคู่ไม่ควรทะเลาะกัน ไม่เช่นนั้นพวกเธอจะรู้ว่าผลพวงของมันเป็นยังไง…”

“นี่เป็นการค้นพบที่น่าตกใจ…423! บางทีเราสามารถพึ่งพาลักษณะพิเศษของการจัดองค์ประกอบร่างกายของเธอเพื่อศึกษาความลับของการฝึกฝน…เธอมีพลังยิ่งกว่า 410 ที่ไร้ประโยชน์”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…423…ลักษณะพิเศษของการจัดองค์ประกอบร่างกายของเธอตื่นขึ้นมาแล้ว…เธอประสบความสำเร็จในการผสานเข้ากับการรับรู้พิเศษ…ฮ่าฮ่าฮ่า…เรากำลังจะประสบความสำเร็จ!”

“มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเลยที่ได้รู้ว่าองค์ประกอบพิเศษของร่างกายที่ไร้ประโยชน์ 410 นั้นได้รับการกระตุ้นให้ประสบความสำเร็จ…น่าประหลาดใจมาก…ทั้งนายและ 423 จะกลายเป็นเด็กของเราในห้องทดลองในครั้งต่อไป…”

ความทรงจำก่อนตายที่กระพริบผ่านไปเหมือนภาพสะท้อนของภาพยนตร์ นอกเหนือจากการทดลองที่ทำให้เขาหวาดกลัว เสียงอ่อนโยนและนุ่มของเด็กสาวโผล่ขึ้นมาในใจของเขา

“410 เราจะตายที่นี่ไหม?”

“อย่าเรียกฉันว่า 410 ฉันมีชื่อแล้ว เรียกฉันว่าเมอร์ฟี!”

“จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้เรียกว่า 423 เหมือนกัน ชื่อของฉันจริงๆก็คือพาเมโลน้อย”

“จ้องใส่ฉันทำไม?”

“ฉันไม่ได้มองเธอเลย ฉันสามารถรู้สึกการมีอยู่ของเธอเท่านั้น ฮิฮิ”

“เมอร์ฟี ทำไมพวกเขาต้องทำกับเราแบบนี้ด้วย? ฉันณู้สึกเจ็บปวดมาก เจ็บมาก”

“พาเมโลน้อย อดทนไว้ พวกเขาบอกว่าคุณจะประสบความสำเร็จแน่นอน คุณจะไม่ตาย”

“เมอร์ฟี ฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถทนได้อีกแล้ว มันดูเหมือนว่าฉันจะตายเร็วๆนี้ ฉันรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก!”

“พาเมโลน้อย คุณต้องอดทน ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่อย่างแน่นอน”

“จริงเหรอ?”

“ฉันสัญญา”

“เอาล่ะ ฉันเชื่อในตัวนาย”

“แม่ของฉันบอกให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันชอบเมื่อโตขึ้น ดังนั้นเมอร์ฟีฉันอยากบอกว่าฉันชอบนาย”

“เมื่อเราหนีไปจากที่นี่ ฉันจะแต่งงานกับคุณ!”

“ใช่ เราจะออกไปจากที่นี่ด้วยกันอย่างแน่นอน”

“พาเมโลน้อย ฉันรู้สึกได้ว่าร่างกายของฉันแข็งแรงขึ้น ฉันเชื่อว่าเราจะออกจากที่นี่ได้เร็วๆนี้”

“แต่เมอร์ฟี ทำไมความแข็งแกร่งของฉันไม่แข็งแกร่งขึ้นล่ะ? ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าฉันเหมือนมีตัวฉันสองคนในร่างของฉัน มันแปลกมาก”

“อาจเป็นเพราะฉันเป็นเด็กผู้ชายไง ฮิฮิ”

“เมอร์ฟี เราจริงจังกับการหนีหรือปล่าว? แต่ฉันไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนดังนั้นฉันไม่สามารถเห็นถนนได้อย่างชัดเจน จะทำอย่างไรดี?”

“ฉันจะเป็นดวงตาให้เธอเอง”

“มันดีมากที่มีนายอยู่”

ไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหน เมอร์ฟีรู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งคลานไปบนใบหน้าของเขา เขาเปิดตาช้าๆเพื่อหาพาเมโลน้อยโดยปัดเส้นผมของเธอออกจากใบหน้าของเขา

“ฉันยังไม่ตายเหรอ?” เมอร์ฟีถามด้วยเสียงแหบ

“เมอร์ฟี เราจะแบ่งปันหนึ่งชีวิตด้วยกันในอนาคต นายคือฉัน และฉันคือนาย เราจะไม่ถูกแยกจากกันอีกแล้ว!” พาเมโลน้อยจับมือของเมอร์ฟีขณะที่เธอหัวเราะคิกคัก

“เธอทำได้อย่างไร?”

“เพราะฉันไม่ต้องการให้นายตาย ร่างกายของนายเย็นลงอย่างช้าๆ ฉันเกือบจะร้องไห้จนใจจะขาด ฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่านายต้องไม่ตาย จากนั้นฉันจึงเพิ่มตัวฉันอีกคนเข้าไปในร่างกายของนาย ดังนั้นตอนนี้เราแบ่งปันชีวิตด้วยกันแล้ว”

ขณะที่พาเมโลน้อยพูด เธอยื่นมือของเธอออกไปบีบแก้มของเขา

“นายรู้สึกเจ็บปวดไหม?”

เมอรร์ฟี่เปิดเผยรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่ความรู้สึกเจ็บเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนแก้มของเขา เขามั่นใจแล้วว่าพวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันในทุกเวลาตลอดจากนี้ไป

“เจ็บมาก ฉันต้องบีบเธอกลับแล้ว” เมอร์ฟียิ้มขณะที่เขาบีบแก้มเธอ

“ไม่มีทาง เมอร์ฟี่ นายรังแกฉัน ฉันต้องบีบนายกลับเหมือนกัน…”

ร่างกายของทั้งสองได้แชร์ชีวิตด้วยกันขณะที่พวกเข้าก้าวเดินออกจากป่า เคลื่อนที่ไปสู่เส้นทางชีวิตใหม่

ในโลกที่โหดร้ายเช่นนี้ พวกเขาตั้งใจจะอยู่รอด

พวกเขาเคยถูกกลั่นแกล้ง หิวกระหายและเคยถูกโกงมาก่อน แต่พวกเขายังมีชีวิตที่มีความสุขเพราะพวกเขามีกันและกัน

พวกเขาเคยนึกถึงการกลับบ้าน กลับไปหาพ่อแม่ของพวกเขา อย่างไรก็ตามในการเดินทางกลับบ้าน พวกเขาตระหนักว่าทั้งคู่ไม่สามารถแยกจากกัน ดังนั้นสิ่งอื่นๆก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

เขาเป็นดวงตาให้เธอที่แสดงให้เธอเห็นเส้นทาง นำแสงสว่างมาให้ในโลกที่มืดมิดของเธอ

เธอคือชีวิตของเขา พร้อมที่จะเป็นที่หยุดพักพิงให้เขาเสมอ

โดยบังเอิญ เมอร์ฟีรู้เรื่องการมีอยู่ของเกมออนไลน์ชื่อแบทเทิ้ลออนไลน์และตระหนักว่าเกมนี้เป็นเหมือนโลกแห่งความจริง ดังนั้นเขาจึงใช้เงินออมทั้งหมดของเขาเพื่อซื้ออุปกรณ์เสมือนจริงสองชุด โดยคิดที่จะนำเธอเข้าสู่โลกแห่งความเสมือนจริง

“เมอร์ฟี ตอนนี้ฉันเริ่มโกรธแล้ว นายใช้เงินหมดไปแล้วและพวกเราจะอดตายในไม่ช้า!”

“พาเมโลน้อย ฉันได้ยินมาว่าใครๆก็สามารถหาเงินจากเกมนี้ได้ ฉันจะไม่ทำให้เธออดอยากแน่นอน เธอต้องรู้ว่าถ้าเธอหิว ฉันก็จะหิวด้วยเช่นกัน”

“ฉันเสียใจมากที่รู้ว่านายให้อาหารฉันอยู่เสมอเพื่อที่นายจะได้ไม่หิว”

“ใช่แล้วเธอต้องกินให้อิ่มท้องตลอดเวลา”

“เอาล่ะๆ ฉันจะฟังนายในครั้งนี้”

เพื่อที่จะเข้าใจอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเกมนี้ – จาทกวิธีหาเงินไปสู่อาชีพไหนทำเงินได้มากที่สุด เมอร์ฟีจะทำการโพสต์ขอคำแนะนำจากผู้เล่นที่มีประสบการณ์ โดยหวังที่จะขอความช่วยเหลือ

หลังจากได้รับคำแนะนำที่เป็นประโยชน์จาก เครยอน_ชินจัง พวกเขาพบว่าผู้เล่นนักฆ่าสามารถหาเงินได้มากที่สุด

หลังจากได้สัมผัสเกี่ยวกับเกม นี้เป็นครั้งแรกที่พาเมโล่ได้สัมผัสกับโลกที่เต็มไปด้วยสีสัน สิ่งนี้ส่งผลให้เธอมีความรู้สึกลึกล้ำและเมื่อเธอรู้ว่าเมอร์ฟีเลือกอาชีพเป็นนักฆ่า เธอก็เลือกตามทันที นี้เนื่องมาจากความจริงที่ว่าเธอต้องการหารายได้กับเขาและทำงานอย่างหนักเพื่อความสุขของพวกเขา

หลังจากนั้น เกมก็มีนักฆ่าคู่รักที่ยอมรับเควสล่าค่าหัว

วิญญาณที่แปลกประหลาดของเมอร์ฟีและพาเมโลน้อยได้ดึงดูดความสนใจของลู่หวู่ ดังนั้นเขาจึงถามข้อมูลเพิ่มเติมจากเป่ยลี่

ตามคำอธิบายของเป่ยลี่ วิญญาณของพวกเขาได้รวมเข้าด้วยกันและก่อตัวเป็นสิ่งที่แยกกันไม่ได้ที่เรียกว่าวิญญาณคู่

ขณะที่ลู่หวู่ยังสงสัยอยู่ เขาก็เลยถามไปถึงระยะเวลาที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน

เป่ยลี่ตอบว่า “มันจะนานตราบชั่วนิรันดร์ แม้ว่าพวกเขาจะกลับชาติมาเกิดและเกิดใหม่ พวกเขาจะมีโชคชะตาที่จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

ดังนั้นด้วยความอยากรู้ ลู่หวู่เลยให้ความสนใจกับสองคนนี้

มีครั้งหนึ่งในช่วงพระอาทิตย์ตกดินที่ทะเล ลู่หวู่ได้เห็นภาพของพวกเขาทั้งสองจับมือกันและค่อยๆหายตัวไปช้าๆจนมองไม่เห็นโดยเหลือทิ้งไว้เพียงเงาที่ปรากฏออกมา