แม้ว่าสัตว์เหนี่ยนซึ่งเกิดในสุสานจะมีการป้องกันและเลือดที่เยอะมาก แต่มันก็ไม่สามารถอยู่รอดได้นานกว่าสิบนาทีเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของผู้เล่นหลายล้านคน
ในขณะที่มันเริ่มมีการตายหนึ่งตัว มันก็ก่อให้เกิดข้อความแจ้งเตือนเกมปรากฏอยู่ในใจของผู้เล่น
ผู้เล่นได้รับรางวัลเป็นเหรียญวิญญาณหรืออาวุธและอุปกรณ์ ไม่มีผู้เล่นคนไหนที่ได้รับรางวัลพิเศษในครั้งนี้ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกแห้วแดก อย่างไรก็ตามพวกเขารู้ว่าพวกเขายังมีโอกาสตั้งแต่กิจกรรมมันเพิ่งเริ่ม
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้เล่น ลู่หวู่ก็ยิ้มด้วยความดีใจ
เขาทำงานอย่างหนักล่วงเวลาเพื่อสร้างบรรยากาศเทศกาลตรุษจีนสำหรับผู้เล่นในเกม คฤหาสน์แห่งความตายซึ่งแต่เดิมล้อมรอบไปด้วยบรรกาศเย็นๆตอนนี้ถูกเต็มเต็มไปด้วยสีแดงของการตกแต่งเช่นพวก เครื่องประดับสไตล์จีน ธงสัญลักษณืแห่งความโขคดี และโคมไฟ มันเต็มไปด้วยบรรยากาศของวันตรุษจีน
อย่างไรก็ตามคฤหาสน์แห่งความตายนั้นว่างเปล่าเนื่องจากการเปิดตัวของเหล่ากิจกรรมวันตรุษจีน และผู้เล่นทุกคนได้ออกจากคฤหาสน์แห่งความตายไปหมดเพื่อทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้รับรางวัลดีๆ
ผู้เล่นยุ่งอย่างมากในช่วงกลางคืน นอกเหนือจากการมองหาซองจดหมายสีแดงของวันตรุษจีนที่มีเงินแห่งความโชคดีอยู่ข้างในและฆ่ามอนสเตอร์ป่าเพื่อรวบรวมชิ้นส่วนแฟชั่น พวกเขาต้องรีบบุกไปฆ่าสัตว์เหนี่ยนซึ่งถูกตั้งค่าให้เกิดเวลาสุ่มทุกชั่วโมง
ดินแดนทั้งหมดของเป่ยฉีเต็มไปด้วยผู้เล่นที่วิ่งไปมา
การเคลื่อนไหวของผู้เล่นดึงดูดความสนใจจากกองกำลังต่างๆของเป่ยฉีเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามพวกเขาคุ้นเคยกับพฤติกรรมแปลกๆของกองกำลังใหม่นี้ พวกเขารับมันได้ตราบใดที่พวกผู้เล่นไม่ได้มากระตุ้นพวกเขา
……
แอ็ซเซนชันโซน ฝั่งตะวันออกของเป่ยฉี
ราชาไฮดราก้มหัวลงขณะที่กินหมูเขี้ยวเล็บ มันเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อหมูป่าถูกกินไปครึ่งตัวแล้ว
ฝูงชนของผู้เล่นที่อยู่ห่างออกไปกำลังพุ่งเข้ามาหาทิศทางของมัน
แม้ว่าราชาไฮดราไม่ได้กลัวกองกำลังใหม่ของเป่ยฉี แต่มันก็ไม่ได้สนใจที่จะไปยุ่งด้วยเช่นกัน
ผู้เล่นได้เคลียร์ปัญหาสองสิ่งที่เขาเป็นห่วง
ประการแรกพวกเขาฆ่าชานาซึ่งไม่สามารถประเมินเขาต่ำได้แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนายพลผีคนหนึ่งเพราะชานานั้นกำลังจะบุกทะลวงไปยังอาณาจักรราชาผี ความสามารถของกองกำลังใหม่ที่ฆ่าชานานั้นบ่งบอกว่าพวกเขาสามารถเอาชนะใครบางคนได้ในระดับของราชาผี
ประการที่สองผู้เล่นป้องกันการบุกรุกของความชั่วร้าย
แม้ว่าจะทำได้ด้วยเพราะความช่วยเหลือของราชาผีหิน แต่ข้อเท็จจริงที่ว่าผู้เล่นเหล่านี้สามารถต่อรองกับราชาผีหินได้นั้นเป็นเรื่องที่น่าทึ่ง
ท้ายที่สุดเขาก็รู้จักตัวละครของราชาผีหินดี เพื่อให้สามารถพูดคุยกับเขาได้ ผู้เล่นจะต้องดึงดูดความสนใจของเขาด้วยพื้นฐานของความสามารถของพวกเขา
แม้ว่าราชาไฮดราจะมั่นใจว่าเขาสามารถบรรลุสองสิ่งนี้ได้เช่นกันเพราะเขาก็เป็นหนึ่งในราชาผีและเขามีความแข็งแกร่งคล้ายกับผู้เล่น เขาสันนิษฐานว่าผู้เล่นจะอยู่ในระดับเดียวกับราชาผีแม้ว่าเขาจะไม่ชัดเจนในความแข็งแกร่งที่แน่นอนของพวกเขาก็ตาม
ดังนั้นราชาไฮดราจึงไม่เคยมีความคิดริเริ่มที่จะยั่วยุกองกำลังใหม่ของเป่ยฉีนี้
อย่างไรก็ตามด้วยการโจมตีกว้างขึ้นเรื่อยๆแบบนี้ ราชาไฮดราก็ตระหนักว่าสงครามกำลังจะเกิดขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ
มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมเสียแอ็ซเซนชันโซนเพราะเขาอยู่ในพื้นที่นี้มานานหลายปีแล้ว เนื่องจากผู้เล่นมีความกล้าที่จะบุกเข้าไปในดินแดนของเขา แล้วพวกเขาก็ต้องเตรียมเริ่มสงคราม
ราชาไฮดราเปล่งเสียงคำรามดังขึ้นและลอยขึ้นไปในอากาศเมื่อผู้เล่นก้าวเข้าสู่แอ็ซเซนชันโซน เขากำลังจะกวาดล้างผู้เล่น
อย่างไรก็ตามฉากต่อไปนี้ทำให้เขาตกตะลึง
ผู้เล่นนับล้านเหล่านี้ไม่ได้รบกวนเขาเลย พวกเขาตะโกนและกรีดร้องในที่โล่งในขณะที่แสดงสกิลต่างๆมากมาย
และยังพวกเขาดูเหมือนจะอยู่ในการต่อสู้ที่ดุเดือด
ราชาไฮดรารู้สึกงุนงงเมื่อได้เห็นฉากนี้ เขามองไปที่บริเวณที่ผู้เล่นโจมตีเพื่อค้นหาเป้าหมาย อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะมองอย่างไร ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใดในบริเวณนั้น
การแสดงของผู้เล่นสมจริงมากรากกับว่าพวกเขากำลังฆ่าแกงอีกฝ่าย ราชาไฮดราขยี้ตาและตกอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถเข้าใจได้
ลู่หวู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะหลังจากได้เห็นฉากนี้
สัตว์เหนี่ยนถูกสร้างโดยสิ่งประดิษฐ์ดังนั้นมึนจึงไม่ใช่วัถตุจริง มันเหมือนภาพลวงตาที่ผู้เล่นเท่านั้นสามารถเห็นได้ ราชาไฮดราเห็นได้ชัดว่าได้เข้าใจผิดอะไรบางอย่าง
โดยการตระหนักว่าเป้าหมายของผู้เล่นไม่ใช่เขา ราชาไฮดราหยุดกลางอากาศและไม่ทำการโจมตีใส่ผู้เล่น เขาจ้องมองที่ผู้เล่นในขณะที่พยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่
เวลาผ่านไป…ราชาไฮดราไม่แน่ใจว่าเขาตาบอดหรือผู้เล่นด้านล่างตาบอด
ในฐานะราชาผี เขาสามารถมองเห็นแม้แต่ตัวหนอนตัวเล็กที่กำลังดิ้นรนอยู่บนพื้นอย่างชัดเจนแม้ว่าเขาจะอยู่กลางอากาศ ยิ่งกว่านั้นเขามีเก้าหัว แม้ว่าดวงตาคู่หนึ่งของเขาตาบอดไปจริงๆ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ดวงตาอีกสิบหกที่เหลือจะตาบอดเช่นกัน
อย่างไรก็ตามมีผู้เล่นนับล้านและมีสิบล้านดวงตาด้านล่าง เมื่อเปรียบเทียบจำนวนดวงตาทั้งหมด ราชาไฮดราคิดว่าดูเหมือนเขามีแนวโน้มที่จะตาบอด
หลังจากเฝ้ามองไปสิบนาที ผู้เล่นที่โจมตีอย่างดุเดือดก็หยุดการโจมตีของพวกเขาพร้อมเพรียงกันด้วยรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา
จากนั้นผู้เล่นก็แยกย้ายกันไปในทิศทางต่างๆเหมือนสายน้ำ
ราชาไฮดราเต็มไปด้วยความสับสน
เขาจ้องไปที่พื้นที่ซึ่งผู้เล่นห่ำหั่นสกิลใส่ จากนั้นก็ไม่สามารถควบคุมความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองได้เลยบินเข้าไปใกล้ๆเลย
จากนั้นเขาตรวจสอบพื้นอย่างระมัดระวัง เขาแม้กระทั่งกวาดพื้นดินให้โล่งโจ่ง อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถหาศพเดียวได้ยกเว้นแมลงตัวเล็กๆ
มันทำให้เขางุนงงมากขึ้น
ราชาไฮดราที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นได้มองไปที่หมู่ป่าเขี้ยวเล็บที่ถูกกินไปครึ่งหนึ่งในระยะไกล ในทันทีเขาได้สูญเสียความกระหาย
มันแย่มากเมื่ออยากรู้อะไรแล้วไม่ได้คำตอบ
……
คฤหาสน์แห่งความตายในดินแดนเป่ยฉี
มีสองร่างเพิ่งเข้าเกมและปรากฏในเขตปลอดภัยที่ว่างโล่ง
อีกร่างหนึ่งปรากฏในจุดคืนชีพ
เมื่อมองไปที่เมอร์ฟีและพาเมโลน้อยในด้านหน้า ฮู่เฮ่อกัดฟันขณะที่เท้ากระทืบพื้น
“พอได้แล้ว มันเป็นวันตรุษจีน เราไม่สามารถเล่นอย่างสงบสุขได้เลยเหรอ? พวกเราเป็นศัตรูอาฆาคแค้นกันหรือเปล่าโดยที่พวกคุณต้องฆ่าฉันเมื่อฉันเพิ่งเกิดใหม่?”
เมอร์ฟีและพาเมโลน้อยไม่ตอบกลับ พวกเขาจ้องไปที่ฮู่เฮ่อซึ่งกำลังดีดไปทั่วจุดคืนชีพ
“ดี รอฉันก่อนเหอะเมื่อฉันปรับแต่งฮิเดริกามิได้แล้ว ฉันจะสอนบทเรียนให้พวกคุณอย่างแน่นอน”
เมื่อเผชิญหน้ากับนักฆ่าคู่หู ฮู่เฮ่อรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกสังหาร
ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะหลบหนีเมื่อผู้เล่นทุกคนออกจากคฤหาสน์แห่งความตาย ใครจะคิดบ้างว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น
“พวกคุณปล่อยฉันไปไม่ได้เหรอ?” ฮู่เฮ่อพูดอีกครั้ง
เมอร์ฟีและพาเมโลน้อยยังคงนิ่งเงียบและจ้องที่เขา
“คอยดูเถอะ” ฮู่เฮ่อพูดและกระทืบเท้าอีกครั้งก่อนที่ตะออฟไลน์ไป
เมอร์ฟีถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากฮู่เฮ่อจากไป
“ไปทำเควสให้เสร็จดีกว่า ฉันไม่คิดว่าเขาจะกลับมาออนไลน์เร็วๆนี้”
“เอาล่ะ”
ในขณะที่ทั้งสองกำลังเตรียมออกจากเขตปลอดภัย ผู้สอนสกิลถือไวน์ของเผ่าจิตวิญญาณไม้เดินผ่านพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“เดียวก่อน ครูผู้สอน” เมอร์ฟีเรียกผู้สอนสกิลออกมาทันที
ผู้สอนสกิลหันหัวของเขาด้วยความงุนงง
“ครูผู้สอน เราต้องการเชี่ยวชาญสังเวยปัญญา”
ผู้สอนสกิลยังคงนิ่งเงียบ
“ผู้สอนสกิล ท่านต้องคุ้นเคยกับสกิล เราปรารถนาที่จะเชี่ยวชาญสังเวยปัญญา เราต้องการที่จะขอข้อมูลเชิงลึกจากครูมานานแล้ว”
เมื่อมองดูใบหน้าที่จริงใจของทั้งสอง ผู้สอนสกิลก็ยิ้มอย่างเชื่องช้า
“ข้าไม่รู้เกี่ยวกับมันเลย”
“ไม่เชื่อ ท่านเก่งในสกิลมาก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คุ้นกับกับสังเวยปัญญา ต้องมีภารกิจลับที่ต้องทำให้สำเร็จเพื่อเปิดไกด์แนะนำ ดังนั้นโปรดมอบภารกิจให้ให้เราด้วยเถอะ ไม่ว่ามันจะลำบากแค่ไหนพวกเราจะพยายามทำมันให้สำเร็จ”
การแสดงออกทางสีหน้าของเมอร์ฟีและพาเมโลน้อยนั้นจริงใจเพราะพวกเขาขอคำแนะนำอย่างนอบน้อม
ผู้สอนสกิลกำลังน้ำตาตกใน ความจริงแล้ว เขาก็ต้องการฝึกฝนสกิลนี้ด้วย แต่เขาไม่สามารถเรียนรู้มันได้
