มู่ชีกวงตะลึงเมื่อเขาได้เจอกับพลังงานที่ทรงพลังที่อยู่ในโซ่โลหะ เขาไม่คิดว่าจะมีใครแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ที่สามารถผนึกเทพปิศาจลงได้
แต่หลังจากได้พบว่าเทพปิศาจอยู่เบื้องล่างของสถานที่แห่งนี้ เขาก็ไม่กล้าที่จะหยุดอยู่ตรงนี้ กลัวว่าเทพอาจจะสังหารเขาได้ เขาผิดหวังในทันที
ในตอนนั้น เทพปิศาจที่ถูกฝังอยู่ลึกลงไปใต้ดินก็ตะโกนออกมา “ไอ้พวกสวะ!”
…
ในตอนนี้ ตงกั่วและพวกของเขากำลังเล่นไพ่กันอยู่ที่ชายหาดหลิวลี่
ตงกั่วแพ้อีกครั้ง สายตาของเขาก็แดงก่ำ เขาถอดเสื้อออกและโยนมันลงพื้น “ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมข้าถึงแพ้ตลอดเลย? พวกเจ้าโกงข้าหรือเปล่าเนี่ย!?”
เย่เฉินกับเพื่อนๆหัวเราะดังลั่น พวกเขายังคิดไม่ออกว่าจะต้องว่าอะไร ทันใดนั้น พวกเขาก็ตัวแข็งทื่ออยู่กับที่
ตงกั่วมองตามสายตาที่พวกเขาจ้องไปและพบว่ามู่ชีกวงยืนอยู่ด้านหลังของเขาแล้ว
“เจ้าคือตงกั่วสินะ!” มู่ชีกวงปลดปล่อยแรงอาฆาต
คนๆนี้ก็คือศัตรูของน้องชายของเขา เป็นศัตรูที่เขาอยากจะกำจัดทิ้งมาโดยตลอด
เขากะแอมขณะที่พยายามจะอธิบาย “ไม่ใช่นะ ท่านได้ยินมาผิดแล้วหล่ะ ข้าเพิ่งจะได้ฟลัช! พวกเรากำลังเล่นไพ่กันอยู่!”
มู่ชีกวงส่ายหน้า “ถ้ามันเร็วกว่านี้ ข้าจะสังหารเจ้าด้วยตัวข้าเอง แต่ตอนนี้ ข้าคงต้องปล่อยโอกาสนี้ให้กับราชาแห่งทะเล!”
มู่ชีกวงถอนหายใจเมื่อเขานึกถึงสัญญาที่ให้ไว้กับชายแก่ผมขาวก่อนหน้านี้ จากนั้นเขาก็บินตรงไปในน่านน้ำทะเล
เมื่อเขาจากไป ตงกั่วโล่งอกเพราะเขาคิดนึกตอนที่เขาถูกราชาแห่งทะเลต่อย เขามั่นใจว่ามู่ชีกวงจะไม่ปล่อยเขาเอาไว้อย่างแน่นอน
…
ปราสาทคริสตัล, มหาสมุทรวอยด์
ราชาแห่งทะเลมองไปที่เขา “ท่านหมายความว่ายังไงที่ว่าตงกั่วดวงดี? มันไม่มีพลังอะไรเลย? เป็นไปได้ยังไง? ข้าได้สู้กับมันมาและข้าเองก็เห็นความแข็งแกร่งของมันด้วยตาตัวเอง!”
“ข้ามั่นใจ ถ้าสิ่งที่เจ้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริง งั้นข้าก็พอจะรู้เหตุผล มันเป็นคำสั่งการผนึกเทพที่ถูกทิ้งเอาไว้โดยตระกูลเป่ยฉี”
“อะไรคือคำสั่งผนึกเทพ?” ราชาแห่งทะเลสับสน
“เคยมีเทพธิดาอยู่องค์หนึ่งชื่อว่าเป่ย จากดินแดนแห่งเป่ยฉี ที่ทิ้งหนังสือศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ก่อนที่จะหายตัวไป เธอบอกกับผู้สืบทอดว่าถ้าพวกเขาเข้าใจหนังสือเล่นนั้นอย่างถ่องแท้ พวกเขาจะได้กลายเป็นเทพ ตระกูลของพวกเราพยายามต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันมาหลังจากที่เป่ยหายตัวไป แต่ก็ล้มเหลว แม้ว่าเราจะพลาด แต่ข้าก็ได้อ่านข้าความจากบรรพบุรุษของเราและค้นพบการบันทึกที่บอกเอาไว้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ทำสมาธิและบ่มพลังตามหนังสือศักดิ์สิทธิ์เล่มนั้นจะสั่นคลอน เมื่อพวกเขาอ่อนแอ พวกเขาก็อาจจะอ่อนแอเสียยิ่งกว่าสัตว์ธรรมดาเสียอีก”
เมื่อได้ยิน ท่าทีของราชาแห่งทะเลก็เปลี่ยนไป
“ข้าจำได้แล้ว! มันเป็นเรื่องจริง! ตงกั่วนั้นอ่อนแอ เขาแทบจะยืนไม่ได้เลย ตอนที่สู้กันเขาก็แข็งแกร่งขึ้นในทันที เขาได้ตะโกนบางอย่างออกมาเกี่ยวกับการกลับสู่ความเที่ยงแท้! จากนั้นพลังของเขาก็หายไป ข้าคิดว่าเขากำลังจะทำอะไรที่มันเหนือความคาดหมาย แต่มันก็เป็นแค่ความโชคดี!”
“บ้าเอ้ย! ชั่งหัวความเที่ยงแท้ของมันสิ!” ราชาแห่งทะเลโมโหมากกว่าเดิมหลังจากที่ได้ยินมู่ชีกวงอธิบาย
“แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อ?” มู่ชีกวงถาม
“ในเมื่อท่านอยู่ที่นี่แล้ว พวกเรามาขยายดินแดนและทางคืนชายหาดหลิวลี่กัน!”
“ข้าช่วยเจ้ายึดได้ทุกที่ในทะเล แต่เป่ยฉี? ไม่มีทาง!”
ราชาแห่งทะเลได้แต่ถาม “ทำไมล่ะ?” อ่านโดจิน doujinza.com
“ไม่ต้องถาม ข้าแค่ทำไม่ได้ ถ้าคนที่แข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิภูตไม่ปรากฎตัวขึ้น ข้าก็จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น ถ้าเจ้าอยากจะเข้ายึดเขตหลิวลี่และแก้แค้น เจ้าก็ทำด้วยตัวเอง นอกจากนี้ดินแดนเล็กๆอย่างหลิวลี่นั้นคงไม่ยากสำหรับเจ้าหรอก ใช่ไหมล่ะ?”
“ในเมื่อตงกั่วมันก็แค่ดวงดี งั้นหลิวลี่ก็ไม่มีอะไรน่ากลัว ข้าเคยกลัวตงกั่วก่อนหน้านี้ พวกมันขโมยทรัพยากรของข้าไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ตอนนี้ข้าไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว”
เมื่อมู่ชีกวงได้ยิน เขาก็พยักหน้าและตบไหล่ของราชาแห่งทะเล
“ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่ไม่มีใครแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิภูต ตังกั่วก็หยุดเจ้าไม่ได้หรอก!”
ราชาแห่งทะเลพยักหน้าและยืนขึ้น เขาพูดกับผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ใกล้ๆ “มังกรน้ำ ถ่ายทอดคำสั่งของข้าไปและเตรียมกองเรือเอาไว้ให้พร้อม ห้าวัน! ข้าจะโค่นดินแดนหลิวลี่ราบในห้าวัน!”
…
การปรากฏตัวของมู่ชีกวงนั้นรู้ไปถึงลู่หวู่และเป่ยลี่ทันทีที่ฮู่เฮ่อได้ลงไปใต้ทะเลลึก
ลู่หวู่พูดอะไรไม่ออก เมื่อไหร่ที่ฮู่เฮ่อทำอะไร มันจะต้องมีผลลัพธ์ที่รุนแรงต่อเหล่าผู้เล่นทุกครั้ง
ชายคนนี้เขามีอะไรกับผู้เล่นคนอื่นๆกัน?
แต่การปรากฏตัวของมู่ชีกวงก็ทำให้เขากระวนกระวายมาก เขากลัวว่าที่มู่ชีกวงยังมีชีวิตอยู่นั้นจะทำให้ราชาแห่งทะเลเป็นปัญหาต่อตงกั่วและกล้าที่จะต่อกรกับผู้เล่นที่เหลืออีกครั้ง
ไม่มีวิธีใดที่พวกเขาจะต่อสู้กับกองเรือของราชาแห่งทะเลได้ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาเองได้ในตอนนี้
นอกจากนี้ เขายังสังเกตว่ามีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในกองเรือของราชาแห่งทะเลตั้งแต่มู่ชีกวงปรากฏตัวขึ้น
จากการพูดคุยในฟอรั่ม บอกได้เลยว่ากองเรือของราชาแห่งทะเลนั้นกำลังรวบรวมกำลังพล และมันก็ไม่ได้มาแบบเป็นมิตรด้วย
ในการมาเยือนของราชาแห่งทะเลครั้งที่แล้ว เขานำแค่ส่วนหนึ่งของกองทัพมาแต่นั้น แต่คราวนี้ เขารวบรวมกองเรือทั้งหมดที่มี ถ้าเป้าหมายของเขาคือเขตหลิวลี่ ลู่หวู่คิดว่าเขาน่าจะต้องพิจารณาเรื่องการถอยทัพของเหล่าผู้เล่นแล้ว
…
ทุ่งบาเรน, เป่ยฉี
ทางทิศตะวันตกของเป่ยฉีคือบาเรนที่เต็มไปด้วยหญ้าที่แห้งตาย ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต
กู่หยูกับซันฉีเดินไปบนทุกหญ้า มุ่งหน้าไปทางตะวันตกอย่างต่อเนื่อง
“บอส ทำไมเราต้องตามหาตระกูลถล่มพสุธาด้วย?” สุนัขถามด้วยความสงสัยขณะที่วิ่งนำหน้าไป
“ผู้เล่นบางคนพูดในฟอรั่มว่าตระกูลนี้มีหินถล่มพสุธาอยู่ วัตถุดิบนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับรูมาสเตอร์เพื่อที่จะเปิดอัญมณี หลี่ซาน ข้าอยากจะรู้ว่าพวกเขาจะแลกเปลี่ยนมันกับวัตถุดิบที่เราเอามาด้วยหรือเปล่า”
“แต่เจ้าจะเอามันไปทำอะไร? เจ้าไม่รูนมาสเตอร์”
“มันสำหรับสมาชิกของกิลด์!”
สุนัขจึงถามต่อว่า “แล้วถ้าตระกูลถล่มพสุธาไม่อยากจะค้าขายกับเจ้าล่ะ?”
“ถ้าพวกเขาปฏิเสธ พวกเขาจะได้กินเนื้อสุนัข!” กูหยูเหลือบไปมองที่เขา
ซันฉีพูดไม่ออก
ที่ดินแดนบาเรนแห่งนี้มันแตกต่างจากสถานที่อื่นๆในเป่ยฉี มีมอนสเตอร์และสิ่งมีชีวิตอยู่น้อยนิด แถมแทบจะไม่มีอาหารที่นี่ อาจเป็นเพราะพวกสัตว์เลือกที่จะหนีออกไป
“บอส แล้วตระกูลนั้นมันอยู่ไหน? ขาของข้าปวดไปหมดแล้ว!”
“เดี๋ยวก่อน!”
ขณะที่เขาพูด กู่หยูก็หยุดและเปิดคลังรูปภาพขึ้นมาและหยิบรูปที่เขาเจอในฟอรั่มเพื่อตรวจสอบว่าเขาถึงจุดหมายแล้วหรือยัง
“บอส ดูนั่นเร็ว!” สุนัขเริ่มดึงกางเกงกู่หยู
กู่หยูหันไป เขาพบว่ามีเด็กผู้ชายผิวสีน้ำตาลที่จมูกเต็มไปด้วยน้ำมูกกำลังมองมาที่พวกเขาขณะที่หัวเราะอยู่
[หลี่เสี่ยวหลาง (สมาชิกตระกูลถล่มพสุธา)]:
ข้อมูลตัวละคร: สมาชิกของตระกูลถล่มพสุธา พลังเก่าแก่ของเป่ยฉี
“เจอแล้ว!” กู่หยูยิ้มด้วยความสุขขณะที่เขาและสุนัขตัวนั้นเดินตรงไปทางเด็กคนนั้น
“เฮ้ย เจ้า สบายดีไหม? เจ้าจะพาข้าไปหาผู้อาวุโสของเจ้าได้ไหม?” กู่หยูโบกมือ
หลี่เสี่ยวหลางหันมามองที่กู่หยูด้วยความตะลึงจากนั้นก็หันไปที่ซันฉี จากนั้นเขาก็ดึงเชือกที่อยู่ข้างๆเขา ตาข่ายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาทันทีจากพื้น พันเข้าไปที่ทั้งสองคนอย่างแน่นหนาก่อนที่พวกเขาจะถูกห้อยขึ้นไปบนอากาศ
“จับได้แล้ว!” หลี่เสี่ยวหลางตะโกนด้วยรอยยิ้มที่ดูเซ่อๆ
