การมีราชาผีหินและราชาไฮดร้าอยู่เคียงข้างพวกเขา ในที่สุดพวกเขาก็มีความสามารถในการต้านทานสงครามด้านเดียวได้
เพียงแค่พริบตาเดียว กองทัพปีศาจต้นไม้จากทางเหนือและกองทัพงูปีศาจทางตะวันตกเฉียงใต้ได้รวมตัวกันกับผู้เล่น โดยสร้างแนวป้องกันแนวใหม่เพื่อต่อสู้กับกองทัพเรือราชาทะเลที่น่ากลัว
แม้แต่ผู้เล่นจะไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงวิกฤตนี้ สองราชาผีที่ครั้งหนึ่งเคยถูกมองว่าเป็นศัตรูของพวกเขาจะให้ความช่วยเหลือในช่วงวิกฤตครั้งนี้ พวกเขารู้สึกประทับใจเกินคำพูด
“กองทัพเดม่อนแคปปิตอล! เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้กับข้า”
“กองทัพกราวด์วูล์ฟ เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้กับข้า”
ในช่วงเวลานี้ มีสองร่างที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วเต็มพิกัด พวกเขาเป็นนายผลพีของเดม่อนแคปปิตอลจากพื้นที่ป่าของหน้าผาแห่งความสิ้นหวังและนายพลผีของกราวด์วูล์ฟผู้อาศัยอยู่ใต้พื้นดินตลอดทั้งปี
“พวกเจ้ามาด้วยเหรอ!” ราชาผีหินหันไปมองไปที่ทั้งสองร่างที่อยู่ห่างไกล
“ด้วยเหตุผลอะไรล่ะเราจะไม่ปรากฏตัวเมื่อมีคนข้ามเส้นผ่านการบุกรุกบ้านเกิดของเรา!” นายพลผีแห่งเดม่อนแคปปิตอลยิ้มอย่างดุร้าย จากนั้นเขาก็ปล่อยเสียงคำรามอย่างยาวนานและแปรสภาพเป็นเงาม่วง แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปกระแทกกับผู้บัญชาการคนหนึ่งของกองทัพเรือราชาทะเลและล้มมันด้วยหมัดเดียว
“พวกแกจากเป่ยฉีต้องการเริ่มสงครามกับข้าจริงๆงั้นเหรอ?” ด้วยสีหน้าเศร้าสลด ราชาทะเลจ้องมองกองกำลังที่เพิ่งมาเข้าร่วมการต่อสู้
การต่อสู้ครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อแสดงพลังของเขาให้กับกองกำลังในเป่ยฉี
แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะย้อนกลับมาโดยการดึงกองกำลังอิสระแต่ละแห่งมารวมกันในการจัดตั้งพันธมิตร
“ราชาทะเล ทำไมเจ้าไม่แสดงความโหดเหี้ยมของเจ้าเมื่อผ่าบาทยังอยู่รอบๆ เหมือนแมวไม่อยู่ แล้วหนูอยากจะเล่น” ราชาไฮดร้ากลืนนักรบของกองทัพเรือราชาทะเลด้วยอึกเดียว จากนั้นก็หันไปหาราชาทะเลแล้วทำหน้าตาบูดบึ้งใส่
“เจ้าต้องการตายงั้นเหรอ” ราชาทะเลเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อเขากระโจนเข้าหาราชาไฮดร้าทำให้อากาศระเบิดขนาดใหญ่
“เสียงคำราม” ราชาไฮดร้าเปิดตาของเขาและอ้าปากกว้าง เก้ากระสุนพลังงานขนาดใหญ่ยิงออกไปที่ราชาทะเล
ราชาทะเลยังคงเดินหน้าต่อไปในอากาศโดยไม่ลังเลใดๆ การโจมตีกระทบใส่ร่างกายของเขารัวๆโดยตรงพร้อมกับมีการระเบิดแต่ละครั้งเมื่อมันกระทบ ทำให้ราชาทะเลเคลื่อนไหวช้าลง
เมื่อราชาทะเลเข้าใกล้กับราชาไฮดร้า มีแสงสีฟ้ากระพริบปรากฏขึ้นที่แขนขวาของเขาและพุ่งเข้าโจมตีราชาไฮดร้าอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ ราชาผีหินปรากฏตัวต่อหน้าราชาไฮดร้าและเถาวัลย์นับไม่ถ้วนเริ่มพัวพันกันเพื่อสร้างโล่ไม้ทันที
บูม!
เถาวัลย์แตกกระจายบินไปทั่วท้องฟ้า…หมัดนี้ถูกบล็อกได้อย่างสมบูรณ์
“เฮ้ เพื่อนเก่า มันนานแล้วนะที่เราได้ต่อสู้ด้วยกัน” ราชาผีหินหันกลับมาแล้วยิ้มอย่างน่ากลัว
“ใช่แล้ว” ราชาไฮดร้าพยักหน้า จากนั้นร่างของมันก็ขยายใหญ่ขึ้น กล้ามเนื้อแข็งทื่อโป่งไปทั่วร่างกายของมัน ทันใดนั้นราชาผีหินก็เคลื่อนไหวออกไปข้างๆในขณะที่ราชาไฮดร้ากระแทกไปข้างหน้า
บูม!
ราชาไฮดร้าและราชาทะเลชนกัน
พลังงานสีฟ้าและพลังงานสีดำโผล่ขึ้นมาที่จุดชนกันโดยมันผลักดันยไปมาระหว่างกัน
“เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า” ราชาทะเลคำรามอย่างโกรธแค้นและขว้างหมัดสองหมัดด้วยมือทั้งสองข้าง การต่อยครั้งนี้ทำให้พลังงานสีดำแตกกระจายและยังกระแทกร่างกายของราชาไฮดร้าจนทำให้บาดเจ็บ
ราชาผีหินไม่ได้รอจนกว่าราชาทะเลจะตั้งตัว เขาโจมตีอีกด้านหนึ่งทันที เถาวัลย์นับไม่ถ้วนฟาดไปที่หนังราชาทะเลซ่ำๆเหมือนแส้และในที่สุดก็ทำร้ายราชาทะเลได้เช่นกัน
ร่างสองร่างร่วงลงมาในเวลาเดียวกัน สร้างรอยบุบขนาดใหญ่สองแห่งที่พื้น
การแสดงออกของราชาทะเลกลายเป็นจริงจังเมื่อเขาเห็นว่าราชาผีหินและราชาไฮดร้าร่วมมือกัน
แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่าเขาจะชนะ แต่มันก็ไม่ใช่งานง่าย
ในแนวหน้าด้วยความช่วยเหลือของสองนายผลพีที่ทรงพลังอย่างมากของเดม่อนแคปปิตอลและกราวด์วูล์ฟ ความตึงเครียดในหมู่ผู้เล่นลดน้อยลงเมื่อพวกเขาในที่สุดก็มีโอกาสต่อสู้กลับการต่อกรกับสามผู้บัญชาการหลัก การโต้กลับเริ่มขึ้น
กองทัพเป่ยฉีได้แสดงให้เห็นถึงความดื้อรั้นอีกครั้ง ด้วยการต่อสู้อย่างบ้าคลั่งเข้าใส่แนวรบของกองทัพเรือราชาทะเล พวกเขาใช้ชีวิตตามความหมายที่แท้จริงของการอุทิศชีวิตเพื่อสงคราม!
ความตายคืออะไร? ในสายตาของพวกเขา ความตายไม่มีอะไรนอกจากการรอคอยสามชั่วโมง
“พี่น้อง สงครามที่เราต่อสู้ในวันนี้จะถูกเขียนลงไปในประวัติศาสตร์ คุณยังจำคำสาบานของเราได้ไหม? พงศาวดารของประวัติศาสตร์จะเต็มไปด้วยความรุ่งโรจน์ของเรา… เมื่อวงล้อแห่งประวัติศาสตร์ก้าวไปข้างหน้า ชัยชนะของเราจะถูกสอนให้ผู้สืบทอดของเรา!”
การพูดอย่างบ้าคลั่งของหวู่กัวอี้ทำให้หัวใจของผู้เล่นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
ตราบใดที่เรามีลมหายใจครั้งสุดท้าย ตราบใดที่เลือดของเรายังอุ่น เราจะพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ต้องกลัว!
แนวป้องกันที่เกิดขึ้นจากผู้เล่นเริ่มต่อสู้กลับ สกิลนับไม่ถ้วนเต็มในท้องฟ้าเหนือพวกมัน โดยลงไปที่กองทัพเรือราชาทะเลอย่างไม่หยุดหย่อน นักรบดูเหมือนจะหิวโหย เหล่าหมาป่าต่างกระหายเลือดโดยหันไปมองนักรบศัตรูของพวกมัน
แนวป้องกันสุดท้ายของคฤหาสน์แห่งความตายนั้นแข็งแกร่งมากถึงแม้จะมีความพยายามมากมายในการพุ่งเข้าโจมตีใส่นับไม่ถ้วน แต่พวกมันก็ไม่สามารถทำลายมันลงได้อย่างง่ายดาย
“โจมตีกลับ เราต้องสวนมันกลับ ราชาทะเลไอ้โง่เง่า แกกล้าดีมากที่มาที่คฤหาสน์แห่งความตาย แกจะเป็นแบบอย่างเหมือนไอ้ชานา…ฉันจะปล่อยให้หัวของแกแขวนอยู่ที่ประตูเมืองเพื่อเป็นการเตือนผู้อื่น!”
“พี่น้อง เรามาลองพยายามให้มันเต็มที่กันเถอะ! คราวนี้เราต้องต่อสู้จนกว่าจะตาย ตราบใดที่คฤหาสน์แห่งความตายได้รับการปกป้อง ความตายของเราก็แค่การนับเวลา สู้!”
“เราจะไม่ยอมเสียคฤหาสน์แห่งความตายหรือเขตหลิวหลี่…นี่คือบ้านเกิดของเราในโลกที่สอง! สำหรับใครที่ไม่เต็มใจจะเป็นคนเร่ร่อน มาเถอะมาร่วมกันและปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนของเราด้วยกัน!” อ่านนิยาย
ด้วยการสนับสนุนจากกองกำลังต่างๆของเป่ยฉี จิตวิญญาณการต่อสู้ของผู้เล่นทุกคนได้ถูกจุดประกายอย่างเต็มที่ ผู้เล่นพุ่งออกมาและก้าวไปอย่างดุเดือด พวกเขาไม่ได้ยอยู่ในตำแหน่งที่จะป้องกันอีกต่อไป แต่เริ่มโจมตีกองทัพเรือราชาทะเลอย่างแข็งขัน
ทุกครั้งที่มีคนล้มลงในแนวหน้า ผู้เล่นด้านหลังจะเติมเต็มช่องว่างอย่างรวดเร็ว
แม้แต่นักฆ่าและนักเวทย์ในแถวหลังก็เต็มใจเติมเต็มช่องว่างด้วยร่างกายของตนเองโดยไม่ลังเลเมื่อใดก็ตามที่มีการว่างในแนวหน้า ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่กองทัพเรือราชาทะเลจะฉีกแนวรบ อ่านนิยาย
ในช่วงเวลานี้กองกำลังของเป่ยฉีได้รวมเป็นหนึ่งอย่างไม่เคยมีมาก่อน
กองทัพปีศาจต้นไม้ กองทัพงูปีศาจ กองทัพเดม่อนแคปปิตอล และกองทัพกราวด์วูล์ฟกำลังกดดันกองทัพเรือราชาทะเลจากทั้งสองด้านข้างในขณะที่ผู้เล่นต่อสู้โดยการดันหน้าต่อไปเรื่อยๆ ความบ้าคลั่งของผู้เล่นส่งผลกระทบต่อพวกเขาทำให้พวกเขาเปลี่ยนไปเช่นกัน
ในดินแดนแห่งเป่ยฉี ผู้นำทุกคนได้รับตำแหน่งผ่านการแสดงความสามารถที่แท้จริงในการต่อสู้และผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขาก็ยืนหยัดแสดงความสามารถผ่านการต่อสู้นับไม่ถ้วน
ในช่วงวันที่สงบสุข ความปรารถนาเลือดของพวกเขาถูกกักตัวไว้ลึกๆในใจ แต่ในเวลานี้กลิ่นของเลือดในอากาศได้จุดประกายความปรารถนาที่จะต่อสู้
“วู้ว-วู้ววว” เสียงหอนก็มาจากที่ไกล หมาป่าสีฟ้าตัวใหญ่บุกเข้ามากลางกองทัพเรือราชาทะเล โดยชนกลุ่มนักรบตามทางของมัน
“ราชาทะเล แกยังจำข้าได้ไหม?” เปลวไฟสีฟ้าบนหมาป่าสลายไปและใบหน้าของเสี่ยวเทียนก็ปรากฏขึ้น
“เสี่ยวเทียน” ผู้บัญชาการรอบๆตัวเสี่ยวเทียนมองดูด้วยความประหลาดใจ
พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเสี่ยวเทียนตายแล้ว เขามาปรากฏตัวในเป่ยฉีอย่างไม่คาดคิด
“เสี่ยวเทียน แกมีชีวิตอยู่ได้ยังไง” รูม่านตาของราชาทะเลหดลง
อ่านนิยาย
เขาทราบถึงสภาพการบาดเจ็บของเสี่ยวเทียนในเวลานั้น แต่ตามสมมติฐานของเขา เสี่ยวเทียนจะต้องตายอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่และยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ข้าใช้ทั้งชีวิตเพื่อรับใช้แก ดังนั้นนี่เป็นสิ่งที่แกเป็นหนี้ข้าอยู่!” หลังจากจ้องมองไปที่ราชาแห่งทะเล เสี่ยวเทียนก็เงยหน้าขึ้นแล้วเปล่งเสียงคำรามออกมาอย่างยาวนาน “กองทัพของข้า เจ้ายังยินดีที่จะติดตามการนำของข้าหรือไม่?”
การแสดงออกของราชาแห่งทะเลเปลี่ยนไปพร้อมกับเสียงคำราม
เขาทราบว่ากองทัพของเสี่ยวเทียนเป็นคนซื่อสัตย์เพียงใด ทำให้หัวใจของเขาเต้มอย่างแรง เมื่อเขาจะฆ่าเสี่ยวเทียนในอดีต มันเป็นลูกน้องของเสี่ยวเทียนที่ปกป้องเขาด้วยชีวิตของพวกเขาและให้โอกาสเขาได้หลบหนีด้วยการบาดเจ็บสาหัส
“หัวหน้า ข้าจะติดตามท่าน” ออร์คยกขวานในมือของเขาแล้วตะโกนออกมาดังๆ
“หัวหน้า ข้าได้ทำสัญญาจงรักภักดีกับท่านไว้แล้ว”
“ข้าเป็นพลตรีของกองทัพเสี่ยวเทียน ข้ายินดีที่จะติดตามหัวหน้าของข้าต่อไป!”
ออร์คนับไม่ถ้วนยกมือขึ้นทันที ฉากนี้ทำให้ราชาทะเลดูน่าเกลียดอย่างสิ้นเชิง
“ดีมาก หันอาวุธของพวกเจ้าซะ ล้านแค้นกับข้าและช่วยกองกำลังเป่ยฉีเพื่อกำจัดกองทัพเรือราชาทะเล”
คำราม!
กองทัพออร์คของเสี่ยวเทียนเชื่อฟังคำสั่งอย่างแน่นหนา พวกเขาเริ่มโจมตีกองทหารหลักที่เหลืออีกสามกองทัพของกองทัพเรือราชาทะเลจากภายใน
การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องเกิดขึ้นในการต่อสู้ของราชาทะเลซึ่งราชาทะเลควรจะชนะได้โดยไม่ยาก กองกำลังใหม่ของเป่ยฉีอ่อนแอในตอนแรก แต่ด้วยการสนับสนุนจากกองกำลังอันยิ่งใหญ่อื่นๆ พวกเขากลายเป็นแข็งแกร่งขึ้นและทำให้ราชาทะเลประหลาดใจ
