The Boss Behind The Game – ตอนที่ 236 : มันเป็นไปไม่ได้!

ตอนที่ 236 : มันเป็นไปไม่ได้!
 
ลอร์ดทั้งเจ็ดชาติถอนหายใจโล่งอกเมื่อเห็นว่าหวังต้าหมางไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
 
ตอนนี้ความเสี่ยงของการแตกพันธมิตรถือว่าหายไปแล้ว
 
อย่างไรก็ตามลอร์ดทั้งเจ็ดชาติยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง พวกเขารู้ถึงอารมณ์ของสมาชิกพันธมิตรและมันไม่ใช่เรื่อง เกินจริงที่จะอธิบายพวกเขาว่ามีอารมณ์สั้นเหมือนกระทิง 
 
พวกเขาจําได้ว่าสมาชิกพันธมิตรไม่ได้สนใจความแข็งแกร่งใดๆของกองกําลังศัตรูและไม่ได้สนใจเพื่อนที่ต่อสู้เคียงข้า
 
ทัศนคติของลอร์ดทั้งเจ็ดชาติที่มีต่อกองกําลังนี้ค่อนข้างซับซ้อน
 
มีความคาดหวังและความกลัวอยู่บ้าง แต่ในระยะสั้นพวกเขาไม่ต้องการทําลายความสัมพันธ์นี้
 
พวกเขาจะเห็นว่าสถานะของหวังต้าหมางนั้นแตกต่างจากธรรมดาเพราะตําแหน่งของเขาในระหว่างพิธี
 
ดังนั้นพวกเขากําลังคิดอย่างหนักเพื่อหาวิธีอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟัง
 
แน่นอนว่าหวังต้าหมางไม่รู้ถึงความคิดภายในของลอร์ดเหล่านี้เขาจึงยังคงอยู่ในความงุนงง
 
จากมุมมองของเขา กองกําลังทั้งสองสามารถเริ่มพิจารณาซึ่งกันและกันเป็นฝ่ายตรงข้ามหลังจากพิธีแต่ทัศนคติของพวกเขาไม่ได้สะท้อนสิ่งนั้นเลย
 
บางทีราชาทะเลยังไม่ได้บอกที่มาของพวกเรางั้นเหรอ? ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจของหวังต้าหมาง
 
“น้องชาย ท่านจากไปได้แล้ว ในฐานะพันธมิตรเราจะให้คําอธิบายแก่เจ้าอย่างแน่นอน!” เทียนคุยรีบพูด
 
จากมุมมองของเทียนคุย เขามีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้งที่สุดในเรื่องนี้ลอร์ดของชาติอื่นจะไม่ยอมให้เขาหลุดจากเบ็ดหากเขาไม่สามารถอธิบายได้อย่างเหมาะสม ดังนั้นเขาจึงได้ ระดมสมองเกี่ยวกับวิธีการฝังเรื่องนี้และให้คําอธิบายที่น่าพอใจแก่หวังต้าหมาง
 
หลังจากนั้น เทียนคุยก็หันหลังกลับและจ้องมองลูกสาวที่สองของเขา ซึ่งตอนนี้ตกตะลึงอยู่ในขณะที่ถือหอกสีม่วงพร้อมแสดงสีหน้าตึงเครียด
 
“เทียนซิน เจ้ากล้าวางนิ้วบนแขกผู้มีเกียรติของเราได้อย่างไร!”
 
พับ!
 
เทียนซินผู้สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ตึงเครียดได้คุกเค่าลงทันทีและจ้องมองเทียนคุยด้วยความกลัว “ท่านพ่อ ข้าไม่รู้การกระทําทั้งหมดของข้าเป็นไปตามกฏตระกูลของเรา ข้าไม่ได้ทําอะไรผิดจริงๆ”
 
“ไม่จําเป็นต้องอธิบาย เจ้าเกือบจะฆ่าแขกผู้มีเกียรติแล้ว มันเป็นอาชญากรรมที่ไม่อาจยกโทษให้ได้! อย่างไรก็ตามเจ้าเป็นลูกสาวที่สองข้างข้า ดังนั้นข้าจะอนุญาตให้เจ้าจากไป อย่างมีเกียร”
 
หัวใจของเทียนซินจมลงและใบหน้าของเธอก็ซีดจางทันทีที่เมื่อเธอมองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของเทียนคุย
 
จากคําพูดของเทียนคุย เธอรู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะยอมให้เธอมีชีวิตอยู่
 
ความรักของตระกูลเทียนหยูสําหรับลูกๆของพวกเขาแทบจะไม่มีเลย ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่ยอมให้พวกเขาต่อสู้เพื่อครองบัลลังก์ในการแข่งขันที่รุนแรง
 
เทียนซินดูขมขึ้นอย่างยิ่งขณะที่มือของเธอที่ถือหอกสั่นสะเทือนอย่างแรง
 
เธออยากจะหนีไปจากความสิ้นหวังนี้ อย่างไรก็ตามด้วยการที่ลอร์ดทั้งเจ็ดอยู่ที่นี่ ไม่มีสถานที่ไหนที่เธออาจจะหลบหนีไปได้
 
เมื่อรู้อย่างนี้ เทียนซินยกหอกสีม่วงของเธอขึ้นอย่างช้าๆเธอจ้องมองอย่างเกลียดขังไปที่พ่อของเธอก่อนที่จะเปลี่ยนหอกเป็นแสงสีม่วงและตัดมันผ่านลําคอของเธอ ร่างกายได้ชีวิตของเธอล้มลงบนพื้นด้วยเสียงดัง
 
เมื่อมองดูลูกสาวคนที่สองบนพื้นด้วยความเกลียดชังใน สายตาการแสดงออกของเทียนคุยก็ไม่ได้รู้สึกผิดใดๆเขาหันไปหาหวังต้าหมาง
 
“คุณเกินไปหรือปล่าว?” หวังต้าหมางตกตะลึงหลังจากเห็นเทียนซินฆ่าตัวตายโดยไม่ลังเล
 
พวกเขาเป็นพ่อและลูกสาวจริงๆหรือ?
 
เมื่อมีคนขอให้เธอฆ่าตัวตายเธอกําจัดชีวิตของเธอโดยไม่ลังเล
 
โลกทัศน์ของหวังต้าหมางถูกโค่นล้มทันทีในขณะนี้
 
เขานึกถึงตัวเองเมื่อเขายังเด็ก เขาเคยรักการเล่นวิดีโอเกมซึ่งส่งผลให้ผลการเรียนไม่ดี แม่ของเขาโกรธมากจนเธอ ทุบชุดหูฟังเสมือนจริงของเขาและนําไม้กวาดไปทุบตีเขา 
 
เมื่อมองดูที่ชุดหูฟังเสมือนจริงของเขาที่ถูกทําลาย เด็กหวังต้าหมางก็ไม่ได้คิดมากและคว้าไม้กวาดอีกอันเพื่อต่อสู้กับแม่ของเขา
 
หากฉันถูกเลี้ยงดูตามแนวทางปฏิบัติของครอบครัวลอร์ดเทียนคุย ฉันจะต้องตายไปสองสามร้อยครั้งเขาสั่นเทาด้วยความคิดของเขา
 
“แขกผู้มีเกียรติ ลูกสาวคนที่สองของข้าได้ทําบาปและได้ใช้ชีวิตของเธอในตอนนี้ ท่านพอใจกับการลงโทษนี้หรือไม่?”
 
เมื่อมองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเทียนคุย หวังต้าเพิ่งอยากมอบหมัดใส่ใบหน้าของเขาสักหมัด
 
คุณยังเป็นมนุษย์หรือปล่าว?
 
จากนั้นเขาก็จ้องไปที่หน้าที่ซีดเซียวของเทียนหลาน 
 
แน่นอนว่าเทียนคุยสังเกตเห็นความหลงไหลในสายตาของหวังต้าหมางและกล่าวด้วยความยินดี “แขกผู้มีเกียรติเทียนหลานคือลูกสาวคนเล็กของข้า มันเป็นความผิดทั้ง หมดของข้าเองดังนั้นท่านจะคิดยังไงถ้าข้าจะส่งลูกสาวคน สุดท้องของข้าให้เป็นผู้รับใช้เพื่อเป็นการขอโทษ?”
 
หวังต้าหมางตกตะลึงเมื่อได้ยิน เหี้ยไรวะเนี้ย?แกมันยังเป็นมนุษย์อยู่หรือปล่าว? นี่มันน่าตื่นเต้นเกินไป
 
ไลค์สดยังคงดําเนินต่อไปและผู้เล่นที่ดูอยู่ต่างก็งงงวย 
 
เครยอน ชินจัง “มันเยี่ยมมาก! เขาอนุญาตให้ลูกสาวหนึ่งคนฆ่าตัวตายและอีกคนหนึ่งเป็นคนรับใช้โดยไม่มีการเสียใจใดๆ บทบาทของชายคนนี้ในฐานะพ่อเพี้ยมาก”
 
วอเตอร์เมล่อน ทาโร่ “มุมมองต่อโลกของฉันเปลี่ยนไปที่เกาะชีตวนเนื่องจากพวกกลุ่มคนพิการทางจิตใจ แต่อันนี้หนักกว่าอีก ช็อก!”
 
แอสซาซิน ครีส “ซ้ําใจหนัก ทําไมเราถึงออกไปว่ะเนี่ย?เราน่าจะอยู่ที่นั่นเพื่อที่ฉันจะได้มีอะไรแบบนี้เหมือนกัน” 
 
โบรก แทรช “พวกคุณคิดว่าฉันจะได้เหมือนกันไหมถ้าฉันไปตอนนี้? (อิโมจิหัวเราะ)”
– 
เดธ อิส ไลค์ วายด์ “ฉันต้องการดูว่าต้าหมางจะทําอย่างไร ฉันจะเห็นด้วยอย่างแน่นอนถ้ามันเป็นฉัน (อิโมจิหัวเราะ)”
 
แม้ว่าหวังต้าหมางต้องการที่จะดูด่าเทียนคุยต่อความยุติธรรม แต่เขาก็ลังเลหลังจาก
ที่เหลียวดูเทียนหลาน
 
นี่เป็นผู้หญิงที่น่าทิ้ง ฉันจะสูญเสียเธอไปอย่างแน่นอนถ้าฉันไม่เห็นด้วย
 
“พ่อ ข้ายินดี!”
 
เทียนหลานซึ่งอยู่ข้างหวังต้าหมางได้ริเริ่มที่จะพูดก่อนที่หวังต้าหมางจะพูด
 
ใบหน้าของเทียนคุยแสดงความสุขอย่างยิ่งเมื่อได้ยิน “ฮ่าฮ่าเยี่ยม เจ้าจะเป็นคนรับใช้ของเขาต่อจากนี้ไป” 
 
เทียนคุยตัดสินใจให้หวังต้าหมางแล้วก่อนที่เขาจะเห็นด้วย
 
เทียนคุยยังคงร่าเริงอยู่ขณะที่เขาดใบหน้าที่น่าประหลาดใจของหวังต้าหมาง “ได้โปรดพาลูกสาวของข้าไปด้วยเพราะเธอเป็นของท่านแล้ว สําหรับลูกชายสองคนของข้าที่กล้าทําผิดต่อท่าน ข้าจะลงโทษพวกเขาหลังจากกลับบ้าน”
 
เทียนคุยหันกลับไปาและจ้องมองลูกชายของเขาที่กําลังสั่นสะท้านอย่างรุนแรงขณะที่พวกเขาคุกเข่าบนพื้นดิน “กลับไปเดี๋ยวนี้!”
 
หลังจากที่ลูกชายของเขายืนขึ้น เทียนคุยพูดกับหวังต้าหมางอีกครั้ง “แขกผู้มีเกียรติ เรายังคงมีบางสิ่งที่ต้องรายงานต่อราชาทะเล เราจะต้องขอตัวก่อน”
 
เทียนคุยคํานับ ขณะที่หวังต้าหมางยังคงอยู่ในอา การงุนงงจากนั้นเทียนคุยก็จับลูกชายของเขาและพุ่งขึ้นไปในอากาศกับลอร์ดคนอื่นๆ
 
“ไปกันเถอะ!” เทียนหลานจ้องไปที่หวังต้าหมาง
 
หวังต้าหมางรู้สึกได้ถึงหัวใจของเขาละลายเมื่อเขาตระหนักว่าเทียนหลานยินดีออกไปกับเขา เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็วและนําเทียนหลานไปที่ชายฝั่ง จากนั้นเขาเรียกเรือเงาของเขาออกมา ทําให้เทียนหลานประหลาดใจ
 
หวังต้าหมางมีจินตนาการในอนาคตที่สวยงามของเขาเมื่อพวกเขาขึ้นเรือเงา
บรรยากาศในเรือดูเหมือนจะอึดอัดใจเนื่องจากทั้งสองคนยังไม่ได้พูดอะไรเลย แม้แต่หลังจากแล่นเรือไปครึ่งชั่วโมง
 
“ท่านเป็นใครกันแน่? พ่อของข้าและลอร์ดคนอื่นๆดูเหมือนจะกลัวท่าน” เทียนหลานถาม
 
“ฉันเหรอ? ฉันเป็นสมาชิกของกองทัพเป่ยฉี” หวังต้าหมางตอบด้วยความซื่อสัตย์ เนื่องจากเขานําเทียนหลานกลับไปกับด้วย
 
“เป้ยฉี? ผู้ปกครองแห่งมหาสมุทรโมฆะหรือปล่าว?” เทียนหลานประหลาดใจ
 
เทียนหลานสับสน “พ่อจะไม่ปฏิบัติต่อท่านเช่นนั้นเว้นแต่ท่านจะเป็นลูกของราชาแห่งเป๋ยฉี หรือบางที่อาจมีเหตุผลอื่นงั้นเหรอ?”
 
“บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับราชาทะเล ท้ายที่สุดฉันเป็นเพื่อนเก่าของเขา”
 
เทียนหลานดูอึ้งเมื่อเธอได้ยินว่าเขาเกี่ยวข้องกับราชาทะเล “ท่านเป็นหนึ่งในแขกผู้มีเกียรติของราชาทะเล”
 
หวังต้าหมางรู้สึกขบขันเมื่อได้ยินวลีแขกผู้มีเกียรติ “เราดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับราชาทะเลในตอนนี้แต่การต่อสู้ครั้งใหญ่กําลังใกล้เข้ามา!”
 
หวังต้าหมางเล่าเกี่ยวกับความสําเร็จในการรบที่โดดเด่นของกองทัพเปยฉีขณะที่ต่อต้านราชาทะเลในขณะที่เทีย นหลายฟังด้วยความตกใจ
 
หวังต้าหมางอธิบายเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขารังแกราชาทะเล
 
เขาพูดคุยเกี่ยวกับช่วงเวลาที่พวกเขาคว้าสมบัติของราชาทะเล รังแกสมาชิกของกองทัพเรือราชาทะเล ทําลายกองทัพเรือราชาทะเลกําจัดกองทัพแห่งความตายและทุ กสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ดวงตาของเทียนหลานเบิกกว้างขณะที่เธอฟัง เธอเกือบคิดว่าหวังต้าหมางกําลังเล่านิทานอยู่
 
ท้ายที่สุดเธอก็ตระหนักดีว่าราชาทะเลทรงพลังเพียงใด
 
อย่างไรก็ตามการตัดสินจากพ่อของเธอและทัศนคติของลอร์ดคนอื่นๆ ทําให้ดูเหมือนว่าหวังต้าหมางกําลังพูดความจริง
 
เทียนหลานตกใจและใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถเชื่อได้ว่าคนงี่เง่าอย่างเช่นหวังต้าหมางมีกองกําลังที่ทรงพลังอยู่เบื้องหลังเขา
 
หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบงันอีกครั้ง เทียนหลานเงยหน้าขึ้นอย่างกระทันหันแล้วหยิบผลไม้สีฟ้าจากกระเป๋าเอวของเธอ เธอส่งไปยังหวังต้าหมางและกล่าวว่า “ตอนนี้เราได้ออกจากเกาะซินโม่แล้ว นี่คือบุตรแห่งทะเลที่ข้าได้สัญญา ไว้ ตอนนี้เราไม่ได้เป็นหนี้ต่อกันอีกแล้ว!”
หลังจากโยนบุตรแห่งทะเลไปยังหวังต้าหมาง เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องขับเคลื่อนเรือ
 
หวังต้าหมางมองไปที่บุตรแห่งทะเลบนฝ่ามือของเขาก่อนที่จะเดินออกจากห้องบังขับเรือเพื่อตามเธอไป อย่างไรก็ ตามเทียนหลานได้ลงไปในน้ําแล้ว
 
หลังจากนั้นคลื่นสีขาวก็ปรากฏขึ้นและเร่งความเร็วไปยังสถานที่ห่างไกล ก่อนที่จะหายไปจากวิสัยทัศน์ของเขา
 
เหี้ยไรวะเนี้ย?
 
แล้วการเป็นผู้รับใช้ของฉันล่ะ เธอเพียงจากไป…แบบนั้นได้ยังไง?
 
บ้าเอ้ย ความไว้วางใจพื้นฐานของคุณอยู่ที่ไหน? คุณคือคนที่เห็นด้วย!
 
เทียนหลานได้ทําสิ่งที่ไม่คาดฝันอีกครั้งและทําร้ายจิตใจที่เปราะบางของหวังต้าหมาง
 
เห็นได้ชัดว่าละครโทรทัศน์เป็นเรื่องโกหก!
 
หวังต้าหมางซึ่งตอนแรกคิดว่าในที่สุดเขาก็พบรักออนไลน์แต่ก็ทําได้เพียงนั่งอยู่บนดาดฟ้าด้วยความสิ้นหวังกับบุตรแห่ งทะเลในอ้อมแขนของเขาในขณะที่เขาจ้องมองไปในทิศทางที่เทียนหลานจากไป เขาดูเหมือนจะหลงทางในความคิดของเขา
 
พระราชวังมู่เต้อ เกาะซินโม่
 
การแสดงออกของราชาทะเลมีความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อเขาฟังเทียนคุยและคนอื่นๆ
 
“เดี๋ยวก่อน เจ้าบอกว่าเจ้าอนุญาตให้ลูกสาวคนที่สองของเจ้าฆ่าตัวตายเพื่อเป็นการขอโทษและให้ลูกสาวคนสุดท้องของเจ้าเป็นผู้รับใช้ของมันยังงั้นเหรอ?”
 
“ใช่แล้วท่านราชา การกระทําที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้จําเป็นสําหรับการรับประกันมิตรภาพในอนาคตระหว่างกอ งกําลังทั้งสองสําหรับลูกชายสองคนของข้า ข้าจะลงโทษพ วกเขาอย่างดีพร้อมให้คําอธิบายสําหรับพันธมิตร” เทียนคุย พูดอย่างภาคภูมิใจในการกระทําของเขา
 
ราชาทะเลได้ฟังและเกือบจะบ้า จากนั้นเขายกหัวนิ้วแม่มือให้กับเทียนคุย “แบดแอส!”
 
[ผู้แปลไทย : แบดแอส = เจ๋ง เยี่ยม ดี เก่ง]
 
“ท่านราชา ทําไมท่านถึงบอกว่าเลว?” เทียนคุยถามด้วยความประหลาดใจ
 
ราชาทะเลจะไม่บอกพวกเขาว่ามันเป็นคําสแลงของผู้เล่นและตอบกลับไปง่ายๆว่า “เจ้ารู้ไหมว่ากองกําลังพวกมันมาจากไหน?”
 
เทียนคุยและคนอื่นๆต่างก็อยากรู้อยากเห็นอย่างมากเมื่อพวกเขาได้ยิน แม้ว่าพวกเขาจะได้พูดคุยกันสองสามครั้ง แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าพันธมิตรนี้มาจากไหน
 
“พวกมันคือกองทัพเป่ยฉี กองกําลังที่ข้าสาบานว่าจะทําลาย
 
“พวกมันเป็นคนที่ทําลายล้างกองทัพเรือราชาทะเลของข้า ข้าจะยังคงเป็นเจ้าเหนือหัวของมหาสมุทรโมฆะหากไม่ใช่สําหรับพวกมัน! พวกมันเป็นศัตรูที่เลวร้ายที่สุดของข้า!” ราชาทะเลเสริมเพื่อเน้นการแก้แค้นของเขาระหว่างเขาและ ผู้เล่น
 
“อ้าา”
 
ลมหายใจเย็นๆแพร่กระจาย เหล่าลอร์ดต่างก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
 
กองกําลังพันธมิตรที่เราพยายามอย่างหนักเพื่อทําให้พอใจ ท้ายที่สุดคือศัตรูที่เลวร้ายที่สุดของเรายังงั้นเหรอ?
 
“มัน…มันเป็นไปไม่ได้”เทียนคุยตอบด้วยริมฝีปากสั่น 
 
“พวกเจ้าทุกคนจะมีโอกาสได้เจอกับพวกมันในอนาคตเจ้าทุกคนจะเข้าใจ” ราชาทะเลจ้องไปที่เทียนคุยและคนอื่นๆอีกครั้งแล้วส่ายหัว ก่อนที่จะหันกลับแล้วเดินไปทา งด้านหลัง
 
เทียนคุยเป็นเหมือนคนโง่ เขายืนแน่นิ่งอยู่กับที่ ชาชุยและส่วนที่เหลือก็รู้สึกไม่สบายใจหลังจากนั้นครู่หนึ่งพวก เขาหันไปหาเทียนคุยและยกนิ้วให้
 
“แบดแอส!”