The Boss Behind The Game – ตอนที่ 250 : พี่ใหญ่ของเรา

ตอนที่ 250 : พี่ใหญ่ของเรา
 
หลังจากพยายามสามครั้ง ฮู่เฮ่อก็สังเกตเห็นว่าสิ่งมีชีวิตบนพื้นดินไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
 
ฮู่เฮ่อเริ่มรู้สึกโมโหเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าร้านจะขายสินค้าปลอมและสินค้าเกรดต่ํา โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันมีคำว่านักพัฒนาที่อยู่ในคําอธิบายด้วย นี่เป็นการหลอกลวง
มากเกินไป พวกเขาผลิตของปลอมได้อย่างไร นี่เป็นเรื่องที่ไม่เป็นมืออาชีพจริงๆ
 
รู้สึกถึงความคิดของฮู่เฮ่อ เปยลี่จ้องมองเขาทันที ทําให้ฮู่เฮ่อสั่นอย่างไม่รู้ตัว
 
เช่นเดียวกับฮู่เฮ่อที่มั่นใจว่าไม่มีการสื่อสารกันที่นี้ได้ ทันใดนั้นมีเสียงดังกึกก้องในจิตใจของเขา
 
“เจ้าเป็นใคร..เจ้าอยู่ที่ไหน? ปล่อยข้าออกไป! ข้าจะตอบคําถามเจ้าทุกสิ่ง!”
 
การพูดนั้นจู่ๆก็มาจากไหนไม่รู้ ดังนั้นมันจึงทิ้งให้ฮู่เฮ่อตกตะลึงไปชั่วขณะและตื่นเต้นแปลกๆ
 
“เอ้น้องชาย คุณสามารถบอกฉันได้ไหมว่าคุณเป็นใคร?”
 
“ข้า”
 
ขณะที่ฮู่เฮ่อรอคําตอบที่เหลือ อีกฝ่ายจู่ๆก็หยุดพูด
 
“คุณเป็นใครในโลกนี้!?” ฮู่เฮ่อถามอย่างไม่สบายใจ
 
“ข้าข้าไม่สามารถจําได้อีกแล้ว”
 
คําตอบของเขาทําให้ฮู่เฮ่องุนงง
 
“เอ่อ ข้าคิดว่าข้าเป็นราชาผี-พยาบาท” เสียงพูดนั้นสั่นไหว
 
นี้ทําให้ฮู่เฮ่อไม่รู้จะพูดยังไง
 
อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่าเพื่อนคนนี้ยังมีลมหายใจของชีวิตในตัวเขาไม่ได้หลุดลอดจากการสังเกตของฮู่เฮ่อ ความคิดที่กล้าหาญอย่างยิ่งเกิดขึ้นในจิตใจของเขา
 
ในขณะนี้มีราชาผีเฟินชุยอยู่ข้างนอก ในสถานะปัจุบัน เขาไม่มีกําลังที่จะหลบหนีด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามถ้าเขามีราชาผีอยู่กับเขา เขาก็อาจมีโอกาสได้
 
ความคิดนี้เกิดขึ้นกับฮู่เฮ่อว่าคนพิเศษหมายถึงมีความแข็งแกร่งพิเศษ ดังนั้นเขาอาจจะหาคนอื่นมาช่วยเขาได้เช่นกัน
 
อย่างไรก็ตามด้วยการเงินในปัจจุบันของเขา เขาไม่มีเหรียญวิญญาณเพียงพอที่จะใช้ ดังนั้นเขาจึงต้องการเงินทุนจากภายนอก
 
ฮู่เฮ่อเปิดรายชื่อเพื่อนและเลื่อนไปที่สปอนเซอร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขามีอยู่ตอนนี้ – เจสัน
 
หลังจากเปิดช่องสนทนา ฮู่เฮ่ออธิบายสถานการณ์ปัจจุบันว่าเขาอยู่ข้างในและแสดงความปรารถนาที่จะได้รับการสนับสนุนทางการเงินในรูปแบบของเหรียญวิญญาณ
 
ฮู่เฮ่อมีส่วนร่วมในการพัฒนาเซิร์ฟเวอร์ในยุโรปอย่างมากอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นโดยไม่ลังเลเจสันก็ส่งมอบเหรียญวิญญาณอีก 20,000 เหรียญให้เขา
 
ฮู่เฮ่อรู้สึกสัมผัส ในที่สุดเขารู้สึกว่าเป็นคนดีเพราะเขามีคนที่ให้คุณค่ากับเขาอย่างมากในตอนนี้
 
ด้วยเหรียญวิญญาณเพิ่มเติม 20,000 เหรียญ ฮู่เฮ่อได้รับการฟื้นฟูด้วยความมั่นใจ
 
หลังจากที่เขาใช้โซลอินเตอร์เร็กชั่นโรปกับเขา เขาเริ่มมองหากําแพงผนึกภายในห้องนี้และซื้อแอนตี้-ซีลแคนซีเลอร์อีกอันเพื่อทําลายมัน
 
หลังจากใช้เวลาสามชั่วโมง ฮู่เฮ่อก็สามารถทําลายผนึกได้ประมาณสิบห้อง นอกเหนือจากสองสิ่งที่ว่างเปล่าแล้ว เขายังพบกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมด 13 ตัวที่มีพละกําลังและความสามารถที่ไม่รู้จัก
 
เมื่อเขามองไม่เห็นอย่างชัดเจนในที่นี้ ไม่มีทางที่เขาจะใช้ความสามารถในการวิเคราะห์ของเขา ยิ่งกว่านั้นความสามารถของพวกเขาถูกผนึกและไม่สามารถใช้งานได้ ดังนั้นฮู่เฮ่อจึงไม่สามารถระบุความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเขาได้
 
ถึงกระนั้นฮู่เฮ่อก็ยังมีจิตวิญญาณสูง ขณะนี้ความแข็งแกร่งโดยรวมของพรรคพวกของเขาเพิ่มขึ้น
 
อย่างไรก็ตามยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ทําให้ฮู่เฮ่อมีปัญหา
 
ไม่มีใครจําชื่อของตัวเองได้เลย – สี่คนอ้างว่าเป็นราชาผีพยาบาทในขณะที่สามคนยอมรับตัวตนของพวกเขาอย่างจริงจังในฐานะนายพลผีพยาบาท มีแม้แต่คนคนหนึ่งที่บอกตัวเองชื่อว่าชางสือและอ้างว่าอยู่ในตําแหน่งราชา
 
สิ่งนี้ทําให้ฮู่เฮ่อคิดว่าเขาได้ช่วยคนโง่จํานวนมาก
 
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาต้องการที่จะหนี เขายังคงต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของคนเหล่านี้
 
หลังจากผ่านกําแพงผนึกอีกสองอัน ฮู่เฮ่อก็พาพวกเขาทั้งหมดไปที่ห้องเดิมของเขา แล้วปล่อยให้พวกเขาที่ละคนจับโซลอินเตอร์เร็กชั่นโรป ก่อนที่จะเริ่มการสื่อสาร
 
บทสนทนาที่ตามมาหลังจากนั้นเป็นการทรมานฮู่เฮ่ออย่างมากเนื่องจากแต่ละคนพูดตะกุกตะกักและดูเหมือนพูดเหมือนคนใกล้ตาย
 
เนื่องมาจากผลของการป้องกันด้วยความแข็งแกร่งของความมืดที่นี่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ตาย แต่พวกเขาก็อยู่ริมขอบแห่งความตาย พวกเขาหลงทางในนิรันดรกาลและการไหลของกาลเวลา ดังนั้นความรู้และความตระหนักของพวกเขาเกี่ยวกับโลกภายนอกจึงกลายเป็นสิ่งที่คลุมเครือ
 
ไม่ว่าการปฏิสัมพันธ์กับคนเหล่านี้จายากเพียงใด เขาก็ต้องทํา ฮู่เฮ่อเริ่มอธิบายให้พวกเขาฟังถึงเหตุผลที่เขาขุดพวกเขาออกมา ในเวลาเดียวกันเขาก็บอกให้พวกเขาพักอีกสักหน่อยเพราะพวกเขาจะสามารถออกจากที่นี่ได้ทันที
 
ฮู่เฮ่อไม่ลืมที่จะแบ่งปันข้อมูลที่สําคัญมากกับพวกเขา – เขาหวังว่าเมื่อพวกเขาหลบหนีออกไปได้ พวกเขาจะต้องจัดสักชุดให้ราชาผีเฟินชุย
 
ท้ายที่สุดฮู่เฮ่อจะไม่ยอมปล่อยการแก้แค้นของเขาจากการที่มาตบเขา
 
หลังจากอธิบายความซับซ้อนของมันหลายครั้งหลายคราและรู้สึกว่า 20 คนพยักหน้าเห็นด้วย ฮู่เฮ่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก
 
จากนั้นเขานั่งบนพื้นและเปิดฟอรัม โดยเลื่อนผ่านสแปมโพสขณะที่ดูการไลค์สดไปด้วย
 
อ้า ไวไฟที่เราผู้เล่นมีนั้นยอดเยี่ยมมาก หากไม่ใช่เพราะภาระอันหนักอึ้งบนไหล่ของฉัน ฉันจะสามารถใช้ชีวิตในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ได้เป็นเวลาหนึ่งปี
 
ในไม่ช้าฮู่เฮ่อก็เพลิดเพลินไปกับเวลา โดยลืมไปก่อนหน้าว่าเขามีความสิ้นหวังอย่างไร
 
วินาทีและนาที่ผ่านไปอย่างช้าๆ
 
สิ่งมีชีวิตอื่นที่เขาพบนั้นสามารถฟื้นคืนสติได้หลังจากการสื่อสารพวกเขาไม่เป็นเหมือนท่อนไม้อย่างที่เคยเป็นมาก่อนและเริ่มที่จะจําบางสิ่งบางอย่างได้
 
เรื่องนี้ทําให้ฮู่เฮ่อยินดีอย่างมาก ขณะที่เขาดูไลค์สดอยู่ เขาจะแทรกคําตอบลงในบทสนทนาอย่างตั้งใจ ทําตัวเหมือนพี่ใหญ่ของกลุ่ม
 
…
 
ในโลกภายนอก ราชาผีเฟินชุยนั้นค่อนข้างกระวนกระวายใจ
 
การรอคอยที่น่าเบื่อสิบชั่วโมง การรอแบบเบื่อๆนี้ทําให้เขาหมดความอดทน
 
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาสัญญา 10,000 ปี มันจะต้องเป็นเช่นนั้น เขาต้องการให้ฮู่เฮ่อตระหนักถึงความหวาดกลัวที่แท้จริงและสิ่งที่รู้สึกเกี่ยวกับการหมดหนทาง
 
เมื่อเขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว เป็นชุยก็เปิดผนึกแห่งความมืดอันไร้ขอบเขตด้วยลมหายใจ ก่อนที่จะเหยียดมือลงไปเพื่อเอาฮู่เฮ่อ
 
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกตะลึงกับสิ่งที่ตามมา
 
เงาจํานวนมากเริ่มปรากฏขึ้นจากด้านล่าง
 
มีเงามากกว่า 20 รวมถึงฮู่เฮ่อ
 
ใบหน้าของพวกเขาไร้อารมณ์ เมื่อพวกเขาสัมผัสกับแสงแดด พวกเขาป้องกันดวงตาโดยสัญชาตญาณราวกับไม่คุ้นเคยกับมัน
 
จู่ๆก็มีพายุพลังงานวิญญาณรอบตัวเริ่มก่อตัว พลังงานวิญญาณจํานวนมากเริ่มสะสมและไหลเข้าสู่สิ่งมีชีวิตที่เพิ่งหนีจากความมืด
 
หลังจากชําเลืองมองฮู่เฮ่อผู้ยิ้มอย่างภาคภูมิใจมาที่เขา และคนจํานวนมากที่ยืนอยู่รอบตัวเขา หัวใจของเฟินชุยก็เต้นข้ามจังหวะ
 
สําหรับสิ่งที่เขากลัวมากที่สุด เฟินชุยตระหนักว่าเขาจําคนจํานวนมากเหล่านี้ได้
 
เขาจับบางคนของพวกเขาใส่ลงไปภายใต้คําสั่งของชางสือ เมื่อนานมาแล้ว
 
เขาไม่รู้ว่าฮู่เฮ่อทําสิ่งนี้ได้อย่างไร พลังงานทุกรูปแบบไร้ประโยชน์ในความมืดไม่มีที่สิ้นสุด นอกจากนี้เขามั่นใจว่าฮู่เฮ่อ ไม่ได้ซ่อนเครื่องมือใดๆไว้กับตัว อย่างไรก็ตามตอนนี้เขารู้สิ่งหนึ่งแล้ว นี่เป็นหายนะที่สมบูรณ์แบบและบางสิ่งที่เลวร้ายจะเกิดขึ้น
 
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ที่ถูกโยนลงไปในความมืดไม่มีที่สิ้นสุด มีพลังอันยิ่งใหญ่และจะไม่ยอมมอบให้ใคร
 
ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดได้รับการปล่อยตัว ดินแดนแห่งชางสืออาจถูกโยนลงไปในความสับสนวุ่นวาย
 
ด้วยพลังงานวิญญาณไหลเข้าสู่ร่างกายของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง วิญญาณที่สับสนก็เริ่มถูกรักษาและฟื้นความทรงจําของพวกเขา
 
มันคงเป็นเรื่องยากสําหรับพวกเขาที่จะกลับไปสู่รูปแบบที่ดีที่สุดในช่วงเวลาสั้นๆนี้ แต่พวกเขาสามารถจําสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้แล้ว
 
“พี่น้อง มาถุบตีเขากันเถอะ” ฮู่เฮ่อชี้ไปที่เฟินซุยและตะโกน
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้ ราชาผีเฟินชุยก็กระพือปีกทันที โดยพยายามหลบหนี
 
เขาได้สังเกตเห็นแล้วว่ามีราชาผีอย่างน้อยแปดคน แม้ว่าพวกเขายังไม่ได้ฟื้นฟูพลังเต็มที่ แต่หากต้องสู้กันจนถึงที่สุดจริงๆ เขาจะไม่สามารถแบกรับมันได้นาน
 
อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เงาจํานวนมากก็พุ่งเข้าหาเขาแล้วดันเขาลงบนพื้น
 
อันที่จริงมีบางสิ่งบางอย่างได้หลบหนีจากความรู้ของฮู่เฮ่อ
 
ในความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด การปรากฏตัวของฮู่เฮ่อเป็นเหมือนเครื่องหมายทิ้งไว้บนหัวใจของพวกเขาที่ไม่มีวันลบออก
 
บางที่สําหรับฮู่เฮ่อ มันเป็นเพียงการใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง แต่สําหรับพวกเขา พวกเขาเหมือนใช้เวลานานนับศตวรรษในความมืดอันกลืนกินหัวใจ ยิ่งกว่านั้นในช่วงเวลาสั้นๆ ฮูเฮอก็ทําหน้าที่เติบเต็มบนบาทในฐานะพี่ชาย เขานําแสงสว่างและความหวังมาให้พวกเขา รวมทั้งป้องกันพวกเขาจากการตกสู่ห้วงลึกแห่งการลืมเลือนนิรันดร์
 
หลังจากฟื้นจิตสํานึกแล้ว สิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายเหล่านี้ก็เต็มไปด้วยความเคารพนับถือต่อฮู่เฮ่อ