ในพื้นที่นอร์ทร็อค(ภูเขาหินทางเหนือ) ลึกเข้าไปในป่า ต้นไม้โบราณต้นใหญ่บิดตัวเองช้าๆ กิ่งก้านของมันโยกไปมาเหมือนกับฝูงงู
“ชานาตายแล้ว? พลังใหม่จากคฤหาสน์แห่งความตาย? ข้อมูลพวกนี้เชื่อถือได้แค่ไหนกัน?” ต้นไม้โบราณส่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมจากภายใน
“ลอร์ดหิน ข้าได้ตรวจสอบมาแล้ว ข้อมูลเหล่านี้เป็นความจริง ดินแดนหลิวลี่ได้ถูกยึดครองโดยพวกมันกองกำลังใหม่!” ผู้บัญชาการซอมบี้เหล็กตอบ
“ข้าก็คิดให้มันจบลงด้วยความตายในครั้งแรกที่ได้เจรจากันเกี่ยวกับการแบ่งสัดส่วนอาณาเขต ที่เราเลือกมอบเขตหลิวลี่ให้กับมัน แต่ข้าไม่คิดว่ามันจะถูกกำจัดโดยกองกำลังต่างถิ่น ข้าคิดเอาไว้ว่าราชาแห่งท้องทะเลนั้นเป็นผู้ที่ปลิดชีพมันแทนเสียอีก ช่างน่าผิดหวัง!”
ขณะที่ราชาภูตหินพูดนั้น ร่างกายของเราสั่นจนกระทั่งพื้นที่อยู่เบื้องล่างสั่นไหว ทำให้ดินทรายลอยขึ้นทั่วทิศทางในขณะที่ร่างขนาดใหญ่มหึมาของเขากำลังลุกขึ้นจากพื้น
“ลอร์ดหิน เราควรจะประกาศสงครามต่อคฤหาสน์แห่งความตายเลยไหม? พวกต่างถิ่นที่ไม่มีที่มาพวกนี้มันเป็นภัยที่น่ากลัว!” ผู้บัญชาการซอมบี้เหล็กถามออกมาด้วยสัญชาตญาณ
“ไม่ อย่างที่เจ้าบอก กองกำลังนี้มันไม่มีที่มา มันจะดีที่สุดหากเราไม่สร้างความขัดแย้งสุ่มสี่สุ่มห้าเพื่อที่จะไม่ให้กองกำลังอื่นได้เปรียบในการต่อสู้ของเรา”
“ถ้าอย่างนั้นเราจะทำยังไงหากพวกมันโจมตีเรา?”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ราชาภูตหินก็หัวเราะออกมาดังลั่น เสียงหัวเราะที่ทรงพลังของเราทำให้ต้นไม้รอบๆสั่นไหว เขาจ้องมองไปที่ผู้บัญชาการซอมบี้เหล็ก
“ข้าไม่ใช่ชานา อีกอย่าง นอกเหนือจากพวกศพที่ถูกฝังไว้ใต้ดิน ในดินแดนแห่งเป่ยฉีนี้ใครจะมากล้าต่อกรกับกองทัพปิศาจต้นไม้ของข้าในดินแดนของข้าเอง?!”
ราชาภูตหินดูเหมือนจะวางแผนอะไรบางอย่างเอาไว้แล้ว และเขาก็มองไปที่ผู้บัญชาการซอมบี้อีกครั้ง
“สถานการณ์ของเผ่าจิตวิญญาณไม้เป็นยังไง?”
ผู้บัญชาการซอมบี้เหล็กผงะ แต่เขาก็ตอบออกไปทันที “ดื้อด้าน พวกมันยังปฏิเสธที่จะยอมก้มหัวให้กับท่าน ลอร์ดของข้า”
“ความอดทนของข้าหมดลงแล้ว ข้าอ่อนข้อให้กับพวกเผ่าจิตวิญญาณไม้มามากพอแล้ว แต่ในเมื่อพวกมันยังไม่พอใจ ข้าจะกำจัดเผ่าของพวกมันให้สิ้นซาก!”
เมื่อราชาภูตหินพูดจบ ต้นไม้ทั้งป่าก็เริ่มบิดตัวและโยกไปมา ดูจากด้านบน มันเหมือนกับปิศาจและมอนสเตอร์จำนวนมากกำลังเคลื่อนไหวกันอย่างวุ่นวาย
…
ก่อนที่เทศกาลปีใหม่จะเริ่มขึ้น ผู้เล่นก็ยังคงเลือกที่จะให้ความสำคัญกับการพัฒนาระดับเลเวลจากการต่อสู้กับมอนสเตอร์ มีเพียงผู้เล่นจำนวนไม่มากที่มีเหรียญวิญญาณมากพอที่จะสร้างเรือภูตของพวกเขาและล่องออกไปนอกทะเล
ในตอนนั้น ผู้เล่นนับร้อยคนได้มาชุมนุมกันที่ด้านหน้าทางเข้าของภูเขาแห่งภูตผี ท่าทางของพวกเขาดูจริงจังขณะที่มองไปที่กลุ่มของร่างเงาจำนวนมากที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขา
ร่างที่รายล้อมทั้งหมดนั้นมีรูปลักษณ์ของมนุษย์ ยิ่งกว่านั้นพวกเขาดูน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก พูดได้ว่าพวกเขาทั้งหมดนั้นดูเหมือนกับเผ่ามนุษย์ที่มีพื้นฐานความงดงามสูงสุด
อย่างไรก็ตาม เหล่าผู้เล่นรู้ดีว่าผู้คนเหล่านี้ไม่ใช่ผู้เล่นที่มาจากชนชาติเดียวกัน เพราะพวกเขามีผมสีเขียวอ่อนและดวงตาสีเขียวเข้ม พวกเขาเป็นเผ่าต่างถิ่นอย่างแน่นอน!
[เผ่าจิตวิญญาณไม้] : เผ่ามนุษย์ที่มีความเชี่ยวชาญในเรื่องของวิญญาณป่า เผ่าจิตวิญญาณไม้ที่โตเต็มวัยจะมีความสามารถพิเศษในเรื่องของการก่อกำเนิด รักษา การป้องกันศักดิ์สิทธิ์ และอีกมากมาย
“เผ่าจิตวิญญาณไม้? หัวหน้า พวกเราควรฆ่าพวกมันไหม?” ชายคนหนึ่งที่มีคทาอยู่ในมือได้ถามขึ้นมา
ชายผู้ที่ถูกเรียกว่าหัวหน้านั้นไม่ได้ตอบอะไร เขามองไปที่สมาชิกของเผ่าจิตวิญญาณไม้ที่ล้อมรอบพวกเขาแทนและตะโกนออกมาดังว่า
“เฮ้ย พวกเจ้ามาทำอะไรที่คฤหาสน์แห่งความตายแห่งนี้? พวกเจ้าไม่รู้หรือยังไงว่าดินแดนนี้เป็นของกองทัพเป่ยฉี?”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เหล่าสมาชิกของเผ่าจิตวิญญาณไม้ที่แสดงท่าทีต่อต้านอย่างเด็ดเดี่ยวราวกับว่าชีวิตของพวกเขาถูกคุกคาม
ชายรูปงามจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ที่มีธนูยาวอยู่บนหลังก้าวเท้าออกมาด้านหน้า ดึงดูดสายตาของทุกๆคนที่อยู่ที่นั่น เขาหันไปที่ผู้นำของกิลด์เดโมลิชั่น หลิ่วไช่
“เจ้าพูดว่าพวกเจ้าคือกองทัพเป่ยฉี?”
“ฮะ ถ้าไม่ใช่พวกเรา จะเป็นใครที่ไหน?” เจ้า?” หลิ่วไช่จ้องไปที่ชายคนนั้น
“จากที่ข้ารู้มา กองทัพเป่ยฉีของราชาแห่งเป่ยฉีได้ถูกกำจัดไปแล้ว แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงที่กองทัพเป่ยฉีจะยังคงอยู่?” ชายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้แสดงออกถึงความประหลาดใจอย่างมาก
“สายเลือดของเป่ยฉีนับล้านยังคงอยู่ จะเป็นไปได้ยังไงที่กองทัพเป่ยฉีจะล่มสลาย?”
หลิ่วไช่จ้องไปที่เขาอีกครั้ง “พูดมา เจ้ามาจากที่ไหนและมาที่นี่ทำไม? ถ้าไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ที่เป็นมนุษย์ของพวกเจ้า พี่น้องของข้ารวมถึงตัวข้านั้นคงจะสับพวกเจ้าทั้งหมดลงนานแล้ว!”
เมื่อได้ยินการคุกคามจากคำพูดของเขา ชายคนนั้นเสียขวัญเล็กน้อย “พวกเราคือเผ่าจิตวิญญาณไม้ เป็นเผ่าการแพทย์ที่ถูกแต่งตั้งขึ้นโดยราชาแห่งเป่ยฉี”
“แต่งตั้งโดยราชาแห่งเป่ยฉี?” หลิ่วไช่สับสนเล็กน้อย
จากนั้นชายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ก็อธิบายถึงการที่ถูกต้อนให้จนมุมในพื้นที่นอร์ทร็อคหลังจากการตายของราชาแห่งเป่ยฉี เมื่อพวกเขาสาบานที่จะขอตายแทนที่ยอมจำนนต่อราชาภูตหิน เผ่าทั้งหมดของพวกเขาก็ถูกกำจัดและมีเพียงไม่กี่กลุ่มที่หนีออกมาได้
หลังจากที่ได้ฟังชายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้แล้ว ผู้เล่นทั้งหมดก็งุนงง
“งั้นพวกเขาก็เป็นพันธมิตร?”
“เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะถูกราชาภูตหินส่งมาสอดแนมพวกเรา?”
“ฉันคิดว่าเราควรจะระวังเอาไว้ก่อน ฆ่าพวกมันเถอะ!”
“พวกเราไม่รู้หรอกว่ามันเชื่อถือได้ไหม ไปถาม NPC สิ พวกเขาน่าจะรู้”
เหล่าผู้เล่นจากกิลด์เดโมลิชั่นเริ่มปรึกษากันอย่างเร่งรีบในทันที
“เงียบก่อน ทุกคน แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าพวกเจ้าเป็นพันธมิตร แต่ข้าก็ไม่เชื่อ เอาแบบนี้ เจ้ามาด้วยกันกับข้าเพื่อไปพบกับพ่อบ้านของคฤหาสน์แห่งความตาย ถ้าเขาพูดว่ามันเป็นเรื่องจริง พวกเจ้าจะสามารถอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์แห่งความตายนี้ได้ แต่ถ้าไม่จริง ฮืม…”
“พ่อบ้านของคฤหาสน์แห่งความตาย?” ชายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ตกใจอีกครั้ง
การที่อาศัยอยู่ในเป่ยฉีมาหลายปี ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่เคยพบเจอกับกองกำลังต่อหน้าพวกเขาเท่านั้น เขายังลืมความจริงที่ว่าคฤหาสน์แห่งความตายนั้นมีพ่อบ้านอยู่อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์ที่กดดันนี้ ชายจากเผ่าจิตวิญญาณไม้ทำได้เพียงมองไปที่สมาชิกเผ่าที่ร่อยหรอด้วยความเศร้าหมองที่อยู่ในตาของเขาและเลือกที่จะทำตามนั้น
สมาชิกจำนวนหนึ่งของเผ่าจิตวิญญาณไม้ถูกยึดอาวุธโดยกิลด์เดโมลิชั่นและถูกนำตัวไปที่ใจกลางของคฤหาสน์แห่งความตาย
จริงๆแล้ว ลู่หวู่จะรู้ดีถึงสถานการณ์นี้และได้ถามข้อมูลจากเป่ยลี่เอาไว้แล้ว
แต่ถึงอย่างไร เป่ยลี่ก็ประหลาดใจกับการอยู่รอดของเผ่าจิตวิญญาณไม้ ในความคิดของเธอกองทัพที่ซื่อสัตย์ต่อราชาแห่งเป่ยฉีมากขนาดนี้น่าจะถูกพวกทรยศกำจัดจนหมดสิ้นไปแล้วด้วยซ้ำ เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเผ่าจิตวิญญาณไม้นั้นยังคงอยู่
“ฉันคิดว่าฉันรู้เหตุผลนะ มันอาจจะเป็นความสามารถพิเศษของเผ่าจิตวิญญาณไม้ก็ได้!”
หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เป่ยลี่ก็เงยหัวขึ้นมาพูด
“ความสามารถพิเศษ?”
“ใช่แล้ว เผ่าจิตวิญญาณไม้นั้นไม่เหมือนกับเผ่าประเภทต่อสู้อื่นๆนะ พวกเขามีทักษะการต่อสู้ที่อ่อนแอมากที่สุด แต่พวกเขาก็เป็นเผ่าประเภทผู้ช่วยที่มีทักษะการรักษาและฟื้นคืนความสามารถ เห็นได้ชัดเลยว่า ราชาภูตหินปล้นชิงเผ่านี้ไป ต้องการที่จะกอบกู้พวกเขาเพื่อตัวของมันเอง เพื่อที่จะยกระดับความแข็งแกร่งของกองทัพของมันเอง แต่มันก็ทำไม่สำเร็จ!”
หลังจากที่ลู่หวู่รู้ถึงความจงรักภักดีที่แท้จริงและความทุ่มเทที่เผ่าจิตวิญญาณไม้มี เขามอบคำสั่งใหม่ให้กับพ่อบ้านต่อการมาถึงของกิลด์เดโมลิชั่นและคนอื่นๆ
เมื่อสมาชิกของกิลด์เดโมลิชั่นมาถึง พวกเขาพบว่าพ่อบ้านที่จ้องมองไปที่เผ่าจิตวิญญาณไม้ที่ยืนกระจุกกันอยู่ตรงกลางในทันที่เจอ
“เจ้า… พวกเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”
เผ่าจิตวิญญาณไม้สับสน
“มันต้องเป็นพรจากราชาแห่งเป่ยฉีอย่างแท้จริง ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกเจ้าจะเอาชีวิตรอดมาจากการซุ่มโจมตีของพวกกบฏได้” สายตาของพ่อบ้านเต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่เขาพูด
เผ่าจิตวิญญาณไม้ในตอนนี้ยิ่งสับสนมากขึ้นอีก
ในขณะนั้น พวกเขายังมึนงง ชายแก่ที่อ่อนไหวที่ยืนอยู่ต่อหน้าของพวกเรานี้เป็นใคร? เขาทำเหมือนว่าเขานั้นคุ้นเคยกับเราดี!
