สมาชิกเผ่าครีบปลานับพันคนนั่งลงที่ริมทะเลพร้อมกับอาวุธที่อยู่ในมือของเขา สายตาที่ว่างเปล่ามองทอดออกไปตามผิวน้ำทะเล
พวกเขาไม่ได้ไปตกปลาหรือล่าในป่าในวันนี้เพราะพวกเขารู้ว่าสิ่งมีชีวิตพวกนั้นปรากฏตัวได้ทุกเวลา
เรื่องแบบนี้มันเกิดจนนับครั้งไม่ถ้วน และการมาเยือนของผู้เล่นอย่างต่อเนื่องก็ทำให้พวกเขานั้นนิ่งนอนใจไม่ได้
จากแรกเริ่มที่พวกเขานั้นรู้สึกของคุณเทพเจ้าแห่งทะเล กลับกลายเป็นสาปแช่งในตอนนี้ ไม่มีใครจะรู้ได้ว่าอนาคตของพวกเขาจะเป็นอย่างไร
นับตั้งแต่ตำนานนั้นไม่เผยแพร่ไปทั่วฟอรั่ม บอกว่าได้พบบุตรแห่งท้องทะเลที่เกาะฟอลเล่นฟิช นั่นทำให้ผู้เล่นจำนวนมากพากันล่องเรือไปที่นั่นตามพิกัดที่พวกเขาได้มา
ในเวลาเดียวกัน ผู้เล่นทุกคนก็ได้พบกับความทรมานจากการทารุณที่ผิดมนุษย์ ทำให้พวกเขานั้นปิดบังความจริงที่ได้เจอเอาไว้ แล้วพวกเขาก็ใส่ไฟลงไปในฟอรั่ม หวังว่าคนอื่นๆจะได้มาพบเจอกับความทรมานร่วมกันกับพวกเขา
มันกลายเป็นการหลอกลวงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของแบทเทิลออนไลน์
อย่างไรก็ตาม มันได้ก่อให้เกิดความลำบากต่อความอ่อนน้อมและซื่อสัตย์ของเผ่าครีบปลา การมาเยือนของฝูงผู้เล่นอย่างไม่หยุดหย่อนเริ่มทำให้ความเป็นมิตรของพวกเขาน้อยลงไป
ตามที่คาด เรือรบนั้นปรากฏขึ้นที่สุดขอบทะเล
เหล่าเกมเมอร์บนเรือเคลื่อนไหวไปมา ทำให้พวกเขาบางคนถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา
“ข้าเห็นมันแล้ว… ข้าเห็นมันแล้ว! นั่น! เกาะฟอลเล่นฟิชที่พูดถึงกันในฟอรั่ม” ผู้เล่นบนเรือร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าพวกเขาเห็นอนาคตของพวกเขานั้นได้ขึ้นไปจุดสูงสุดของชีวิตหลังจากที่ได้ตัวบุตรแห่งท้องทะเลมา
“สมาชิกในฟอรั่มพูดถูก ขาวพื้นเมืองบนเกาะนี้ดูเป็นมิตร ดูสิ! พวกเขายืนอยู่ที่ชายฝั่ง โบกมือให้กับพวกเรา!” พวกเขาแสดงออกถึงความยินดีเมื่อได้เห็นคนของเผ่าครีบปลาที่กำลังยกอาวุธขึ้นมาโบกเพื่อต่อต้านที่ริมชายฝั่ง
เมื่อพวกเขาถึงเกาะ ผู้เล่นที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือรบก็โบกมือตอบกลับเผ่าครีบปลาด้วยความดีใจ
สมาชิกของเผ่าครีบปลาสับสนกับปฏิกิริยาของผู้เล่น
พวกเขาสับสนเมื่อได้เห็นใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่ของสิ่งมีชีวิตพวกนั้น พวกมันบ้าไปแล้วหรือไง? พวกมันรู้ดีว่ากำลังพาตัวเองลงหลุมเร็วกว่าที่ควรจะเป็น อีกทั้งยังแสดงออกอย่างไม่รอบคอบอีกด้วย พวกเขาไปเอาความกล้ามาจากไหน?
หลังจากที่เรือรบจอดเข้าท่าเรือ ผู้เล่นก็ยิ้มแย้มแจ่มใสในขณะที่กำลังลงจากเรือ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปหาสมาชิกของเผ่าครีบปลาที่กำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างกระตือรือร้น
…
ในปราสาทคริสตัลใต้มหาสมุทรวอยด์
ราชาแห่งท้องทะเลงงกับผู้อาวุโสที่กำลังหมอบอยู่แทบเท้าของเขา
“เจ้ากำลังบอกว่ามีสิ่งมีชีวิตประเภทหนึ่งขึ้นมาตายที่เกาะฟอลเล่นฟิชทุกวันอย่างนั้นหรือ และพวกเจ้าก็ทนไม่ไหวแล้ว?”
“นั่นมันไม่ถูกต้อง เผ่าครีบปลาไม่มีทรัพยากรอะไรมากมาย พวกเจ้าควรจะต้อนรับพวกมันด้วยการปลิดชีพพวกมันบนเกาะนั่นซะ หากอาหารเพียงพอ พวกเจ้าก็สามารถขยายเผ่าได้เช่นกัน”
ผู้อาวุโสแห่งเผ่าครีบปลาเงยหน้าขึ้นและปาดน้ำตา “ท่านราชา แต่พวกเรากินมันไม่ได้ พวกมันหายไปหลังจากที่เราจับมันมาทำเป็นอาหาร”
ราชาแห่งท้องทะเลสับสน
เขาไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านั้นมันเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน
เขาคงจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับเผ่าครีบปลาที่เล็กกระจ้อยร่อยถ้าพวกเขาไม่ปฏิญาณความจงรักภักดีต่อเขาและได้คัดเลือกนับรบที่แข็งแกร่งที่สุดสิบคนในทุกปีเพื่อเข้าร่วมกับกองทัพของราชา
เมื่อได้รับฟังคำร้องของผู้อาวุโสของเผ่าครีบปลา ราชาแห่งท้องทะเลที่กำลังสับสนก็พูดขัดขึ้นมา
“บอกข้ามา ว่าเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร?”
ผู้อาวุโสนั้นใจเย็นลง “ท่านราชา ท่านช่วยส่งทหารส่วนหนึ่งมาปกป้องพวกเราได้หรือไม่? ถ้ามันเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เผ่าของเราต้องจบสิ้นอย่างแน่นอน พวกเราไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว พวกมันจะพากันมาตอนเช้า ตอนบ่าย และกลางดึก เราพวกจึงไม่ได้ออกล่าอาหารมาหลายวันแล้ว”
ผู้อาวุโสของเผ่าครีบปลาร้องไห้ออกมาอีกครั้งเมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นมาได้ไม่นาน
เมื่อได้เห็นผู้อาวุโสที่น่าสงสาร ราชาแห่งท้องทะเลก็ถอนหายใจยาวและโบกมือขึ้น “บิ๊กแฮมเมอร์ เจ้าจงพากลุ่มคนไปกลุ่มหนึ่งเพื่อปกป้องเผ่าครีบปลา และสืบหาเบื้องหลังของพวกศัตรูไปด้วย”
ฉลามเสือครึ่งมนุษย์ที่มีชื่อว่า บิ๊กแฮมเมอร์ พยักหน้า มันเหลือบไปบอกที่ผู้อาวุโสด้วยความเหยียดหยาบก่อนที่จะเดินออกไปจากปราสาทคริสตัลและรวบรวมผู้ใต้บังคับบัญชา
จากนั้นบิ๊กแฮมเมอร์ก็ติดตามผู้อาวุโสของเผ่าครีบปลากลับไปที่เกาะฟอลเล่นฟิช
ด้วยความช่วยเหลือของบิ๊กแฮมเมอร์ เผ่าครีบปลาก็เบาใจลง พวกเขาเริ่มออกหาผลไม้ตามปกติ ชีวิตประจำวันกลับมาเช่นเดิม ในตอนแรกพวกเขานั้นรู้สึกดีใจกับชีวิตที่ได้กลับคืนมา
บิ๊กแฮมเมอร์และเหล่านักรบประจำการอยู่ที่ดินแดนแหล่งน้ำใกล้ๆกับเกาะฟอลเล่นฟิช พวกเขาพึงพอใจกับการอำนวยความสะดวกที่มาจากเผ่าครีบปลา
แต่ไม่นาน พวกเขาก็ต้องกลับมาหม่นหมองอีกครั้ง
เป็นดั่งเช่นที่ผู้อาวุโสของเผ่าได้ทำนายเอาไว้ เหล่าผู้เล่นเข้าโจมตีพวกเขาหลายครั้งในช่วงเวลาที่บิ๊กแฮมเมอร์นั้นประจำการอยู่
ทุกๆครั้ง ผู้เล่นจะวิ่งเข้าไปที่กองทัพเรือของราชาแห่งท้องทะเลที่นำโดยบิ๊กแฮมเมอร์ และพวกเขาทั้งหมดก็ถูกสังหาร
ในตอนแรก บิ๊กแฮมเมอร์ก็สนุกไปกับมัน แต่เขาต้องเจอกับผู้เล่นมากขึ้น มากขึ้น จนกระทั่งเขาเริ่มอ่อนล้า
เขาไม่สามารถข่มตานอนได้เนื่องจากการบุกโจมตีที่เข้ามาอย่างไม่มีสิ้นสุด บิ๊กแฮมเมอร์เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่เผ่าครีบปลาได้เผชิญแล้ว
มันเหมือนกับพวกเขากำลังทำภารกิจฆ่าตัวตาย พวกเขาเดินมาที่หลุมศพของตัวเองด้วยรอยยิ้มในขณะที่โบกมือมาอย่างสุภาพ นี่ข้าดูไม่ดุร้ายพอที่จะทำให้พวกมันกลัวเลยหรือไง?
จนในที่สุดบิ๊กแฮมเมอร์และพวกก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
แต่มันก็ไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้ เมื่อโพสต์ของแบทเทิลออนไลน์บนฟอรั่มได้มีคนเข้ามาดูนับหมื่นคน และจำนวนผู้เข้าชมก็ยังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย บิ๊กแฮมเมอร์ทนไม่ไหวอีกต่อไป มันสั่งให้กองทัพเรือของมันมุ่งหน้ากลับไปที่ปราสาทคริสตัลเพื่อขอความช่วยเหลือ
ฟอรั่มของแบทเทิลออนไลน์ : “ข้าได้พบกับบุตรแห่งท้องทะเลแล้ว พวกมันอยู่กันเยอะบนเกาะนั่น”
คอมเม้นที่ 33,412 :
ข้าไม่กลัวอะไรทั้งนั้น: “จำนวนคนที่เข้ามาดูถึง 30,000 คนแล้ว… คิดว่าคงจะได้เวลาเปิดเผยความลับแล้วหล่ะ (ฮา)”
เครย่อน_ซินชาน: “พลังแห่งการหลอกลวงมันทรงพลังมาก และตอนนี้พวกเราก็พร้อมมากในการกลับไปแก้แค้นพวกมัน ควรจะเปิดเผยความจริงแล้วใช่ไหม?”
บีฟ_นู้ดเดิ้ล: “ใช่แล้ว เปิดเผยเลยเถอะ บอกความจริงพวกเขาไป เรามีคนมากพอแล้ว จำนวนคนของเราเพียงพอที่จะกำจัดพวกนั้นแล้วหล่ะ”
อะ_ซอลท์_ฟิช: “ฉันเกลียดพวกแก เลวมาก แกรู้ไหมว่าฉันต้องผ่านอะไรมาบ้าง?(กัดฟัน)”
แคท_สลาฟ_เสี่ยวเหมย: “ในที่สุดพวกเราก็เปิดเผยความจริง! ฉันทนเก็บความลับแทนตาย! อุ๊บ! ฉันอยากฆ่าพวกแกทิ้งจริงๆ!”
อะดอราเบิล_เสี่ยวไป๋: “พวกเรากำลังจะหยุดหลอกคนอื่นแล้วเหรอ? ได้รู้ว่าฉันเป็นพวกสุดท้ายที่โดนหลอก ยิ่งทำให้แค้นหนักขึ้นไปอีกที่ไม่สามารถแบ่งปันความเจ็บปวดนี้ให้กับคนอื่นได้อีก!”
เมื่อมีผู้เล่นจำนวนมากที่ติดกับดัก จำนวนของลูกเรือก็เพิ่มมากขึ้น หมูอ้วนกับอานเฉิงพร้อมกับคนอื่นๆตัดสินใจที่จะเปิดเผยความจริง พวกเขาเตรียมตัวรวบรวมคนที่ไม่พอใจและก่อตั้งกองกำลังเพื่อบุกไปที่เกาะฟอลเล่นฟิชเพื่อการแก้แค้น
