The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 646-658

ตอนที่646 ข้ากอดขาผิดคนมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
การสาปแช่งของเฟิงเฟินไดปล่อยให้เฟิงจินหยวนรู้สึกละอาย ใจเกินกว่าที่จะแสดงทางใบหน้าของเขาแต่ในเวลาเดียวกันมันก็ กระตุ้นความต้องการให้เขาไปหาเฟิงหยูเฮงเพื่อดูว่าจะได้รับการ ปฏิบัติอย่างไร
แต่เมื่อคิดถึงว่าจะไปหาเฟิงหยูเฮงหน้าผากของเฟิงจินหยวนก็ ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขามักจะพยายามสื่อสารกับบุตรสาวคนที่สองของ เขา เขายอมรับว่าสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดนั้นถูกต้อง ความเมตตาที่เขาได้ รับจากการเลี้ยงดูนางได้ถูกลบล้างไปนานแล้วโดยความพยายาม ฆ่านาง เฟิงหยูเฮงไม่ได้ส่งเขาไปที่หลุมฝังศพของเขาก็นับว่าใจ กว้างมากพอแล้ว เพื่อไปขอความช่วยเหลือจากนาง นั่นจะไม่ได้ ยางอายหรือ ?
เฟิงจินหยวนรู้สึกขัดแย้งแต่เฟิงเฟินไดไม่ให้อภัย นางพูดซ้ํา ๆ ว่า “อย่ามัวแต่คิดว่าท่านพ่อเป็นเสนาบดี เมื่อท่านพ่อเป็นเสนาบดี ท่านพ่อไม่รู้จักวิธีการปฏิบัติอย่างถูกต้อง จะเสียใจตอนนี้ก็สายเกิน ไป เข้าไม่สามารถกังวลในตัวท่านพ่อได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด การ แต่งงานของข้าก็ถูกกําหนดไว้ แม้ว่าท่านพ่อจะกลับมาตอนนี้ ท่าน พ่อยังคงไม่สามารถพูดกับองค์ชายองค์ที่ห้าได้ ข้ากําลังบอกท่าน พ่อว่าตั้งแต่เดือนหน้าองค์ชายห้าจะไม่ส่งเงินแม้แต่เหรียญเดียวมา ให้ตระกูลเฟิง ครอบครัวนี้จะให้การสนับสนุนท่านพ่อได้อย่างไร ! ”
หลังจากเฟิงเฟินไดพูดจบนางก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป แม้แต่บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ นาง ซิ่วหยูก็ตะโกนอย่างเย็นชาใส่เฟิงจิ นหยวน นางไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย
เมื่อบ่าวรับใช้เห็นสิ่งต่างๆ เจ้านายของตระกูลเฟิงทําบาปและ ได้รับผลตอบแทน เขามีบุตรสาวที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขาไม่ได้ เลี้ยงดูอย่างเหมาะสม แต่พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นปฏิปักษ์ ถ้าสิ่งนี้ ไม่ช่วยเขา จะเกิดขึ้นอะไรขึ้น ?
คําพูดของเฟิงเฟินไดได้ยั่วยุเฟิงจินหยวนจนถึงที่สุดเมื่อเห็นว่า นางกําลังจะออกจากห้องโถง อารมณ์ของเฟิงจินหยวนก็สูงขึ้น เขา ยกถ้วยน้ําชาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วปามันไปทางด้านหลังศีรษะของเฟิง เฟินได
แรงที่อยู่เบื้องหลังการโยนครั้งนี้แข็งแกร่งมาลมันไม่ได้ฟาดหัว ของนาง แต่กระแทกที่ร่างกายของเฟิงเฟินได เฟนเฟินไดเดินโซเช จากการถูกโจมตีและหันหลังกลับด้วยความตกใจเพื่อเริ่มตั้งคําถาม อย่างไรก็ตามนางเห็นเฟิงจินหยวนชี้มาที่นางแล้วกล่าวว่า “เจ้าวาย ร้าย! อย่าคิดว่าการตกต่ําของตระกูลเฟิงจะไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า แม้แต่น้อย เจ้าและมารดาของเจ้าใช้โอกาสในขณะที่ข้าไปภาค
เหนือเพื่อบรรเทาภัยพิบัติเพื่อทําสิ่งที่ดีเหล่านั้นทั้งหมด ข้ายังไม่ลืม เรื่องนั้น ! นังแพศยานั้นเสียชีวิต แต่เจ้า เมื่อใดก็ตามที่ข้าจําได้ว่า นางให้กําเนิดเจ้า ข้าสงสัยว่าเจ้าเป็นบุตรสาวของข้าจริง ๆ หรือไม่ !
เฟิงเฟินไดตกใจมากไม่ใช่ว่านางกลัวคําพูดของเฟิงจินหยวน นางรู้ว่าเฟิงจินหยวนโกรธและแสดงพลังที่ว่างเปล่า แต่คําพูดของ เฟิงจินหยวนทําให้นางเริ่มคิด
เมื่อฮันซิสามารถทําอะไรบางอย่างกับการให้คนอื่นมอบลูกให้ นางแล้วตอนนี้ล่ะ เมื่อฮันซิให้กําเนิดนาง นางให้กําเนิดนางภายใต้ สถานการณ์ปกติหรือไม่ ? ฮันชินั้นมาจากหอนางโลม แม้ว่านางอ้าง ว่าหาเลี้ยงชีพจากการขายศิลป์และไม่ได้ขายเรือนร่างของนาง แต่ สถานที่แบบนั้นไม่สามารถเปรียบเทียบกับครอบครัวที่เหมาะสมที่ อันชิ และเหยาชื่อซึ่งเป็นคุณหนูที่เหมาะสม ความรู้สึกของฮันชินั้น เป็นอิสระมากกว่าและนางก็โดดเด่นยิ่งขึ้น เมื่อพูดถึงผู้ชาย นางมี ทักษะมากกว่านี้ นางทําได้…
เมื่อคิดเช่นนี้เฟิงเฟินไดก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย มิฉะนั้นทําไมถึง พูดว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดสําหรับใครบางคนที่มีความคิดที่ดุร้าย มันก็ น่ากลัวเช่นกันเมื่อคนคิดไปในทางลบ สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนดี แต่เมื่อมีคน บอก มันจะง่ายสําหรับคนที่จะค้นหาความคิดของตัวเอง
ในขณะนี้สิ่งที่เฟิงเฟินไดคิดก็คือชื่อเสียงของนางเอง !
ในบรรดาบุตรสาว4 คนของตระกูลเฟิง เฟิงเฉินหยูนั้นงดงาม มาก ในเวลาเดียวกันนางเป็นคนที่เหมือนเพิ่งจินหยวนมากที่สุด นิสัย ท่าทางถอดแบบมาจากเฟิงจินหยวน เห็นได้ชัดว่าท่านฮูหยินผู้เฒ่า นั้นช่างงดงามมากเมื่อนางยังสาว แม้ในวัยชราของนางก็ยังสามารถ มองเห็นความงดงามเมื่อวัยเยาว์ของนางได้
นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่มีใครแปลกใจเมื่อเฟิงเฉินหยูเกิดมางดงาม
สําหรับเฟิงหยูเฮงแม้ว่านางจะไม่สวยเท่าเฟิงเฉินหยู แต่นางก็มี ใบหน้าที่คล้ายกันกับเฟิงจินหยวนและนางค่อนข้างฉลาด บวกกับ ความงามของเหยาชื่อ แม้ว่านางจะไม่งดงามเท่าเฟิงเฉินหยู นางก็ ไม่ได้ด้อยกว่ามากนัก ในความเป็นจริงหลายคนอาจกล่าวได้ว่าคุณ หนูรองตระกูลเฟิงมีชื่อเสียงเท่าเทียมกันกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเฟิง มันเป็นแค่คหนึ่งงดงามอย่างแท้จริง ในขณะที่อีกคนหนึ่งกล้าหาญ
เมื่อมาถึงเฟิงเซียงหรูอย่างน้อยหกในสิบส่วนเหมือนฟิงหยูเฮง นี่คือสิ่งที่ทุกคนที่มีตาจะยอมรับ
” แต่นางเท่านั้นเฟิงเฟินไดก็ไม่ได้ดูเหมือนพี่สาวของนาง ใน ความเป็นจริง มันเป็นเรื่องยากที่จะชี้ให้เห็นเพียงสิ่งที่นางได้รับมา จากเฟิงจินหยวน อย่างไรก็ตามเมื่อมองอย่างใกล้ชิดนางก็คล้ายกับฮันชิมาก
ยิ่งนางคิดถึงมันมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งตกใจสายตาของนางสั่น ไหวและนางไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีอีก ต่อไป
ในความเป็นจริงแล้วเฟิงจินหยวนพูดอย่างตั้งใจเพื่อระบาย ความโกรธของเขาแต่ใครจะรู้ว่าเฟิงเฟินไดจะไม่เริ่มสาปแช่ง นาง กลับนิ่งเงียบแทน
เขาเริ่มใจคอไม่ค่อยดีและเขาก็รีบกล่าวว่า”เป็นไปได้หรือไม่.. ว่าข้าไม่ใช่บิดาผู้ให้กําเนิดเจ้า ? เจ้าจริง ๆ..”
“ไม่! ไม่ใช่ท่านพ่อ ! ” เฟิงเฟินไดตื่นตระหนก โดยกล่าวว่า “ท่านพ่อจะคิดแบบนี้ได้อย่างไร ? แม้ว่าแม่รองฮันจะทําผิด มันก็เกิด ขึ้นในภายหลัง มันเกี่ยวข้องกับข้าได้อย่างไร ? ย้อนกลับไปนางเป็น คนสุดท้ายที่เข้าสู่คฤหาสน์ ท่านพ่ออยู่กับนางกี่ปี ความโปรดปราน เช่นนั้นคืนแล้วคืนเล่า เด็กจะเป็นของคนอื่นได้อย่างไร ? ”
เมื่อนางนําเรื่องนี้ขึ้นนางก็หันหลังกลับรู้สึกว่านางพูดในสิ่งที่ถูก ต้อง คําพูดของนางก็สุภาพน้อยลงเล็กน้อย นางจ้องมองที่เพิ่งจิน หยวนและกล่าวว่า “เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านพ่อจะรู้สึกว่ามีปัญหา กับตัวเอง ? แม้ว่าข้าจะไม่เห็นมันด้วยตัวเอง แต่ข้าก็ได้ยินมา มากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เมื่อแม่รองเข้ามาในคฤหาสน์ นาง ได้รับความโปรดปรานมากมาย หากคนอื่นสามารถแอบเข้ามาใน ช่วงเวลานั้น ท่านพ่อไม่ควรพิจารณาว่าท่านพ่อมีบุตรหรือไม่ มีเพียง สิ่งเดียวที่ทําให้ท่านแม่สนมมองหาวิธีอื่นหรือไม่ ? หากเป็นเช่นนั้น ท่านพ่อควรคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเด็กคนอื่น ๆ ในครอบครัว !”
ซึ่ม! เขาต้องการที่จะเปิดเผยนาง ? จากนั้นนางก็จะลากคนอื่น มาด้วย หากนางจะถูกสอบสวน พวกเขาทั้งหมดจะถูกสอบสวนร่วม กัน นางต้องการดูว่าใครสะอาด นางยังต้องการที่จะดูว่าเฟิงจิน หยวนมีความกล้าหาญหรือไม่ !
แน่นอนว่าเฟิงจินหยวนก็ไม่พูดอะไรเลยขณะที่เขารู้สึกโกรธ มาก บ่าวรับใช้จากเรือนของเฟิงเฟินไดรีบวิ่งเข้ามา นางเคารพเฟิงจิ (นหยวนแล้วกล่าวกับเฟิงเฟินไดว่า “คุณหนูสี่รีบกลับไปดูเร็วเจ้าค่ะ คุณชายน้อยกําลังร้องไห้อีกครั้ง และร้องไห้ไม่หยุด ไม่ทราบว่าเกิด อะไรขึ้นเจ้าค่ะ”
ในที่สุดสีหน้าของเฟิงเฟินไดที่เริ่มดูดีขึ้นมาเล็กน้อยแต่ก็จมดิ่ง ลงทันทีอีกครั้ง ตราบใดที่เด็กถูกเลี้ยงดู นางก็รู้สึกละอายอย่างยิ่ง นางอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งฮันชิที่ตายแล้วไปแล้วอีกครั้ง ในเวลาเดียวกันนางโกรธกล่าวว่า “ทําไมเจ้าไม่บีบคอมัน ให้ตาย !
แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่นางพูดแต่นางก็ไม่กล้าบีบคอเด็กจนตาย ไม่ ต้องพูดถึงการบีบคอจนตาย นางไม่กล้าแม้แต่จอล่นอุบายใด ๆ ก็ เด็กคนนี้ การพูดไม่ใช่ว่านางไม่เคยทําสิ่งใดเลยเหมือนเล่น เล่ห์เหลี่ยม นางเคยติดเข็มเย็บผ้าไว้ที่ต้นขาของเด็ก เด็กร้องไห้ด้วย
ความเจ็บปวดตลอดทั้งคืน แต่ในคืนที่สองนางได้พบกับการลงโทษ ในขณะที่นางหลับ นางตื่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อนางตื่นขึ้นมานาง พบว่ามีเข็มเย็บผ้าปักที่ต้นขาของนางเมื่อนางหลับ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเฟิงเฟินไดไม่กล้าทําอะไรเลย
“ลืมมันไปเถิด”ทัศนคติของนางดีขึ้น และนางก็พูดกับเฟิงจิน หยวน “บนพื้นฐานของความสัมพันธ์แบบบิดา – บุตร ข้าจะให้องค์ ชายห้าแนะนํางานให้” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็จากไปอย่างรวดเร็ว
เฟิงจินหยวนไม่เกี่ยงต่อไปเขาก็เหนื่อยเช่นกัน เมื่อเขานั่งลงบน เก้าอี้แล้วเอนหลัง ในปีที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าเขาต่อสู้กับเฟิงเฟินได หลายครั้งเช่นนี้ เขาเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น แต่เฟิงเฟินไดก็ยิ่งหยิ่งยโส มากขึ้นเรื่อย ๆ เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับบุตรสาวคนนี้ได้อย่างไร แต่เขาต้องเอื้อมมือออกไปรับค่าจ้างรายเดือนจากว่าที่สามีของนาง หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากองค์ชายห้า ตระกูลเฟิงอาจจะไม่ สามารถรับบ่าวรับใช้ด้วยซ้ํา
ในท้ายที่สุดเฟิงจินหยวนก็เคยเป็นเสนาบดีมานานหลายปีมี หลายครั้งที่เขายุ่ง และบางครั้งเมื่อเขาเป็นคนนอกรีต แต่สิ่งที่เขายัง มีคือจิตใจที่สับสน
มันเป็นเพียงเมื่อคนๆ หนึ่งถึงจุดจบที่พวกเขาจะเริ่มหันหลังกลับ เส้นทางที่พวกเขาได้เดินมา จากนั้นพวกเขาจะเริ่มพิจารณาว่าพวก เขาลงเอยในสถานการณ์นั้นได้อย่างไร เมื่อเขามองย้อนกลับไป เฟิงจินหยวนก็ตกตะลึงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขารู้สึกเสียใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเขาดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเขากอดขาผิดคนมาหลายปี
ในอดีตเขาเชื่ออย่างเต็มที่ว่าเฟิงเฉินหยูมีลักษณะของหงส์ เพลิงและเขาเลือกที่จะช่วยองค์ชายสาม เขาหวังอย่างเต็มที่ว่าจะ ผลักดันเฟิงเฉินหยูเข้าไปเป็นฮองเฮา จากจุดนั้นตําแหน่งของตระ กูลเฟิงก็คงที่ แต่เมื่อเขามองย้อนกลับไป เขาก็พบว่ามีฮองเฮาพร้อม ที่จะนั่งอยู่ในตําแหน่งนั้น แม้กระนั้นไม่เพียงแต่เขาไม่ยอมรับนาง แต่ เขาก็พยายามฆ่านางเพื่อกําจัดนาง สิ่งนี้ไม่ได้บ้าหรือ ? พวกนาง ทั้งหมดเป็นบุตรสาวของเขา แต่เขาก็ไม่ได้พยายามที่จะประจบประ แจงกับคนที่มีตําแหน่งมารอแล้ว แต่เขายืนยันที่จะผลักดันอีกคน หนึ่งขึ้นไป เขากําลังคิดอะไรอยู่ในเวลานั้น ?
ความคิดเหล่านี้ยังคงดําเนินต่อไปเขามองเห็นความผิดพลาด ของเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น เขาเห็นความหมายของแต่ละด้าวของ เฟิงหยูเฮง ภายใต้ความร่วมมือของเฟิงเฉินหยูและนยินผู้เฒ่า ความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตรสาวค่อย ๆ กลายเป็นความเกลียด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพบว่าเฟิงหยูเฮงมีความสามารถใน ศิลปะการต่อสู้และกลยุทธการศึกหลังจากใช้เวลา 3 ปีในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ เขาก็ยังไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี เขามองนางในฐานะคนที่จะเดินทางขึ้น ย้อนกลับไป สมองของเขาถูกทอดทิ้งจากความ วิตกกังวลหรือไม่ ?
ตอนนี้เฟิงหยูเฮงเป็นบุตรสาวของขุนนางชั้นสูงของอาณาจักร นางได้รับตําแหน่งเป็นพระชายาเอกขององค์ชายองค์ที่เก้าซึ่ง ฮ่องเต้ให้การสนับสนุนมากที่สุด นางมีกองทัพของตัวเองและหลอม เหล็กให้กับราชวงศ์ต้าชุน นางยังเอาชนะเฉียนโจว…ด้วยทั้งหมดนี้ ถ้าเขาเลือกเฟิงหยูเฮง ถึงแม้ว่าเขาอาจจะยังเป็นเสนาบดีอยู่ค่าจะ แตกต่างกัน ! เสนาบดีที่ถูกต้อง แน่นอนจะไม่อยู่ในระดับเดียวกับ
เขา !
หากสิ่งที่เขาเลือกกลับมาคือเฟิงหยูเฮงปัจจุบันเขาจะอยู่ใน ที่ดินผืนใหญ่ที่เชื่อมต่อกับคฤหาสน์ขององค์หญิง เขาจะคอย ต้อนรับเจ้าหน้าที่จํานวนมากที่มาเยี่ยมในแต่ละวัน พวกเขาทั้งหมด จะปฏิบัติต่อเขาอย่างดีเยี่ยม และทั้งหมดนี้เป็นเพราะบุตรสาวที่น่า ทิ้งที่สุดในโลก
อย่างที่เพิ่งจินหยวนคิดเขาก็เริ่มยิ้มโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเขาได้ กลับไปที่คฤหาสน์เฟิง และเขาก็กลับไปช่วงเวลาหนึ่งที่ภรรยาและ บุตรๆ ของเขายังคงอยู่รอบๆ แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าก็ยังมีชีวิตอยู่ และ สิ่งที่เขาให้ความสําคัญไม่ใช่เฟิงเฉินหยู ฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิงไม่ใช่ เฉินซื้อ และเหยาชื่อไม่ได้หย่ากับเขา เพิ่งหยูเฮงไม่ได้เกลียดเขา และเฟิงจื่อหรูใช้เวลาทุกวันเล่นกับเขา..โอ้ ใช่แล้ว นอกจากบุตร สาวที่เป็นองค์หญิงแล้ว เขาก็ยังมีบุตรชายที่เป็นศิษย์น้องของฮ่องเต้ ด้วย จากทั้งหมดนี้ สถานะของเขาจะต่ํากว่าคนเพียงคนเดียวและ เหนือกว่าคนอื่น ๆ นับไม่ถ้วน แน่นอน ตราบใดที่เฟิงหยูเฮงยังอยู่ ใกล้ ตําแหน่งนี้ก็ไม่สามารถแตะต้องได้
เมื่อมาถึงจุดนี้เขาจําได้ว่าเมื่อเทียบกับองค์ชายสาม องค์ชาย เก้าไม่จําเป็นต้องแข่งขันเพื่อให้ได้รับทุกสิ่ง นี่คือความแตกต่าง เดียวกันระหว่างเฟิงเฉินหยูและเฟิงหยูเฮง แต่ เขายังจําได้ว่าขา ขององค์ชายเก้าถูกทําลายและอีกฝ่ายไม่มีความหวังที่จะมีบุตร มัน เป็นสิ่งที่ทําให้เขาละทิ้งความหวังทั้งหมด อย่างไรก็ตามเขาเห็น ความสามารถทางการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงในเวลานั้น เขาไม่เคย คิดเลยว่าความสามารถทางการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงจะน่าทึ่งมาก จนนางสามารถ… รักษาอาการบาดเจ็บแบบนั้นได้ ?
เฟิงจินหยวนบุกเข้าไปในเหงื่อเย็นอีกครั้งเขากระโดดขึ้นจาก เก้าอี้แล้วรีบออกไป บ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านนอกได้รับความตกใจถาม อย่างเร่งด่วน “ท่านเฟิงลุกขึ้นกะทันหัน ท่านเพิ่งจะไปไหนขอรับ? ”
“ออกไปให้พ้น! ” เฟิงจินหยวนผลักบ่าวรับใช้ออกไปและ ตะโกนเสียงดัง “เตรียมรถม้า เร็ว ข้าต้องการไปที่คฤหาสน์ขององค์ หญิง ! ”
ตอนที่ 647 เฟิงจินหยวนยืนกราน
ตอนที่647 เพิ่งจินหยวนยืนกราน
เมื่อเฟิงจินหยวนกําลังเตรียมพร้อมที่จะมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ ขององค์หญิงเฟิงหยูเฮงอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลเหยาพูดคุยกับ เหยาเซียน
ทั้งสองเพิ่งกลับมาจากฝั่งของเหยาชื่อเสี่ยวหยาไปอยู่กับเหยา ซื้อแล้ว บานซูใช้ไปอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยให้เสี่ยวหยารู้สึกสบายใจ แต่ เขาบอกชัดเจนว่าเขาจะกลับมาอีกครั้งเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน
คฤหาสน์เหยายังคงมีชีวิตชีวาอยู่เพื่อเตรียมการสําหรับงาน แต่งงานของเหยาซูทั้งครอบครัวจึงเริ่มทํางานอย่างวุ่นวาย เมื่อเฟิงห ยูเฮงมาถึง ซูซื่อมองดูลักษณะของโคมไฟ นางชี้ไปที่โคมไฟรูป สี่เหลี่ยมผืนผ้าแล้วพูดกับบ่าวรับใช้ว่า “ไม่ใช่แบบนี้ เปลี่ยนพวกมัน ทั้งหมดให้เป็นวงกลม มันเป็นงานแต่งงาน ควรมีบรรยากาศเฉลิม ฉลอง มันจะดีที่สุดถ้ามีความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน * ” หลังจาก พูดอย่างนี้นางพูดกับบ่าวรับใช้ในครัว “ครอบครัวของเราไม่ใช่ ครอบครัวของขุนนาง ไม่มีใครที่เป็นขุนนาง นั่นเป็นเหตุผลที่ไม่ จําเป็นต้องเข้มงวดกับกฎมากเกินไป ตราบใดที่มีการปฏิบัติพิธีกรรม สิ่งต่าง ๆ ก็ดูสวยงาม และอาหารที่ดีนั่นคือสิ่งที่สําคัญ”
บ่าวรับใช้พยักหน้าและปฏิบัติตาม
เมื่อเห็นว่าเฟิงหยูเฮงมาถึงซูซื่อก็รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว แต่เหยา เซียนก็หยุดนางบอกกับนางว่า “อาเฮงจะมาทานอาหารค่ําในคืนนี้ ตอนนี้เรามีเรื่องสําคัญที่จะต้องหารือ อย่ารบกวน”
ซูซี่ได้ยินสิ่งนี้และถอยกลับอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามนางยัง คงกระซิบอย่างเงียบๆ กับเฟิงหยูเฮง “คืนนี้นอนกับข้า ! ”
เฟิงหยูเฮงทําอะไรไม่ถูกและยิ้มขณะพยักหน้า
ทั้งสองเดินตรงไปที่ห้องหนังสือของเหยาเซียนเหยาเซียนบอก เฟิงหยูเฮงว่า “ตรวจสอบดีเอ็นเอของเสี่ยวหยาแล้ว ไม่มีความ สัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างพวกเจ้าทั้งสองคน”
“จริงหรือเจ้าคะ? ” เฟิงหยูเฮงตกตะลึง แม้ว่าผลลัพธ์นี้สมเหตุ สมผล แต่ก็ทําให้รู้สึกแปลกใจ “แล้วทําไมนางถึงเหมือนข้ามาก เจ้าค่ะ”
เหยาเซียนบอกนางว่า”เจ้าไม่จําเป็นต้องคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ มากเกินไป ในโลกนี้จะมีใครบางคนที่มีลักษณะคล้ายกัน ไม่มีความ จําเป็นที่พวกเขาจะต้องเกี่ยวข้อง แต่สําหรับพวกเขาที่จะมีลักษณะ คล้ายกันกับฝาแฝดเป็นผลมาจากความศักดิ์สิทธิ์ของผู้สร้าง เจ้ายัง เป็นใครบางคนจากยุคปัจจุบัน เจ้าน่าจะเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ มาก่อน”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าในชีวิตที่ผ่านมานางมีคนไม่ดีคนที่ดูเหมือนไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ผู้คนคิดว่ามันเป็นความลึกลับของ โลก อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถอธิบายได้โดยพันธุศาสตร์
นางยักไหล่และยิ้ม “ดูเหมือนว่าข้ากังวลมากเกินไป ข้าคิดว่า เพิ่งจินหยวนแอบไปมีบ้านเล็กที่ห่างไกลจากบ้าน”
เหยาเซียนพูดจาเย้ยหยันอย่างเย็นชา”เฟิงจินหยวน หากไม่ใช่ เพราะเขาตกอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ข้าจะวางแผน จัดการเขาแน่ ๆ ”
เฟิงหยูเฮงถอนหายใจเล็กน้อยกล่าวว่า “ในความเป็นจริงข้าไม่ เคยคิดว่าจะโหดร้ายเกินไปในการหาทางแก้แค้นเฟิงจินหยวน หาก คนผู้นั้นรู้ว่าการพึงพอใจและมีศักดิ์ศรีหมายถึงอะไร ข้าก็คิดว่ายอม ให้เขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไปตลอดชีวิต รวมถึงท่านย่าของตระกูล เฟิง ข้าไม่เคยคิดเลยว่านางจะจากไปเร็วขนาดนี้ อย่างไรก็ตามโลก นั้นช่างโหดเหี้ยม สองคนนั้นเก่งทั้งเรื่องการรนหาที่ตาย ในท้าย ที่สุดพวกเขาทําให้เกิดสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเขาเอง เฟิงจิน หยวน ข้าไม่ได้เป็นทุกข์แต่คิดเกี่ยวกับมัน เซียงหรูไม่ได้มีส่วนร่วม ด้วยครอบครัวแบบนี้ ข้ากลัวว่าการแต่งงานจะเป็นเรื่องยากที่จะพูด คุยในอนาคต”
เหยาเซียนก็ถอนหายใจด้วยการกล่าวว่า”ในอดีตเมื่อเราอยู่ใน ยุคปัจจุบันเวลาว่างมันน่าเบื่อ และข้าอ่านหนังสือเก่า ๆ สองสามเล่ม แต่เรื่องราวในหนังสือเหล่านั้นไม่สดใสเท่าที่กับพบจริง หลังจากที่ ข้าเกิดใหม่ในราชวงศ์ต้าชุน ข้าก็เข้าใจว่าสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวถึงใน หนังสือเหล่านั้นโหดร้ายน้อยกว่าความเป็นจริง”
ชั่วครู่หนึ่งความคิดของปู่และหลานคู่นี้คิดย้อนไปถึงชีวิตก่อน หน้านี้แต่ทั้งสองก็เข้าใจว่าตั้งแต่พวกเขามาที่นี้ อดีตคืออดีต ไม่ว่า พวกเขารู้สึกคับข้องใจแต่ก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้แล้ว
เฟิงหยูเฮงเปลี่ยนเรื่องถามเหยาเซียน”งานแต่งงานของเหยาซู นั้นท่านปู่คิดอย่างไร ท่านปู่ได้ยินเรื่องของหลู่เหยาหรือไม่เจ้าคะ?
(เมื่อได้ยินการพูดถึงหลู่เหยาสีหน้าของเหยาเซียนก็กลายเป็น ความเศร้าหมองในทันที เขาอดไม่ได้ที่จะโกรธ แต่กล่าวอย่างโกรธ แค้นว่า “เด็กผู้หญิงแบบนี้ ถ้ามันขึ้นอยู่กับข้า แน่นอนจะไม่ได้รับ อนุญาตให้เข้าประตูของตระกูลเหยา แม้ว่าฮ่องเต้จะแทรกแซงเรื่อง การแต่งงาน ข้าก็คิดว่าจะมีวิธีขัดขวางมัน น่าเสียดาย..” เขาถอน หายใจ “เหยาซูเป็นคนที่ต้องการ”
มันก็เป็นความจริงที่ว่าเหยาซูเองต้องการมันทําให้เพิงหยูเฮงไม่ สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ นางยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ถูกต้อง เขาต้องการมันเอง เป็นเขาที่ต้องการ ถ้าเราคิดถึงวิธีการอื่นที่จะกอ ให้เกิดความวุ่นวายและต่อต้าน ข้าเชื่อมั่นว่าบุตร ของตระกูลเหยา จะไม่พัฒนาความเกลียดชังเพราะสิ่งนี้ แต่ความรู้สึกไม่สบายใจนะ ยังอยู่ที่นั่น หลังจากคิดเกี่ยวกับมันจะดีกว่าที่จะลืมมัน ไม่ว่าจะพูด
อะไร ข้าก็ยังเป็นคนนอก การปล่อยให้เขาตัดสินใจเองจะดีกว่า”
เหยาเซียนพยักหน้า”นั่นคือเหตุผล ไม่ต้องพูดถึงเจ้ารู้สึกเป็น คนนอก แม้ข้าจะรู้สึกเหมือนเป็นคนนอก ไม่ว่าเราจะผสานรวมเข้า กับโลกนี้อย่างไร ไม่ว่าเราจะผูกตัวเองเข้ากับชะตากรรมของ ตระกูลของเรา มันยังคงชัดเจนในใจของเราว่าเราเป็นคนนอก เรา ไม่ได้เป็นเจ้าของร่างกายนี้อย่างแท้จริง ข้าต้องทําอะไรที่ถูกต้องใน การตัดสินใจการแต่งงานของหลานชาย ? ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลเหยา นั้นให้คุณค่าต่อความเสมอภาคเสมอ เมื่อเหยาเซียนยังมีชีวิตอยู่ เขา เคยกล่าวไว้ว่าการแต่งงานของหลาน ตระกูลเหยาไม่ควรเข้าไปยุ่ง ตราบใดที่เด็กเต็มใจ ประตูของตระกูลเหยาจะเปิดกว้างเพื่อรับเจ้า สาว ไม่ว่าพวกนางจะดีหรือไม่ดี ไม่ว่าพวกนางจะมีชีวิตอยู่หรือตาย ไป พวกมันจะถูกตัดสินโดยบุตรหลาน ตั้งแต่ข้าได้ยึดร่างของเขา ข้าควรทําตามหลักการนี้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่ตกหลุมรักอิสระในการใช้ ชีวิตที่เราคุ้นเคย”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า”ถูกต้อง ! ” หลังจากที่นางพูดแล้วนางก็ มองไปที่เหยาเซียน “ท่านปู่ ข้าพบว่าท่านปู่ใช้ชีวิตมีความเข้าใจ ชัดเจนมากกว่าข้า มีหลายครั้งที่ข้าเกือบจะลืมเรื่องชีวิตก่อนหน้านี้ ตั้งแต่มาราชวงศ์ต้าชุน หากไม่ใช่ร้านขายยาที่ข้าม ข้าจะคิดว่าชีวิต ก่อนหน้านี้เป็นเพียงความฝันอันยาวนาน ช่างมีอิสระในความรักและ การแต่งงาน แค่ได้ยินมันฟังดูเหมือนอะไรบางอย่างจากชีวิตก่อน หน้านี้”
ในความเป็นจริงมันมาจากชีวิตก่อนหน้า! เหยาเซียนไม่สามารถ กลั้นและกล่าวว่า “มีบางครั้งที่การหลีกเลี่ยงนั้นแย่กว่าการเผชิญ หน้ากับสิ่งต่างๆ โดยตรง ข้าอยากรู้ว่าคลื่นลูกใดของตระกูลหมู่ที่ ทําให้เกิด สําหรับเหยาซูนั้น เขาเติบโตขึ้นอย่างเป็นลูกผู้ชายแล้ว เขาควรจะรับผิดชอบตัวเอง หากเขาไม่สามารถมองเห็นจิตใจของ ผู้คนอย่างชัดเจน และทําหน้าที่เป็นเจ้าบ่าวเพราะนั่นคือสิ่งที่หนังสือ บอกให้เขาทํา เขาก็ไม่มีอนาคตที่สดใสมากนัก ผู้คนควรเติบโตผ่าน ประสบการณ์ของตนเอง แม้ว่าคนในตระกูลเหยาจะไม่มีอนุ และผู้ หญิงจะไม่เป็นอนุ แต่ก็ไม่มีอะไรที่บอกว่าเขาไม่สามารถหย่าได้ หากมีวันที่เหยาซูต้องการหย่า ข้าก็จะสนับสนุนเขา”
เหยาเซียนและเฟิงหยูเฮงถอนหายใจนางไม่ได้อยู่ในห้อง หนังสืออีกต่อไป นางกลับไปช่วยคฤหาสน์เหยาแทน สมาชิกของ ครอบครัวเหยายินดีต้อนรับ ลุง ป้า และลูกพี่ลูกน้องของนางล้อม รอบ นางคุยและหัวเราะ เวลาผ่านไปเร็วมาก
นางทานข้าวเย็นกับตระกูลเหยาและพักที่นั่นในคืนนั้นซูซื่อใช้ ข้ออ้างที่ต้องการคุยกับนางเกี่ยวกับการแต่งงานของเหย้าซู่เพื่อ เกลี้ยกล่อมและโกงฉินซื้อกับเหมียวซื่อให้ยอมแพ้ที่จะพาเพิ่งหยูเฮง ไปนอนกับพวกนาง ดังนั้นเฟิงหยูเฮงจึงถูกลากไปห้องของนางเฟิงหยูเฮงเข้ามาในห้องและดูเอาล่ะ เตียงก็มีผ้าห่มสีชมพูวาง ไว้ในบางจุดและชาก็เป็นสีสด พวกบ่าวรับใช้ก็ถือเสื้อผ้าของผู้หญิง จํานวนหนึ่ง ทุกคนยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับรอยยิ้ม
ซูซื่อกล่าวว่า “นี่คือเสื้อผ้าทั้งหมดที่ตัดให้เจ้า อาเฮงอย่าคิดว่า พวกเขาไม่เก่ง ข้าต้องตัดเสื้อผ้าให้ผู้หญิงสวมใส่ตลอดเวลา ตอนนี้ ตระกูลเหยากลับมาสู่เมืองหลวงแล้วและเจ้าก็กลับมาเหมือนกัน เพียงแค่ปล่อยสิ่งเหล่านี้ให้ข้าดูแล ข้ารับประกันว่าเจ้าจะสวมใส่ชุด ดีกว่าคนอื่น ! ”
ความจริงใจของซูซื่อทําให้เฟิงหยูเฮงประทับใจอีกครั้งนาง พยักหน้าอย่างแรง และบอกกับซูชื่อว่า “ถ้างั้นอาเฮงจะไม่เกรงใจ คฤหาสน์ของบุตรสาวของข้ามีผ้าที่มีค่าอยู่บ้าง ข้าจะให้คนนําพวก เขามาในภายหลัง ในอนาคตเสื้อผ้าของข้าจะให้ท่านป้าเป็นคนตัด เจ้าค่ะ”
ซูชื่อยิ้มอย่างดีใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้นางกอดเฟิงหยูเฮง นางมี ความสุขมาก! สวรรค์เห็นใจนาง ในที่สุดนางก็มีบุตรสาวน่ารัก ๆ ที่ จะสวมใส่ชุดที่นางตัด
คืนนั้นเฟิงหยูเฮงนอนกับซูซื่ออย่างไรก็ตามนางไม่เคยคิดเลย ว่าเฟิงจินหยวนจะไม่ไปไหนหลังจากเดินทางมาถึงคฤหาสน์ของ องค์หญิง ตั้งแต่บ่ายจนถึงท้องฟ้ามืดสนิท เขาเดินไปรอบ ๆ หน้า ทางเข้า บางครั้งเขามองไปในทิศทางของคฤหาสน์เหยา อารมณ์ ของเขาซับซ้อนมาก )
ทหารยามของฮ่องเต้ที่ประตูไม่สามารถทนดูต่อไปได้และ แนะนําว่า”ท่านเฟิง ท่านแค่ไปที่คฤหาสน์เหยาเพื่อทักทายพวกเขา ให้บ่าวรับใช้ส่งข้อความไปถึงองค์หญิง ไม่ว่านางจะพบท่านหรือไม่ จะมีข้อความตอบกลับมา มันจะดีกว่ารออยู่ที่นี้คนเดียวขอรับ”
เฟิงจินหยวนโบกมือ”ไม่เป็นปัญหาเลย คฤหาสน์เหยากําลัง เตรียมพร้อมสําหรับการเฉลิมฉลองและพวกเขาจะต้องยุ่ง อาเฮงคง ไปช่วย ข้าจะไม่รบกวนนาง ข้าจะรอต่อไป”
“แต่ท้องฟ้ามืดแล้วเป็นไปได้ว่าองค์หญิงจะค้างที่นั่น ท่านเฟิง ค่อยกลับมาตอนเช้านะขอรับ ! ”
“ไม่ๆ ” เฟิงจินหยวนส่ายหัวซ้ํา ๆ “ข้าจะรอที่นี่ ไม่เป็นไรถ้าข้า รอหนึ่งคืน การรอเป็นการแสดงความจริงใจของข้า และนางจะพบ
ข้า”