The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 691

ตอนที่691 การแสดงความเสียใจต่อองค์หญิงไม่ใช่สิ่งที่ดี
　　เฟิงเซียงหรูถูกโจมตีเมื่อเฟิงหยูเฮงได้ยินข่าวนี้ นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด งานเลี้ยงยังไม่เริ่มขึ้น ทว่าบรรดาฮูหยินและคุณหนูที่รออยู่ข้างนอกก็ไม่สามารถอดทนได้ ? ผู้คนที่มาและมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงวันนี้คือทุกคนที่มีอิทธิพล แม้แต่คนอย่างเสี่ยวหยาที่ได้รับคำเชิญพิเศษก็มีเหยาซื่อที่หนุนหลังของนาง แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ผู้คนก็ยังกล้าที่จะโจมตีผู้อื่นนอกประตูรุย…
　　“คนที่ทุบตีนางเป็นใคร? ” นางถามฟางอี้ “ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมนางถึงถูกตี?”
　　ฟางอี้กล่าวอย่างเงียบๆ “บุคคลที่รายงานกล่าวว่าบุคคลที่ตีนางคือบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่ หากข้าเข้าใจไม่ผิดนามสกุลของพวกเขาคือมู่เพคะ”
　　“มณฑลหลู่? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว ในความทรงจำของนางจังหวัดหลู่อยู่ทางใต้ใกล้กับหลานโจว “ดูเหมือนว่ามีคนไม่กี่คนจากภาคใต้ที่มาในครั้งนี้”
　　ฟางอี้กล่าวต่อไปว่า“เหตุผลอะไรบ่าวรับใช้ไม่ได้พูดอย่างชัดเจน และข้ารีบออกมาหาองค์หญิงก่อน ดังนั้นสถานการณ์จึงยังไม่ชัดเจนเจ้าค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ขอบคุณมาก ข้าจะไปที่ประตูรุยทันที” หลังจากพูดอย่างนี้นางพูดกับซวนเทียนเก้อ “เจ้าพาเฟิง… แม่นางเหลียนไปที่อุทยานของฮ่องเต้ก่อน ข้าจะไปที่ประตูรุยก่อน”
　　ซวนเทียนเก้อผลักจาวเหลียนไปที่ด้านข้างของหญิงสาวของนาง“ให้นางกำนัลนำนางไป ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าจะไปกับเจ้า ข้าอยากเห็นว่าบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่หยิ่งแค่ไหน จริง ๆ แล้วนางกล้าที่จะรังแกเซียงหรูของเรา”
　　เฟิงหยูเฮงเห็นว่าจิตวิญญาณการต่อสู้ของซวนเทียนเก้อถูกปลุกขึ้นมาแล้วดังนั้นนางจึงรู้ว่านางไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้แม้ว่านางต้องการ นางทำได้แค่ทำตามที่นางพูด ให้นางกำนัลพาจาวเหลียนไป จากนั้นทั้งสองก็นำหวงซวน และมุ่งหน้าไปยังประตูรุยอย่างรวดเร็ว
　　จาวเหลียนไม่สนใจเขาและเฟิงเซียงหรูไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี และเขาต้องการที่จะดูอุทยานของพระราชวังฮ่องเต้ของราชวงศ์ต้าชุน ยิ่งกว่านั้นเมื่ออยู่ในพระราชวังของฮ่องเต้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีโอกาสเขาเดินชนกับองค์ชายเจ็ด ?
　　นั่นคือแผนการที่เขามีอยู่ในใจในอีกด้านหนึ่งเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเก้อเดินไปที่ประตูรุยอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เดินซวนเทียนเก้อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง “ข้าเข้ามาในพระราชวังตั้งแต่เข้าตรู่ และเห็นท่านฮูหยินทั้งสองของตระกูลเฟิงในพระราชวังของฮองเฮา ฮ่า ๆ พวกนางใช้ข้ออ้างในการดูแลฮองเฮาเพื่อกลับมาที่พระราชวัง ตอนนี้ฮองเฮามีสุขภาพดีและสามารถมีส่วนร่วมในงานเลี้ยง พวกนางยังไม่ยอมกลับไป” ยิ่งนางพูดมากเท่าไหร่ นางก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างปิดอยู่ “ในอดีตข้ารู้สึกว่าทั้งสองคนค่อนข้างดี อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยเจ้าในตระกูลเฟิง แต่ตอนนี้พวกนางกลับมาที่พระราชวังแล้ว สถานการณ์จะเป็นแบบไหน ? ”
　　เฟิงหยูเฮงไม่มีความคิดพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้นางแค่บอกซวนเทียนเก้อ “เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ พี่น้องเฉิงมีวิธีการของตนเอง มีเหตุผลสำหรับพวกนางที่จะอยู่ในพระราชวัง เนื่องจากพวกนางยังไม่ได้บอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ นั่นหมายความว่าพวกนางไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ หรืออาจจะไม่มีอะไรมากที่จะพูดเพียงแค่รู้สึกว่าบ้านตระกูลเฟิงเป็นสถานที่ต่ำต้อยที่พวกนางไม่ต้องการที่จะกลับไป นี่ก็เป็นเหตุผล ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดฮองเฮาจะให้คำอธิบายแก่ตระกูลเฟิงในที่สุด ข้าแค่รอมัน”
　　ซวนเทียนเก้อได้ยินนางพูดเช่นนี้และไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้ต่อไป หัวข้อนั้นเปลี่ยนเป็นองค์หญิงเจ็ดของกูซู “องค์หญิงจากทางใต้มาที่ราชวงศ์ต้าชุนสำหรับเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง และนางก็เข้ามาอย่างลับ ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่เชื่อ” นางย้ายเข้ามาใกล้เฟิงหยูเฮง และกล่าวอย่างเงียบ ๆ ว่า “ข้าได้ยินมาว่ากูซูตั้งใจที่จะกระชับความสัมพันธ์กับราชวงศ์ต้าชุนของข้ามากขึ้นผ่านการแต่งงาน ความวุ่นวายที่เกิดจากองค์ชายขอแต่งงานกับองค์หญิงใหญ่ของเฉียนโจว ไม่รู้เพียงว่าใครเป็นองค์หญิงแห่งกูซูได้ให้ความสนใจ”
　　เฟิงหยูเฮงไม่รู้สึกว่าการแต่งงานทางการเมืองเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึงแต่องค์หญิงแห่งกูซูแต่งงานกับราชวงศ์ต้าชุน หมายความว่านางอาจจะแต่งงานกับครอบครัวของฮ่องเต้หรือใครบางคนจากตระกูลเดียวกัน คนที่นางจับตาดูอย่างแม่นยำเป็นสิ่งที่มีค่าต่อการคาดเดา
　　ขณะที่พวกนางคาดเดาทั้งสองก็มาถึงประตูรุย เมื่อนางกำนัลเห็นทั้งสองมาถึง พวกนางก็คำนับอย่างรวดเร็ว แต่ถูกหยุดโดยเฟิงหยูเฮงที่กล่าวเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องเปิดเผย องค์หญิงและข้ามาเพื่อดู”
　　นางกำนัลเข้าใจและถอยกลับอย่างเงียบๆ โดยสั่งให้ทหารกลับไปที่ตำแหน่งของตนอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าไม่มีใครสังเกตเห็นการมาถึงของทั้งสอง เรื่องนี้ทำให้ทั้งสองเดินออกไปอย่างสงบ
　　ในปัจจุบันทางเข้าประตูของรุยค่อนข้างวุ่นวายเฟิงเซียงหรูปิดใบหน้าของนางขณะยืนอยู่หน้าทางเข้า ที่ด้านข้างของนางเป็นเด็กผู้หญิงร่างสูงที่ดูเหมือนจะอายุประมาณ 15 หรือ 16 ปี ด้วยมือเพียงข้างเดียววางอยู่บนสะโพกของนาง นางก็มีความมั่นใจสูงและพอใจในตัวเอง ในขณะที่มองเฟิงเซียงหรู ผู้คนในแถวออกันอยู่ข้างหน้าเพื่อดูความวุ่นวาย บรรดาฮูหยินและคุณหนูรวมตัวกันรอบ ๆ บริเวณหนึ่ง และไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเก้อออกมาจากพระราชวัง หรือมาจากด้านหลังของแถว
　　เฟิงหยูเฮงเห็นเฟิงเซียงหรูใช้มือปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งของนางซึ่งบวมเล็กน้อยแต่นางไม่ยอมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา นางจ้องกลับไปที่เด็กหญิงตัวสูงขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ที่นี่เป็นทางเข้าพระราชวัง ขอให้คิดถึงครอบครัวของเจ้าด้วย เจ้าตบข้าไม่ผิด หากคำพูดนี้แพร่กระจายเข้าไปในพระราชวัง เจ้าจะได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้”
　　ซวนเทียนเก้อกล่าวกับเฟิงหยูเฮง“นางแซ่มู่ ดูแผ่นป้ายห้อยจากเอวของนาง”
　　เฟิงหยูเฮงแล้วสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีป้ายห้อยที่เอวของนางพร้อมกับชื่อตระกูลของนางเขียนไว้จากนั้นนางจำได้ว่าทุกคนที่เข้าร่วมงานเลี้ยงจะต้องห้อยแผ่นป้ายนี้เพื่อเปิดเผยตัวตนของพวกเขา สำหรับนางและซวนเทียนเก้อย่อมได้รับการยกเว้น
　　ในขณะที่นางกำลังคิดเสียงของคุณหนูมู่ก็ดังเข้ามา มันโหยหวนและเจาะหู “ข่าวกระจายเข้าไปในพระราชวังหรือ? เหอะ ! แม้ว่ามันจะกระจายเข้าไปในพระราชวัง เจ้าคิดว่าใครบางคนจะออกหน้าแทนเจ้า ? แม้ว่ามณฑลหลู่ของข้าไม่ได้อยู่ในชายแดนภาคใต้ แต่เป็นมณฑลสุดท้ายในภาคใต้ ไปถามเกี่ยวกับความสำคัญของมณฑลหลู่ถึงราชวงศ์ต้าชุน นอกจากนี้ให้ถามเกี่ยวกับฮ่องเต้ที่ให้คุณค่ากับท่านพ่อของข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ? ถ้านี่คืออดีตคุณหนูจากคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายแม้ว่าจะเกิดมาจากอนุ ข้าก็จะไว้หน้าเจ้าหน่อย แต่ตอนนี้ความล้มเหลวของพ่อของเจ้า เขาไม่มีชื่อเสียงหรือตำแหน่งอะไร เจ้ายังต้องการใช้สถานะเดิมของเจ้าเพื่อต่อสู้กับข้างั้นหรือ ? ”
　　เฟิงเซียงหรูขมวดคิ้ว“ข้าไม่เคยทำให้เจ้าขุ่นเคืองเลย เป็นเจ้าที่มาหาเรื่องข้าก่อน”
　　”ข้าตบเจ้า? ข้าตบเจ้าและเจ้าก็ยกโทษให้อย่างง่ายดาย ! นี่คือด้านหน้าของทางเข้าพระราชวัง มันเป็นวันที่ดีและไม่เหมาะที่จะเห็นสิ่งที่เป็นลางร้าย ดังนั้นข้าจะให้ใครตีเจ้าที่นี่ ข้าจะดูว่าเจ้ากล้าพูดต่อต้านข้าอีกหรือไม่ ! ”
　　ในเวลานี้มีคนเตือนคุณหนูมู่“ถึงแม้ว่าตระกูลเฟิงจะล่มสลายไปแล้ว แต่ก็ยังมีองค์หญิงจี่อัน ! ”
　　สีหน้าของคุณหนูมู่นั้นเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตามนางก็เย้ยหยันอย่างรวดเร็ว “องค์หญิงจี่อัน? องค์หญิงคือใคร มันเป็นตำแหน่งที่ได้มาจากการพึ่งพาผู้ชาย เจ้าคิดว่านางมีพลังจริง ๆ หรือ ? นางโชคดีตอนที่นางยังเด็ก การหมั้นกับองค์ชายเก้าก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายสำหรับองค์ชาย สำหรับพระองค์ที่จะลงเอยด้วยการมีชายาแบบนี้จากตระกูลที่ตกต่ำ แต่มันก็ดีสำหรับข้า ในที่สุดพระองค์ก็จะรับสนมอีกสองสามคน และนั่นก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา ข้าต้องการเห็นว่าองค์หญิงจี่อันจะสามารถหยิ่งได้นานแค่ไหน” หลังจากที่นางพูดจบนางจ้องมองที่เฟิงเซียงหรู “เจ้าพึ่งพาพี่สาวของเจ้ามากใช่หรือไม่ ? น่าเสียดาย ทำไมนางถึงไม่ออกมาช่วยเจ้าในวันนี้ ทำไมนางไม่มาช่วยเจ้าออกไป ? ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงจี่อันรู้วิธีการใช้แส้ ข้าอยากสัมผัสมันจริง ๆ ! ”
　　เมื่อคำพูดของคุณหนูมู่ออกมาผู้คนที่เฝ้าดูไม่พูดอีกต่อไป แม้ว่าพวกนางจะพูดคุยกันแบบส่วนตัวกับเฟิงหยูเฮง พวกนางเป็นเพียงคำพูดที่เด็กผู้หญิงที่มีใจอิจฉาจะพูดและพวกนางก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไร แต่คุณหนูมู่พูดมากเกินไป ใครจะกล้าเห็นด้วยกับคำสั่งดังกล่าว มณฑลหลู่อยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก ข่าวเดินทางช้าเกินไปจริง ๆ ที่จริงแล้วบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองหลู่มีความรู้น้อยมากเกี่ยวกับองค์หญิงจี่อัน ในขณะนี้มีคนที่เริ่มเดินกลับไปยังตำแหน่งของพวกนางในแถว พวกนางไม่ต้องการดูต่อ พวกนางสามารถคาดการณ์ได้ว่าคำพูดนี้จะไปถึงหูของเฟิงหยูเฮงหลังจากนั้น
　　มีหลายคนที่มีความคิดแบบนี้คุณหนูมู่เห็นว่ามีคนน้อยลงและคนที่สนับสนุนนางด้วยเสียงหัวเราะก็ปิดปากลง พวกนางอยู่ค่อนข้างไกลจากนาง นางไม่เข้าใจ “นางเป็นแค่องค์หญิงที่ใช้แซ่ต่างกัน เพียงพอที่จะทำให้เจ้าตกใจอย่างนั้นหรือ ? ” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ นางรู้สึกว่านางเสียหน้า ดังนั้นนางจึงระบายความโกรธกับเฟิงเซียงหรูอีกครั้ง ขณะที่นางก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้น นางตบแก้มอีกข้างของเฟิงเซียงหรู
　　บางทีคุณหนูมู่ก็รู้ศิลปะการต่อสู้บ้างการเคลื่อนไหวของนางดุดันและทรงพลัง เมื่อเฟิงเซียงหรูจัดการตอบโต้ มือก็มาถึงใบหน้าของนางแล้ว ไม่มีโอกาสที่นางจะหลบได้ นางหลับตาลงโดยไม่รู้ตัวและรอมือสัมผัสใบหน้าของนาง
　　แต่ก่อนที่นางจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ ที่แก้มของนาง นางก็ได้ยินเสียงคุณหนูมู่ร้องดังออกมา ฝ่ามือหยุดทำงาน เมื่อนางลืมตามันเป็นคุณหนูมู่ที่ถูกกระแทกไปด้านข้างและล้มลงกับพื้น โชคดีที่มีบางคนคอยประคองนางซึ่งทำให้นางไม่ล้มลงกับพื้น
　　แต่เสียงร้องคร่ำครวญของคุณหนูมู่นั้นยังคงดังก้องอยู่นอกจากนี้เฟิงเซียงหรูเห็นได้ชัดว่ามีเลือดก็ไหลออกมาจากมือของนาง สายตาของเฟิงเซียงหรูบ่งบอกว่านางตกตะลึงอย่างยิ่ง
　　ในเวลานี้เสียงของเด็กผู้หญิงมาจากประตูรุยถอนหายใจก่อนแล้วกล่าวว่า “ไข่มุกอันยิ่งใหญ่จากทะเลตะวันออกที่เพิ่งนำกลับมาโดยพี่เจ็ดจากตะวันออกได้สูญเปล่าเช่นนี้”
　　ทุกคนดูอย่างตกใจเฟิงเซียงหรูมองอย่างมีความสุข คนที่พูดนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฟิงหยูเฮงพี่รองของนาง ข้าง ๆ เฟิงหยูเฮงไม่มีใครนอกจากองค์หญิงหวู่หยาง
　　นางรู้สึกดีใจด้วยการนำเสนอทั้งสองนี้ ประเด็นในวันนี้จะได้รับการพิจารณา แต่หลังจากคิดถึงเรื่องของคุณหนูมู่แล้ว นางก็ไม่รู้ว่าเฟิงหยูเฮงได้ยินมามากแค่ไหน ถ้านางได้ยินทุกอย่างแล้ว พี่รองของนางจะไม่ตีนางจนตายหรือไม่ ?
　　เด็กหญิงตัวน้อยเริ่มกังวลหากมีคนเสียชีวิตหน้าทางเข้าพระราชวังในช่วงเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง นั่นจะเป็นลางไม่ดี
　　แต่เป็นที่ชัดเจนว่าเฟิงหยูเฮงกำลังคิดถึงสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงมันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะอยู่ในจุดนั้น ลำดับความสำคัญของนางคือไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวายมากนัก แต่เฟิงหยูเฮงยังคงเล่นกับปิ่นปักผมในมือของนาง และกล่าวว่า “เทียนเก้อ มองดูปิ่นมุกที่ดีก็สูญเปล่าเช่นนี้ น่าเสียดายมาก”
　　ซวนเทียนเก้อพยักหน้า“ใช่ เห็นได้ชัดว่าแม้ว่าไข่มุกจะมีขนาดเล็ก แต่ก็มีเพียงไข่มุกตัวเดียว มันถูกดึงออกมาจากหอยราชาพันปี พี่เจ็ดไม่ยอมแม้แต่จะมอบให้กับข้า และมอบให้เจ้า เจ้าดึงมุกออกมาจริง ๆ และใช้มันเป็นหินเพื่อโจมตีผู้คน ฮ่าๆๆ เป็นขยะอย่างแท้จริง”
　　เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างไร้ปัญหา“ข้าวางแผนที่จะปาปิ่นปักผมทั้งหมด แต่สิ่งนี้คมมาก จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันบังเอิญลงเอยที่ดวงตาของคุณหนูมู่หรือจบลงด้วยการตายของนาง นี่เป็นวันหยุด มันช่างเลวร้ายขนาดไหน”
　　“แต่มุกก็ติดอยู่ในข้อมือของนางมันน่าขยะแขยงเกินไป แม้ว่ามันจะถูกขุดออกมา มันก็ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป” ซวนเทียนเก้อยังคงแสดงต่อไป ทั้งสองดำเนินการราวกับอยู่ในบทสนทนาที่ตลกขบขันและพูดตอบโต้กันไปมา
　　เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองสักพักหนึ่งแล้วกล่าวว่า“แม้ว่ามันจะน่ารังเกียจ ข้าก็ยังต้องขุดมันขึ้นมา หลังจากขุดมันขึ้นมา ข้าก็ใช้มันอีก ! ทหารยามนำไข่มุกออกจากมือของคุณหนูมู่ให้องค์หญิงผู้นี้ ! ”