The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 717-718

　　ตอนที่717 ทัศนคติของตระกูลเหยา
　　คนที่เรียกว่าคุณหนูของนางนั้นแน่นอนว่าเป็นคนจากตระกูลเหยากลุ่มของเฟิงหยูเฮงออกจากโรงเตี้ยม และซวนเทียนหมิงต้องการที่จะไปที่คฤหาสน์เหยาด้วย อย่างไรก็ตามนางปฏิเสธและกล่าวว่า “ข้าสามารถจัดการเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในครอบครัวได้ เจ้าไม่จำเป็นต้องไปช่วย”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“ถ้าเจ้าพูดแบบนั้นมันจะดูเป็นเรื่องจริง ลืมไปเถอะพี่ที่เจ็ดและข้าจะไปส่งเซียงหรูเอง” มองย้อนกลับไปเฟิงเซียงหรูได้รับการสนับสนุนจากซวนเทียนฮั่ว นางดื่มจนเมาและเรื่องไร้สาระทุกชนิดออกมาจากปากของนาง นางจะเรียกองค์ชายเจ็ด หรือตะโกนเรียกซวนเทียนยี่ว่าเป็นวายร้าย มันเป็นสิ่งที่ยากที่จะมอง
　　เฟิงหยูเฮงโบกมือ“รีบเร็ว เจ้าอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเซียงหรู”
　　กลุ่มแยกทางกันที่โรงเตี้ยมเฟิงหยูเฮงนั่งในรถม้าซึ่งบ่าวรับใช้จากตระกูลเหยาขับมาเริ่มออกเดินทาง
　　ในเวลานี้หน้าคฤหาสน์ของตระกูลเหยาหลู่ซ่งเสนาบดีได้ออกเดินทางเยือนโดยส่วนตัวพร้อมกับบ่าวรับใช้ทุกคนที่แบกโลงศพที่ดีมาก ปัจจุบันเขากำลังพูดกับบุตรชายคนโตของตระกูลเหยา, เหยาจิงจุน เขาได้ยินหลู่ซ่งกล่าวว่า “บุตรสาวตัวน้อยของข้าเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจ และได้ยินว่าตระกูลเหยาจัดห้องไว้ทุกข์ที่ห้องโถงด้านข้าง ทำให้ข้าไม่รู้ว่าทำไมตระกูลเหยาทำเช่นนี้ แต่ในฐานะบิดาของเหยาเอ๋อ มีบางสิ่งที่ข้าควรทำเพื่อนาง โลงศพไม้ประดู่นี้จะได้รับการพิจารณาว่าเป็นสิ่งที่ตระกูลหลู่ของเรามอบให้ตระกูลเหยา”
　　คำพูดของเขาสุภาพแต่ใครจะพลาดมันมีความหมายแฝงอยู่ในคำพูดของเขา ! นี่เป็นการบอกอย่างชัดเจนว่าตระกูลเหยากำลังปฏิบัติกับหลู่เหยาอย่างไม่เป็นธรรม มันยังบอกด้วยว่าตระกูลเหยาไม่สามารถแม้แต่ซื้อโลงศพ และต้องการให้ตระกูลหลู่จัดหาสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
　　แต่เหยาจิงจุนไม่สนใจมันแม้แต่น้อยเขาบอกกับหลู่ซ่งอย่างใส่ใจในรายละเอียด “ที่จัดขึ้นในห้องโถงด้านข้างเพราะสาเหตุของการเสียชีวิตของหลู่เหยายังคงถูกสอบสวนโดยทางการ ต้องมีการพิจารณาว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เมื่อหน่วยงานของทางการสอบสวนเสร็จแล้วและบอกว่าหลู่เหยาไม่มีความผิด ตระกูลเหยาจะย้ายห้องโถงไว้ทุกข์มาที่ห้องโถงใหญ่เป็นธรรมดา นอกจากนี้สำหรับโลงศพเราได้เตรียมการไว้แล้ว ขณะนี้กำลังเตรียมการ แต่ไม่ได้เร็วเท่ากับใต้เท้าหลู่” ในขณะที่เขาพูดเขายกมือขึ้นและแจ้งบ่าวรับใช้ “นำโลงศพที่ลอร์ดหลู่นำมาไว้ที่ห้องโถงไว้ทุกข์” จากนั้นกล่าวต่อ“เราได้ให้เสนาบดีหลู่ใช้เงินซื่อไม้ประดู่ ตระกูลเหยามีโลงศพที่ทำจากวัสดุธรรมดาเท่านั้น มันไม่ร่ำรวยเท่าตระกูลหลู่อย่างแท้จริง แต่ตระกูลเหยาของเราอยู่ในหวงโจวมาหลายปี และไม่สามารถเปรียบเทียบกับตระกูลหลู่ซึ่งใช้เวลาหลายปีในเมืองหลวงและสะสมความมั่งคั่งได้”
　　ใบหน้าของหลู่ซ่งสลับกันระหว่างสีแดงกับสีขาวเขาสะบัดแขนกว้างของเขา และกล่าวด้วยความโกรธ “เสนาบดีผู้นี้จะไม่พูดกับเจ้า ไปเรียกเหยาเซียนออกมาที่นี่!”
　　เหยาจิงจุนรู้สึกงงงวย“ตามรุ่นแล้ว เสนาบดีหลู่และคนต่ำต้อยผู้นี้เป็นญาติโดยการแต่งงาน และเราเป็นคนรุ่นเดียวกัน ท่านพ่อเป็นคนรุ่นเก่า สำหรับงานศพของสมาชิกรุ่นน้อง ทำไมท่าน่พอถึงต้องถูกเรียกมา ? สุขภาพของท่านพ่อไม่ค่อยดี และตอนนี้ท่านพ่อนอนหลับไปแล้ว”
　　“ไปนอนแล้วหรือ? ” หลู่ซ่งโกรธมาก “ด้วยเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นในครอบครัว เขานอนหลับได้จริงหรือ ? ”
　　ใบหน้าของจิงจุนกลับกลายเป็นมืดครึ้มเขากล่าวอย่างเย็นชา “เสนาบดีหลู่ แม้ว่าข้าจะไม่มียศ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะรู้สึกกลัว ตระกูลเหยาของข้าทำสิ่งที่ถูกต้องเสมอ วันนี้บุตรสาวของตระกูลหลู่เสียชีวิต ทำไมตระกูลเหยาของข้าถึงต้องนอนไม่หลับ หากเจ้ามีสิ่งที่จะพูด ข้ายืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้าเจ้า แต่อะไรคือสิ่งที่ต้องมีท่านพ่อ เป็นไปได้หรือไม่ที่ห้องโถงไว้ทุกข์สำหรับลูกสาวตระกูลหลู่ของเจ้าจะต้องได้รับการดูแลจากคนรุ่นเก่า ? ”
　　หลู่ซ่งรู้ด้วยว่าข้อกล่าวหาของเขาที่มีต่อเหยาเซียนไม่สามารถอุ้มน้ำได้เดิมทีเขาไม่ต้องการเดินทางมาครั้งนี้ แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับหลู่เหยา แต่ตระกูลเหยาได้จัดการเรื่องนี้ด้วยวิธีนี้ เมื่อมาถึงใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถจัดการได้อย่างแท้จริง ! นอกจากนี้ศพของหลู่เหยายังคงอยู่ที่ทางการ แต่ตระกูลเหยาไม่ได้ไปรับมัน สถานการณ์แบบนี้เป็นแบบไหน ?
　　เขาจ้องมองจิงจุนและขอร้องเขาว่า “ตระกูลเหยาต้องกลับไปรับศพของเหยาเอ๋อ ! ไม่ว่าจะพูดอะไรก็คือลูกสะใภ้ตระกูลเหยา ! ”
　　เหยาจิงจุนส่ายหัว“ข้าไม่มีอำนาจ”
　　”เจ้า…”
　　“อะไร? ” เหยาจิงจุนรู้สึกงงงวย และมองหลู่ซ่ง “เจ้าคือผู้ที่ได้รับตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายซ้าย เจ้าจะไม่สามารถทำอะไรเพื่อนำศพของนางกลับมาได้ ข้าเป็นคนสามัญที่ไม่มีตำแหน่งใด ๆ ข้าจะทำได้อย่างไร”
　　“เหยาจิงจุน! ” หลู่ซ่งตะโกนอย่างโกรธเคือง “อย่าปฏิเสธที่จะทำมันตอนนี้จนกว่าเจ้าจะถูกบังคับให้ต้องทำมากกว่านี้ ใครไม่รู้ว่าซูจิงหยวนเชื่อฟังเฟิงหยูเฮงคนเดียว นางเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเหยาของเจ้า โดยธรรมชาติแล้วคำพูดของตระกูลเหยาของเจ้าควรมีน้ำหนักบ้าง ! ”
　　“ใครแอบอ้างชื่อองค์หญิง? ” ทันใดนั้นเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง เฟิงหยูเฮงลงจากรถแล้วยืนตรงหน้าเสนาบดีหลู่ซ่ง ความตกใจทำให้หลู่ซ่งต้องถอยกลับไป
　　“จิงจุนเจ้าไปขอความช่วยเหลือจากนางหรือ” ด้วยเหตุผลบางอย่างคำเหล่านี้ออกมาจากปากของหลู่ซ่ง การปรากฏตัวฉับพลันของเฟิงหยูเฮงทำให้เขารู้สึกค่อนข้างลำบาก เขาได้ยินมาว่าเฟิงหยูเฮงกำลังเที่ยวดูโคมไฟกับองค์ชายเก้าและองค์ชายเจ็ด ทำไมนางถึงกลับมาในเวลานี้ ?
　　“เจ้าว่าอะไรข้าไปขอความช่วยเหลือหรือ ? ” เหยาจิงจุนมองหลู่ซ่งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก “อาเฮงเป็นหลานสาวของข้า นางเป็นบุตรสาวของตระกูลเหยาตั้วแต่แรก สิ่งนี้เรียกได้ว่าช่วยเหลือหรือ ? ”
　　“ใช่”หวงซวนอุทาน “คุณหนูของเราเป็นสมาชิกของตระกูลเหยา และเรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับคุณหนูเป็นเรื่องธรรมดา คุณหนูลงเอยด้วยการช่วยเหลือได้อย่างไร นอกจากนี้” นางจ้องมองที่หลู่ซ่ง “ตอนนี้ใครที่เอ่ยถึงเฟิงหยูเฮงเรื่อย ๆ ? เจ้าคือคนที่เลี้ยงดูนางหรือ แล้วตอนนี้ที่คุณหนูของเรายืนอยู่ตรงหน้าเจ้ากลัวหรือไม่ ? ”
　　หลู่ซ่งโกรธมากจนมีไฟลุกไหม้ในอกของเขายื่นมือของเขาชี้ไปที่หวงซวน “เจ้าเป็นแค่บ่าวรับใช้ เจ้าสามารถพิจารณาอะไรได้บ้าง เจ้ากล้าพูดกับเสนาบดีแบบนี้หรือ ? ”
　　หวงซวนไม่ได้พูดตามสถานะแล้วนางไม่มีสิทธิ์นี้ แต่เฟิงหยูเฮงกล่าวแทนนางว่า “นางเป็นบ่าวรับใช้ที่ตำหนักหยูส่งมาดูแลข้า แม้ว่าข้าจะไม่ด่าว่านาง ใต้เท้าหลู่กล้าสอนคนขององค์ชายหยูเช่นนี้ แล้ว… องค์หญิงผู้นี้จะส่งคนไปขอให้องค์ชายหยูมา ด้วยวิธีนี้ใต้เท้าหลู่สามารถดุบ่าวรับใช้นี้ต่อหน้าพระองค์ได้”
　　หลู่ซ่งหายใจไม่ออกและเกือบจะหมดสติไปแล้วแต่เขาไม่ต้องการฉีกหน้าใครบางคนต่อหน้าเฟิงหยูเฮง เขาทำได้แค่กล่าวว่า “สิ่งที่องค์หญิงจี่อันพูดหมายถึงอะไร ? เจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้ก็ไม่กล้า”
　　“มีอะไรที่เสนาบดีหลู่ไม่กล้าทำ? ” นางมองหลู่ซ่ง “นี่คือทางเข้าคฤหาสน์ของตระกูลเหยา ใต้เท้าหลู่ยังยื่นมือมาหาตระกูลเหยา มีอะไรที่ใต้เท้าหลู่ไม่กล้าทำ โอ้ ถ้าองค์หญิงผู้นี้ได้ยินไม่ผิด ใต้เท้าหลู่ก็พร้อมที่จะไปก่อกวนที่สำนักงานของเจ้าเมืองด้วยหรือ ? ”
　　“จะเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นได้อย่างไร? ” หลู่ซ่งกระทืบเท้าด้วยความวิตกกังวล เมื่อไหร่ที่เขาบอกว่าเขาจะไปสร้างความวุ่นวายที่สำนักงานของเจ้าเมือง ? เขาแค่ต้องการเอาศพของหลู่เหยากลับมา เขาไม่ได้สนใจมากเกินไปเกี่ยวกับบุตรสาวคนนั้นโดยเฉพาะหลังจากที่หลู่เหยาทำลายใบหน้าของหลู่ปิง เขาเกลียดนางมากยิ่งขึ้น แต่เกลียดไปก็แค่นั้น นางยังคงเป็นบุตรสาวของเขา หากเขาอนุญาตให้ศพอยู่ในสำนักงานของเจ้าเมือง และอนุญาตให้ซูจิงหยวนตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ ทุกอย่าง เขาจะไม่หลงเหลือใบหน้าใด ๆ “องค์หญิงจี่อันคงเข้าใจผิด” เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะพูดอย่างสงบกับเฟิงหยูเฮง “เจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้มีความกังวลใจเกี่ยวกับบุตรสาวที่รักของข้า เป็นเพราะตระกูลเหยาที่ไม่ได้ไปเอาศพ และแม้แต่ตั้งห้องโถงไว้ทุกข์ในห้องโถงด้านข้าง”
　　“เสนาบดีหลู่ไม่รู้หรือ? ” เฟิงหยูเฮงอธิบายให้เขาฟัง “หญิงสาวที่แต่งงานแล้วเปรียบเหมือนน้ำที่ล้น หากนางไม่มีชีวิตที่เป็นมงคลกับครอบครัวสามีของนาง นั่นเป็นเพียงวาสนาของนางเองที่ไม่ดี ถ้าเสนาบดีหลู่รู้สึกว่าการกระทำของตระกูลเหยานั้นไม่ดี งั้นสร้างห้องโถงไว้ทุกข์ในตระกูลหลู่ หากใต้เท้าต้องการจัดห้องโถงไว้ทุกข์ในห้องโถงหลัก ใต้เท้าหลู่สามารถทำได้ หากใต้เท้าหลู่ต้องการติดตั้งในห้องโถงด้านข้าง ใต้เท้าก็สามารถทำได้ มันสามารถฟุ่มเฟือยได้ตามที่ใต้เท้าหลู่ต้องการ แล้วยังไงต่อ?”
　　“เจ้า…”หลู่ซ่งตะโกนออกมาอีกครั้ง
　　แต่เฟิงหยูเฮงกล่าวต่อว่า“ตราบใดที่ตระกูลหลู่ตั้งห้องโถงไว้ทุกข์ในบ้านของตัวเอง บุตรสาวของจักรพรรดิจีอันจะต้องไปขออภัยโทษจากผู้ปกครอง และนำศพของหลู่เหยากลับมา แต่เมื่อทำสิ่งนี้เสร็จแล้วนั่นหมายความว่าหลู่เหยากลับสู่ตระกูลหลู่ และจะไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับตระกูลเหยาอีกต่อไป ตระกูลเหยาจะออกหนังสือหย่าร้าง และทั้งสองครอบครัวจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”
　　“ทำแบบนั้นไม่ได้!”หลู่ซ่งตกใจมาก “องค์หญิงจี่อัน การถูกหย่าร้างเป็นความอัปยศอดสู เหยาเอ๋อไม่ได้ทำอะไรผิด การตายของนางก็ลึกลับเช่นกัน ตระกูลเหยาไม่มีเหตุผลที่จะหย่ากับนาง ! ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้ม“ใต้เท้าหลู่ไม่ต้องพูดเร็วว่าจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นหรือไม่ ปัจจุบันศพยังอยู่ที่หน่วยงานของทางการ เจ้าเมืองซูจิงหยวนเป็นเจ้าหน้าที่ซื่อตรง ใครจะรู้ว่าเขาอาจค้นพบอะไร สำหรับตระกูลเหยาที่หย่านาง นั่นคือความตั้งใจของตระกูลหลู่ของเจ้า ! ใต้เท้าหลู่ไม่รู้สึกว่าการจัดงานศพของตระกูลเหยานั้นไม่เพียงพอใช่ไหม นั่นเป็นสาเหตุที่ตระกูลหลู่จะดำเนินการด้วยตัวเอง บุตรสาวที่แต่งงานแล้ว งานศพของนางจัดโดยครอบครัวในวัยเด็กของนาง หมายความว่านางไม่มีครอบครัวของสามี แต่ครอบครัวของสามียังคงมีอยู่อย่างชัดเจน ซึ่งหมายความว่าการหย่าร้างเป็นทางเลือกเดียวที่เหลืออยู่” นางยักไหล่ “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมทั้งหมดเป็นความปรารถนาของใต้เท้าหลู่เอง เรากำลังจะไปทำมัน”
　　หลู่ซ่งรู้สึกว่าไม่มีเหตุผลที่จะกล่าวกับเฟิงหยูเฮงองค์หญิงเป็นเหมือนองค์ชายองค์ที่เก้า จิตใจพวกเขาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรโดยใช้เหตุผลของอีกฝ่าย ตัวเขาเองนั้นช่างโง่เขลา เขาจะยืนขึ้นและพยายามให้เหตุผลกับชายาขององค์ชายองค์ที่เก้าได้อย่างไร นี่ไม่ใช่แค่การแสวงหาประสบการณ์ที่ขมขื่นหรอกหรือ ?
　　ดังนั้นหลู่ซ่งตัดสินใจว่าเขาจะไม่สนใจเฟิงหยูเฮงและกล่าวกับเหยาจิงจุน “ไปเรียกเหยาซู่มาที่นี่ เหยาเซียนเป็นคนรุ่นเก่า แต่เหยาซู่เป็นส่วนหนึ่งของคนรุ่นใหม่ ด้วยสิ่งต่าง ๆ ระหว่างพวกเขา ข้ายังเป็นพ่อตาของเขา ข้าอยากเห็นเขา หากเจ้าหยุดข้าต่อไป นั่นคงเป็นตระกูลเหยาที่กำลังทำผิด”
　　เหยาจิงจุนพยักหน้า“แน่นอนสิ่งที่เสนาบดีหลู่พูดนั้นถูกต้อง” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วเขาก็แจ้งบ่าวรับใช้ที่ข้าง ๆ ว่า “ไปเรียกคุณชายใหญ่มา”
　　บ่าวรับใช้ออกไปอย่างรวดเร็วไม่นานเหยาซู่ออกมาจากคฤหาสน์
　　วันนี้ภรรยาของเขาเสียชีวิตแม้ว่าหัวใจของเหยาซู่จะเยือกเย็นลงไปที่หลู่เหยา แต่นางก็ยังคงเป็นคนที่เขาใช้เวลาอยู่ด้วย นางจากไปอย่างกะทันหันแม้ว่าเขาจะไม่เจ็บปวด
　　มารยาทของเหยาซู่นั้นเหมาะสมมากเมื่อเห็นหลู่ซ่งเขาก็คำนับและทักทายเขา จากนั้นเขาก็ได้ยินหลู่ซ่งถาม “ลูกเขย เกิดอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับเหยาเอ๋อวันนี้ และเสนาบดีผู้นี้ปรารถนาจะรู้ว่าเจ้ามีทัศนคติอย่างไรต่อเรื่องนี้”
　　เหยาซู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาคิดว่าตระกูลหลู่จะมาเคาะประตู อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ มันเป็นวันที่ 15 ของเดือนแปด แต่พวกเขาก็ไม่อนุญาตให้ผ่านไปอย่างสงบสุข
　　เขาทำแผนของตัวเองเมื่อได้ยินคำถามนี้เขาไม่ลังเลเลย เขาป้องมือของเขาและกล่าวว่า “ในเมื่อท่านพ่อตามาที่นี่ ข้าปรารถนาที่จะถามทัศนคติของเรา คนรุ่นใหม่จะให้สิ่งหนึ่ง วันนี้หลู่เหยาและท่านแม่ตกลงไปในสระบัว เรารู้ด้วยว่าหลู่เหยานั้นว่ายน้ำเก่งมากและแน่นอนว่าจะไม่ถูกทิ้งให้เคลื่อนไหวไม่ได้เพราะสระบัว นั่นเป็นสาเหตุที่เราสงสัยว่าหลู่เหยาลงไปในน้ำอย่างจงใจ สำหรับท่านแม่ของข้า นางถูกหลู่เหยาดึงลงไปในน้ำอย่างจงใจ ในเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ตระกูลเหยาได้ตัดสินใจที่จะรายงานเรื่องนี้ขอรับ ! ”