The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 743-744

ตอนที่ 743 เกิดอะไรขึ้นกับพระนัดดาของฮ่องเต้
ตอนที่743 เกิดอะไรขึ้นกับพระนัดดาของฮ่องเต้
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นท่านผู้หญิงหยวนไม่สามารถเข้าใจได้ว่าตระกูลหลู่ขอความช่วยเหลือจากเฟิงหยูเฮงได้อย่างไรในตอนแรกนางคิดว่าเปลวไฟของตระกูลหลู่ถูกดับแล้วนางก็ได้ยินเรื่องลางสังหรณ์ ฮ่องเต้ไม่สนใจตระกูลหลู่ แม้ว่าเขาจะเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย แต่หลู่ซ่งไม่ได้มีความสำเร็จมากมายในราชสำนัก นอกจากนี้เขายังรับตำแหน่งยังไม่ถึงหนึ่งปี ดังนั้นตำแหน่งและอำนาจของเขาในราชสำนักจึงห่างไกลจากอำนาจของเฟิงจินหยวนซึ่งอยู่ในตำแหน่งนั้นมาหลายปี นางต้องการใช้ตระกูลหลู่ในฐานะหมากบนกระดาน อย่างไรก็ตามนางไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องประหลาดแบบนี้จะเกิดขึ้น
ท่านผู้หญิงหยวนถามหยู่ซู่“จดหมายและภาพวาดที่ข้าส่งไปครั้งที่แล้ว เจ้าส่งตามที่ข้าสั่งหรือไม่ ? ”
หยู่ซู่ได้ยินสิ่งนี้และรู้สึกกังวลเล็กน้อยนางคุกเข่าทันทีบนพื้น “พระสนม ! ข้าไม่กล้าหลอกลวงท่านแม้แต่เล็กน้อย ทุกอย่างทำตามคำสั่ง และคนที่ส่งจดหมายนั้นเป็นคนที่เชื่อถือได้แน่นอน เขาเป็นคนที่องค์ชายแปดส่งมา แน่นอนว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดในเรื่องนี้”
ท่านผู้หญิงหยวนเอื้อมมือออกไปและช่วยนาง“ลุกขึ้นพูด มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ เดินด้วยคุยด้วย อย่าเรียกข้าว่าพระสนมอีก ข้าไม่ได้เป็นพระสนมของฮ่องเต้อีกต่อไปแล้ว”
หยู่ซู่รู้สึกเศร้าและกล่าวอย่างไร้ประโยชน์“เรียกพระสนมมานานหลายปี มันติดปาก แต่ข้าต้องเปลี่ยนและเรียกท่านว่าท่านผู้หญิง ท่านผู้หญิงอยู่ในพระราชวังมาหลายปีแล้ว สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ทุกคนเสียเปล่าใช่ไหมเจ้าค่ะ”
ท่านผู้หญิงหยวนเย้ยหยัน“มันไม่ได้เป็นเรื่องเสียเปล่า ข้ายังมีโมเอ๋อ ข้าสามารถทนความเศร้าโศกตอนนี้ได้ ตราบใดที่วันหนึ่งที่โมเอ๋อขึ้นครองบัลลังก์ สิ่งนี้จะพิจารณาได้อย่างไร”
หยู่ซู่พยักหน้า“ใช่แล้ว ถ้าท่านผู้หญิงคิดแบบนั้นก็ดีเจ้าค่ะ ตราบใดที่องค์ชายแปดไม่ตกอับ เราก็ยังมีความหวังเจ้าค่ะ”
ทั้งสองพูดในขณะที่กลับไปที่กระโจมอย่างไรก็ตามพวกนางไม่สามารถคิดอะไรที่เกี่ยวข้องกับจดหมายที่ส่งถึงองค์ชายแปด พวกนางลืมมันได้ในขณะนี้
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงไม่กลับไปที่กระโจมของนางเองนางเดินไปครึ่งทางแล้วจึงนำบ่าวรับใช้ 2 คนของนางไปที่กระโจมของฮ่องเต้ ทั้งสองร่วมมือกันเล่นละครที่ลานล่าสัตว์ ตอนนี้ม่านก็หล่นลงมา นางควรจะปรากฏตัวและเริ่มวางแผนอีกครั้ง
เมื่อเฟิงหยูเฮงมาถึงฮ่องเต้กล่าวกับจางหยวน “ดูสิ เราพูดว่าอาเฮงจะมาแน่นอน เช่น เรากำลังพูดถึงนาง นางก็มา”
จางหยวนจ้องมองเขาจากนั้นก็กล่าวกับเฟิงหยูเฮงด้วยรอยยิ้ม“องค์หญิง ในที่สุดก็มาสักทีขอรับ ฝ่าบาทได้พูดถึงมาระยะหนึ่งแล้ว”
“อาเฮงคิดถึงเสด็จพ่อด้วยที่นี่ข้าพึ่งได้รับชาที่ดีเอามาฝากเสด็จพ่อ” เฟิงหยูเฮงยิ้มเบา ๆ และยกย่องฮ่องเต้ หลังจากได้รับที่นั่ง บ่าวรับใช้ในพระราชวังก็นำชามาให้ จางหยวนจึงให้ทุกคนออกจากกระโจม นางเอื้อมมือไปที่แขนของนางแล้วดึงกระป๋องชาปี้หลัวชุนออกมา “ชาที่ถูกส่งไปยังเสด็จพ่อครั้งสุดท้ายน่าจะหมดแล้ว เอเฮงนำอีกกระปุกมาให้ เสด็จพ่อลองชิมในภายหลังนะเพคะ”
จางหยวนก้าวไปข้างหน้าและรับกระป๋องชาเมื่อดูที่กระป๋องหน้าตาแปลก ๆ เขาก็พึมพำกับตัวเอง “ชานี้แตกต่างจากตัวที่ส่งเข้ามาในพระราชวังครั้งล่าสุด ข้ารู้เพียงสามตัวที่อยู่ตรงกลางคือปี้ หลัว ชุน ใช่หรือไม่พะยะค่ะ ? ” ทั้งสามตัวของชาปี้หลัวชุนเหมือนกันในภาษาจีนดั้งเดิม โดยธรรมชาติจางหยวนจะรู้ เขาและฮ่องเต้ยังได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการอ่านจากขวาไปซ้ายในแนวนอนจากเฟิงหยูเฮง การอ่านตอนนี้ไม่คุ้นเคยเกินไป แต่ตัวอักษรบางตัวได้รับการทำให้เรียบง่าย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถจำพวกมันได้ แต่เขาสามารถเดาได้เจ็ดถึงแปดส่วน “ดูเหมือนว่างานเขียนภาษาเปอร์เซียจะไม่แตกต่างจากงานเขียนของเราในราชวงศ์ต้าชุน” เขาพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่พูดสิ่งนี้เขามอบให้กับฮ่องเต้เพื่อดู
เฟิงหยูเฮงให้คำอธิบายอย่างรวดเร็วแก่จางหยวนและฮ่องเต้ “งานเขียนประเภทนี้เป็นสิ่งที่อาจารย์ของข้าคิดขึ้นมา ท่านอาจารย์อาศัยอยู่ในราชวงศ์ต้าชุนเป็นเวลาหลายปีและสร้างชุดการเขียนที่ง่ายขึ้น มันไม่ใช่งานเขียนภาษาเปอร์เซียที่แท้จริง เปอร์เซียแท้ยังคงค่อนข้างแตกต่างจากตัวของเรา เมื่อพวกเขาพูด เราก็ไม่เข้าใจพวกเขา” ในขณะที่นางพูด นางถอนหายใจกับตัวเอง แน่นอนว่าการโกหก 1 ครั้งจะนำไปสู่การโกหกครั้งต่อไป เมื่อก่อนนางได้ใช้อาจารย์ชาวเปอร์เซีย ตอนนี้เมื่อนางต้องการจัดการกับเรื่องนี้ มันเป็นความพยายามทางจิตมากขึ้น
เมื่อพูดถึงราชวงศ์ต้าชุนก็มีน้ำชาด้วยแต่ส่วนใหญ่เป็นชาที่อบแห้งแล้ว ยุคนี้ไม่ได้เข้าใจวิธีการที่ทันสมัยในการผลิตชา สำหรับชาที่ผลิตนั้นต้องต้มในน้ำ และชาที่ต้มนั้นมีรสชาติที่แรงมาก มันเป็นเช่นนั้นซึ่งกลิ่นหอมดั้งเดิมจะถูกทำลาย และรสชาติจะแย่มากหลังจากเข้าไปในปาก ส่วนใหญ่ไม่สามารถทนได้
แน่นอนว่านี่คือเฟิงหยูเฮงผู้ซึ่งคุ้นเคยกับการดื่มชาที่ดีสำหรับคนในยุคนี้ ชาที่ราชวงศ์และขุนนางสามารถดื่มนั้นมีคุณภาพสูงมากอยู่แล้ว พวกเขาไม่คิดว่านี่เป็นการทรมานแบบหนึ่ง แต่เฟิงหยูเฮงไม่สามารถทนต่อรสชาติของชาของราชวงศ์ต้าชุนได้อีกต่อไป และเริ่มดึงชาที่ดีออกมาจากมิติของนางเพื่อให้ฮ่องเต้และคนที่อยู่ใกล้เขาเปลี่ยนรสชาติของชาของพวกเขา ฮ่องเต้จึงไม่สามารถทนชาในอดีตได้อีกต่อไป
“มันแตกต่างจากครั้งที่แล้ว”ฮ่องเต้มองดูในขณะที่พูดว่า “อาเฮง เจ้าน่ารักจริง ๆ ! กระป๋องชาครั้งที่แล้วเหลือเพียงเล็กน้อย เซียวหยวนกล่าวว่าจะมีอีกพอเหลืออีก 2 ครังและไม่เต็มใจที่จะนำมันมาที่นี่ แต่ชานั้นค่อนข้างดื่มสบายจริง ๆ ไม่มีเหลืออีกแล้ว ? ชาปี้หลัวชุนนี้ดีหรือไม่ ? เมื่อเทียบกับครั้งก่อนมันเรียกว่า… ชาหลงจิ่งใช่ไหม กับชาหลงจิ่ง ชาไหนดีกว่ากัน ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มและบอกเขาว่า“ทั้งคู่เป็นชาคุณภาพสูง วิธีการผลิตแตกต่างจากของราชวงศ์ต้าชุนมาก ไม่จำเป็นต้องต้ม ต้องแช่ในน้ำที่ไม่ร้อนเกินไป ในด้านของเนื้อสัมผัสและกลิ่นหอม เสด็จพ่อดื่มชาหลงจิงเป็นครั้งสุดท้าย กลิ่นหอมของมันอยู่ใกล้กับสิ่งที่เหมือนกล้วยไม้ สำหรับชาปี้หลัวชุน กลิ่นหอมของมันอยู่ใกล้กับผลไม้นิดหน่อย แน่นอนว่ามีชาปี้หลัวชุนประเภทหนึ่งที่มีกลิ่นคล้ายเกาลัดนิดหน่อย แต่อาเฮงไม่มีชาชนิดนั้น สำหรับคนที่รสนิยมดีขึ้นนั้นจะขึ้นอยู่กับเสด็จพ่อ หรือถ้าเสด็จพ่อชอบทั้งคู่ การดื่มสลับระหว่างสองอย่างนั้นค่อนข้างดีเพคะ”
ในขณะที่นางพูดจางหยวนได้ส่งผู้คนไปชงชา ฮ่องเต้ไม่ได้ปิดบังเสียงหัวเราะของเขาเลย เขาหัวเราะเสียงดังและเริ่มสรรเสริญเฟิงหยูเฮง “หมิงเอ๋อพูดเสมอเกี่ยวกับตอนที่เขาพบเจ้าในภูเขา อย่างที่เราเห็นมัน เขานำเทพเจ้ากลับคืนมาจากภูเขาอย่างแท้จริง ! ตั้งแต่ดื่มชาที่เจ้าส่งมาครั้งสุดท้าย เราไม่ได้แตะต้องชาที่ดีที่สุดที่พระราชวังอีกเลย สิ่งเหล่านั้นไม่สามารถดื่มได้จริง ๆ ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและพูดโดยไม่ปิดบังอะไรเลย“แน่นอนพวกนั้นไม่สามารถดื่มได้ เริ่มคุ้นเคยกับการดื่มชาของอาจารย์ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ ฉันเกือบจะขว้างจอกขึ้นหลังจากดื่มชาในเมืองหลวง ! ”
ทั้งสองพูดเกี่ยวกับชาสักพักหนึ่งและฮ่องเต้ชิมชาปี้หลัวชุนที่บ่าวรับใช้ในพระราชวังชงให้ แน่นอนว่าเป็นอย่างเฟิงหยูเฮงที่ได้กล่าวไว้ กลิ่นหอมนั้นแตกต่างกัน แต่ถ้าจะพูดว่ามันดีกว่าชาหลงจิ่ง เขาก็ลังเลที่จะพูด เขารู้สึกว่าชาทั้งคู่นั้นดีและไม่ดีไปกว่านี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยกับคำแถลงสุดท้ายของเฟิงหยูเฮง “ข้ารู้สึกว่าทั้งสองค่อนข้างดี และข้าจะดื่มสลับกันระหว่างชาทั้งสองนี้”
เฟิงหยูเฮงรู้ว่าสิ่งนี้จะเป็นผลลัพธ์ดังนั้นนางจึงยิ้มและกล่าวว่า “หลังจากที่เรากลับพระราชวัง อาเฮงจะส่งชาหลงจิ่งเข้าไปให้เสด็จพ่อเพคะ” นางหยิบถ้วยขึ้นมาแล้วจิบเล็กน้อยแล้ววางลง ในที่สุดนางก็เริ่มพูดเกี่ยวกับหัวข้อหลักของวันนี้ “เสด็จพ่อ เรื่ององค์ชายแปดที่จะแต่งงานกับคุณหนูสามตระกูลหลู่ เสด็จพ่อคิดจริง ๆ หรือยังเพะคะ”
ฮ่องเต้ไม่สนใจนางและจิบน้ำชามากขึ้นหลังจากนั้นเขาบอกจางหยวนให้ทำต่อไปเรื่อย ๆ จากนั้นเขาจึงหาเวลาพูดคุยกับเฟิงหยูเฮง “ไม่มีอะไรให้คิดมาก เรามีบุตรชายหลายคนและไม่มีใครอยู่อย่างสงบเสงี่ยม แม้แต่พระสนมก็ไม่สงบเสงี่ยม เนื่องจากการแต่งงานครั้งนี้ได้รับการเลือกจากมารดาของเขาเป็นการส่วนตัว เราจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ มันไม่มากเกินไป”
เฟิงหยูเฮงเตือนเขาว่า“แต่เสด็จพ่อรู้ดีว่าบุตรสาวของตระกูลหลู่นั้นไม่ใช่คนที่ท่านผู้หญิงหยวนเลือก นั่นเป็นเพียงผลมาจากการที่องค์ชายเก้าใช้อุบายหลอกลวง สำหรับคนที่ท่านผู้หญิงหยวนเลือกจริง ๆ มันคือเสี่ยวหยาเจ้าค่ะ”
“นั่นไม่ดีกว่าหรือ? ” ฮ่องเต้ยักไหล่และกล่าวว่า “ข้าเชื่อมั่นว่าหมิงเอ๋อมีเหตุผลของเขา เขาสกัดจดหมายและภาพเขียนของท่านผู้หญิงหยวนในระหว่างทาง และทันทีที่มีคนเปลี่ยนชื่อเป็นบุตรสาวคนที่สามของตระกูลหลู่ ทำไมเขาไม่เปลี่ยนไปเป็นคนอื่น ? มันแสดงให้เห็นว่าหมิงเอ๋อรู้สึกว่ามีการเปลี่ยนเป็นตระกูลหลู่จะน่าสนใจยิ่งขึ้น และมันจะเป็นการโจมตีพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าเห็นด้วยกับมัน”
เฟิงหยูเฮงไม่มีทางเลือกนอกจากถอนหายใจไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของฮ่องเต้หรือครอบครัวของไพร่ธรรมดาก็คงหนีไม่พ้นที่จะมีการเล่นพรรคเล่นพวกเมื่อมีบุตรหลายคน แต่ในฐานะฮ่องเต้ เขาสามารถเลี้ยงดูเด็ก ๆ ในระดับนี้ได้ นี่เป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจอยู่แล้ว แต่นางไม่เชื่อว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับฮ่องเต้ที่ทำสิ่งนี้ ในที่สุดเขาก็มาถึงบุคลิกขององค์ชายทุกคนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้แต่องค์ชายหกและองค์ชายแปด นางไม่ค่อยเห็นพวกเขาและไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขา พูดเกี่ยวกับองค์ชายแปดที่สร้างความวุ่นวายในภาคใต้ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถ แต่เขาสร้างกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง จากนั้นเขาก็ตั้งราชสำนักในภาคใต้ นอกจากนี้ในพระราชวังมีท่านผู้หญิง
ในทางกลับกันแม้ว่าซวนเทียนหมิงจะเป็นคนที่มีเจตนาแต่เขาก็ไม่เคยคลุมเครือเกี่ยวกับเรื่องของอาณาจักร เขาไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง และเขาไม่ได้วางแผนที่จะรวบรวมพลัง สิ่งนี้ไม่ได้กล่าวถึงว่าเขามีนางอยู่ข้างหลังเขา ฮ่องเต้ไม่ใช่คนโง่ แม้ว่านางจะทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อปกปิดสิ่งต่าง ๆ แต่ฮ่องเต้ก็มีวิธีการเลือกฮองเฮาแห่งยุคต่อไป เฟิงหยูเฮงเชื่อมั่นว่าความเข้าใจของฮ่องเต้ที่มีต่อนางอาจจะไม่มากเกินไป แต่เขาก็เข้าใจว่าซวนเทียนหมิงมีนางอยู่ข้างเขา นั่นเป็นสาเหตุที่ฮ่องเต้องค์นี้ไม่มีความคิดอื่นใดเกี่ยวกับบัลลังก์ของอาณาจักร ในขณะเดียวกันบุตรชายทุกคนที่ปรารถนาจะครองบัลลังก์ เขาต้องทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยซวนเทียนหมิงให้มาอยู่ในโลกนี้
“เสด็จพ่อรักอาณาจักรและพลเมืองในอาณาจักรอาเฮงชื่นชมเจ้าค่ะ” นางกล่าวอย่างจริงใจว่า “องค์ชายเก้ามีบิดาอย่างเสด็จพ่อและราชวงศ์ต้าชุนมีความสามารถในการปกครองเช่นเดียวกับเสด็จพ่อ ดีกว่าการมีกองทหารนับสิบล้านคน”
“ฮะ!”ฮ่องเต้โบกมือ “หมิงเอ๋อมีชายาอย่างเจ้าดีกว่าการมีกองทหารนับสิบล้าน” แน่นอนเขารู้ว่าเฟิงหยูเฮงจะมีความลับมากขึ้น “มันเป็นแค่ว่าเราได้พบกับพระชายาหยุนช้าไป ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนั้น แปดคนแรกคงไม่มี การมีภรรยาหลายคนลำบากมาก!”
จางหยวนได้ยินจากด้านนี้และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ! ราชวงศ์ของฮ่องเต้ต้องการทายาทอย่างน้อย 3 คน นั่นคือกฎของบรรพบุรุษขอรับ”
ข้างในกระโจมกลุ่มกำลังพูดเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าอันรีบร้อนจากภายนอกไม่นานผ้าม่านของกระโจมก็ถูกยกขึ้น และคนที่วิ่งเข้าไปข้างในนั้นคือองค์ชายใหญ่, ซวนเทียนฉี
ฮ่องเต้ตกตะลึงองค์ชายใหญ่ที่มีวินัย ตอนนี้เขารีบเข้าไปข้างใน มันคงจะดีที่สุดถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น !
แม้แต่เฟิงหยูเฮงก็ลุกขึ้นจากนั้นพวกเขาเห็นองค์ชายใหญ่คุกเข่าลงบนพื้น รีบกล่าวว่า “เสด็จพ่อ เฟยหยูเดินเข้าไปเดินเล่นในป่าและได้รับบาดเจ็บจากสัตว์ สัตว์ที่กัดเขาคือ…”