The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 749-750

ตอนที่ 749 แทงหุ่นเล็กน้อยเพื่อสาปแช่งเจ้า
ตอนที่749 แทงหุ่นเล็กน้อยเพื่อสาปแช่งเจ้า
ภายในป่าเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วชะลอความเร็วของม้า และเดินเคียงข้างกัน แม้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวช้า และไร้จุดหมายพวกเขาไม่กล้าเคลื่อนไหวลึกเข้าไปในป่า เพราะมีซวนเฟยหยูที่รับบาดเจ็บอยู่ในกระโจมของฮ่องเต้ นางต้องมั่นใจว่านางจะสามารถพบได้ในช่วงเวลาที่เป็นไปได้ครั้งแรกในกรณีที่มีบางสิ่งเกิดขึ้น
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งสองอยู่ในอารมณ์ที่ไม่พึงประสงค์แม้แต่ซวนเทียนฮั่วก็มีขมวดคิ้วตลอดเวลา เฟิงหยูเฮงที่พูดเพื่อปลอบใจเขา “เฟยหยูสบายดี แผลค่อนข้างน่ากลัว แต่โชคดีที่มันเป็นแค่อาการบาดเจ็บภายนอก กล้ามเนื้อและเอ็นไม่ได้รับผลกระทบ และการรักษาก็ไม่ยาก ข้าได้ทำการรักษาอย่างละเอียดแล้ว ในช่วงพักฟื้นที่กำลังจะมาถึง จะมีการเตรียมยาที่ดี และข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีแผลเป็น พี่เจ็ดสบายใจได้”
ซวนเทียนฮั่วยิ้มอย่างขมขื่น“ข้าไม่เคยเป็นห่วงความสามารถทางการแพทย์ของเจ้าเลย สิ่งที่ข้าเป็นห่วงคือไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น” เขามองไปที่เฟิงหยูเฮง เนื่องจากความกังวลในสายตาของเขาไม่ได้ถูกซ่อนอยู่เพียงเล็กน้อย เพียงแค่มองมันก็ทำให้เฟิงหยูเฮงรู้สึกอายเล็กน้อย ซวนเทียนฮั่วถอนหายใจอีกครั้งครุ่นคิดถึงสิ่งที่อยู่ในใจเขาอีกครั้ง มันเป็นเช่นเดียวกับในอดีต ทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับผู้หญิงคนนี้ เขาจะรู้สึกหมดหนทางและเขารู้สึกว่าเขาต้องการปกป้องนาง แม้กระนั้นเขาก็จำเป็นต้องรักษาระยะห่างที่เหมาะสม นี่คือสิ่งที่มันหมายถึงการมีวิญญาณที่แข็งแกร่ง แต่ร่างกายที่อ่อนแอใช่หรือไม่
เฟิงหยูเฮงจะไม่เข้าใจได้อย่างไรมีบางสิ่งที่นางเข้าใจแต่พูดไม่ได้ เมื่อมันโตขึ้น ชีวิตจะกลายเป็นความยุ่งเหยิง สิ่งที่ยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่ง และผู้คนจะเริ่มพังทลายลงพร้อมกับคำพูดเหล่านั้น และความพินาศเช่นนี้อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคน อย่างไรก็ตามต้องไม่เกิดขึ้นกับซวนเทียนฮั่ว นี่ไม่ใช่เหตุผลอื่นที่นางทนไม่ได้ นางทนไม่ได้ที่เห็นซวนเทียนฮั่วดูแย่ในเรื่องเล็กน้อย
“มีศัตรูมากขึ้นเรื่อยๆ ” นางเปลี่ยนหัวข้อ ไม่ว่าอย่างไรนางต้องพูดอะไรบางอย่าง “ข้ารู้สึกว่ามีศัตรูอยู่รอบตัว มีทั้งในที่แจ้งและที่ลับ มีหลายครั้งที่ข้าสงสัยว่าถ้าหากศัตรูเหล่านี้ร่วมมือกันสักวัน ข้าจะจัดการได้อย่างไร”
ซวนเทียนฮั่วมองนางแล้วถามว่า“เจ้ากลัวหรือ ? ”
นางส่ายหัว“ไม่มีอะไรให้กลัวจริง ๆ หรืออาจกล่าวได้ว่าความกลัวนั้นไม่มีจุดหมาย ข้ามาถึงจุดนี้แล้ว เป็นไปได้หรือไม่ที่ข้าจะยังสามารถออกไปข้างนอกได้ ? แม้ว่าข้าจะกลับออกไปได้ สิ่งที่เกิดขึ้นและผู้คนที่ข้าได้พบตามเส้นทางนี้ ข้าจะทำเหมือนว่าข้าไม่เคยพบพวกเขาได้หรือไม่ ? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ มันคงดีมาก”
“ใจเย็นๆ และทำสิ่งที่จำเป็น อาเฮง นี่คือตระกูลของฮ่องเต้ เจ้าได้เข้าไปข้างในแล้วจึงไม่มีทางที่จะถอยออกไป” ซวนเทียนฮั่วเอื้อมมือลูบหัวนาง สองสามครั้งแรกนั้นอ่อนโยน แต่ครั้งสุดท้ายก็มีพลังทำให้เส้นผมของเฟิงหยูเฮงยุ่ง เขาก็ช่วยจัดทรงผมให้เป็นระเบียบเรียบร้อย จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “หมิงเอ๋อเปลี่ยนจดหมายที่หยวนชูส่งไปภาคใต้ น้องแปดเชื่อฟังมารดาของเขาเสมอ หมิงเอ๋อต้องการทำลายสิ่งนี้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาเปลี่ยนชื่อของเสี่ยวหยาเป็นชื่อคุณหนูสามตระกูลหลู่ เมื่อคำนวณดูจากสิ่งต่าง ๆ หมิงเอ๋อควรกลับมาแล้ว น้องแปดจะมาถึงช้ากว่าเขาเล็กน้อย แต่เขาจะกลับมาอีกครั้งก่อนสิ้นปีนี้ และจะเข้าร่วมงานเลี้ยงในพระราชวังในวันขึ้นปีใหม่ เขาถูกหลอกให้แต่งงานกับหลู่หยาน เมื่อเขารู้ความจริงของสถานการณ์ เขาจะไม่ทิ้งสิ่งใดไว้ เราต้องเตรียมแผนรับมือกับเขา เราไม่สามารถอยู่เฉย ๆ เมื่อถึงเวลานั้น นอกจากนี้ยังมีเรื่องของวันนี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนบงการซ่อนอยู่เบื้องหลัง ข้าเคยคิดเกี่ยวกับมันมาก่อน หยวนชูไม่สามารถแม้แต่จะดูแลตัวเองได้ แม้ว่านางต้องการแก้แค้น นางก็จะไม่รีบไปทำทันที นางต้องการหลีกเลี่ยงอันตราย ส่วนคนอื่น… เจ้ารู้จัก…” ซวนเทียนฮั่วพูดหลายสิ่งหลายอย่างด้วยลมหายใจเพียงครั้งเดียว แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ จะได้ยินเสียงของม้าจากข้างหลัง ทั้งสองมองกลับไป และเห็นหวงซวนอยู่บนหลังม้ารีบขี่มาหาพวกเขา ก่อนที่จะมาถึงทั้งสองนางตะโกนด้วยสีหน้าเร่งรีบบนใบหน้าของนาง “คุณหนู องค์ชายเจ็ดรอก่อนเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วหยุดม้าอย่างรวดเร็วเมื่อหวงซวนมาถึงตรงหน้าทั้งสอง นางถามว่า “มีอะไร ? มีอะไรผิดปกติกับเฟยหยูหรือไม่ ? ”
หวงซวนส่ายหัวของนาง“ไม่ ไม่มีอะไรผิดปกติกับพระนัดดาของฮ่องเต้เจ้าค่ะ มีบางอย่างผิดปกติในกระโจมของเราเจ้าค่ะ”
“ในกระโจมของเราหรือ? ” เฟิงหยูเฮงงงงวย “เจ้าหมายถึงอะไร ? เกิดอะไรขึ้นในกระโจม ? ” ในขณะที่ถามนางมองหวงซวน เมื่อเห็นว่านางมีกระเป๋าอยู่ในตักของนางที่มีเสือขาวตัวน้อย นางผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ก็ยังถามว่า “เสี่ยวไป๋ทำร้ายคนอีกหรือ ? ”
หวงซวนส่ายหัวของนางอีกครั้ง“เสี่ยวไป๋สบายดีเจ้าค่ะ คุณหนูหยุดเดา แล้วดูสิ่งนี้เจ้าค่ะ” ขณะที่นางพูด นางดึงอะไรบางอย่างออกจากแขนเสื้อของนาง
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วมองเมื่อเห็นมัน พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ “คาถา” ซวนเทียนฮั่วกล่าวด้วยความมั่นใจ
อันที่จริงมันเป็นคาถาหวงซวนถือหุ่นเล็ก ๆ ในรูปร่างของบุคคล นอกจากนี้ชื่อของเฟิงหยูเฮงก็ถูกเขียนขึ้นและมันถูกแทงด้วยเข็มจำนวนหนึ่ง แต่เฟิงหยูเฮงหัวเราะ เมื่อนางถามซวนเทียนฮั่ว “พี่เจ็ด สิ่งนี้ได้ผลจริงหรือไม่ ? ข้าได้ยินมาว่าเมื่อทำคาถาแบบนี้ หุ่นที่ถูกแทงด้วยเข็มจะทำให้เหยื่อรู้สึกเจ็บปวดในบริเวณนั้น ดูหุ่นเล็ก ๆ นี้เต็มไปด้วยเข็มจำนวนมาก แม้แต่ใบหน้าก็ไม่ได้รับการยกเว้น จากการกระทำเหล่านี้ข้าจะแสดงอาการเจ็บปวดหรือไม่ ? ข้าจะมีแรงขี่ม้าหรือไม่เจ้าคะ ? ”
ก่อนที่ซวนเทียนฮั่วจะแสดงความคิดเห็นของเขาหวงซวนรีบกล่าวว่า “คุณหนูอย่าเพิกเฉยเรื่องนี้เจ้าค่ะ ข้ารู้วิธีการแทงหุ่นเล็ก ๆ นี้ไม่มีผลทันที มันจะต้องถูกวางไว้ข้างคุณหนูสองสามวันก่อนที่จะมีอะไรจะเกิดขึ้นเจ้าค่ะ”
“พบที่ไหน? ” ซวนเทียนฮั่วถามหวงซวน “เจ้าแค่บอกว่ามันอยู่ในกระโจม มันเป็นสถานที่ที่ใกล้กับองค์หญิงหรือไม่”
หวงซวนพยักหน้า“อยู่ใต้เตียงเจ้าค่ะ เมื่อเสี่ยวไป๋คลานใต้เตียงเพื่อเล่น มันก็คาบออกมา เรามาถึงที่ลานล่าสัตว์เมื่อวานนี้ ถ้าอีกวันหรือสองวันผ่านไป ข้ากลัว…”
“ลองกลับไปดู”เฟิงหยูเฮงกล่าวขึ้นว่า “เพื่อให้สามารถนำหุ่นเข้ามาข้างใน เราต้องป้องกันการเข้ามา แม้ว่าข้าจะไม่เชื่อในเรื่องนี้จริง ๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ทำร้ายคนก็ตาม ข้าไม่สามารถให้อีกฝ่ายดำเนินการต่อไปได้อย่างหยิ่งยโส”
พวกเขาหันม้าของพวกเขาอย่างเร่งรีบและมุ่งหน้ากลับไปที่ค่ายในเวลานี้เฟิงเฟินไดผู้สังเกตเห็นหวงซวนรีบไปที่ป่า นางรีบพาดงหยิงไปที่ทางเข้ากระโจมของเฟิงหยูเฮง ในขณะที่เดินนางพึมพำ “หวงซวนต้องไปตามหาเฟิงหยูเฮง ต้องดูว่านางมีความวิตกกังวลอะไรบางอย่างต้องเกิดขึ้น ไปดูกันดีกว่า”
ดงหยิงรู้ดีว่าการที่คุณหนูของนางกล้าได้กล้าเสียและนางก็ไม่กล้าแนะนำ นางทำได้อย่างเงียบๆ ทั้งสองยืนอยู่นอกกระโจมพักหนึ่ง และพบว่าการรักษาความปลอดภัยรอบกระโจมนั้นแน่นมาก เฟิงเฟินไดไม่เข้าใจและกำลังจะเดินจากไป แต่เมื่อนางหันหลังกลับ นางก็จบลงด้วยการเห็นกลุ่มของเฟิงหยูเฮงเดินมา ด้วยเหตุผลใดก็ตามนางก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อต้องการเลือกเส้นทางที่แตกต่างนางหันกลับมา แต่ชนเข้ากับดงหยิง
เฟิงหยูเฮงสังเกตการเคลื่อนไหวเหล่านี้ไม่ได้แต่นางก็ไม่หยุดนาน เมื่อนางผ่านเฟินได นางกล่าวว่า “เจ้าอยากวิ่งไปหาข้าหรือ ? คุณหนูตระกูลเฟิง เจ้าคงไม่ทำอะไรที่จะทำให้เจ้ารู้สึกผิดใช่หรือไม่ ? ” ทิ้งข้อความนี้ไว้นางเดินผ่านเฟินไดแล้วเดินเข้าไปในกระโจม
เฟินไดย่นคิ้วของนาง“นางหมายถึงอะไร ? ”
ดงหยิงส่ายหัว“ข้าก็ไม่รู้เช่นกันเจ้าค่ะ”
“เจ้ารู้อะไรบ้าง”หลังจากพูดแบบนี้นางก็สะบัดแขนแล้วทิ้ง
ภายในกระโจมขององค์หญิงพวกเขาไปที่เตียงและค้นหาของที่อาจซ่อนอยู่ แต่พวกเขาไม่พบสิ่งใดเลย เฟิงหยูเฮงยังเอาเสี่ยวไป๋วางลงบนพื้นเพื่อให้มันเล่นเอง แต่นางก็ไม่เห็นว่าเสี่ยวไป๋จะคาบอะไรออกมา จากนั้นนางก็ผ่อนคลาย “คงมีอะไรแล้ว”
“จะใช่เฟิงเฟินไดหรือไม่เจ้าคะ? ” หวงซวนนึกถึงการแสดงออกของเฟินไดนอกกระโจม และนางอดไม่ได้ที่จะเริ่มคาดเดา
เฟิงหยูเฮงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วกล่าวว่า“เป็นไปได้ แต่นางไม่มีความสามารถแบบนี้และไม่ควรมีความคิด ที่สำคัญที่สุดนางไม่มีเตาพกแบบนี้” ขณะที่นางพูด นางถามซวนเทียนฮั่ว “พี่เจ็ดมีใครในพระราชวังที่ศึกษาคาถาหรือไม่เจ้าคะ ? ท่านผู้หญิงหยวน ? ” ท่านผู้หญิงหยวนประสบความสูญเสีย แม้ว่านางจะไม่สามารถหันกลับมาในทันที และทำอันตรายใด ๆ กับนางได้ ถ้านางทำสิ่งต่าง ๆ ไว้ก่อนแล้วล่ะ?
ซวนเทียนฮั่วจับมือของเขาไว้ด้านหลังและบอกนางว่า “พระราชวังเกลียดสิ่งแบบนี้มาตลอด เมื่อหลายปีที่ผ่านมาพระสนมหลี่และพระสนมกู่เซียนทั้งคู่ยังคงเป็นนางสนมตามปกติ ทั้งสองได้เข้าสู่สถานการณ์ ในท้ายที่สุดพระสนมกู่ขึ้นตำแหน่งของพระสนมก่อนหน้าพระสนมหลี่ สิ่งนี้ทำให้พระสนมหลี่ไม่พอใจ นางใช้เข็มจำนวนมากเพื่อสาปแช่งพระสนมกู่ หลังจากค้นพบเรื่องนี้ นางจะต้องถูกตัดสินลงโทษ อย่างไรก็ตามไม่มีใครคาดคิดว่าพระสนมหลี่จะตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้ว เมื่อหมอหลวงเปิดเผยเรื่องนี้ ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้อีกเกี่ยวกับการลงโทษนาง นางสามารถได้รับการดูแลเท่านั้น เมื่อเด็กคลอดมาก็กลายเป็นองค์ชาย เจ้าหน้าที่ของราชสำนักล่าวว่ามันเป็นเรื่องเฉลิมฉลองและพระสนมหลี่ควรได้รับรางวัล เช่นนี้นางสนมหลี่กลายเป็นพระสนม และเรื่องราวของคาถาได้รับการแก้ไขแล้ว”
เฟิงหยูเฮงคิดในสิ่งที่ซวนเทียนฮั่วกล่าวแล้วถามว่า“เป็นองค์ชายหกหรือ ?”
ซวนเทียนฮั่วพยักหน้า“ในป่าตอนนี้สิ่งที่ข้าไม่ได้พูดคือพระสนมหลี่ไม่เพียงให้กำเนิดองค์ชายหก นางยังเป็นน้องสาวของท่านผู้หญิงหยวน” หลังจากซวนเทียนฮั่วพูดจบแล้ว เขาก็ไม่ได้อยู่นาน หลังจากให้คำแนะนำและแนะนำให้นางส่งหุ่นไปยังองค์ชายรองเพื่อตรวจสอบเรื่องเหล่านี้ทั้งหมดในครั้งเดียว เขาก็ออกจากกระโจม
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงยืนนิ่งและไม่เคลื่อนไหวนางพึมพำกับตัวเอง “พระสนมหลี่”
เฟิงเฟินไดมุ่งหน้าไปยังกระโจมของนางกับดงหยิงในขณะที่เดินนางพึมพำ “ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเฟิงหยูเฮงสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ข้ามีความสุขมากจริง ๆ !”
ทั้งสองมาถึงหน้ากระโจมอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตามเฟิงเฟินไดหยุดเคลื่อนไหว ดงหยิงงงงวย “ คุณหนูไม่เข้าไปข้างในหรือเจ้าคะ ? ”
เฟิงเฟินไดไม่ส่งเสียงนางคิดกับตัวเองซักครู่แล้วก็หันกลับมาหันไปทางอื่น
ดงหยิงเห็นว่านางกำลังไปผิดทาง! นางมุ่งหน้าไปยังศูนย์กลางของที่ตั้งกระโจม ในช่วงฤดูหนาวการล่าสัตว์นี้มีชุดของกฎสำหรับตั้งกระโจม จากภายนอกสู่ศูนย์กลางปริมาณของอำนาจและบารมีเพิ่มขึ้น ตัวอย่างเช่น ทหารอยู่ข้างนอกไกลที่สุดจากนั้นก็เป็นเจ้าหน้าที่ทหาร จากนั้นเจ้าหน้าที่ของทางการก็จะเป็นผู้หญิง ไกลออกไปทางตรงกลางคือองค์ชาย องค์หญิง และในที่สุดก็เป็นนางสนมของฮ่องเต้ และครอบครัวขององค์ชาย ที่ใจกลางของที่ตั้งกระโจมคือกระโจมของฮ่องเต้ เฟิงเฟินไดถูกจัดให้อยู่ในหมู่ผู้หญิงโดยธรรมชาติ แต่ปัจจุบันนางมุ่งหน้าไปยังศูนย์กลางของที่ตั้งแคมป์ จากนั้นดงหยิงถามว่า “คุณหนูจะไปหาองค์ชายห้าหรือเจ้าค่ะ”
“หุบปาก”เฟิงเฟินไดอารมณ์ไม่ดี และดุนางอย่างเย็นชา นางยังคงนิ่งเงียบต่อไป แต่ได้ผ่านกระโจมขององค์ชายที่ห้าไปแล้ว นางมุ่งหน้าตรงไปยังที่ซึ่งพระสนมประทับอยู่ ในท้ายที่สุดนางก็หยุดอยู่หน้ากระโจมของพระสนมหลี่