The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 987 เจ้ามาร้องไห้ที่งานศพหรือ?

ตอนที่ 987 เจ้ามาร้องไห้ที่งานศพหรือ?
ตอนที่987 เจ้ามาร้องไห้ที่งานศพหรือ?
***TL:เนื้อหาในตอนท้ายอาจจะน่าขยะแขยงสำหรับบางคน และส่วนใหญ่ไม่สำคัญ อ่านหมายเหตุนักแปลที่ด้านล่างสุดเพื่อที่จะรู้ว่ามันเกี่ยวกับอะไร
มีรถม้าทั้งหมด20 คัน รวมรถม้าที่เฟิงหยูเฮงนั่งก็เป็น 21 คัน เมื่อขบวนแบบนี้มาถึงด้านหน้าของตำหนักเซียง และแสดงความปรารถนาที่จะพบองค์ชายแปด ในตอนแรกบ่าวรับใช้ของตำหนักเซียงต้องการปฏิเสธ
แต่เมื่อพวกเขาเห็นซวนเทียนเก้อพวกเขารู้สึกว่าการปฏิเสธนั้นไร้ประโยชน์ เมื่อใดที่องค์หญิงเคยยอมรับการปฏิเสธ ? ตราบใดที่นางยืนอยู่ตรงนั้น มีประเด็นอะไรบ้างในการปฏิเสธ ?
ดังนั้นบ่าวรับใช้จึงปล่อยให้คนเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ซวนเทียนเก้อลากเฟิงหยูเฮงไปและรีบเข้าไปข้างใน ในขณะที่วิ่งไปข้างหน้า นางกล่าวว่า “ทุกคนตามมา ! พวกเจ้าไม่คุ้นเคยกับพระราชวังในเมืองหลวง แต่ข้า ! ข้าได้มาเล่นในสถานที่เหล่านี้เมื่อข้ายังเด็ก ! มาเลย ข้าจะพาเจ้าไปที่เรือนขององค์ชายแปด จำไว้ว่าไม่ว่าใบหน้าของพระองค์จะมีรอยขีดข่วนมากเพียงใด เจ้าห้ามหัวเราะ ! แม้ว่ารอยขีดข่วนเป็นเรื่องที่ไม่น่าดูมาก แต่เราต้องความห่วงใยและตรวจพระองค์ เราต้องไม่หลงทางจากความตั้งใจดั้งเดิมของเรา”
คุณหนูพยักหน้าแสดงให้เห็นว่าพวกนางเข้าใจในสิ่งที่นางกล่าวจากนั้นพวกนางติดตามซวนเทียนเก้อ และไปถึงเรือนของซวนเทียนโมหลังจากนั้นไม่นาน
“พี่แปด!ข้ากับอาเฮงมาเยี่ยมเสด็จพี่เพคะ ! เสด็จพี่มีความสุขหรือไม่ ? เสด็จพี่ขยับตัวได้หรือยังเพคะ” ทันทีหลังจากก้าวผ่านประตูไป ซวนเทียนเก้อก็เริ่มกล่าว เฟิงหยูเฮงได้ยินเช่นนี้และต้องการหัวเราะ มีความสุข ? ขยับตัว ? มีความเป็นไปได้ว่าองค์ชายแปดจะกระอักเป็นเลือดใช่หรือไม่ ?
ความเป็นจริงได้พิสูจน์แล้วว่าความเข้าใจของเฟิงหยูเฮงต่อองค์ชายแปดนั้นดีมากในขณะนี้ซวนเทียนโมรู้สึกราวกับว่าเขาอยากจะกระอักเป็นเลือด เขายังคงนอนอยู่บนเตียงเนื่องจากไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายที่ไม่เจ็บ เขาไม่ต้องการที่จะเคลื่อนไหว แต่เขาก็ได้ยินเสียงที่น่ารำคาญของซวนเทียนเก้อในเวลาเช่นนี้ นางยังบอกอีกว่านางพาเฟิงหยูเฮงมาด้วยงั้นหรือ ไม่ว่าเขาจะฟังสิ่งนี้อย่างไร มันฟังดูไม่เหมือนว่านางจะมาเยี่ยมเขา พวกนางมาเยาะเย้ยเขาหรือไม่ ?
ด้วยการประคองของบ่าวรับใช้เขาก็สามารถนั่งบนเตียงได้ ก่อนที่เขาจะจัดเสื้อผ้าของเขาได้ ประตูก็เปิดออกโดยไม่มีการเคาะ ตามมาด้วยเสียงตะโกนดัง ขณะที่ลูกพี่ลูกน้องของเขาผู้หนึ่งมองว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของฮ่องเต้บุกเข้ามาในห้อง
“โอ้พี่แปดของข้า ! ” นี่คือหลังจากการเปิดตัวของซวนเทียนเก้อ สาเหตุของเรื่องนี้คือนางเห็นใบหน้าครึ่งหนึ่งของซวนเทียนโมที่กงชานข่วน “พี่แปดเป็นอย่างไรบ้าง ? ใบหน้าของเสด็จพี่ไม่ถูกทำลายใช่หรือไม่ ? ข้าคิดว่ามันเป็นแผลเล็ก ๆ แต่ตอนนี้มันดูใหญ่มาก การได้รับบาดเจ็บอย่างนี้ข้ากลัวว่าจะไม่สามารถกู้คืนได้อีก ? ” ในขณะที่กล่าวสิ่งนี้นางถามเฟิงหยูเฮง “อาเฮง มีการรักษาอะไรหรือไม่ ? ” ในขณะที่กล่าวสิ่งนี้ นางยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าของซวนเทียนโม
แน่นอนซวนเทียนโมไม่ให้นางสัมผัสได้เขาหลบไป เขากล่าวด้วยความโกรธมากว่า “ตอนนี้เจ้าอายุเท่าไร ทำไมเจ้าถึงสัมผัสกับสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว”
“ไม่ว่าข้าจะอายุเท่าไรข้าก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเสด็จพี่ ! ข้าเป็นห่วงเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเสด็จพี่และไม่อายเลย เสด็จพี่เป็นผู้ชายที่โตแล้ว เสด็จพี่จะขี้อายทำไมเพคะ ? ”
อาย? ซวนเทียนโมเกือบหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาโตแล้ว เขาจะกลายเป็นคนขี้อายได้อย่างไร ?
ก่อนที่เขาจะกล่าวออกมาเขาได้ยินเฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างช้า ๆ ว่า “มันจะยากมากที่จะฟื้น แม้ว่าเนื้อหนังจะขึ้นกลับมาใหม่ แต่ก็จะทำให้เกิดแผลเป็นอย่างแน่นอน”
นี่เป็นการกล่าวด้วยเสียงที่ดังมากและมันก็เพียงพอแล้วสำหรับคุณหนูที่เข้ามา หลังจากพวกนางได้ยิน เหรินซีเฟิงและเฟิงเทียนหยูมองหน้ากันอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “หืม ? มันจะไม่ดีขึ้นหรือ ฦ ถ้าอย่างนั้นมันก็น่าสมเพชเกินไปสำหรับองค์ชายแปด ! ”
“ใช่! ในอนาคตพระองค์จะกลายเป็นคนที่น่าเกลียดที่สุด แม้ว่าพระองค์จะมีตำแหน่งในฐานะองค์ชายคอยสนับสนุน มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับพระองค์ที่จะมีหญิงงามที่ต้องการแต่งงานเข้าตำหนักเซียงใช่หรือไม่ ? ”
”ใช่! หลังจากทั้งหมดใบหน้านี้น่ากลัวเกินไป ถ้าข้าตื่นขึ้นมาในตอนกลางคืน และเห็นมัน ข้าอาจจะตกอยู่ในความกลัว ไม่มีใครที่จะประมาทต่อชีวิตของพวกนางเพื่อเห็นแก่สถานะของตำหนักเซียง ! ฮ่า ๆ องค์ชายแปดน่าสงสารจริง ๆ ”
เมื่อทั้งสองคนเป็นผู้นำในการคิดมันก็เหมือนกับว่าคุณหนูที่มาด้วยได้รับคำสั่งทันทีที่รู้ว่าจะกล่าวอะไร ดังนั้นทุกคนจึงไปพร้อมกับสิ่งที่เหรินซีเฟิงและเฟิงเทียนหยูกล่าวถึงสิ่งต่าง ๆ มากมาย ในช่วงเวลาสั้น ๆ ซวนเทียนโมได้รับการอธิบายว่าเป็นเพียงความสามารถที่น่าเกลียด และพวกนางจะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตของพวกนางด้วยความเศร้าโศก มีแม้กระทั่งคนหนึ่งที่กล่าวว่า “มันน่าเสียดายที่ข้าชอบองค์ชายแปด แต่ตอนนี้ความรักสุดท้ายในใจของข้าก็หายไป”
ซวนเทียนโมปวดหัวจากการฟังสิ่งนี้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ เขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง มันคืออะไร ? บาดแผลบนใบหน้าของเขาเหมือนกับการทำลายชีวิตของเขาหรือไม่ ? ใครเป็นผู้กำหนดกฎประเภทนี้ ผู้ชายประเภทใดที่ไม่มีรอยขีดข่วนหรือการกระแทกบ้าง ? ทำไมมันเหมือนว่าเขากำลังถูกอธิบายว่าไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป ?
เขาอยากจะเถียงสักหน่อยแต่เขาโตแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับเด็กสาว 20 คนความรู้สึกราวกับว่าเขาตกอยู่ในรังของนกกระจอก มีการร้องอย่างต่อเนื่องอยู่ใกล้หูของเขา และเขาอ้าปากจะกล่าวแทรกสองสามครั้ง แต่ไม่สามารถผ่าเข้าไปได้ เขารู้สึกอึดอัดอย่างแท้จริง…ไอลีนโนเวล
ซวนเทียนเก้อนำคุณหนูเหล่านี้แสดงความกังวลท่าทาง “เอาจริงเอาจัง” ของพวกนางสำหรับองค์ชายแปด มีบางคนที่ปรากฏตัวและซับน้ำตา และใครบางคนกล่าวว่า “ถ้าองค์ชายแปดไม่ชอบความคิด บ่าวรับใช้ของข้าก็เข้าใจดี ข้าจะปล่อยให้นางต้องทนทุกข์ทรมานสักหน่อย และให้นางเข้ามาในตำหนักเซียงเป็นพระชายาเอก ! ”
ก่อนที่องค์ชายแปดจะกล่าวกับซวนเทียนเก้อโบกมือแล้วกล่าวทันทีว่า “ไม่ดี ไม่ดี อาเฮง เราบอกว่าทุกคนเท่าเทียมกัน เราไม่สามารถโยนบ่าวรับใช้ออกไปเพราะนางเป็นบ่าวรับใช้ นอกจากนี้นางจะแต่งงานกับสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดด้วยใบหน้าที่แย่… ฮ่า ๆ พี่แปด ไม่ใช่ว่าข้าต้องการที่จะแหย่ที่จุดอ่อนของเสด็จพี่ ข้าพลาดไป แต่ในขณะที่คำพูดนั้นหยาบคายแต่ไม่ได้ไร้เหตุผลไปเสียทีเดียว เสด็จพี่รู้ว่าข้าไม่เคยกลั่นกรองคำพูด เสด็จลุงไม่มีอำนาจแม้แต่น้อยที่จะทำสิ่งใดเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าโกรธข้า ที่ข้าต้องการจะกล่าวคือเราไม่สามารถปล่อยให้ใครบางคนทำลายชีวิตบ่าวรับใช้ เพียงเพราะใบหน้าของเสด็จพี่ถูกทำลาย นั่นจะไม่ยุติธรรมกับบ่าวรับใช้” หลังจากกล่าวแบบนี้ นางก็หันไปถามเฟิงหยูเฮง “อาเฮง สิ่งที่ข้าพูดนั้นถูกต้องแล้ว ! ”
เฟิงหยูเฮงกำลังประสบกับอาการบาดเจ็บภายในจากการกลั้นหัวเราะการมาเยี่ยมคนป่วยเป็นอย่างไร เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่เรื่องเพื่อทำให้ใครบางคนไม่มีความสุข ใบหน้าขององค์ชายแปดกำลังจะเปลี่ยนเป็นสีดำด้วยความโกรธ
แต่นางก็มีความสุขมากที่ได้เห็นสิ่งนี้นางยังให้ความร่วมมือเป็นอย่างมากด้วยการเลือกสิ่งที่ซวนเทียนเก้อกล่าว “ใช่! ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นองค์ชายหรือบ่าวรับใช้ ถ้าไม่เต็มใจ การบังคับให้แต่งงานก็เหมือนกับการข่มขืน”
ซวนเทียนโมเกือบจะทรุดตัวลงข่มขืนหรือ ? เขา องค์ชายผู้สง่างามซึ่งสามารถมีหญิงสาวทุกประเภท จำเป็นต้องข่มขืนบ่าวรับใช้หรือไม่ ?
อย่างไรก็ตามเขาถูกกำหนดให้ไม่สามารถโต้ตอบได้ในวันนี้มีผู้หญิงมากในห้อง ! พวกนางพูดกัน และเขาซึ่งโตแล้วก็ติดอยู่ในฝูงนกกระจอกนี้ มันเป็นฉากที่ไม่เข้ากันมาก แม้ว่าเขาจะหงุดหงิดเมื่อใบหน้าของเขาเป็นรอย แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่คนเหล่านี้มองเขาด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจอย่างมาก ความรู้สึกราวกับว่าเขาจะไม่สามารถอยู่ต่อไปโดยใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นของเขา เฟิงเทียนหยูเดินไปข้างหน้าเพื่อกล่าวว่า “องค์ชายแปด เราทุกคนสามารถเข้าใจความรู้สึกของพระองค์ได้ ท้ายที่สุดแล้วลูกพี่ลูกน้องของพระองค์มีรอยขีดข่วนโดยที่พระองค์มีความสัมพันธ์ที่กำหนดมันเป็นสิ่งที่พูดง่าย แต่ฟังไม่ดูดี เช่นเดียวกับคู่สามีภรรยาที่ใช้ชีวิตของพวกเขา ผู้หญิงในครอบครัวอื่น ๆ ล้วนเชื่อฟังสามีอย่างมาก ยึดมั่นในสิ่งที่สามีพูดเสมอ แต่ผู้หญิงของพระองค์ทำลายกฎนี้และป่าวประกาศไปทั่ว ที่บ้าน นางกลายเป็นเจ้านายที่บ้าน บอกเด็ก ๆ ว่าน่าละอายขนาดไหนสำหรับพระองค์ ! นั่นไม่ใช่ทั้งหมด นางไม่เพียงแต่ไม่ฟังพระองค์เท่านั้น แต่นางยังพบพระองค์อีกด้วย ! องค์ชายแปดไม่ต้องกังวล เราจะไม่แพร่กระจายสิ่งนี้อย่างแน่นอน สวรรค์และโลกรู้ เรารู้ด้วย และเราจะพูดสองสามคำเมื่อเรากลับไปถึงบ้าน เราจะไม่บอกทุกคนในราชวงศ์ต้าชุนเพคะ”
ซวนเทียนโมต้องการถามนางเมื่อสิ่งต่าง ๆ แพร่กระจายไปตามที่ซึ่งมีคนอยู่ ใครยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ? เมืองหลวงเพียงอย่างเดียวไม่พอ ? เจ้าต้องการกระจายไปยังมณฑลอื่นด้วยหรือไม่ ?
ทันทีที่ติดตามสิ่งนี้เหรินซีเฟิงก็กล่าวขึ้นว่า “อย่าทำให้เสียงนี้รุนแรงเกินไป ใช่แล้ว ผู้ชาย ! ใครบ้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บในร่างกาย ? ท่านพ่อของข้าได้รับบาดเจ็บมากมายบนร่างกายของท่านพ่อจนข้าไม่สามารถนับได้” เช่นเดียวกับซวนเทียนโมก็รู้สึกว่านี่เป็นเหตุผลที่เหมาะสม เหรินซีเฟิงกล่าวเสริมทันที “แต่อาการบาดเจ็บของท่านพ่อของข้ามาจากสนามรบเมื่อท่านพ่ออายุยังน้อย นั่นคืออาชีพของผู้ชาย ! แต่องค์ชายแปดได้รับบาดเจ็บเป็นผลมาจากผู้หญิงของพระองค์ข่วน นี่มันอะไรกัน ? ”
เฟิงหยูเฮงคิดสักพักแล้วกล่าวว่า“มันควรจะเป็นความอัปยศ”
“ฮะ! ” ซวนเทียนเก้อกระทืบเท้าของนาง “แน่นอน! สิ่งนี้เรียกว่าความอัปยศ ! แต่พี่แปดต้องไม่ตื่นกลัวและโกรธมากเกินไป เราไม่ได้หัวเราะเยาะเสด็จพี่ เราเห็นใจ หลังจากทั้งหมดเสด็จพี่ได้รับบาดเจ็บ ! ในการพูดถึงอาการบาดเจ็บที่ใบหน้า มันไม่ได้รักษาอย่างแท้จริง ข้าจำได้ว่าสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้มีบางสิ่งบางอย่างที่พวกนางใช้เพื่อรักษารูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ของพวกนาง? เห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งที่สามารถกู้คืนรูปลักษณ์ของคนได้ มันคืออะไร… ”
**“รกแห้ง”* เฟิงหยูเฮงเตือนนาง “มันเป็นรกที่ออกมาจากร่างของมารดาหลังจากที่เด็กคลอด มันมีผลทางการแพทย์ที่แข็งแกร่งมาก พี่แปดอาจไม่เข้าใจกระบวนการรวบรวมรกแห้งใช่ไหม จากนั้นข้าจะอธิบายให้เสด็จพี่ฟังง่าย ๆ ในการเพิ่มรกแห้งลงในยา จำเป็นต้องเก็บรกสดจากมารดาที่แข็งแรงหลังคลอด ล้างมันในน้ำแล้วเอาเนื้อเยื่อและเส้นเลือดใกล้กับสายสะดือ บีบเลือดแล้วล้างออกอีกสองสามครั้ง ล้างต่อไปจนกว่าจะสะอาด จากนั้นใช้ลวดโลหะบาง ๆ เพื่อยืดออกจากด้านใน และใช้เชือกเพื่อเย็บปิด วางไว้ในหม้อต้มน้ำแล้วดึงออกมาเมื่อรกลอยขึ้น”
นางกล่าวอย่างอดทนแต่สิ่งนี้ทำให้ซวนเทียนโมเริ่มกังวล เขาต้องการบอกเฟิงหยูเฮงให้หยุดสองสามครั้ง แต่เขาจะหยุดนางได้อย่างไร ซวนเทียนเก้อยืนยันแม้กระทั่งการตีระฆัง “เห็นได้ชัดว่าเมื่อสิ่งนั้นเพิ่งถูกดึงออกมาจากร่างกายของผู้หญิง มันเป็นเลือดจำนวนมาก นอกจากนี้ยังมีกลิ่นคาว มันน่าขยะแขยงมาก ! แต่พี่แปด เพื่อใบหน้าของเสด็จพี่ ลูกพี่ลูกน้องของเสด็จพี่ต้องการหาคนให้ท่านพี่สำหรับเรื่องนี้เพื่อให้มั่นใจถึงความสดใหม่ของรก ข้าจะหาหญิงมีครรภ์และส่งนางมาที่ตำหนักเซียง จัดหาอาหารและเครื่องดื่มให้นางเพื่อให้แน่ใจว่าการตั้งครรภ์มีสุขภาพดี เมื่อนางให้กำเนิดบุตรของนาง เอารกมา มันสดและอุ่น พี่แปดคิดอย่างไรเพคะ ? ”
ซวนเทียนโมไม่สามารถทนได้อีกต่อไปในขณะที่เขาเอนกายลงข้างเตียงแล้วเริ่มอาเจียน เรื่องนี้ทำให้คุณหนูเริ่มตกใจ ในเวลาเดียวกันพวกนางก็ปิดปากและปิดจมูกด้วยใบหน้าที่ดูถูกเหยียดหยาม
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วและกล่าวอย่างกังวลใจว่า“พี่แปด เป็นไปได้หรือไม่ที่เสด็จพี่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกกงซานข่วน มิฉะนั้นเสด็จพี่จะอาเจียนได้อย่างไร ? พี่แปดน่าสงสารจริง ๆ ! เสด็จพี่ยังหนุ่ม คุณหนูตระกูลจู้จะทำสิ่งนี้ได้อย่างไร ! ”
ด้วยการที่นางกล่าวสิ่งนี้ซวนเทียนเก้อหันกลับมาทันทีเพื่อโบกมือของนางต่อผู้คนที่มา ราวกับว่าพวกสาวน้อยคิดถึงการฝึกซ้อม พวกนางปิดหน้าในเวลาเดียวกัน และเริ่มร้องไห้
เด็กสาว20 คนเริ่มร้องไห้ในเวลาเดียวกัน คนขี้กลัวสะอื้น ในขณะที่คนที่กล้าหาญก็ร่ำไห้เสียงดัง บ่าวรับใช้ของตำหนักเซียงมองฉากนี้ และรู้สึกราวกับว่าพวกนางกำลังทำพิธีศพ…
——————————————————————————————————