The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 991 ดำเนินการ?

การได้เห็นพระสนมหลี่ไปที่ตู้เสื้อผ้าของนางและดึงผ้าขาวออกมานางดึงเข็มออกมาจำนวนหนึ่งก่อนที่จะเข้าห้องโถงด้านใน และเริ่มทำสิ่งที่นางทำได้ดีที่สุดด้วยการยัดตุ๊กตาหุ่นตัวเล็ก ๆ แม้ว่าจูเอ่อไม่สามารถทำอะไรได้อย่างเต็ม นางก็ยังคงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แม้ว่าจะเป็นข้อห้ามสำหรับพระสนมหลี่ที่จะแทงตุ๊กตาหุ่นมันก็ดีกว่าทำอย่างอื่นเพื่อต่อต้านองค์ชายเก้า ตราบใดที่นางกำนัลของตำหนักจางหนิงไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ข่าวเรื่องนี้จะไม่แพร่กระจายออกไป ตอนนี้นางอยากให้พระสนมหลี่เน้นความพยายามของนางในการแทงตุ๊กตาและอยู่ในตำหนักจางหนิง นางจะต้องไม่ทำปฏิกิริยาใด ๆ กับนางกำนัลหลิว
จูเอ่อมองที่พระสนมหลี่และตัดสินใจออกจากห้องโถงด้วยตัวเองนางแจ้งกับนางกำนัลคนอื่น ๆ ในตำหนักว่า “ในอนาคตเมื่อนางกำนัลหลิวมาอีกครั้ง เพียงให้นางอยู่ที่ข้างนอก ไม่ว่าเจ้าจะใช้ข้อแก้ตัวอะไร แม้ว่าเจ้าจะต้องไล่นางก็ตาม เจ้าต้องไม่ปล่อยให้นางเข้ามา เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
นางกำนัลไม่รู้ว่าทำไมถึงมีคำสั่งเช่นนี้แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย นางก็เป็นเพียงนางกำนัล แต่นางก็เป็นพี่สาวของพระสนมด้วย ทั้งสองวิธีพวกนางไม่เคยใกล้ชิดกันมาก่อน เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ต้องเป็นว่าพระสนมหลี่ไม่ต้องการพบนาง ! ดังนั้นพวกนางพยักหน้าและปฏิบัติตาม แสดงว่าพวกนางจะไม่ยอมให้นางกำนัลหลิวหรือใครก็ตามที่เกี่ยวข้องกับตำหนักจิงซีเข้าตำหนักจางหนิง
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่อยู่นอกพระราชวังที่จะรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในพระราชวังเมื่อเร็ว ๆ นี้คณะกรรมการสำนักการลงโทษได้ดำเนินการกับซวนเทียนโม ซวนเทียนหมิงกำลังยุ่งอยู่กับการจู่โจมค้นตำหนักเซียง และนำกลุ่มในการลงทะเบียนสิ่งต่าง ๆ ที่ถูกยึด พวกเขากำลังเตรียมที่จะเพิ่มมันเข้าไปในท้องพระคลังในอีกสามวันต่อมา
เมื่อเขาเห็นรากฐานขององค์ชายแปดเขาก็ถอนหายใจและคิดว่าการจู่โจมครั้งที่แล้วของชายาไม่รุนแรงพอ ! องค์ชายแปดมีที่ซ่อนหลายแห่งสำหรับสมบัติเขา ตำหนักมีทางเดินลับและห้องใต้ดินอีก พวกมันทั้งหมดมีสมบัติมากมาย เมื่อเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่ยกออกไปทีละหีบ เขารู้สึกมีความสุขมาก หากสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดถูกวางไว้ในมิติของเฟิงหยูเฮงแล้ว มันจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ !
แน่นอนว่าเขาไม่กล้าบอกเฟิงหยูเฮงเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้หลังจากกลับตำหนักหยูเขายังบอกนางว่า “ก่อนหน้านี้เจ้ากวาดของในตำหนักเซียงจนเกลี้ยง ราชสำนักไม่สามารถหาสิ่งดี ๆ ได้” อาจเป็นไปได้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น ? ช่างเป็นเรื่องตลกบนพื้นฐานของการเสพติดในการขโมยสิ่งของของชายาเขา ถ้านางรู้ว่าองค์ชายแปดยังคงมีสิ่งของดี ๆ อีกมากมาย นางจะไม่ไปขโมยตอนกลางคืนหรือ ! อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านั้นได้รับการลงทะเบียนแล้วและจะถูกเพิ่มเข้าไปในท้องพระคลัง เขาไม่อาจปล่อยให้พวกมันหายไปภายใต้จมูกของเขา
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงไม่สนใจสิ่งที่เขากล่าวนางมีความกังวลเพียงแค่ว่าองค์ชายแปดจะถูกประหารชีวิตภายในสามวันจริงหรือไม่ ในเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “พระราชโองการของฮ่องเต้ได้ถูกประกาศออกไปแล้ว สามวันต่อมา เวลาเที่ยงครึ่ง คณะกรรมการสำนักการลงโทษจะดำเนินการตามกฎหมาย หากมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ กับสิ่งนี้ เท่าที่ข้าเห็น ชายชราคนนั้นอาจเลิกเป็นฮ่องเต้ได้เช่นกัน”
สามวันต่อมาซวนเทียนหมิงมารับตัวองค์ชายแปดจากคุกเย็นเป็นการส่วนตัวหลังจากใช้เวลาสามวันในคุกเย็นเหมือนน้ำแข็ง องค์ชายแปดก็ดูเหมือนเสียใจ ขาของซวนเทียนโมนั้นแข็งจากการนั่งบนน้ำแข็งตลอดเวลา ไม่สามารถเดินได้ เขาสามารถเดินได้โดยอาศัยขันทีที่แข็งแรงเท่านั้น…Aileen-nove
ในขณะที่เขาขยับขาไม่ได้เขาก็ค่อนข้างตื่นตัว เมื่อเขาเห็นซวนเทียนหมิง เขาก็ตะโกนเสียงดัง “ข้าแพ้ แต่เจ้าก็ไม่อาจชนะได้เช่นกัน”
ซวนเทียนหมิงมีความปรารถนาที่จะเถียงกับเขาอย่างไรคนผู้นี้กำลังจะตาย การพูดอะไรจะเสียเวลา
เขาพาองค์ชายแปดออกจากพระราชวังเป็นการส่วนตัวและพาเขาไปยังห้องขังเพื่อรับโทษก่อนที่จะส่งเขาไปที่ซูจิงหยวน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ติดตามพวกเขาไปยังลานประหาร ในท้ายที่สุดพวกเขายังคงเป็นพี่น้องกัน แม้ว่าในอดีตที่ผ่านมาจะมีความเป็นปฏิปักษ์ แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะเห็นอีกฝ่ายถูกตัดหัวกับตาของเขาเอง ดังนั้นเขาจึงโบกมือและปีนเข้าไปในรถม้าของราชสำนักพร้อมกับเป่ยจื่อ และกลับไปที่ตำหนักหยู
ซวนเทียนหมิงไม่ต้องการที่จะดูองค์ชายแปดถูกตัดหัวแต่เฟิงหยูเฮงไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบพี่น้อง ! หลังจากที่เขากลับไปที่ตำหนัก เขาได้ยินนางกำนัลอาวุโสโจวกล่าวว่า “พระชายาไปที่ลานประหารกับองค์หญิงหวู่หยาง และคุณหนูตระกูลเฟิง รวมถึงคุณหนูตระกูลเหรินเพคะ พวกนางบอกว่าพวกนางจะดูการประหารชีวิตเพคะ”
ตรงข้ามกับลานประหารมีโรงเตี้ยม2 ชั้น มีห้องส่วนตัวพร้อมหน้าต่างที่หันหน้าเข้าหาลานประหาร นั่งที่หน้าต่างมองเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจน ในเวลานี้เฟิงหยูเฮง, ซวนเทียนเก้อ, เหรินซีเฟิง และเฟิงเทียนหยูนั่งที่โต๊ะ ขณะจิบชาพวกนางรอเวลาของการประหารชีวิต
เสี่ยวเอ้อที่มาจัดหาชาให้พวกนางกล่าวว่า“ห้องส่วนตัวนี้ได้รับการเรียกขานกันว่าห้องสังเกตการณ์ประหาร ไม่ปิดบังจากท่าน แต่ตั้งแต่ประกาศพระราชโองการ ห้องส่วนตัวนี้ได้รับการร้องขออย่างมาก ! ” เสี่ยวเอ้อกล่าวด้วยสีหน้าสนุกสนานบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงสิ่งที่สนุกสนานมาก และห้องส่วนตัวนี้จะจัดงาน ในความเป็นจริงมันเป็นห้องสำหรับดูผู้คนถูกประหารชีวิต มันเป็นห้องพิเศษสำหรับการดูคนถูกฆ่าตาย
เมื่อเสี่ยวเอ้อออกไปเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “พูดมา เจ้าคิดว่าเสี่ยวเอ้อมีความสุขเพราะห้องส่วนตัวนี้ได้รับการร้องขอมากหรือไม่ ? หรือเจ้าคิดว่าเพราะคนที่ถูกประหารนั้น ? ”
ซวนเทียนเก้อยักไหล่“มันเป็นไปได้ทั้งสองอย่าง ความโปรดปรานที่พี่แปดได้รับ อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของผู้คนในเมืองหลวงก็เกลียดว่าพวกเขาไม่สามารถบีบคอเสด็จพี่จนตายได้ ! ”
เฟิงเทียนหยูถามนางว่า“นั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้า ตอนนี้พระองค์กำลังจะถูกประหารชีวิต เจ้าไม่รู้สึกเสียใจเลยหรือ”
ซวนเทียนเก้อคิดสักพักแล้วกล่าวว่า“พูดถึงความรู้สึกเสียใจ มีอยู่นิดหน่อย นอกจากนี้พระองค์ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า แต่มันคืออะไร ใครบอกให้เราเกิดมาในตระกูลฮ่องเต้ และให้เสด็จพี่มีความคิดชั่วร้าย นี่คือสิ่งที่ครอบครัวของฮ่องเต้เป็น อย่างไรก็ตามประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่ที่มอบให้คือความสามารถในการทำความผิดที่ยอดเยี่ยม เสด็จพี่ทำให้ผู้คนจำนวนมากตายและยังมีสถานการณ์การต่อสู้ในภาคใต้ เป็นเพราะเสด็จพี่คนเดียว เสด็จพี่ต้องตอบแทนชีวิตสำหรับคนตายเหล่านั้น”
”ใช่! ” เหรินซีเฟิงถอนหายใจ “ระหว่างสถานการณ์ในภาคใต้ ท่านพ่อของข้านอนไม่ค่อยหลับเลย ข้าเห็นท่านพ่อฝึกอยู่ที่ลานบ้าน และท่านพ่อใช้เวลาตลอดทั้งคืนในการฝึกฝน ต่อมาเมื่อข้าถามท่านพ่อว่าทำไม ท่านพ่อบอกว่าท่านพ่อมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งกับสนามรบในภาคใต้ ท่านพ่อทิ้งลูกน้องไว้ภาคใต้ไม่มากนัก แต่ลูกน้องที่เหลืออยู่นั้นตกไปอยู่ในมือขององค์ชายแปด สำหรับทหาร การตายในสนามรบคือความตายที่คู่ควร แต่การตายเพื่อการต่อสู้เพื่ออำนาจ มันเป็นความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ท่านพ่อไม่มีที่ทางออกสำหรับผู้ที่จากไปแล้ว และหวังว่าภาคใต้จะสงบลงอย่างปลอดภัยเพื่อให้ผู้เสียชีวิตได้เห็นกูซูที่สงบสุข” เหรินซีเฟิงกล่าวด้วยอารมณ์ หลังจากนางกล่าวจบ นางมองเฟิงหยูเฮงและกล่าวอย่างจริงจัง “ท่านพ่อของข้าอยากจะขอบคุณเจ้าเป็นการส่วนตัว มันไม่ใช่เพียงแค่องค์ชายเก้า มันเป็นเพราะเจ้าเช่นกัน แต่ท่านพ่อไม่สามารถพาตัวเองมาได้ วันนี้ข้าจะพูดแทนท่านพ่อ ! อาเฮง ขอบคุณที่ช่วยนำสันติสุขมาสู่ภาคใต้และทำให้ผู้คนในภาคใต้มีชีวิตที่ดี คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านของเราขอบคุณเจ้าและองค์ชายเก้า เมื่อเรื่องขององค์ชายแปดได้ข้อสรุป ท่านพ่อของข้าดีใจอย่างมาก เราสามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก”
”ใช่!เราทุกคนสามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอก” เฟิงเทียนหยูกล่าว “ถึงแม้ว่าท่านพ่อของข้าจะเป็นขุนนาง แต่สถานการณ์ในราชสำนักก็ยุ่งเหยิงไปกับองค์ชายแปดอย่างไม่ดีนัก ท่านพ่อได้รับรายงานมากกว่า 10 ฉบับในแต่ละวันจากสมาชิกขององค์ชายแปดกับเรื่องเล็กน้อยทุกอย่าง ข้าไม่เข้าใจเรื่องทางการเหล่านั้น แต่ข้าเพิ่งรู้ว่าท่านพ่อและเสนาบดีฝ่ายซ้ายใช้เวลาตลอดทั้งวันในการจัดการกับฝ่ายขององค์ชายแปดที่จะสร้างปัญหา วันเวลาของพวกเขาช่างโชคร้ายจริง ๆ ”
“เราถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้จริงหรือ? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วของนางแล้วถาม ในเวลาเดียวกันนางก็กล่าวว่า “ทำไมเปลือกตาของข้าถึงกระตุก ข้ารู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้น ? ”
ซวนเทียนเก้อปลอบโยนนาง“เจ้าคิดมากเกินไป ! ” ขณะที่นางกล่าวสิ่งนี้ นางชี้ไปที่ลานประหาร
ในเวลานี้เพชรฆาตได้เข้ามาที่กลางเวทีแล้วและซวนเทียนโมถูกนำตัวไปยังลานประหารโดยการขนส่งทางอาญา มันเป็นไปไม่ได้แล้วที่ซวนเทียนโมจะงอขาของเขา และร่างกายทั้งหมดของเขาอยู่ในแนวนอน แต่การประหารชีวิตไม่สามารถทำได้เช่นนี้ ดังนั้นซูจิงหยวนจึงจัดให้มีทหาร 2 คนก้าวไปข้างหน้า และประคองเขาขึ้นมาจากด้านข้าง อยู่ในตำแหน่งที่คุกเข่า สิ่งนี้จะทำให้สิ่งต่าง ๆ ง่ายขึ้นสำหรับเพชรฆาต
ซวนเทียนเก้อกล่าวว่า“เสด็จพี่เป็นแบบนี้แล้ว และใบมีดก็อยู่ที่คอของเสด็จพี่แล้ว อาเฮง เจ้ายังกังวลอะไรอยู่ ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอนในสิ่งที่นางเป็นห่วงไม่ว่าจะด้วยวิธีใด นับตั้งแต่นางตื่นเช้านี้ เปลือกตาขวาของนางก็กระตุก บอกไม่ได้ว่าหายนะจะเกิดขึ้นเมื่อเปลือกตาด้านขวากระตุก ดังนั้นนางจึงกังวลเล็กน้อยตลอดเช้านี้ นางยังคงรู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น แต่เหมือนที่ซวนเทียนเก้อกล่าว ใบมีดอยู่ที่คอของเขาแล้ว เหลืออีก 2 เค่อเท่านั้นจนกว่าจะถึงเวลา จะมีอะไรอีกที่อาจจะเกิดขึ้นได้? มันจะเป็นไปได้ว่านางนั้นรู้สึกไปเอง
นางส่ายหน้าและแสดงว่านางจะปรับอารมณ์ของนางเล็กน้อยเหรินซีเฟิงเห็นว่าอาการของนางไม่ดีและให้นางดื่มชาเพิ่มอีก หลังจากทำสิ่งนี้นางเปลี่ยนหัวข้อและช่วยเบนความสนใจของเฟิงหยูเฮงไปเป็นอย่างอื่นโดยกล่าวว่า “ให้ข้าบอกพวกเจ้าเกี่ยวกับบางเรื่องในครอบครัว ! พี่ชายของข้า ทุกคนรู้จักท่านพี่ใช่หรือไม่ ? ที่จริงเมื่อใดก็ตามที่ข้าหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาข้าก็เริ่มรู้สึกรำคาญ ในขณะที่เดินกลับบ้าน ท่านพี่ของข้าได้ช่วยเสนาบดีหลู่ อาเฮง เจ้ายังจำได้ใช่หรือไม่ ! ในเวลานั้นท่านพี่พาเสนาบดีหลู่ไปที่ร้านห้องโถงสมุนไพร ตอนที่ท่านใต้เท้าหลู่ไอเป็นเลือด”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ข้าจำได้ เสนาบดีหลู่มีติ่งเนื้อในท้อง ข้าใช้กล้องส่องเพื่อตรวจสอบ มันไม่ร้ายแรง ดังนั้นท่านใต้เท้าจึงถูกมองว่าเป็นผู้โชคดี”
“สิ่งที่เจ้าพูดมีความเป็นมืออาชีพมากเกินไปและข้าก็ไม่เข้าใจ สิ่งที่ข้ากำลังพูดถึงคือหลังจากออกจากห้องโถงสมุนไพร พี่ชายของข้าใจดีและไปส่งหลู่ซ่งกลับคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้าย เป็นผลให้ท่านพี่ได้พบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่, หลู่ปิง นับจากนั้นเป็นต้นไปท่านพี่ไม่เคยลืมหลู่ปิง และจะพูดถึงนางเป็นเป็นครั้งคราว และจะสอบถามเกี่ยวกับนางกับข้า ทำให้ข้าโกรธมากจนไม่รู้จะทำยังไง พูดตามตระกูลหลู่ ข้าจะปล่อยให้พี่ชายแต่งงานกับบุตรสาวของพวกเขาได้อย่างไร ! ”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ซวนเทียนเก้อโกรธและตบโต๊ะพร้อมกล่าวว่า “แน่นอน เขาแต่งงานกับนางไม่ได้ ! อาจเป็นเพราะเขาลืมไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลเหยาหรือไม่ ? บุตรสาวของตระกูลหลู่แต่งงานกับตระกูลเหยา และเสียหน้าไปมากสำหรับตระกูลเหยา! อาเฮง ลูกพี่ลูกน้องคนโตของเจ้าเป็นคนดี แต่เขาก็ถูกทำลายโดยหลู่เหยา ฮะ?” ทันใดนั้นนางนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง “ไม่ถูกต้อง ! หลู่ปิงกระโดดลงไปในน้ำเพื่อช่วยฮูหยินใหญ่ตระกูลเหยา ใบหน้าของนางไม่ได้เป็นแผลหรือ ? เราทุกคนเห็นมัน ! นางได้รับบาดเจ็บในระดับนั้นแล้ว แต่นางยังคงดึงดูดความสนใจจากพี่ชายของเจ้าหรือ ? ”
“ข้ายังสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้! ” เหรินซีเฟิงไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์นี้ได้อย่างแท้จริง เนื่องจากนางบอกกับกลุ่มว่า “ข้าถามพี่ชายของข้า แต่ท่านพี่บอกว่าใบหน้าของหลู่ปิงไม่ได้รับบาดเจ็บ มันก็ปกติดีและไม่เป็นอะไรเลย เจ้าไม่คิดว่านี่เป็นสิ่งที่แปลกหรือ”
มันแปลกจริงๆ ใบหน้าของหลู่ปิงได้รับการรักษา นี่คือสิ่งที่เฟิงหยูเฮงไม่รู้ เมื่อนางไปรักษาหลู่ปิงหลังปีใหม่ นางพบว่าใบหน้าของหลู่ปิงหายไปเล็กน้อย แต่ถ้าจะบอกว่ามันหายดีแล้วก็เป็นไปไม่ได้เลย เป็นไปได้ไหมที่โลกนี้มีวิธีลบแผลเป็นได้ ?
ในขณะที่กลุ่มนี้กำลังพูดถึงเรื่องของตระกูลหลู่พวกนางได้ยินเสียงกลองจากด้านล่าง ถึงเวลาแล้ว !
ซูจิงหยวนนั่งสังเกตการณ์และนั่งที่ด้านบนเขาได้รับคำสั่งให้ประหารชีวิตในมือของเขาแล้ว เขากำลังจะโยนมันด้วยคำว่า “ดำเนินการ” บนปลายลิ้นของเขา
แต่ในเวลานี้เองที่เฟิงหยูเฮงได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากระยะไกลเสียงตะโกนดังๆ ว่า “หยุดดาบของเจ้า ! หยุดใบมีดของเจ้า ! ”