The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 603-604

　ตอนที่603 การล่มสลายของสวรรค์
　　กองทัพตั้งค่ายชั่วคราวในเมืองบินบินสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการปรับตัวให้เข้ากับสภาพอากาศของเฉียนโจว
　　พลเมืองไม่เคยต่อต้านกองกำลังของราชวงศ์ต้าชุนหลังจากได้รับฟังวาทกรรมของเฟิงหยูเฮง พลเมืองของเมืองบินบินยินดีต้อนรับทหารของราชวงศ์ต้าชุนอย่างมาก พวกเขานำสัตว์ที่ล่ามาให้เฟิงหยูเฮงบางครั้ง มีบางคนที่ต้องการเข้าร่วมกับเฟิงหยูเฮงเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับยา
　　ซวนเทียนหมิงก่อตั้งกลุ่มย่อยโดยมีเฉียนหลี่เป็นผู้นำพวกเขาจะมุ่งหน้าไปยังเมืองที่สองไปทางทิศเหนือเพื่อสังเกตอุณหภูมิ แต่ไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ใด ๆ
　　เช่นนี้กองทัพยังคงอยู่ในเมืองบินบินเป็นเวลา10 วัน
　　เฟิงหยูเฮงตื่นเช้านางทำข้อตกลงกับซวนเทียนหมิง พวกเขาจะไปเยี่ยมชมคฤหาสน์ของเจ้าเมืองบินบินที่พวกเขาอยู่มาเป็นเวลา 10 วัน
　　เนื่องจากซวนเทียนหมิงชื่นชอบการชนะเฉียนโจวด้วยคำพูดมากกว่าการใช้กำลังนอกจากการใช้วันแรกที่คฤหาสน์ของเจ้าเมือง เมื่อฉากนั้นคลี่ออกมาเป็นครั้งแรก เห็นได้ชัดว่าที่ทำการนั้นเจ้าหน้าที่ของเฉียนโจวใช้ในการเยี่ยมชม มีคนที่เฉพาะเจาะจงที่ดูแลกองหลังนั่น และมันก็เหมือนโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ สำหรับคฤหาสน์ของเจ้าเมืองก็ถูกทิ้งให้อยู่ในความปกครองของเมืองเมืองบินบิน, หวู่จุนเซียนและครอบครัวของเขา
　　เมื่อกลุ่มของซวนเทียนหมิงมาถึงเจ้าเมืองหวู่ได้ออกมาต้อนรับแล้ว บรรดาผู้หญิงในตระกูลต่างก็คุกเข่าที่ลานบ้านพวกเขาทุกคนพร้อมกับลดความกลัวและความวิตกกังวลลง
　　“ข้าหวู่จุนเซียน เจ้าเมืองบินบิน คารวะองค์ชายเก้าพะยะค่ะ” เจ้าเมืองโค้งคำนับแบบเดียวกับที่กองทัพเดินเข้ามาในวันแรกด้วยความเคารพอย่างสูง
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้าให้เป่ยจื่อช่วยประคองเขาขึ้นมาจากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องพูดถึงตัวเองในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ เฉียนโจวยังไม่ได้เป็นของราชวงศ์ต้าชุน และเจ้ายังเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ของเฉียนโจว”
　　จุนเซียนสั่นและส่ายหัว“เมื่อเมืองแตก เมืองบินปินเป็นของราชวงศ์ต้าชุนแล้วพะยะค่ะ”
　　เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ซวนเทียนหมิงก็ไม่หยุดเขาก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ของเจ้าเมือง
　　เฟิงหยูเฮงและเป่ยจื่อติดตามเขาเมื่อผ่านลาน นางจงใจมองผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่ข้างหน้า นางมีรูปร่างที่ท้วมเล็กน้อยและสวมเสื้อคลุมสีดอกโบตั๋น และผ้าพันคอขนสุนัขจิ้งจอก บางครั้งสายตาของนางก็มองไปในทิศทางของนางไม่ยากที่จะเห็นความคิดที่หยาบคายที่นางมี เรื่องนี้ทำให้นางดูเหมือนเฉินซื่อ
　　ใต้เท้าหวู่ยังเป็นคนตัวเล็กแต่ท้องใหญ่ของเขามองเห็นได้ใบหน้าของเขาดูดีมาก ในเวลานี้เขาคุกเข่าบนพื้นหินของห้องโถงขณะหันหน้าไปทางซวนเทียนหมิง เขาก้มหน้าลงและไม่พูด
　　เมืองที่แพ้โดยปกติจะถูกฆ่า
　　เฟิงหยูเฮงเข้ามาช้ากว่าเล็กน้อยเมื่อเดินผ่านประตู นางตอบทันที “ข้าบอกให้ผู้หญิงที่อยู่ลานหน้าบ้านให้กลับไปที่เรือนด้านใน วันนี้อากาศหนาว หากคุกเข่าต่อไปไม่ดีแน่”
　　ร่างกายของจุนเซียนสั่นอย่างเห็นได้ชัดเขาหันหลังกลับและรีบไปหาเฟิงหยูเฮงอย่างซาบซึ้ง “ขอบพระทัยองค์หญิงสำหรับความเห็นอกเห็นใจพะยะค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงหัวเราะแล้วกล่าวว่า“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า นี่คือความตั้งใจขององค์ชาย นี่เป็นกลยุทธ์ที่น่ารังเกียจ มันไม่ใช่การเข่นฆ่าพลเมือง และผู้หญิงไม่จำเป็นต้องทนทุกข์ทรมาน”
　　ขณะที่นางพูดนางเดินไปที่ด้านข้างซวนเทียนหมิงและนั่งลงรอยยิ้มเลือนลางบนใบหน้าของนาง แต่นางไม่ได้พูดอีกต่อไป
　　ใต้เท้าหวู่มองเฟิงหยูเฮงแล้วถอนหายใจพวกนางเป็นผู้หญิงทุกคน แต่ก็มีบางคนที่แต่งกายอย่างมั่งคั่งและทำตัวหยิ่งผยอง และคนอื่น ๆ นางยังสามารถช่วยชีวิตผู้คนในขณะที่กำลังเข้าสู่สนามรบเพื่อฆ่าศัตรู ผู้หญิงประเภทนี้เหมาะสำหรับองค์ชายเก้าของราชวงศ์ต้าชุนเท่านั้น
　　อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เขาเพิ่งประเมินอีกฝ่ายและกล่าวว่า “ลุกขึ้น สถานที่นี้ไม่ใช่ราชสำนัก และเจ้าไม่ได้เป็นผู้ร้ายในการพิจารณาคดี เหตุผลที่องค์ชายผู้นี้ไม่มาพบเจ้าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาก็คือกองทัพไม่ว่าง ประการที่สองมันยังช่วยให้เจ้าเห็นสถานการณ์จะเป็นอย่างไรกับราชวงศ์ต้าชุนที่ดูแลเมืองบินบิน”
　　ใต้เท้าหวู่ก็ตกใจและไม่กล้ายืนแม้กระนั้นเขาถามว่า “องค์ชาย มีข่าวลือที่แพร่กระจายในหมู่พลเมือง พวกเขากล่าวว่าหลังจากราชวงศ์ต้าชุนเข้ายึดเมืองบินบินแล้ว องค์ชายจะพาพวกเขาไปอยู่ในสถานที่อบอุ่นหรือพะยะค่ะ ? ” เขามองไปที่ซวนเทียนหมิง มีความคาดหวังในสายตาของเขา
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“ใช่ แต่มันไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในหนึ่งหรือสองปี”
　　ลอร์ดหวู่ถอนหายใจกล่าวว่า “มันคงจะดีถ้ามันเป็นเรื่องจริง ไม่ว่าจะช้าจะเร็วตราบใดที่ราชวงศ์ต้าชุนมีความคิดแบบนี้ มันก็ดีพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงพยายามทำความเข้าใจให้ดีเพื่อสร้างความประทับใจเขาบอกเป่ยจื่อ “ช่วยประคองท่านใต้เท้าลุกขึ้นยืน”
　　เป่ยจื่อเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยสนับสนุนใต้เท้าที่ตัวสั่นนั่งใต้เท้าหวู่ยังคงมีความคาดหวังบนใบหน้าของเขา ในขณะที่มองซวนเทียนหมิงออกจากที่นั่งของเขา เขากำลังรอให้อีกฝ่ายพูดต่อไป
　　ซวนเทียนหมิงถามเขาว่า“ท่านใต้เท้า เจ้ารู้สึกว่าเรื่องนี้สำคัญหรือไม่? เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้คนในเมืองบินบินจะเข้าสู่ราชวงศ์ต้าชุนหมายความว่าอย่างไร?”
　　ใต้เท้าหวู่รีบผงกหัวเขาทันที“เจ้าหน้าที่ผู้นี้เข้าใจ เป็นไปไม่ได้ที่ราชวงศ์ต้าชุนจะจัดตั้งเมืองอิสระให้กับเรา และผู้คนในเมืองบินบินจะต้องถูกแยกออกจากกัน และตั้งรกรากอยู่ในเมืองต่าง ๆ สิ่งนี้จะจบลงซึ่งหมายความว่าเจ้าเมืองไม่มีประโยชน์พะยะค่ะ” เขาหัวเราะอย่างตรงไปตรงมาว่า “ไม่เป็นไร ไม่ว่าข้าจะเป็นเจ้าเมืองหรือไม่ก็ตาม สิ่งสำคัญคือพลเมืองสามารถได้รับความอบอุ่นและปลอดภัยสำหรับการอยู่อาศัยโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการตายทุกวัน ยิ่งกว่านั้น…” เขาหยุดครู่หนึ่งการแสดงออกของเขาก็เริ่มหนักขึ้น “ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าราชวงศ์ต้าชุนไม่ได้ต่อสู้ แต่เมืองบินบินอาจไม่มีวันสงบสุขอีกเลยพะยะค่ะ”
　　“โอ้? ” ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงมองหน้ากัน ดูคำถามในสายตาของใต้เท้าหวู่ เขาถามใต้เท้าหวู่ว่า “ทำไมเจ้าถึงพูดอย่างนั้น ? ”
　　ใต้เท้าหวู่ถอนหายใจอย่างหนักจากนั้นก็มองไปที่ประตูเมื่อเห็นว่าไม่มีคนที่น่าสงสัยอยู่ ในที่สุดเขาก็พูดออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “องค์ชายคงไม่ทราบเรื่องนี้ แต่เฉียนโจวอากาศหนาวกว่าสิบปีที่ผ่านมา ไม่ต้องพูดถึงส่วนต่าง ๆ ของภาคเหนือยิ่งขึ้นไปอีก แต่ถึงแม้จะเป็นเมืองแรกหลังจากทางผ่านภาคเหนือ หรือเมืองบินบินก็มีผู้เสียชีวิตจำนวนมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตามปกติแล้วผู้คนในภาคเหนือจะคุ้นเคยกับสภาพอากาศเช่นนี้เป็นอย่างมาก นอกจากคนที่ล้มป่วยพวกเขาจะไม่หยุดตาย แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีคนตายจากอากาศหนาวมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อข้าไปที่เมืองหลวงเพื่อรายงานเมื่อปีที่แล้ว ข้าได้ยินมาว่านอกเหนือจากม้าหมาป่าที่ได้รับการอบรมจากราชวงศ์แล้ว เมืองที่อยู่ไกลออกไปทางเหนือจะไม่สามารถรักษาม้าของพวกเขาไว้ได้ แม้แต่ผู้คนก็ยังแช่แข็งจนตายในคืนเดียว นอกจากนี้…” การแสดงออกของเขายิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น “นอกจากนี้รายงานต้นปีก็ถูกยกเลิกโดยราชสำนัก ข้าเดินทางไปสามเมืองทางเหนือก่อนได้รับแจ้งให้กลับมา”
　　“การรายงานถูกยกเลิกหรือ? ” ซวนเทียนหมิงขมวดคิ้วอย่างแน่นหนา เขามักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับราชวงศ์เฉียนโจวหรือในเมืองหลวงของเฉียนโจว แต่นั่นจะเป็นเช่นไร ? เขาและเฟิงหยูเฮงเคยเดามัน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถหาสิ่งจำเป็นได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับคำตอบบางอย่างจากใต้เท้าหวู่
　　จุนเซียนคนนี้ก็เต็มใจที่จะไปทำลายเขาหวังอย่างยิ่งที่จะพยายามหนีจากเฉียนโจว เขาต้องการให้ซวนเทียนหมิงช่วยชีวิตผู้คนในเมืองบินบิน และเขาเปิดเผยทุกอย่างเกี่ยวกับเฉียนโจวโดยไม่ปิดบัง เขาไม่ได้รอให้อีกฝ่ายถาม ก่อนที่จะกล่าวว่า “ความตั้งใจของราชสำนักก็คือราชวงศ์ต้าชุนจะส่งทหารมาในปีนี้ด้วยความไม่พอใจ และเราต้องพยายามอย่างเต็มที่ แต่ข้าเห็นมันไม่ใช่แค่เพราะเรื่องนี้ การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้เป็นเหตุผลสามในสิบส่วน เหตุผลที่เจ้าหน้าที่จากมณฑลรอบนอกหันกลับมาคือสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง ! ”
　　เขาสูดหายใจลึกๆ “อย่าปิดบังอะไรเลย แต่การคาดเดานี้เป็นสิ่งที่ข้าสงสัยมานาน อย่างไรก็ตามข้าไม่เคยกล้าที่จะพูดหรือไม่รู้ว่าจะพูดกับใคร ไม่ว่าสิ่งที่ข้าพูดจะถูกต้องหรือไม่ก็ตาม มันจะทำให้เกิดความตื่นตระหนกในใจของพลเมืองเสมอ แต่วันนี้แตกต่าง องค์ชายเก้าและองค์หญิงได้มาที่เมือง และเมืองบินบินเป็นของราชวงศ์ต้าชุน พลเมืองสามารถถูกนำตัวไปที่ราชวงศ์ต้าชุนเพื่อมีชีวิตอยู่ และในที่สุดข้าก็สามารถปลดปล่อยภาระในใจของข้าได้พะยะค่ะ” เขามองไปที่ซวนเทียนหมิงและในที่สุดก็กล่าวว่า “ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้รู้สึกว่าสวรรค์กำลังจะล่มสลาย”
　　“สวรรค์กำลังจะล่มสลาย? ” เฟิงหยูเฮงตกใจ “เจ้าหมายถึงอะไรกับการที่สวรรค์กำลังจะล่มสลาย ? ”
　　ใต้เท้าหวู่บอกกับนางว่า“เฉียนโจวสร้างขึ้นบนพื้นฐานของน้ำแข็งและหิมะ การล่มสลายของสถานที่ซึ่งเรียกว่าสวรรค์เป็นเพียงหิมะถล่ม ไม่ได้หมายความว่าหิมะถล่มได้เกิดขึ้นแล้วในเมืองหลวง หมายความว่าผู้คนจากทางเหนือจำนวนมากกำลังวิ่งไปในทิศทางของเรา พวกเขาบอกว่ามันหนาวเกินไป มันหนาวมากตราบใดที่คนออกไปข้างนอก พวกเขาก็จะกลายเป็นน้ำแข็ง ในบรรดาคนเหล่านี้ที่กำลังหลบหนีก็มีบางส่วนจากราชวงศ์ของเฉียนโจว พวกเขาทั้งหมดวิ่งหนีไป นั่นหมายความว่าทิศเหนือกำลังจะสูญหาย ทุกคนรู้ว่าหิมะและน้ำแข็งเป็นสวรรค์ของเฉียนโจว เมื่อสวรรค์ล่มสลาย เฉียนโจวก็จะล่มสลายพะยะค่ะ”
　　ในที่สุดคำพูดของใต้เท้าหวู่ก็แก้ไขข้อสงสัยบางอย่างที่สะท้อนอยู่ในใจของซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไมราชวงศ์เฉียนโจวจึงขุดหาเส้นเลือดมังกร และทำไมพวกเขาจึงเริ่มต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนโดยไม่กังวลเกี่ยวกับผลลัพธ์ พวกเขาเผาสะพานที่ข้ามไปแล้ว !
　　คำพูดของใต้เท้าหวู่ยังดำเนินต่อไปในขณะที่เขากล่าวว่า“ข้าจะไม่ขออะไรอีก ข้าแค่ขอให้ท่านออกจากที่นั่นเพื่อให้พลเมืองของเมืองบินบินมีทางออก จัดหาสถานที่อบอุ่นให้แก่พวกเขาและหลีกเลี่ยงวิกฤตอันยิ่งใหญ่นี้ในเฉียนโจว เงินทั้งหมดในเมืองได้ถูกราชสำนักดำเนินการไปแล้ว การที่ราชวงศ์ต้าชุนเริ่มรุกรานความจริงเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงยืนขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมหากเฉียนโจวพบกับหายนะจากสวรรค์ แผนของพวกเขาจะต้องเปลี่ยนไป อย่างน้อยที่สุดถ้าพวกเขาไม่สามารถไปทางเหนือและเข้าเมืองหลวง พวกเขาไม่จำเป็นต้องพิจารณาเปลี่ยนราชวงศ์เพื่อให้เฟิงหยูเฮงครอบครองดินแดนนี้
　　สถานที่นี้อันตรายเขาไม่สามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายได้
　　ใต้เท้าหวู่ได้พาทั้งสองออกจากห้องโถงไปทางหน้าบ้านเป็นการส่วนตัวคำขอของเขาคือซวนเทียนหมิงช่วยย้ายพลเมืองของเมืองบินบิน เฟิงหยูเฮงมองไปรอบ ๆ และเห็นผู้หญิงสวมผ้าพันคอขนสุนัขจิ้งจอกยืนอยู่บนทางเดินเล็ก ๆ ไปยังลานด้านใน นางกระทืบเท้าของนางและดูใบหน้าที่ผิดหวัง
　　นางรู้สึกว่ามันสนุกสนานและต้องการหยุดและถามบางสิ่ง ในเวลานี้นางเห็นรถม้ากลุ่มหนึ่งจอดอยู่ตรงทางเข้า มันมีรูปลักษณ์ที่ทรงพลังและดูเหมือนจะได้รับการสนับสนุนที่แข็งแกร่ง
　　การแสดงออกของใต้เท้าหวู่กลายเป็นเรื่องน่าเกลียดทันทีที่เห็นรถม้าเขาหยุดส่งพวกเขาออกไปและพูดกับซวนเทียนหมิงอย่างตรงไปตรงมาว่า “องค์ชายเข้าไปนั่งพักก่อนพะยะค่ะ ข้าจะให้คนเตรียมเหล้าองุ่นและอาหารให้พะยะค่ะ เราควรทานอาหารเย็นที่น่ายินดีให้กับองค์ชายและองค์หญิงพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงยิ้มและเปิดเผยเรื่องนี้“เป็นคนภายนอกที่ไม่ต้องการเห็นองค์ชายนี้หรือไม่ ? เขาเป็นใคร ? ”
　　ใต้เท้าหวู่แสดงออกด้วยความอับอาย“มันไม่ใช่ใคร มันแค่…”
　　ในขณะที่เขารู้สึกยุ่งเกี่ยวกับวิธีที่เขาควรแนะนำพวกเขาในเวลานี้บ่าวรับใช้ยกผ้าม่านและหญิงสวมชุดสีแดงเดินออกมา การสวมมงกุฎหงส์บนหัวของนางและการแต่งหน้าหนา ๆ บนใบหน้าของนาง นางเชิดคางของนางขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ
　　สำหรับบ่าวรับใช้ที่ช่วยนางออกมาจากรถม้านางกัดฟันของนางแล้วตะโกนว่า “พระชายาเหลียนกลับมาที่คฤหาสน์ ! ”
　　เฟิงหยูเฮงเกือบสำลักน้ำลาย…