The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1193 – สยบมือสังหาร

DND.

　　อ๊าา!

　　จู่ๆ ก็มีเสียงอุทานดังขึ้น เป็นเสียงของเทพไม้ที่กลับมา นางยืนด้านหลังซือหยูและจ้องมองเขาด้วยความแปลกใจ

　　 ที่รักหยูเจ้ามีพรสวรรค์นัก! ถ้าเป็นข้าคงจะคิดวิธีหาเงินรวดเร็วและง่ายดายแบบเจ้าไม่ได้! 

　　เทพไม้พูดชม

　　ซือหยูตอบด้วยสีหน้าโมโห

　　 ทำไมข้าถึงไม่พอใจที่เจ้าชมข้ากันนะ? 

　　 โอ้!ที่รักหยู เจ้ายิ่งใหญ่ดั่งแสงอรุณฉายเส้นทางยามค่ำคืนมืดสนิทให้ข้า 

　　 ข้าทำใจแล้ว!จากนี้ไป ข้าจะฝึกวิหคเพลิงทมิฬเอง เราจะเริ่มเปิดคณะละครสัตว์ในฝันของเรากัน! 

　　เทพไม้ลูบมือตัวเองนางเลียริมฝีปากเมื่อคิดถึงตอนเก็บตั๋วค่าเข้าชมจนมือลื่น

　　วิหคเพลิงทมิฬถอนหายใจแรง

　　 หยุดเล่นได้แล้ว!เจ้าคิดว่าขู่ข้าแค่นี้จะทำให้มือสังหารจากสำนักนรกหวาดกลัวเรอะ? เจ้าดูถูกสำนักนรกเกินไปแล้ว! 

　　ซือหยูเอานิ้วแตะจมูก

　　 เอิ่ม…ข้าน่ะขู่เจ้าก็จริงแต่ข้าไม่แน่ใจกับนังเทพคนนั้นหรอกนะ 

　　เทพไม้ในตอนนี้ยากจนจนสิ้นหวังนางไม่ติดใจที่จะทำอะไรแปลกประหลาดเพื่อหาเงินในตอนนี้แล้ว

　　 ข้าอยากจะรู้เรื่องสำนักนรกจากเจ้า 

　　ซือหยูกล่าว

　　 เพราะใครก็ตามที่กล้าพอจะสังหารข้านั้นไม่มีเหตุผลให้อยู่บนโลกใบนี้ 

　　เมื่อได้ฟังวิหคเพลิงทมิฬตกใจ เขาอวดดีเกินไปแล้ว! เขาคิดจะทำลายทั้งสำนักนรกงั้นรึ?

　　แม้จะรู้ถึงความเจ้าอุบายของเขาวิหคเพลิงทมิฬก็ได้แต่หัวเราะ

　　แม้แต่พันธมิตรบูรพายังไม่มีความมั่นใจที่จะทำลายล้างสำนักนรกอย่างเขาย้อนไปในยามที่สำนักนรกรุ่งเรือง พวกขเาได้สังหารเทพสามคนในคราเดียว

　　พันธมิตรบูรพาเคยส่งเทพไปทำลายล้างสำนักนรกยี่สิบคนโดยผ่านซากสถานที่เทวะเพื่อจัดการสำนักนรกในคราเดียว

　　แต่สุดท้ายสำนักนรกก็ไม่มีภัยขณะที่เทพทั้งยี่สิบคนอยู่ในสภาพทที่น่ากลัว มีเทพสองคนที่หมดลมหายใจไปตลอดกาล

　　มิใช่เพราะสถานที่เทวะอยู่ใกล้อาณาเขตของเผ่าอสูรแต่มันเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างพิเศษ

　　และที่นั่นเองก็มีสิ่งที่มีความชิงชังต่อพันธมิตรบูรพาและมองพันธมิตรบูรพาเป็นศัตรูตัวฉกาจ

　　การเข้าไปยังที่นั่นไม่ต่างจากจมลงในมหาสมุทรเชี่ยวกรากที่มีศัตรูรายล้อมพวกเขามิอาจเจอตำแหน่งของสำนักนรกได้ ไม่ต้องพูดถึงการทำลายล้างมัน

　　 ฮ่าๆๆๆก่อนเจ้ามา เจ้าไม่คิดว่าตกต้องตกอยู่ในมือคนที่เป็นแค่อสูรเนรมิตร ใช่ไหม? 

　　ซือหยูถาม

　　 อาจมีสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในโลกนี้แต่นั่นมันก่อนที่เจ้าจะได้เจอข้า! 

　　 ไม่ช้าก็เร็วข้าจะไปเยี่ยมสำนักนรก! 

　　เมื่อได้ฟังคำพูดอันมั่นใจของซือหยูวิหคเพลิงทมิฬเริ่มเป็นกังวล

　　ชายหนุ่มผู้นี้แตกต่างกับศัตรูทุกคนที่นางเคยเจอมาก่อนโดยสิ้นเชิง!

　　 ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรข้าจะทำร้ายทรมาน จะขู่ จะติดสินบน แต่อย่างได้คิดว่าเจ้าจะได้รู้อะไรเกี่ยวกับสำนักนรกจากข้า 

　　 ข้าคือมือสังหารสำนักนรกข้ารู้แจ้งในเรื่องความตายแล้ว 

　　วิหคเพลิงทมิฬดูสบายใจและไม่หวาดกลัวเมื่อเผชิญกับการคุกคามของซือหยู

　　ซือหยูฉีกยิ้ม

　　 ไม่เคยมีใครบอกเจ้าเรื่องวิถีวิญญาณในโลกนี้รึ?หากจะรู้ความลับจากดวงวิญญาณ มันก็ไม่จำเป็นต้องพูดแม้สักคำเดียว 

　　 ฮื่มเจ้าหมายถึงการค้นวิญญาณสินะ? พวกเรามือสังหารทุกคนได้รับการปกป้องจากเทพแห่งความตาย ดวงวิญญาณเรามิอาจถูกค้นโดยคนนอก ไม่ต้องพูดถึงการควบคุม 

　　เมื่อเห็นวิหคเพลิงทมิฬมั่นใจซือหยูพูดสวน

　　 นังโง่เจ้าลืมคำพูดข้ารวดเร็วนัก อาจมีสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในโลกนี้ แต่นั่นมันก่อนที่เจ้าจะได้เจอข้า! 

　　 เจ้า… 

　　วิหคเพลิงทมิฬจ้องมองซือหยูด้วยความตกใจ

　　ก่อนที่นางจะพูดจบลำแสงสีเขียวสองสายพุ่งออกจากตาของซือหยู วิหคเพลิงทมิฬมิอาจหลบได้ทันเวลาและต้องลำแสงนั้น

　　ลำแสงทั้งสองมีพลังที่นางต้านทานไม่ไหวมันกลายเป็นศรคมพุ่งทะลวงดวงวิญญาณตรึงไม่ให้ไปไหน

　　วิหคเพลิงทมิฬแสดงการขัดขืนผ่านสายตาไม่นานสีหน้านางก็อ่อนโยนสงบ สุดท้าย ร่างเงาของนางก็โค้งคำนับและพูดด้วยเสียงอันอ่อนหวาน

　　 ข้ามาจากเผ่าวิหคเพลิงทมิฬนามว่าลี่หลัว คารวะนายท่าน ข้าล่วงเกินท่านไปแล้ว โปรดลงโทษข้าเถอะ 

　　เทพไม้กระพริบตา

　　 วิชาควบคุมดวงวิญญาณอะไรกัน!มันไม่ได้ทำงานด้วยการใช้กำลังกับดวงวิญญาณ แต่เป็นการทำให้ดวงวิญญาณยอมรับเจ้าเป็นนายอย่างจริงใจ ไม่มีเทพหน้าไหนฝึกวิชาแบบนี้ได้หรอก 

　　นี่คือพลังของขอบเขตวิญญาณมายาขั้นสูงมันมมีพลังที่เหนือกว่าพลังวิญญาณอื่นใด มันสามารถทำให้คนอื่นเชื่อฟังได้ด้วยความเต็มใจ

　　ไม่เพียงแต่สติและปัญญาจะยังคงอยู่แต่พลังก็ยังเหลืออยู่เต็มที่อีกด้วย

　　เพียงแค่เขาพูดเขาก็เปลี่ยนศัตรูหน้าไหนก็ได้เป็นข้ารับใช้ที่ซื่อสัตย์ของตัวเองในพริบตา

　　แต่ต้องมีเงื่อนไขหนึ่งในการใช้วิชานี้นั่นคือเป้าหมายจะต้องมีดวงวิญญาณที่อ่อนแอและไม่ทันระวังตัว

　　 เล่าเรื่องสำนักนรกให้ข้าฟัง! 

　　…

　　ต่อมาซือหยูฟังพลางคิด โครงสร้างของสำนักนรกมีความซับซ้อนอย่างมาก ว่าที่เทพขั้นต้นอย่างลี่หลัวนับเป็นแค่ชนชั้นกลางในสำนักนรก

　　เหนือจากนางยังมียอดฝีมือชั้นสูงที่เป็นว่าที่เทพขั้นกลางและขั้นสูงเหนือกว่านั้นก็คือเจ้าสำนักนรกที่ลึกลับที่สุด…เทพแห่งความตาย

　　เมื่อได้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับสำนักนรกซือหยูพยักหน้าช้า ๆ และดึงง้าวกลับมา

　　หลังเกิดใหม่จากเพลิงลี่หลัวได้กลายเป็นสตรีวัยกลางคนผู้งดงาม นางคุกเข่าหนึ่งข้างลงกับพื้นและฟังคำสั่งซือหยูอย่างตั้งใจอยู่ตลอดเวลา ใบหน้านางเป็นธรรมชาติราวกับไม่ได้ถูกบังคับเลย

　　 มือสังหารอีกคนอยู่ไหนล่ะ? 

　　ซือหยูมองเทพไม้

　　เทพไม้กำกระเป๋าของนางหลวมๆ และทำแก้มป่อง

　　 ข้าต้องฟื้นคืนจิตวิญญาณเทพกลับมาจิตวิญญาณเทพของว่าที่เทพคนนี้ยังมั่นคงไม่พอ แต่มันดีพอที่จะฟื้นฟูพลังของข้า 

　　ซือหยูตอบอย่างไร้อารมณ์

　　 ต้องใช้ว่าที่เทพกี่คนเจ้าถึงจะพอใจล่ะ?งานชุมนุมเทพจะจัดขึ้นพรุ่งนี้แล้ว ถ้าเจ้าเชื่อฟัง ข้าจะช่วยเจ้าฟื้นคืนจิตวิญญาณเทพให้กลับมาเหมือนเดิมในคราเดียว… 

　　 ฮ่าๆๆๆข้ารู้ว่าเจ้าน่ะรักข้า สามีที่รักเอ๋ย เราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะ? 

　　 และเจ้าก็จะหย่ากับข้าแล้วเอาสมบัติของข้าไปสินะ? 

　　 ใช่ใช่แล้ว! นั่นแหละที่ข้าคิด! 

　　 ทำไมเจ้าถึงพูดได้หน้าตาเฉยแบบนั้นกัน?! 

　　เทพไม้เงียบไป

　　เทพไม้ส่งมือสังหารที่นางจับได้ให้ซือหยูเขาอยู่ในสภาพที่ดี ดูเหมือนเทพไม้จะจับเขาได้อย่างง่ายดาย

　　เมื่อเขาออกมาได้การตอบสนองแรกของเขาไม่ใช่การหนี แต่เป็นการสังหารซือหยูที่อยู่ตรงหน้า!

　　หากมีเทพไม้อยู่เขามิอาจหนีได้ เขาได้แต่ใช้โอกาสนี้สังหารซือหยู

　　 ฮื่ม! 

　　ลี่หลัวที่คุกเข่าข้างเดียวบนพื้นส่งเสียงอย่างเย็นชาและซัดฝ่ามือใส่เขา

　　ทั้งคู่เป็นว่าที่เทพขั้นต้นแต่ลี่หลัวนั้นมีพลังเหนือกว่าอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด นางสยบมือสังหารคนแรกได้อยู่หมัด

　　มือสังหารชายตกตะลึง

　　 ลี่หลัว!เจ้าเป็นมิตรกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่? 

　　ดูจากแววตาลี่หลัวมือสังหารชายไม่ได้เห็นว่าดวงวิญญาณของนางถูกบงการอยู่เลย

　　 ข้าจะฆ่าเจ้าก่อนที่เจ้าได้เข้าใกล้นายท่าน! 

　　ลี่หลัวแววตาโหดร้ายนางกำลังจะสังหารเขาแต่ซือหยูก็หยุดนางเอาไว้

　　เทพไม้นึกขึ้นได้นางใช้พลังเรียกเถาวัลย์จำนวนมากออกมาจากใต้ดินมัดตัวมือสังหารชายเอาไว้จนเหมือนกับขนมจีบ มีเพียงดวงตาและปากของเขาที่เผยให้เห็น

　　 ข้ายอมแพ้เจ้าก็ได้! 

　　มือสังหารกล่าว

　　 เจ้าเชื่อคำพูดตัวเองหรือไม่? 

　　ซือหยูถาม

　　มือสังหารตอบ

　　 ถ้าลี่หลัวยอมจำนนต่อเจ้าจินกังผู้นี้ก็จะทำแบบเดียวกัน! 

　　 มือสังหารสำนักนรกคนเดียวก็พอแล้วจะมีอีกคนไปทำไมกันเล่า? 

　　ซือหยูพูดอย่างไร้อารมณ์

　　 ทั้งพลังและฐานะในสำนักนรกกับเรื่องข้อมูลสำนักนรกของเจ้าด้อยกว่าลี่หลัวมากนักเก็บเจ้าไว้มันไร้ความหมาย! 

　　จินกังย่อมไม่เต็มใจจำยอมแต่เขาคิดจะหาโอกาสหนีและกลับมาสังหารซือหยูอีกครั้ง!

　　 แต่ถึงข้าไม่คิดจะเก็บเจ้าเอาไว้เจ้าก็มีค่ามากทีเดียว 

　　ซือหยูครึ่งยิ้มและเหลือบมองเทพไม้

　　เทพไม้เองก็ยิ้มจากนั้นดวงวิญญาณของจินกังก็ถูกทำให้อ่อนแอจนหมดสภาพ มิอาจต่อกรได้

　　หลังจากนั้นซือหยูก็ควบคุมเขาได้สำเร็จไปอีกคน

　　เมื่อว่าที่เทพทั้งสองคุกเข่าต่อหน้าซือหยูเหอหลูจูจึงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าสำนึกผิด

　　 เทพขนนกพวกเรามันใช้ไม่ได้เลย 

　　ซือหยูเจอมือสังหารที่หน้าเรือนเทพกระเรียนแต่คนตระกูลเทพกระเรียนจำนวนมากมายกลับต่อต้านไม่ได้ ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก

　　 พวกเจ้ามีพลังจำกัดถ้าพวกเจ้าบุ่มบ่ามเข้ามาตั้งแต่เมื่อครู่ นอกจากจำกลายเป็นตัวประกันแล้วพวกเจ้ายังจะทำอะไรไม่ได้ซ้ำร้ายยังขวางทางข้า ดีแล้วที่เจ้าหยุดคนของตัวเองเอาไว้ 

　　ซือหยูกล่าวชม

　　ถ้าเหอหลูจูไม่หยุดคนในตระกูลเรื่องราวคงจะวุ่นวายไปมากกว่านี้ และนั่นจะเป็นความได้เปรียบของมือสังหาร

　　 ท่านเทพขนนก…เจ้าสอง…มือสังหารนี่ท่านจะจัดการยังไง? 

　　เหอหลูจูมองว่าที่เทพทั้งสองจากสำนักนรก

　　ว่ากันว่าว่าที่เทพมือสังหารจากสำนักนรกนั้นยอดเยี่ยมมากแต่ละคนสามารถลอบสังหารว่าที่เทพทั่วไปในพันธมิตรบูรพาได้ด้วยตัวเอง

　　เขาไม่เคยคิดว่าทั้งสองจะตกมาอยู่ในมือของเทพขนนกทีละคนเช่นนี้

　　ที่สำคัญกว่านั้นทั้งสองยังเชื่อฟังคำสั่งของซือหยูอีก นี่จะเป็นกำลังสำคัญของตระกูลเทพกระเรียน!

　　ซือหยูชี้ที่ลี่หลัว

　　 พานางกลับไปพักฟื้นพลังในช่วงนี้นางจะปกป้องตระกูลเทพกระเรียนแทนข้าชั่วคราว 

　　งานชุมนุมเทพกำลังจะเริ่มขึ้นซือหยูที่เป็นตัวแทนเทพจะหายไปจากโลกเทพกระเรียนในระยะหนึ่ง

　　 ส่วนจินกัง… 

　　ซือหยูเลียริมฝีปากอย่างเยือกเย็น

　　 คงไม่สุภาพนักหากไม่คืนสิ่งที่ได้รับมาหากนายน้อยฉินผู้ยิ่งใหญ่ห่วงใยข้านัก ถ้าหากข้าไม่ไปเยี่ยมก็คงจะเป็นการไม่รู้สำนึก! 

　　เขาถูกวางอุบายให้ตกอยู่ในอันตรายถึงสองครั้งถ้าหากเขาไม่แสดงพลังสักหน่อยล่ะก็…หึหึ…

　　เมื่อได้ยินความตั้งใจของซือหยูเสียงอันเปี่ยมไปด้วยความแค้นดังตามมา

　　 ท่านเทพขนนกหากท่านอยากเดินทางไปที่ตระกูลเทพตำรา ข้าเต็มใจนักที่จะนำท่านไป! 

　　เขาหันไปและพบกับคังเตี้ยยี่อดีตหัวหน้าหน่วยผู้คุมกฎ

　　ฉินเฟยเฉินได้ฉวยโอกาสเขาในวันก่อนทำให้เขาต้องมาอยู่ในโลกเทพกระเรียนเพื่อจะสังหารซือหยู

　　และไม่ว่าซือหยูจะมีชีวิตอยู่หรือไม่คังเตี้ยยี่ก็ต้องตายเพื่อปิดปากอยู่ดี!

　　ฉินเฟยเฉินส่งเขามาตายอย่างเห็นได้ชัด!

　　ซือหยูหัวเราะ

　　 เขาเป็นนายเก่าเจ้าเจ้าคิดจะทำเช่นนี้จริง ๆ หรือ? 

　　คังเตี้ยยี่มีแต่ความแค้นในใจ

　　 มิใช่ข้าไร้คุณธรรมแต่เป็นพวกตระกูลเทพตำราที่ผิดแปลก! ข้าเต็มใจรับใช้ท่านเทพขนนก 

　　ซือหยูเหลือบมองคังเตี้ยยี่และหัวเราะเบาๆ

　　 ดีจากนี้เจ้าอยู่ในโลกเทพกระเรียนกับข้าได้ 

　　หวังยุ่นเสวียนเพียงแต่หัวเราะ

　　 วิหคที่ดีย่อมเลือกต้นไม้ที่ดีทำรังข้าพูดได้เพียงเท่านี้ 

　　ซือหยูกับหวังยุ่นเสวียนจะไม่เข้าใจสิ่งที่คังเตี้ยยี่คิดอยู่หรือ?คังเตี้ยยี่อาสานำทางไปเพราะหวังว่าซือหยูจะปกป้องเขาที่ทำงานให้ได้

　　เมื่อเห็นซือหยูสยบมือสังหารว่าที่เทพทั้งสองกับตาคังเตี้ยยี่จึงมั่นใจในตัวซือหยูมากกว่าเดิมหลายเท่า เขาตัดสินใจที่จะมอบความศรัทธาให้กับซือหยู