ทัพของเทพพ่อค้าเดินหน้าตามหาโลกที่กระจัดกระจายในธารดาราเพื่อรวบรวมเข้าสู่พันธมิตร
ทัพเทพเจิ้งมุ่งหน้าไปทางพันธมิตรประจิม
เทพเจิ้งผู้เป็นตัวแทนพันธมิตรบูรพามุ่งหน้าไปยังทิศประจิมเพื่อที่จะผนึกกำลังต่อสู้กับเผ่าอสูร
บนเรือลำยักษ์เหล่าเทพกำลังหารือกัน และจากนั้นก็สลายตัวกันไป เทพทุกคนมั่นใจว่าจะรับมือกับสถานการณ์ได้
เจิ้งหยวนชิงคือว่าที่เทพคนเดียวบนเรือไม่เจอนางเกือบสองปี นางกลายเป็นว่าที่เทพขั้นกลางแล้ว
ท่านแม่เรากำลังอยู่ตรงที่ซือหยูหายไป…
เจิ้งหยวนชิงกล่าว เทพเจิ้งมองบุตรสาวนางขมวดคิ้วและถอนหายใจเบา ๆ
ซือหยูตกสู่แดนอสูรไปปแล้วโอกาสมีชีวิตรอดแทบจะเป็นศูนย์ ข้าไม่คิดว่าซือหยูจะมีชีวิตอยู่อีกแล้ว ตั้งใจบ่มเพาะพลังเสีย ก่อนที่เผ่าอสูรจะรุกรานพวกเรา
เจิ้งหยวนชิงกำหมัดแน่น
ข้าเชื่อว่าเขาต้องไม่ตายคลื่นลมถาโถม เผ่าอสูรไม่ล่มสลาย! แต่ข้ากลัวว่าตอนที่เขากลับพันธมิตรบูรพา เขาจะรู้สึกยังไงเมื่อได้เห็นสภาพพันธมิตรตอนนี้?
นางทั้งรู้สึกผิดและโกรธแค้นในใจ
หยวนชิงซือหยูไม่มีโอกาสรอดชีวิตแล้ว ฑากิณีเปลี่ยนแปลงทุกอย่างเพื่อบ่มเพาะคนรุ่นใหม่ มีเหตุผลที่นางทำเช่นนั้น…
เจิ้งหยวนชิงเถียงกลับ
มีเหตุผลรึ?ถ้าไม่ใช่เพราะซือหยู จะมีคนคิดร้ายมากเท่าใดกันมาแฝงตัวอยู่ในพันธมิตรบูรพาของพวกเรา? ถ้าไม่ใช่เพราะซือหยู ใครกันจะทำลายโลกเสี้ยววิญญาณ? แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครสนใจความเป็นตายร้ายดี ทุกสิ่งที่ซือหยูทำให้พันธมิตรบูรพาตกเป็นของคนอื่นไปแล้ว! ไม่มีใครหัวใจเย็นชาไปกว่าพวกเราอีกแล้ว! ท่านแม่ ท่านแม่ไปถามพวกเทพดูสิว่ารู้สึกว่ามีเหตุผลหรือไม่!
ซือหยูทุ่มเทต่อพันธมิตรบูรพาทุกคนเห็นกับตาตัวเอง
แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เลยว่าเขาอยู่ที่ใดมันไม่ยุติธรรมกับเขา ทุกคนย่อมโกรธกับสิ่งนี้!
เทพเจิ้งเงียบไม่เพียงแต่เป็นพวกนาง เหล่าเทพจากโลกใบอื่นยังไม่พอใจอีกด้วย
ใครกันที่จะพอใจเมื่อซือหยูถูกทิ้งเช่นนี้?
แต่นี้คือการตัดสินใจของฑากิณีเทพอันดับหนึ่งแห่งพันธมิตร จึงไม่มีใครกล้าต่อต้านนาง
ถ้าข้าเป็นซือหยูที่กำลังหาทางกลับข้าคงรู้สึกว่าถูกพันธมิตรหักหลัง!
เจิ้งหยวนชิงพูด
ข้ารู้สึกไร้ค่านักซือหยูเป็นคนนอกพันธมิตรและทำเพื่อเราขนาดนี้ เขาแลกตัวเองเพื่อพันธมิตร แต่เราทำอะไรเพื่อเขาบ้าง?
เทพเจิ้งขมขื่นในใจนางพูดไม่ออก
ถ้าหากเป็นนางนางจะแก้แค้น
นี่ซือหยูไม่มีทางกลับมาแล้ว ถือว่าพวกเราติดหนี้ครั้งใหญ่กับเขา ข้าจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเทพทุกคน เพื่อเป็นเกียรติแก่ซือหยู
เจิ้งหยวนชิงยิ้มเยาะทิ้งซือหยูไปแล้ว จะมีค่าอันใดกับการให้เกียรติเล่า?
เรือรบแล่นไปทางพันธมิตรประจิมอย่างเงียบๆ
ที่โลกอสูรเวลาหนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เมล็ดไม้ต้องห้ามเพลิงทองคำเติบโตขึ้นอีกมันหนาเท่าหนึ่งแขนโอบ เติบโตได้ครึ่งอายุขัย
แม้จะผ่านมาเพียงสามเดือนในโลกภายนอกแต่การปลูกในดินเพาะบ่มนั้นเทียบเท่ากับการเติบโตสองร้อยปี ดังนั้นจึงไม่แปลกที่มันจะเติบโตจนถึงครึ่งอายุขัย
ในอีกสองเดือนมันจะมีอายุสี่ร้อยปีซึ่งเป็นอายุโตเต็มที่
ไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งโลกอสูรคือสิ่งที่ซือหยูคาดหวังในพลังของมัน
แต่คลื่นพลังเทพก็เข้ามาจากด้านนอกซือหยูเลิกคิ้ว เขากลัวว่าคงยากที่จะถ่วงเวลาอีกสองเดือน
อสูรขนนกหมดเวลาแล้ว!
ไค่หลินยืนหน้าห้องลับด้วยความอดทนที่หมดสิ้น
ซือหยูเปิดประตู
ตกลงแต่ข้าจะไปที่อื่นก่อน
ไค่หลินขมวดคิ้ว คิดจะถ่วงเวลาอีกเรอะ?
หากท่านไม่เชื่อท่านก็ตามข้ามาได้
ซือหยูเดินออกจากห้องลับเขาเดินช้า ๆ ไปยังทะเลขม
ไค่หลินโกรธเกรี้ยว
อสูรขนนก!ความอดทนข้ามีขีดจำกัดนะ!
นางรอแล้วรอเล่าแต่ซือหยูยังคงประวิงเวลา
ข้ากลายเป็นคนที่ต้องรอเจ้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ไค่หลินโกรธแค้นเมื่อจ้องมองซือหยูจิตสังหารแผ่ออกมาจากแววตา
ถ้าไม่ใช่คำสั่งมเหสีหยุนเซี่ยจะมีใครกันนอกจากรัชทายาทที่นางฆ่าไม่ได้?
ส่วนซือหยูนางอดที่จะฆ่าเขาไม่ได้แล้ว
ก็ได้!ข้าจะดูว่าเจ้ากำลังทำอะไร!
ครึ่งเดือนต่อมา… ที่ชายทะเลขม…
ไค่หลินกล่าวอย่างเย็นชา
เจ้าเดินช้าๆ มาถึงที่นี่มาครึ่งเดือน ที่ที่เจ้าจะมาคือที่นี่เรอะ? ไม่มีทิวทัศน์อะไรให้เจ้าดูหรอกนะ!
โอ้?ข้าขอชมทะเลสักหน่อยไม่ได้หรือ?
ซือหยูยักไหล่และเดินอย่างไร้จุดหมายตามชายทะเล
ครึ่งเดือนต่อมาฟางเส้นสุดท้ายของไค่หลินขาดลงแล้ว
พวกเจ้าสามคนมาได้แล้ว!
ไค่หลินจ้องแผ่นหลังซือหยูและส่ายหน้าคลื่นพลังเทพสามแห่งพุ่งเข้ามาทันที
ทั้งหมดคือข้ารับใช้อันดับสองสามและสี่ของมเหสีหยุนเซี่ย
มันทำตัวน่าสงสัยพวกเจ้าจับตาดูเอาไว้ ข้าจะกลับไปหาท่านมเหสีว่าจะทำอย่างไรต่อไป ไค่หลินไม่สนใจที่จะรักษาน้ำใจอีกแล้ว
ถ้ามันคิดหนีพวกเจ้าก็หักขามันซะ!
จิตสังหารของไค่หลินมิอาจปิดบังได้อีก
รับทราบ!
ข้ารับใช้ทั้งสามตอบพร้อมกับและมองซือหยูใบหน้างดงามของพวกนางดูดุร้าย
ซือหยูรอให้ไค่หลินกลับไปจากนั้นข้ารับใช้ทั้งสามได้สลายตัวไปคนละทิศทาง มีสองคนจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิด ส่วนอีกคนก็เพียงแค่จ้องมองเขา
คนที่มองซือหยูคือข้ารับใช้คนที่สองนางกอดอกตะคอกใส่ซือหยู
การได้รับความนับถือจากมเหสีถือเป็นเรื่องยากแต่การได้เจอคนอย่างเจ้าที่ไม่รู้จักสำนึกนั้นหายากยิ่งกว่า!
ถ้าข้าต้องถูกจับตามองอย่างนี้นางไม่ต้องรู้จักข้าซะยังดีกว่า
เจ้ามันอวดดีไม่ใช่เรอะ! นางมองซือหยูด้วยความขยะแขยงหัวจรดเท้า
เจ้ารู้ไหมว่าท่านมเหสีตื่นเต้นแค่ไหนเมื่อได้ข่าวเจ้า?นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเห็นท่าทีแปลก ๆ ของมเหสี เจ้าจะต้องมีบางอย่างที่มเหสีต้องการ
ทรายดาราทางช้างเผือกสินะ?คันใจซือหยูใสดุจคันฉ่อง เขาแอบพูดกับตัวเอง
‘ท่านคิดผิดแล้วผู้อาวุโสเทียนจี่จื้อ’
ไม่ต้องไปไหนแล้วนั่งอยู่ที่นี่ รอให้ไค่หลินกลับมา
ข้ารับใช้อันดับสองตะโกน
ซือหยูหยุดเดินเขานั่งที่ชายทะเลจนเบื่อและขว้างศิลาลงสู่ก้นทะเล
ศิลาจมทะเลและละลายหายไปไม่เหลือสิ่งใด
ข้ารับใช้อันดับสองหวัเราะแต่ซือหยูไม่มีทางเลือกนอกจากรอ
เวลาผ่านไปช้าๆ และในพริบตาเดียวก็ผ่านไปสามวัน
หยกสื่อสารของข้ารับใช้ทั้งสามสั่นพร้อมกัน
ข้อความจากพี่ใหญ่แต่มันแปลกนัก ทำไมถึงเป็นข้อความเร่งด่วนล่ะ
ทั้งสามแปลกใจข้อความเร่งด่วนจะใช้ติดต่อในกรณีสำคัญมากเท่านั้น เพราะมันจะทำให้หยกสื่อสารเสียหาย
เสียงแตกดังขึ้นพร้อมกันจากหยกเสียงระเบิดออกมา
เสียงนั้นเยือกเย็นสุดขั้ว
คำสั่งท่านมเหสี!ตัดมือของมัน กักขังดวงวิญญาณ และกลับเมืองหลวงเดี๋ยวนี้ พวกเจ้าห้ามพลาดเด็ดขาด!
คำพูดอันเย็นชาของไค่หลินยังคงอยู่ทั้งสามใจสั่น
ทั้งสามงุนงงพวกเขาคิดว่ามเหสีจะสั่งให้จับตัวซือหยูและบังคับให้เขาไปเมืองหลวง
แต่ตอนนี้นางบอกให้ตัดมือของเขาทำลายร่างกาย และกักขังดวงวิญญาณรึ?
มันเป็นวิธีการโหดร้ายที่จะใช้กับอาชญากรร้ายแรงเท่านั้น
เมื่อทั้งสามใจเย็นลงทั้งสามจ้องซือหยูด้วยความเย็นชา พวกนางไม่เห็นใจหรือสงสารเขาแม้แต่น้อย
เจ้าทำท่านมเหสีไม่พอใจและต้องพบจุดจบเช่นนี้โทษตัวเองซะเถอะ
ข้ารับใช้สามและสี่ใช้พลังเทพขวางทางหนีของซือหยู
ข้ารับใช้สองบุกเข้าจับกุมนางดีดนิ้ว พลังสีเหลืองทองอันบริสุทธิ์รูปร่างเหมือนเคียวเข้าตัดมือทั้งสองข้างของซือหยู
นี่คือสิ่งที่มเหสีต้องการมากที่สุด
ซือหยูตัวแข็งทื่อนางเด็ดเดี่ยวนัก นางสั่งให้ตัดมือเขาตรง ๆ เช่นนี้
ดูเหมือนว่ามเหสีหยุนเซี่ยจะรู้เรื่องทรายดาราทางช้างเผือกและต้องการมันเดี๋ยวนี้
ซือหยูตอบสนองอย่างรวดเร็วซือหยูลงมือก่อนใคร
ทอง!
ซือหยูตะโกนร้องพลังห้าธาตุปะทุออกจากร่างล้อมรอบกายเขา
ไม้ทองคำวารี เพลิง และธรณี พลังของห้าธาตุหลอมรวมกันกลายเป็นพลังทองคำ
พลังทองคำหลอมรวมเข้าสู่ร่างกายของซือหยูซือหยูร่างแข็งราวกับเหล็กกล้า
เคียวพลังเทพที่กำลังจะตัดมือของเขาปะทะกับแขนมันตัดมือเขาไม่ได้ในระยะเวลาอันสั้น
นี่คือสิ่งที่ซือหยูได้จากการบ่มเพาะพลังจากภูเขาห้าธาตุอย่างต่อเนื่อง
ข้ารับใช้อันดับสองตกใจเล็กน้อยนางคิดว่าพลังของนางจะตัดมือซือหยูได้ไม่ยาก
แต่พวกที่ต่ำกว่าเทพก็ไม่ต่างไปจากมดปลวกต่อให้ซือหยูมีพลังสังหารว่าที่เทพขั้นสูงได้ เขาก็มิอาจทำอะไรเทพได้
ดวงตานางเปล่งแสงเคียวพลังเทพขยาดนาดขึ้นหลายเท่าตัว
พลังเทพทำให้ร่างกายซือหยูรับไม่ไหว
เคียวเล่มใหญ่ไม่เพียงแต่จะตัดมือของซือหยูแต่ยังผ่าร่างซือหยูเป็นสองท่อน
ซือหยูชักสีหน้า
ร่างกายซือหยูแบ่งเป็นสองแต่ในตอนที่มันแยกออกจากกัน ร่างของเขาก็กลับมารวมกันเหมือนเดิม
วารี!
เคียวทองคำทะลวงผ่านวารีซึ่งก็คือร่างของซือหยูไปเขาไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย
เจ้ามันยุ่งยากนัก!
ข้ารับใช้อันดับสองตกใจเคียวนางแบ่งเป็นสิบเล่ม เข้าตัดผ่านร่างวารีของซือหยูเป็นสิบท่อน
ธรณี!
ซือหยูพูดอีกครั้ง
ร่างที่ถูกตัดเป็นสิบชิ้นได้กลายเป็นดินทุกชิ้น
แย่แล้ว!มันกำลังจะหนีไปที่พื้น!
ข้ารับใช้อันดับสองหน้าซีดแม้นางจะพยายามใจเย็น แต่สามกระบวนท่าของนางกลับทำอะไรเพื่อจับตัวซือหยูไม่ได้เลย
ข้ารับใช้อันดับสามและสี่ปล่อยพลังเทพออกมาสู่ท้องนภา
ซือหยูหนีไปไกลแล้วด้วยพลังธรณี
ไล่ตามมันไป!ถ้าเราฆ่ามันไม่ได้ พวกเราก็มีชีวิตกลับไปไม่ได้!
ข้ารับใช้อันดับสองกล่าวอย่างเย็นชา
มเหสีหยุนเซี่ยไม่เคยชุบเลี้ยงคนไร้ประโยชน์และข้ารับใช้ของนางไม่เคยหยุดนิ่ง มีการเข้ามาแทนที่นับครั้งไม่ถ้วน
แน่นอนว่าศพของคนที่ถูกแทนที่นั้นมีอยู่เต็มผืนดินไปหมด
ดังนั้นถ้าหากซือหยูไม่ตาย พวกนางก็ต้องตาย! ฟึ่บ!
เทพทั้งสามก้าวพริบตาไล่ล่าซือหยูด้วยพลังทั้งหมดที่มี
สถานการณ์มาถึงขั้นสุดท้ายแล้วซือหยูต้องหนีจากโลกอสูรในตอนนี้!
