The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1319 – สู้ลำพัง

ตอนที่ 1319 – สู้ลำพัง

　　เขาคิดไว้แล้วว่าจะมีอสูรออกมาตามล่าตัวเองแต่ไม่เคยคิดว่าอสูรที่มาจะเป็นเทพอสูรหกวิถี!

　　จะมีใครในจักรวาลนี้กันที่เทียบพลังกับเทพอสูรหกวิถีได้?

　　นอกจากเทพแห่งความตายก็ไม่มีใครอีกแล้วที่จะกล้าต่อสู้ด้วย

　　ภัยที่มาอยากฉุกละหุกทำให้ซือหยูใจหายลงสู่ก้นบึ้ง

　　จากภาพที่เขาได้เห็นตำแหน่งของเทพอสูรหกวิถีห่างจากพันธมิตประจิมเพียงสองวัน!

　　สองวัน!แล้วจะไปหาเทพแห่งความตายจากที่ไหนเล่า? ต่อให้หาตัวเจอ พวกเขาจะทำอย่างไรให้เทพแห่งความตายมาต่อสู้กับคนที่แข็งแกร่งอย่างเทพอสูรหกวิถี?

　　ทุกคนเงียบกริบ　　เทพอสูรหกวิถีน่าสะพรึงกลัวมากต่อฉีเหมินเจี้ยนและหลินหลางฟาน

　　ฉีเหมินเจี้ยนตกตะลึงมากที่สุดก่อนหน้านี้เขาว่าซือหยูกล่าวเกินจริงและยังคิดว่าซือหยูตื่นตูมที่อยากจะอพยพโดยเร็ว

　　แต่เมื่อได้เห็นภาพของเทพอสูรหกวิถีกับตาฉีเหมินเจี้ยนเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่ซือหยูพูดนั้นเป็นความจริง

　　แดนอสูรมีอสูรที่มีพลังมหาศาลที่เกินกว่าพวกเขาจะจินตนาการได้!

　　ทั้งพันธมิตรประจิมคงอ่อนแอต่อหน้าเทพอสูรหกวิถีตามลำพังและเทพอสูรหกวิถีก็ไม่ได้มาคนเดียวในครั้งนี้

　　ด้านหลังเทพอสูรหกวิถียังมีเทพอสูรอีกสิบคนที่ทรงพลัง

　　ซึ่งเทพอสูรในนี้ก็มีอสูรที่แข็งแกร่งมากกว่าเทพอสูรสิบตนรวมกัน

　　 นี่…นี่น่ะรึกำลังที่แท้จริงของโลกอสูร? 

　　ฉีเหมินเจี้ยนแทบจะหายใจไม่ออกเขาสิ้นหวัง

　　ซือหยูส่ายหน้า

　　 มันก็แค่ยอดภูเขาน้ำแข็ง 

　　มีเทพอสูรเกือบร้อยคนในศาลอสูรที่ยังไม่ปรากฏตัวออกมาเช่นเดียวกับยักษ์ทะเลขมที่ยังไม่เคยออกมาจู่โจมโลกภายนอก

　　ฉีเหมินเจี้ยนหน้าซีดด้วยความกลัว

　　ฟึ่บ!ฟึ่บ! ฟึ่บ!

　　ความตายอย่างต่อเนื่องของเทพหกคนนั้นรุนแรงไม่ต่างกับการนองเลือดก่อนหน้านี้เหล่าเทพจึงได้รีบมายังตำหนักเจ้าพันธมิตร

　　 เทพฉีเหมินกับเทพหลินหลางอยู่ที่นี่แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เทพหกคนตายไปแล้ว! เจ้าพันธมิตรสั่งการให้เกิดการนองเลือดอีกแล้วหรือ? 

　　 ชู่ว!อย่าพูดนะ! เจ้าไม่เห็นสีหน้าฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานรึ? 

　　 ใยฉีเหมินเจี้ยนถึงดูสิ้นหวังเช่นนั้นเล่า?  　　เทพร้อยคนพูดกันไม่หยุดปากเมื่อมองพวกเขาสามคนเหล่าเทพพยายามคาดเดาว่าเจ้าพันธมิตรผู้มีจิตใจโหดเหี้ยมได้ทำเรื่องน่าตกใจอีกหรือไม่

　　 เงียบ 

　　ซือหยูกล่าว

　　เหล่าเทพเงียบลงทันทีพวกเขารอเจ้าพันธมิตรอธิบายเหตุผลที่เทพทั้งหกตาย

　　 ข้าเสียใจเป็นอย่างยิ่งแต่ต้องบอกทุกคนว่าวิกฤติครั้งใหญ่กำลังเกิดขึ้นกับพันธมิตรประจิมแล้ว 

　　ซือหยูใบหน้าเคร่งเครียด

　　จนถึงตอนนี้เรื่องบางอย่างในโลกอสูรมิอาจปิดบังได้อีกต่อไป

　　 ท่านเจ้าพันธมิตรพันธมิตรประจิมเคยผ่านคืนวันโหดร้ายมาหลายครั้ง พวกเราผ่านวิกฤติมามากมาย จะมีสิ่งใดที่เราผ่านไปไม่ได้เล่า? 

　　 ถูกแล้วท่านเจ้าพันธมิตร เราจะปกป้องพันธมิตรประจิมไว้ด้วยชีวิต 

　　ซือหยูยกมือปรามให้เงียบเขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

　　 ไม่มีวิกฤติใดในอดีตที่พันธมิตรประจิมเคยเจอจะเทียบกับครั้งนี้เลย 

　　ซือหยูสะบัดมือภาพฉายเดิมแสดงขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเหล่าเทพ

　　พวกเขาได้เห็นเทพอสูรร่างแดงเข้มที่เหยียบเทพคนหนึ่งของพันธมิตรประจิมด้วยขาข้างเดียวจนทำให้เทพคนนั้นขยับไม่ได้

　　พลังทำลายล้างของเทพอสูรร่างแดงทำให้ความมั่นใจบนใบหน้าพวกเขาเลือนหายไป

　　ปั้ง!ปั้ง!

　　ปั้ง!ปั้ง!

　　ทุกคนนิ่งเงียบ

　　มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรงดังก้องหู　　แม้แต่เทพที่มักสงบใจยังตัวสั่นเมื่อได้เห็นเทพอสูรร่างแดง

　　เทพที่อ่อนแอตัวสั่นด้วยความกลัวพวกเขาเข่าอ่อนจนเกือบล้มลงกับพื้น

　　จากการต่อสู้กับอสูรมาชั่วชีวิตพวกเขาไม่เคยเห็นเทพอสูรที่น่าหวาดผวาเช่นนี้มาก่อน เพียงแค่ภาพฉายก็ทำให้ตัวสั่นแล้ว

　　พวกเขารู้สึกว่าตกอยู่ในจุดใต้สุดของห่วงโซ่อาหารขณะที่ศัตรูเป็นนักล่าผู้อยู่จุดสูงสุด

　　ซือหยูมิได้แปลกใจกับการตอบสนองของเหล่าเทพแม้แต่น้อยเพราะแม้แต่ฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานยังหวาดกลัวเทพอสูรหกวิถี ไม่ต้องพูดถึงเทพชั้นต่ำกว่า

　　สงครามยังไม่ทันเริ่มแต่พวกเขาก็รู้สึกว่าพ่ายแพ้แล้ว

　　ซือหยูหวังพึ่งพาเทพเหล่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!

　　และตัวตนอย่างเทพอสูรหกวิถีก็ไม่ใช่ผู้ที่พวกเขาจะรับมือได้　　 ข้ายังต้องอธิบายเรื่องการอพยพอีกหรือไม่? 

　　ซือหยูถามต่อ

　　ก่อนหน้านี้เหล่าเทพดูจะรับฟังคำสั่งซือหยูแต่พวกเขาขาดความกระตือรือร้นในการทำตามคำสั่ง

　　แต่เมื่อเทพหกคนตายเช่นเดียวกับการได้เห็นภาพฉายของเทพอสูรหกวิถีพวกเขาก็เริ่มตื่นตัวแล้ว พวกเขาจะยังกล้าสงสัยในคำพูดซือหยูอีกรึ?

　　 พวกเจ้ามีเวลาสองวันในการอพยพทิ้งสิ่งไม่จำเป็นทั้งหมดไปซะ ต่อให้เป็นของล้ำค่าก็จงทิ้งมันออกจากสระสวรรค์ทันที! 

　　 ส่วนโลกที่แยกกับสระสวรรค์ไปแล้วให้ทุกใบมุ่งหน้าไปที่พันธมิตรบูรพา! 

　　ฟึ่บ!ฟึ่บ! ฟึ่บ!

　　เหล่าเทพสีหน้าหวาดกลัวพวกเขารีบกลับไปยังโลกที่เตรียมจะอพยพ

　　เหล่าเทพที่เชื่อฟังคำสั่งมากพอจนย้ายโลกของตัวเองออกไปแล้วนั้นรู้สึกปลื้มปิติ

　　พวกเขาทำตามคำสั่งซือหยูย้ายโลกของตัวเองมุ่งหน้าไปยังพันธมิตรบูรพาในจุดหมายรวมตัว

　　เหล่าเทพรีบรุดการอพยพด้วยความเร็วาูงพวกเขาอยากจะมีมือมีเท้าเพิ่มเพื่อที่จะจัดการทุกอย่างให้เสร็จโดยเร็วด้วยซ้ำ

　　การอพยพที่เคยเชื่องช้าได้ดำเนินไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

　　โลกหลายใบทิ้งทรัพยากรสำคัญไปแม้ว่าจะต้องแลกกับความอุดมสมบูรณ์ของโลก พวกเขาก็ต้องทิ้งมันลงสู่สระสวรรค์และรีบหนีไปสู่พันธมิตรบูรพา

　　เพียงวันเดียวก็มีโลกมากกว่าห้าสิบใบหนีไปเหลือเพียงแต่ทรัพยากรที่กระจัดกระจาย

　　มีแม้กระทั่งเทพที่เคลื่อนไหวครั้งใหญ่โดยการเปลี่ยนโลกให้กลายเป็นจิตวิญญาณเทพและหนีไปด้วยตัวเองโลกที่เทพเหล่านั้นสร้างมากับมือจึงได้หายไปในชั่วข้ามคืน　　เทพที่เหลืออีกราวห้าสิบคนเกือบจะจัดการโลกของตัวเองเสร็จแล้ว

　　ฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานกล่าว

　　 ท่านเจ้าพันธมิตรหนีไปก่อนเถอะ! 

　　 ไม่ข้าจะอยู่ 

　　ซือหยูตอบ

　　 ไม่ได้นะท่าน!เทพอสูรหกวิถีมาตามล่าท่านนะ! หากท่านไม่หนี ท่านจะต่อสู้กับมันยังไง? 

　　หลินหลางฟานเกลี้ยกล่อมอย่างกังวลใจ

　　ซือหยูเป็นผู้นำของพันธมิตรแล้วถ้าหากเขาตาย พันธมิตรประจิมจะเกิดการจลาจล กว่าพวกอสูรจะมา พวกเขาก็ฆ่ากันเองไปก่อนแล้ว

　　 เพราะมันมาตามล่าข้าข้าถึงหนีไปกับพวกเจ้าไม่ได้ 

　　ซือหยูพูดอย่างหนักใจ

　　พวกคนในพันธมิตรจะมีเวลาหนีมากพอหากซือหยูหยุดรอที่นี่

　　มิเช่นนั้นจะไม่มีใครหนีรอดได้เลย

　　 ฉีเหมินเจี้ยนหลินหลางฟาน พวกเจ้ารีบหนีไปซะ นี่คือเรื่องที่ยังไม่สะสางระหว่างข้ากับแดนอสูร… 

　　ซือหยูกล่าว

　　แล้วฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานจะยอมทำตามหรือ?

　　 หากท่านจะสละชีวิตเพื่อพวกเราแล้วการอยู่รอดของพวกเราจะมีความหมายหรือ? ไม่ว่าจะหนีไปที่ใด พวกเราก็ตายอยู่ดี 

　　ฉีเหมินเจี้ยนกล่าว

　　ซือหยูส่ายหน้า

　　 ไม่ใช่เจ้าเจ้าทำอะไรเทพอสูรหกวิถีไม่ได้ แต่เจ้าต่อสู้กับพวกศาลอสูรได้! 

　　 ต่อให้มันจะแข็งแกร่งเพียงใดมันก็มีแค่เทพอสูรหกวิถีที่แข็งแกร่งกว่าพวกเจ้า มันทำลายทั้งจักรวาลด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ เราจะยังเหลือสองพันธมิตรอยู่  　　 เช่นเดียวกับสงครามต่อให้แม่ทัพแข็งแกร่งเพียงใด แม่ทัพก็มิอาจตัดสินผลการรบได้ ปัจจัยจริงคือกำลังทหารนับล้านต่างหาก 

　　 รักษากำลังคนเอาไว้มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่จะต่อต้านการรุกรานครั้งใหญ่ในอนาคตได้! ถ้าหากยังคิดว่าข้าเป็นเจ้าพันธมิตร…จงไปซะ 

　　ฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานประทับใจเมื่อถึงคราวเป็นคราวตาย เจ้าพันธมิตรเลือกที่จะสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องพวกเขา

　　เหล่าเทพที่กำลังยุ่งอยู่กับการอพยพก็หยุดมือลงเช่นกันพวกเขาตกใจ

　　 แต่ท่านจะไม่ตายหรือถ้าอยู่ที่นี่ท่านเจ้าพันธมิตร? 

　　ฉีเหมินเจี้ยนถามซือหยูได้รับความนับถือจากเขาเต็มหัวใจแล้ว

　　ซือหยูสุขุมเยือกเย็น

　　 ข้าไม่จำเป็นต้องตาย!  　　 ที่นี่คือจุดที่พันธมิตรประจิมเกิดขึ้นมาและมันจะเป็นสถานที่ที่ข้าจะต่อสู้กับอสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอสูร เพื่อตัดสินว่าใครจะชนะ! 

　　 หนีไปซะข้าสัมผัสได้ว่าพวกมันกำลังมา! 

　　ซือหยูแตะหน้าอกคำสาปเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเรื่อย ๆ ผนึกของเทพไม้ไร้ค่าโดยสิ้นเชิง

　　ฉีเหมินเจี้ยนกับหลินหลางฟานเช่นเดียวกับเทพอีกห้าสิบคนคุกเข่าคำนับซือหยูพร้อมกัน

　　เปรี้ยง!

　　สายฟ้าจากสวรรค์ผ่าลงมาราวกับมีตัวตนที่แตะต้องไม่ได้ตื่นขึ้น

　　มีเพียงวิถีอันยิ่งใหญ่เท่านั้นที่จะมีอำนาจให้เหล่าเทพคุกเข่า

　　ซือหยูผู้ได้รับการยอมรับได้ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้น

　　ร่างเงาเทพสูงหมื่นศอกด้านหลังซือหยูได้ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

　　ความมีเกียรติและความโดดเดี่ยวพร้อมกับเส้นผมดำสนิทที่ปลิวไสวทำให้ผู้คนตัวสั่น

　　ในขณะเดียวกันซือหยูยังพบว่าจิตวิญญาณเทพของตัวเองขยายตัวอย่างมาในทันทีที่เหล่าเทพให้ความเคารพนับถือเขา!

　　จากจิตวิญญาณเทพของว่าที่เทพขั้นต้นมันได้เพิ่มพลังเป็นว่าที่เทพขั้นกลาง

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　ซือหยูพูดด้วยความตกใจตามทฤษฎีแล้วมีเพียงสองวิธีเท่านั้นที่จะเพิ่มพลังของจิตวิญญาณเทพ

　　วิธีแรกคือการเปลี่ยนแปลงพลังเซียนในร่างให้กลายเป็นพลังเทพอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานและเปลี่ยนพลังเทพที่ได้เหล่านั้นมาบำรุงจิตวิญญาณเทพ

　　วิธีที่สองคือการชิงจิตวิญญาณเทพบริสุทธิ์ของเทพคนอื่นมาแต่จากนั้นผลของพลังที่ได้จะน้อยลงเป็นสิบเท่า และการดูดซับเป็นเวลานานยังไม่ใช่วิธีที่ดี

　　แต่ถึงอย่างนั้นการได้รับความเลื่อมใสจากเหล่าเทพได้ทำให้จิตวิญญาณเทพของซือหยูเติบโตอย่างก้าวกระโดด มันขัดแย้งกับความเข้าใจเรื่องจิตวิญญาณเทพของซือหยูโดยสิ้นเชิง

　　ในตอนนั้นเองมีคำพูดดังขึ้นในหัวซือหยู

　　 ก่อนจะกลายเป็นเทพเจ้าได้เบิกวิถีแห่งศรัทธา 

　　 ข้าอิจฉาอาจารย์เจ้าจริงๆ ตาแก่นั่นโชคดีนักที่ได้มาเจอกับศิษย์ล้ำค่าอย่างเจ้า! 

　　 เบิกศรัทธารึ?เจ้าพูดอะไรกัน? 

　　ซือหยูถามด้วยความแปลกใจ

　　เทพปีศาจตอบอย่างละเอียด

　　 มันคือวิถีอันยิ่งใหญ่ข้าไม่กล้าพูดออกมาเต็มที่ เจ้ารู้แค่ว่าเจ้าได้ทะลวงหนทางที่เทพมากมายไม่แม้แต่จินตนาการ ยินดีด้วย 

　　เมื่อพูดจบเสียงของเทพปีศาจหายไป　　ซือหยูสงสัยถึงขีดสุดเขาได้เข้าสู่เส้นทางของวิถีใดกัน? แต่เทพปีศาจก็ดูเหมือนกำลังหวาดกลัวบางอย่างและไม่กล้าพูดออกมาให้ชัดเจน

　　ซือหยูข่มความสงสัยสั่งเหล่าเทพให้หนีไปจากพันธมิตรประจิม

　　ครึ่งวันต่อมาสระสวรรค์ที่เคยเต็มไปด้วยโลกหลายใบได้เหลือแต่ความรกร้างว่างเปล่า เหลือโลกอยู่หกใบของเทพที่ตายไปทิ้งเอาไว้เพราะไม่มีใครมาเคลื่อนไหวมัน

　　ซือหยูสะเทือนใจโลกหนึ่งใบที่เสียเทพไปไม่ต่างจากจิตวิญญาณเทพอันล้ำค่าของเทพ มันมาจากพลังของเทพที่ใช้ในการสร้างโลกขึ้นมา

　　ในภาวะปกติมันคือสมบัติหายาก โดยเฉพาะถ้าหากอยู่ในสภาพดี

　　แต่ตอนนี้ไม่มีใครคิดจะเหลือบมองมันด้วยซ้ำ

　　 ข้าเก็บไว้เองก็แล้วกัน  　　ซือหยูเรียกเทพกิเลนออกมา

　　 โลกทุกใบเป็นของเจ้าแล้ว 

　　ซือหยูชี้ไปยังโลกที่ไม่มีผู้ใดต้องการ

　　เทพกิเลนตาเป็นประกายเขาตื่นเต้น

　　 หึหึข้ารวยแล้ว! โลกพวกนี้ไม่เสียหายแม้แต่น้อย ถ้าข้าเปลี่ยนเป็นจิตวิญญาณเทพ นอกจากจะฟื้นพลังเทพในอดีตกลับมาได้แล้ว ข้าจะสร้างเทพได้อีกสามคนด้วย! 

　　การบ่มเพาะนี้ไม่ต่างกับวิธีที่ราชาเขตกลางจะกลายเป็นเทพด้วยชาวจิวโจวราชาเขตกลางคิดจะย่อยสลายพลังบนโลกและกลายเป็นเทพช้า ๆ คล้ายกับหนอนในดักแด้

　　 เลือกชาวจิวโจวที่จะทำให้กลายเป็นเทพซะ 

　　ซือหยูกล่าวเขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของเทพกิเลน

　　เทพกิเลนตอบกลับ

　　 สบายใจได้ข้าจะเลือกคนที่เจ้ารู้จักก่อน อย่างเช่นภรรยาเจ้า…ฉินเซี่ยนเอ๋อ