ตอนที่11 ยุคโลกาวินาศมาถึงแล้วสิ
“อะ- อึมมม” เบลซตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ
“โกร๊ววว โกร๊ววววว” เจ้าดาบน้อยก็กำลังนอนกรนอยู่
อยู่ที่พื้น “เจ้าดาบน้อยทำไมไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้นหละ ทำไมเหมือนตัวจะใหญ่ขึ้น เอ…ญะ ญะ จะใหญ่ไปไหน!!!” ที่เบลซเห็นคือเจ้าดาบน้อยที่ตอนนี้ถ้ายืนน่าจะตัวสูงกว่าตัวเขาอีกแล้วตัวก็น่าจะยาวประมาณ7-8 เมตร
“ผ่านไปวัน(คืน)เดียวแกเล่นเป็นตัวเต็มวัยเลยหรอออ เอ๊ะ!หรือว่ะ ระบบ!”
ชื่อ เบลซ แร็คน่าร์ ระดับ1
สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว
พลังธาตุไม่มี
อาชีพ ไม่มี
อาชีพเสริม นักตัดแต่งยีน
ฉายา นายแห่งอสูรอเวจี
Strength(แรงกาย) : 12+5
Agility(ความว่องไว) : 12+5
Vitality(พละกำลัง) : 8+5
Stamina(ความทรหด) : 14/9+5
Spirituality(จิตวิญญาณ) : 25/20+5
สัตว์อสูรสงคราม
ซีฟอส(เจ้าดาบน้อย)
ยูทาห์แร็พเตอร์เพลิงอเวจี(ลูก) ระดับ1
สิ่งมีชีวิตระดับ ขาว
พลังธาตุ เพลิง
Strength(แรงกาย) : 19
Agility(ความว่องไว) : 20
Vitality(พละกำลัง) : 35
Stamina(ความทรหด) : 19
Spirituality(จิตวิญญาณ) : 7
ทักษะ เพลิงอเวจี ด้วยสายเลือดแห่งนรกอเวจีทำให้ใช้เพลิงที่จากนรกได้
“จริงๆ ด้วยเหมือนค่าสถานะจะเพิ่มมาอย่างละนึดหน่อย แต่ว่าระดับดาวและสถานะ(ลูก)ยังเหมือนเดิมแสดงว่าสัตว์เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว” ทันทีที่คิดเบลซเริ่มใจไม่ดีและรีบเปิดหน้าต่างดูสถานการณ์ข้างนอก
“แกรก” เบลซแง้มผ้าม่านออกแล้วมองไปข้างนอก แล้วก็เห็นว่าของนอกยังปกติดีสัตว์ทั้งหลายยังไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงแต่ว่าถ้ามองดีๆก็จะพบว่าขนาดตัวของสัตว์ตัวเล็กๆพวกแมลงมันใหญ่ขึ้นนึดหน่อย แต่ว่ากลับไม่มีใครสังเกตเลย
เบลซถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ก็เป็นการย้ำเตือนว่าโลกาวินาศใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว
“งั้นก็ไปเช็คที่เราสร้างของหายากไว้ ในห้องแล็ปดีกว่า” แล้วเบลซก็ลงไปที่หองแล็ป
หลังจากเช็คแล้วก็เห็นว่ายังแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลยแต่ก็จะมาเฝ้าบ่อยๆเพราะหลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงทุกวินาทีจะมีค่ามหาศาลถ้าตามแผนที่วางไว้ก็ต้องรีบหน่อย
เบลซกลับขึ้นไปข้างบนก็เห็นว่าเจ้าดาบน้อยตื่นแล้วโชคดีที่ประตูห้องนอนของเขาใหญ่หน่อยบวกกับรูปร่างของเจ้าดาบน้อยเพรียวบางไม่อ้วนไม่งั้นออกมาไม่ได้แน่ยกเว้นพังผนังอะนะ
เบลซให้อาหารเช้าเจ้าดาบน้อยแล้วก็ให้มันเฝ้าห้องแล็ปไว้ขณะที่ตัวเองเปิดหน้าจอโทรศัพท์และครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ที่จะได้ใช้โทรศัพท์
~หน้าจอกลุ่มเพื่อน~
เบลซ พวกนายฉันว่าวันนี้ฉันว่าอยู่แต่ในห้องในช่วงกลางวันเถอะนะ
ชิน นายจะบ้าหรอ หาเรื่องให้พวกเราโดดเรียนดื้อๆเนี่ยนะ
เรย์ลิน ฉันมีนัดเดทกับแฟนตอนกลางวันงานเลี้ยงก็เดี๋ยวไปตอนเย็นนะ
จางมู่ วันนี้ฉันมีซ้อมยิงธนูตอนกลางวันไม่ว่างหรอ
เบลซ ให้มันได้อย่างงี้สิ พวกนายฉันขอหละนะอยู่แต่ในห้องที่หอซะ เรย์ลินนายพาแฟนไปด้วยก็ได้ กฎอะไรไม่ต้องสนใจแล้ว!
เรย์ลิน เบลซแกดูแปลกๆตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะเป็นอะไรรึปล่าว
ชิน สงสัยจะได้แฟนคนแรก
จางมู่ Ha ha ha
เบลซ ไอพวกเวร ยังมีเวลามาเล่นมุขอีก กลับห้องไปเถอะฉันจริงจังนะ ถ้าไม่เกิดอะไรขึ้นช่วงบ่ายๆ ตอนเย็นมากระทืบฉันได้เลยเอ้า!
เรย์ลิน พูดจริงทำจริงนะ
เบลซ จริงๆ
เรย์ลิน สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ยไม่สมเป็นนายเลยเพื่อน
ชิน ใช่บอกมาก็ได้นะ
จางมู่ บอกมา บอกมา บอกมา
เบลซ ขอโทษจริงๆนะแต่ฉันไม่สามารถบอกได้แต่บอกได้แค่ว่ามันซีเรียสมาก! แล้วก็ทางที่ดีเตรียมพวกน้ำกับอาหารแห้งไว้ในห้องด้วย
เรย์ลิน ทำยังกับโลกจะแตก เดี๋ยวจะรอดูว่าจะมีอะไร
ชิน งั้นรอเป็นเพื่อนด้วยละกัน
จางมู่ อย่าลืมสัญญาโดนกระทืบนะ
~ออกจากหน้าจอ~
เอาหละทีนี้ก็ไปเช็คเอลลี่
~หน้อจอแช็ทเอลลี่~
เบลซ ไงครับ
เอลลี่ ไงละไอบ้า
เบลซ พกดาบอยู่รึปล่าว
เอลลี่ ใช่
เอลลี่ นี่ๆ จะว่าไปได้ข่าวนี้รึยัง มีพ่อมดไปปล้นโกดังแถวๆนี้ด้วยหละ แค่โบกมือทีเดียวของก็หายไปในอากาศธาตุเลย น่าเสียดายที่ไม่เห็นหน้า
~นอกหน้าจอ~
“ค็อก ค็อก ค็อก” เบลซสำลัก นั้นหนะมันเราเอง ถึงวันแห่งหายนะจะเริ่มขึ้นแต่ระบบของคนปกติก็จะไม่มีช่องเก็บของอยู่ดี ก็อย่างว่าแหละ เก็บได้ตั้งเยอะแค่มีช่องเดียวก็โกงโคตรๆแล้ว
~หน้าจอแชท~
เบลซ พกดาบก็ดีแล้ว แล้วก็รีบๆกลับห้องด้วยหละแค่นี้นะ
“อะไรของเขาเนี่ย!” เอลลี่แก้มป่องด้วยความหงุดหงิด แล้วก็พอดาบก่อนออกจากห้องไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ
“เฮ่ออ เราก็ทำได้เท่านี้หละนะ เอาเถอะจะว่าไปมันมีเมล็ดผักเหลืออยู่ในแล็ปนี่นาเก็บไปด้วยละกัน” จากนั้นเบลซก็เดินเข้าไปในห้องแล็ปแล้วก็เอาเมล็ดผักมายัดใส่กล่องๆนึงแล้วโยนเข้าช่องเก็บของ
“ใกล้ได้เวลาแล้วสินะ” เบลซเดินไปนั่งข้างๆเจ้าดาบน้อยที่เฝ้า “ของหายาก” ที่เบลซอาศัยช่องว่างจากวันแห่งหายนะ สร้างขึ้นมา
.
.
ไหนๆก็ไหนๆ สปอยล์ชื่อตอนต่อไปดีกว่า ตอนที่12 วันแห่งหายนะมาถึงแล้วสิ
ให้กำลังใจได้ด้วยการโหวตเเละ
