“ปัง！”
ร่างของจวงปี้ฝานล้มลงไปกับพื้นเลย ใบหน้ายังคงเป็นความผ่อนคลายจากภัยพิบัติที่รอดมาได้เมื่อตะกี้นี้
รูม่านตาของเมิ่งชวนและหงฝูหดตัวลง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ระหว่างที่ยกมือขึ้น ใช้ปากกาด้ามหนึ่ง สังหารจวงปี้ฝานที่อยู่ไกลออกไปกว่าสิบเมตร เป็นพลังแห่งผีสางเทวดาเลย
ไม่เพียงแค่เมิ่งชวนและหงฝูที่ตกใจจนอึงไปเลยเท่านั้น แม้แต่ผู้แข็งแกร่งที่สวมใส่ชุดดำทั้ง 12 คน ล้วนแต่มีใบหน้าที่เหลือเชื่อทั้งนั้น
หลังจากที่หยางเฉินสะบัดปากกาเซ็นชื่อลอยออกมา ก็เดินก้าวออกไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
จนกระทั่งหายวับไปจากเส้นสายตาของเมิ่งชวนและพวก พวกเขาถึงจะโล่งใจ ได้พักหายใจกันเฮือกใหญ่ แผ่นหลังของแต่ละคนล้วนแต่มีเหงื่อไหลชุ่มฉ่ำ
“คุณชายชวน ไอ้หมอนี่มีบัตรทองดำ และก็ยังมีพละกำลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต่อไปอย่าได้ริอาจที่จะไปยั่วแหย่นะครับ”
หงฝูพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เมิ่งชวนมองไปยังจวงปี้ฝานที่นอนตายตาไม่หลับ ที่นอนอยู่ข้างๆ นัยน์ตาก็เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ พูดกัดฟันด้วยความเกลียดชังว่า : “แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน จะหลบการโจมตีด้วยอาวุธปืนได้งั้นเหรอ？ ”
เห็นเมิ่งชวนมีท่าทางที่โหดเหี้ยม หงฝูเข้าใจ เกรงว่าไม่นานเท่าไหร่ เมิ่งชวนจะต้องตายโดยไร้ที่ฝังกลบแน่
หงฝูสามารถกลายมาเป็นผู้รับผิดชอบของสมาคมประมูลเมิ่งจี้ เดิมทีก็ได้รับความสำคัญจากตระกูลเมิ่งอยู่แล้ว และก็เคยเจอผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงมามากมาย และหยางเฉิน เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว
อีกทางฝั่งหนึ่ง หยางเฉินไปออกมาจากคลับหลงเถิงแล้ว
เขาเพิ่งจะออกมา กวนเจิ้งซานและซูซาน แล้วก็เซี่ยเหอก็รีบเดินเข้ามาต้อนรับ
“หยางเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
“หยางเฉิน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”
เซี่ยเหอและซูซานผู้หญิงสองคน แทบจะเอ่ยถามคำถามเดียวกัน ในเวลาเดียวกันออกมา
ผู้หญิงทั้งสองคนมองหน้าซึ่งกันและกัน ทันใดนั้นใบหน้าก็เกิดสีแดงระเรื่อขึ้นมา
หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย : “ฉันก็เดินออกมาได้ดีๆแล้วไม่ใช่เหรอ？จะเป็นอะไรได้เหรอ？”
พูดจบ หยางเฉินก็มองไปยังเซี่ยเหออีกครั้ง : “คุณวางใจได้ นับตั้งแต่วันนี้ไป จวงปี้ฝานจะไม่มารบกวนคุณอีกแล้ว”
เซี่ยเหอกลับว่าไม่เข้าใจความหมายแฝงของคำพูดนี้ของหยางเฉิน แต่กวนเจิ้งซานและซูซานกลับรู้สึกถึงอะไรได้บางอย่าง
ในใจของทั้งสองคนแอบที่จะตกใจ ดูเหมือนว่า จวงปี้ฝานจะตายแล้ว และยังอยู่ภายใต้การล้อมโจมตีของผู้แข็งแกร่งจำนวนมากมายของตระกูลเมิ่งด้วย
“พี่เฉิน！”
ในเวลานี้ หวงอู่ที่ขับรถมาส่งหยางเฉิน ก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว
“พี่เฉิน เดิมทีผมก็อยากจะเดินเข้าไปข้างในกับพี่ด้วย ใครจะไปรู้ว่าจะโดนคนกั้นไว้ที่หน้าประตู ไม่ให้ผมเข้าไป”
หวงอู่พูดอธิบายด้วยใบหน้าที่ขมขื่น สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างใน เขาไม่รู้อะไรเลย
หยางเฉินพยักหน้า พูดสั่ง : “นายไปส่งเซี่ยเหอที่โรงพยาบาลก่อนนะ”
หลังจากที่หวงอู่ขับรถพาเซี่ยเหออกไปแล้ว หยางเฉินก็มองมาที่ซูซานอีกครั้ง พูดถาม : “คุณล่ะ？กลับบ้านยังไง？”
ถึงแม้ว่าซูซานอยากจะให้หยางเฉินไปส่งเขา แต่ว่าก็รู้ดีว่า หยางเฉินมีเรื่องที่จะต้องคุยกับกวนเจิ้งซาน เพราะงั้นจึงพูดว่า : “พ่อของฉันได้จัดบอดี้การ์ดมาให้ฉันแล้ว เขาไปส่งฉันก็ได้แล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน！”
“คุณหยาง ตอนนี้คุณจะไปที่ไหน？ผมไปส่งคุณ！”กวนเจิ้งซานเอ่ยปากถาม
“ไปที่ตระกูลกวนก่อน” หยางเฉินเอ่ยปากพูด
หลังจากสามนาทีผ่านไป ตระกูลกวน
หยางเฉินนั่งที่ตำแหน่งสูงสุด กวนเจิ้งซานนั่งข้างๆอย่างระมัดระวัง ทั้งคฤหาสน์ มีเพียงแค่เขาสองคน
“เรื่องของคืนนี้ คุณคิดว่ายังไง？”
เฉินหยางเอ่ยถามทันที
กวนเจิ้งซานอึ้งไปครู่หนึ่ง และเขาก็เข้าใจความหมายของหยางเฉินอย่างรวดเร็ว พูดถาม : “ความหมายของคุณหยางก็คือ เรื่องของสมาคมประมูลเมิ่งจี้？”
เฉินหยางพยักหน้า
“พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ทั้งเมืองเจียงผิง ตระกูลเมิ่งในวงการการประมูลนี้ เป็นที่หนึ่ง！ส่วนเรื่องของการประมูลสาวงามของสมาคมประมูลเมิ่งจี้จากที่ฉันรู้มา น่าจะมีมากว่า 7-8ปีแล้ว”
เจ้าบ้านกวนกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
หยางเฉินขมวดคิ้ว: “แน่ใจว่า 7-8 ปี?”
เจ้าบ้านกวนพยักหน้า: “แน่ใจว่าไม่เกิน 10 ปี ฉันจำได้ดี ไม่กี่ปีหลังจากที่ฉันเพิ่งอายุ 60 ปี สมาคมประมูลเมิ่งจี้ดำเนินการอย่างเป็นทางการ”
หยางเฉินเงียบทันที เดิมทีเขาคิดว่าคนที่จัดส่งสาวๆให้ตระกูลเว่ยก็คือตระกูลเมิ่ง ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ใช่เลย
สุดท้ายธุรกิจนี้ของตระกูลเว่ย ก็ได้ดำเนินธุรกิจมายาวนานกว่า 20 ปี และตระกูลเมิ่งเพิ่งเริ่มทำเรื่องนี้ได้ 7-8 ปีก่อน
หยางเฉินมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่ง แม้ว่าไม่ใช่ตระกูลเมิ่งที่จัดส่งสาวๆให้ตระกูลเว่ย แต่ที่มาของสาวๆของตระกูลเมิ่งและตระกูลเว่ย ก็น่าจะมาจากองค์กรเดียวกัน
“หวงเหอบาธของตระกูลเว่ย สาวๆไม่ได้มีการกำหนดเวลามา เรื่องนี้คุณก็น่าจะรู้แล้วสิ?” จู่ ๆ หยางเฉินก็ถามขึ้นมา
เจ้าบ้านกวนพูดอย่างรวดเร็ว: “เป็นเพราะตระกูลเว่ยกระทำสิ่งไม่ดีแบบนี้ ถึงจะทำให้ตระกูลเจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว”
“งั้นระหว่างตระกูลเว่ยและตระกูลเมิ่ง มีความสัมพันธ์กันอย่างไร?” หยางเฉินถาม
เขามักจะรู้สึกว่าระหว่างสองครอบครัวนี้มีความสัมพันธ์กันนิดหน่อย แต่วันนี้ที่สมาคมประมูลเมิ่งจี้นอกจากเว่ยหมิงเยว่คนนี้ที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ก็ไม่มีใครเข้าร่วมเลยสักคนเดียว
กวนเจิ้งซานถามด้วยความสงสัย: “คุณหยาง คุณคงไม่สงสัย ว่าตระกูลเมิ่งจัดส่งสาวๆให้ตระกูลเว่ยหรอกนะ?”
“ทำไม? เป็นไปไม่ได้เหรอ?” หยางเฉินถามด้วยความสงสัย
เจ้าบ้านกวนพยักหน้า พูดอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า: “พูดตามตรง ตระกูลเว่ยและตระกูลเมิ่ง อันที่จริงก็ยังมีบุญคุณความแค้นกันอยู่ ภรรยาของอดีตหัวหน้าตระกูลเว่ย เป็นผู้หญิงของตระกูลเมิ่ง”
“เดิมทีตระกูลเมิ่งต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ ไปแต่งงานกับมหาเศรษฐีในเมืองเยนตู ผลสุดท้ายผู้หญิงคนนี้หนีไปกับอดีตหัวหน้าตระกูลเว่ย เพราะเรื่องนี้ ตระกูลเมิ่งโกรธจึงได้ตัดความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนี้”
“แม้ว่าตระกูลเว่ยจะแข็งแกร่งขึ้นในภายหลัง แต่ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเมิ่งเลยแม้แต่น้อย”
เมื่อได้ยินเจ้าบ้านกวนพูด หยางเฉินถึงได้เข้าใจ มิน่าล่ะที่ตระกูลเว่ยส่งเฉพาะรุ่นเด็กเข้าร่วมในการประมูลนี้ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง
“คุณหยาง วันนี้คุณลงมือกับเมิ่งชวน เรื่องนี้ เกรงว่าตระกูลเมิ่งจะไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราว!”
กวนเจิ้งซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม
หยางเฉินยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “ถ้าตระกูลเมิ่งต้องการหายไป ก็รีบเข้ามา!”
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินไม่ได้สนใจตระกูลเมิ่งเลย ในใจของกวนเจิ้งซานกลับรู้สึกดีขึ้นมาก
ยังไงซะตอนนี้ทั้งตระกูลกวน ต่างยอมอยู่ใต้อำนาจของหยางเฉิน มีเพียงเขาที่แข็งแกร่งกว่า อนาคตของตระกูลกวนถึงจะรุ่งโรจน์
“เคยคิดไหมว่า หากกลายเป็นเจ้าแห่งวงการคนเดียวของเจียงโจว ก็เทียบได้กับมหาเศรษฐีในเมืองเอกประจำมณฑล？”
หยางเฉินจู่ๆก็ถามขึ้น
กวนเจิ้งซานจู่ๆก็รู้สึกว่าลมหายใจของเขาถี่ขึ้น เขารู้ว่าหยางเฉินไม่ได้ล้อเล่นกับเขา
“เคย! ถ้าคุณหยางยินดีที่จะสนับสนุนตระกูลกวน ทั้งเจียงโจว จะกลัวอะไร?”
กวนเจิ้งซานลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หน้าตาตื่นเต้น
“แต่หากอาศัยจากเส้นสนกลในของตระกูลกวนในตอนนี้ ยังอีกไกล!”
หยางเฉินพูดอย่างไม่เกรงใจ
กวนเจิ้งซานก็ไม่กล้าพูดอะไร เขารู้ว่าหยางเฉินมีบางอย่างที่ยังพูดไม่จบ
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง หยางเฉินก็พูดขึ้น： “นายเลือกสิบหนุ่มที่แข็งแกร่งและภักดีที่สุด จากตระกูลกวนมา ต้องการคนที่อายุไม่เกิน 30 ปี พรุ่งนี้ ฉันจะส่งคนมา ทำการฝึกอบรมคนเหล่านี้หน่อย”
คิดถึงความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉิน หัวใจที่ตื่นเต้นของกวนเจิ้งซาน กำลังจะกระโดดออกมาจากปากของเขา รีบตอบว่า: “ครับ คุณหยาง!”
ยกมือขึ้น ดูเวลา หยางเฉินกล่าวว่า: “ฉันต้องไปแล้ว!”
“คุณหยาง ผมให้คนไปส่งคุณกลับ!”
กวนเจิ้งซานรีบกล่าว
ไม่นาน มีชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นในคฤหาสน์ เมื่อเขาเห็นหยางเฉิน อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
![[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/นิยายแปล-WN-Love-Comedy-manga-ni-haitte-shimatta-no-de-oshi-no-make-Heroine-o-zenryoku-de-shiawase-ni-suru-214x300.webp "[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru")
