The King of War – ตอนที่ 179ขอร้องให้กลับไป

“นี่ยังเป็นครั้งแรกที่ผมมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัท เมื่อกี้นี้พ่อจะประชุมไม่ใช่เหรอ? งั้นพอดีเลย ผมก็ไปด้วย เป็นผู้ฟังสังเกตการณ์ ถือโอกาสทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของบริษัท”หยางเฉินเอ่ยปากอย่างกะทันหัน

ตอนที่หยางเฉินตามฉินต้าหย่งไปที่ประชุม

จ้าวหัวเป็นผู้นำ ผู้บริหารระดับสูงหกคนที่โดนไล่ออก กำลังจะแยกย้าย จ้าวหัวก็ตะโกนอย่างกะทันหัน: “เดี๋ยวก่อน!”

อีกห้าคนก็หยุดฝีเท้าลงมา และมองไปที่จ้าวหัวด้วยความโกรธ

ถ้าหากไม่ใช่จ้าวหัว พวกเขาก็ไม่โดนไล่ออก

“ฉันรู้แล้ว พวกคุณมีความเห็นต่อฉันมาก แต่คุณอย่าลืมนะ ตอนนั้นที่ฉันยังเป็นรองผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ อำนวยความสะดวกให้พวกคุณมากแค่ไหน? พวกคุณโดนไล่ออกแล้ว ฉันก็โดนไล่ออกเหมือนกันนะ!”

จ้าวหัวพูดอย่างไม่พอใจ

“จ้าวหัว คุณอยากจะพูดอะไร?”

ชายวัยกลางคนเดินออกไป และมองเขาแล้วถามอย่างเย็นชา

ในแววตาของจ้าวหัวเฉียบคมเล็กน้อย: “ฉันมีแผนการหนึ่ง แต่ต้องการความร่วมจากพวกคุณ ตราบใดที่เรื่องนี้สามารถทำได้สำเร็จ ถึงเวลาฉินต้าหย่งจะขอร้องให้พวกเรากลับไปอย่างแน่นอน!”

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่ถูกไล่ออก เดิมทีหงุดหงิดกับเรื่องถูกไล่ออก ประโยคเดียวฉินต้าหย่งจะขอร้องให้พวกเขากลับไปของจ้าวหัว ทำให้พวกเขาสนใจแผนการของจ้าวหัวในทันที

“ประธานจ้าว ต้องการให้พวกเราร่วมมืออย่างไร คุณบอกมาเถอะ!”

หลายคนที่เมื่อกี้นี้ยังไม่พอใจจ้าวหัวเป็นอย่างมาก ในเวลานี้แม้แต่การเรียกจ้าวหัวก็เปลี่ยนกลับมาเป็นประธานจ้าว

มุมปากของจ้าวหัวยกขึ้นเล็กน้อย กระตุกโค้งขึ้น: “ชื่อของหลงซาน พวกคุณน่าจะเคยได้ยินมาก่อนใช่มั้ย?”

“หลงซานเหรอ? คุณหมายถึง เจ้านายของไดนาสตี้ คลับเหรอ?”

ได้ยินชื่อหลงซานนี้ คนหนึ่งถามด้วยความประหลาดใจ

จ้าวหัวเยาะเย้ย: “เขาถือว่าเป็นเจ้านายกะผีอะไร อันที่จริง เบื้องหลังของไดนาสตี้ คลับ คือตระกูลเว่ยหนึ่งในสี่พรรกแห่งเมืองเจียงโจว และหลงซานแค่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเว่ยเท่านั้น เป็นหุ่นเชิดช่วยพวกเขาจัดการดูแลไดนาสตี้ คลับ”

“ประธานจ้าว คุณมีแผนการอะไร รีบพูดออกเถอะ พวกเราก็เป็นเพราะติดตามคุณ ถึงได้โดนบริษัทไล่ออก ตอนนี้ต่อให้หางานใหม่ ก็หางานที่ดีแบบนี้อย่างบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอไม่ได้”

หลายคนต่างก็ดูวิตกกังวล

จ้าวหัวยิ้มเล็กน้อย และทันใดนั้นก็กางนิ้วออกมาห้านิ้ว: “ห้าแสน หนึ่งคนรวมเงินห้าแสน พวกเราหกคนก็เป็นสามล้าน ฉันจะเอาเงินก้อนนี้ ไปหาหลงซาน ให้เขาพาคนไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ขัดขวางการขนส่ง ถึงเวลาหลงซานให้ฉันออกหน้า ถึงจะยอมพาคนออกไป”

“ต่อให้ฉินต้าหย่งจะมีเด็กคนนั้นที่เป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอยู่เบื้องหลังจริงๆ แล้วยังไง? หลงซานเป็นคนของตระกูลเว่ย หรือว่าเด็กคนนั้นยังกล้าที่จะต่อสู้กับคนของตระกูลเว่ยจนสำเร็จเหรอ?”

“ถึงเวลาพวกเขาทำได้เพียงขอให้ฉันออกหน้า และฉันในเวลานี้ก็สามารถที่จะเสนอเงื่อนไข ให้ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ รอฉันได้เป็นผู้จัดการใหญ่ พวกคุณก็สามารถกลับมาที่บริษัทใหม่”

เดิมทีหลายคนยังสนใจแผนการของจ้าวหัวเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าทุกคนจะต้องออกเงินห้าแสน สีหน้าก็ดูไม่ดีเป็นอย่างมาก

“ประธานจ้าว คุณล้อเล่นอะไร? พวกเราทำงานอยู่ที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอเมาเป็นเวลาหนึ่งปี ก็ได้เงินมาไม่ถึงห้าแสน ตอนนี้คุณกลับจะให้พวกเราเอาเงินห้าแสนออกมาในคราวเดียว นี่ก็บังคับใจคนอื่นให้ทำในสิ่งที่ทำไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ห้าแสนไม่ใช่เงินก้อนน้อยๆ!”

“มากเกินไป ผมเอาออกมาไม่ได้!”

……

ห้าคนทยอยพูดออกมาอย่างไม่พอใจ

จ้าวหัวแสยะยิ้ม: “พวกคุณมองการณ์ตื้นเขินจริงๆ อย่าลืมนะ ตราบใดที่พวกเรากลับมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอใหม่ เงินเพียงแค่ห้าแสนก็ไม่เท่าไหร่หรอก? ภายในหนึ่งเดือน ฉันรับรองว่าจะทำให้พวกคุณได้รับเงินห้าแสน!”

“พวกคุณต้องคิดให้ดีๆ คนที่ฉันหามาคือหลงซาน ถ้าหากคนธรรมดา ฉันออกเงินแค่ไม่กี่หมื่น ก็สามารถขวางคลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอได้ แต่คนเหล่านี้มีประโยชน์มั้ย?”

“เบื้องหลังของหลงซานคือตระกูลเว่ย ต่อให้ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหลังของฉินต้าหย่งมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง จะเอาชนะตระกูลเว่ยได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ หลายคนก็เงียบ และทุกคนดูลังเล

เนื่องจากห้าแสน ถึงแม้ว่าสำหรับอดีตผู้บริหารระดับสูงอย่างพวกเขา ก็ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย

ถ้าหากแผนการสำเร็จก็ยังดี แต่เกิดล้มเหลว ก็คือไม่ได้ผลประโยชน์แล้วยังต้องสูญเสียเพิ่มอีกจริงๆ

“เฮ้อ!”

เมื่อเห็นว่าหลายคนดูท่าทางลังเล จ้าวหัวก็ถอนหายใจอย่างกะทันหัน: “ดูท่าทาง ให้พวกคุณเอาเงินห้าแสนออกมา ยากมากจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ช่างมันเถอะ! ฉันคิดหาทางหาเงินด้วยตัวเอง ต่อจากนั้นไปหาหลงซาน รอหลังจากที่เรื่องสำเร็จ ฉันกลับไปที่บริษัทเอง สามล้านก็ไม่เท่าไหร่หรอก? ฉันจะเอาคืนมาเป็นเท่าตัว!”

“ประธานจ้าว ห้าแสน ฉันออกด้วย!”

ในที่สุด มีคนกัดฟันเห็นด้วย

“ประธานจ้าว ฉันก็ออกด้วย!”

……

เมื่อไหร่ก็เป็นแบบนี้ เกิดมีคนเริ่มก่อน จะมีคนตอบสนองทันที

ห้าคนที่เมื่อกี้นี้ยังลังเล ทั้งหมดก็เห็นด้วยกับแผนการของจ้าวหัวในทันที

ตกกลางคืน

ไดนาสตี้ คลับ ในห้องวีไอพีชั้นบนสุดหรู

ชายรูปร่างสูงใหญ่ผมสั้น มีรอยสักรูปไม้กางเขนบนคาง เชื่อมต่อโดยตรงกับลำคอ บนใบหน้าครึ่งซ้ายของเขา ยังมีรอยแผลที่เห็นได้อย่างชัดเจน ดูแล้วโหดร้ายอย่างยิ่ง

ชายที่มีแผลเป็น ก็คือหลงซาน ในเวลานี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟาหรูหรา โดยกอดสาวสวยสองคนไว้ทั้งซ้ายและขวา และยังมีจานผลไม้และเครื่องดื่มวางอยู่บนโต๊ะค็อกเทล

จ้าวหัวอยู่หน้าโต๊ะค็อกเทลอย่างระมัดระวัง พูดอย่างกลัวตัวสั่นงันงก: “พี่หลง วันที่ผมมาหาพี่ มีเรื่อง อยากจะขอร้องพี่!”

“มีอะไรก็พูดออกมา!”

หลงซานพูดด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

จ้าวหัวพูดอย่างรวดเร็ว: “ผมอยากจะขอให้พี่หลงพาลูกน้องออกหน้า ปิดกั้นคลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ไม่ให้พวกเขาขนส่งสินค้า ถึงเวลาก็เลือกให้ผมออกหน้า พี่ถึงจะยินดีเจรจา”

หลงซานถึงได้รู้ว่า จ้าวหัวเป็นตู้กดเงินที่ส่งมาถึงที่ และผลักสาวสวยสองคนข้างกายออกไป: “พวกเธอออกไปก่อน!”

ในไม่ช้า ในห้องวีไอพีเหลือเพียงหลงซานและจ้าวหัวพวกเขาสองคน

“ในเมื่อนายมาหาฉันแล้ว งั้นก็ควรรู้กฎของฉัน ธุรกิจที่น้อยกว่าสามล้าน ฉันไม่ทำ!”

หลงซานคาบซิการ์ไว้อยู่ในปาก มองไปที่จ้าวหัวอย่างยิ้มกริ่มแล้วพูด

จ้าวหัวรีบก้าวไปข้างหน้า และก้มตัวลงช่วยหลงซานจุดซิการ์: “พี่หลง ผมก็ย่อมรู้กฎของพี่เป็นธรรมดา แต่ว่าช่างไม่ประจวบเหมาะ วันนี้ผมเพิ่งโดนไล่ออกจากบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ในมือของผมไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น”

“ไม่มีเงินเหรอ?”

หลงซานขมวดคิ้ว และน้ำเสียงก็เย็นชา

“พี่หลง พี่อย่าได้กังวล พูดอย่างไม่ปิดบังพี่ ในมือของผมมีเพียงหนึ่งล้าน ตราบใดที่พี่ช่วยให้ผมกลับไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมสัญญากับพี่ หลังจากที่เรื่องสำเร็จ ผมจะเอาเงินมาจากบริษัทอีกสามล้าน แสดงความกตัญญูต่อพี่”

จ้าวหัวยิ้มกริ่มแล้วพูด รูม่านตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

เมื่อกี้นี้หลงซานเพียงแค่พลั้งปากบอกว่าสามล้าน แม้ว่าเขาจะเป็นผู้รับผิดชอบของไดนาสตี้ คลับ แต่เงินก็เข้ากระเป๋าของตระกูลเว่ย เขาก็ได้ไม่มากนัก

อย่างไรก็ตามแผนการของจ้าวหัว กลับสามารถทำให้เขาได้รับเงินสามล้านในคราวเดียว นี่ก็มากกว่ารายได้หนึ่งปีที่เขาอยู่ในไดนาสตี้ คลับ

“ตอนนี้ฉันสามารถรับเงินหนึ่งล้านของนายได้ แต่รอหลังจากที่นายกลับไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอแล้ว ฉันจะเอาเงินห้าล้าน!”

หลงซานโลภมากไม่รู้จักพอ เพียงแค่พาคนออกหน้าเฉยๆ ขัดขาวงการขนส่งสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ก็จะเอาหกล้าน

จ้าวหัวกัดฟัน พูดต่อรองว่า: “ผมให้พี่ก่อนหนึ่งล้าน หลังจากที่เรื่องสำเร็จ ค่อยให้พี่อีกสี่ล้าน ถ้าหากพี่ยินดี ตอนนี้ผมก็สามารถที่จะเอาเงินหนึ่งล้านให้พี่ก่อนได้”

“ได้ ตกลง!”