และลูกน้องยี่สิบกว่าคนที่เขาพาไป ในเวลานี้ก็คุกเข่าลงเรียงเป็นแถว
ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงออกมาให้เห็น ทำให้พวกเขาไม่มีกำลังต้านทานได้แม้แต่น้อย ทำได้เพียงเพียงคุกเข่าอย่างเชื่อฟัง รอการจัดการลงโทษสุดท้ายของหยางเฉิน
และหยางเฉิน ขณะรอให้เว่ยเชินมาถึง ก็จับตามองเหล็กออกจากคลังสินค้าด้วยตัวเอง
เครื่องจักรขนาดใหญ่หลายชนิดกำลังทำงานอยู่ และพนักงานจำนวนมากก็ให้ความร่วมมือในการลำเลียงสินค้า และคลังสินค้าทั้งหมดก็เต็มไปด้วยผู้คนที่ยุ่ง
มีเพียงชายร่างใหญ่ยี่สิบกว่าคนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้ดูไม่เข้ากัน
เว่ยเชินเพิ่งมาถึง ก็เห็นฉากนี้เข้า โกรธจนจะด่าแม่แล้ว
เดิมทีเขาเป็นที่ใจเย็นมาก แต่หลังจากที่ขัดใจกับหยางเฉินแล้ว คนทั้งคนดูเหมือนนิสัยจะเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนกลายเป็นบันดาลโทสะเป็นอย่างมาก
“ประธานเว่ย คุณ คุณมาได้อย่างไร?”
ตอนที่หลงซานเห็นเว่ยเชิน เกือบจะฉี่ราดด้วยความกลัว
เขาเป็นเพียงแค่ผู้รับผิดชอบไดนาสตี้ คลับ แต่กลับรับงานส่วนตัวลับหลังของตระกูลเว่ย และที่สำคัญยังโดนสายเลือดสายตรงของตระกูลเว่ยค้นพบ
เว่ยเชินมองไปที่หลงซานที่นอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขตายก็โกรธ และพุ่งเข้าไปเตะบนตัวของหลงซานหลายครั้งอย่างรุนแรง
เจ็บมากจนหลงซานกรีดร้องออกมา: “ประธานเว่ย อย่าตีแล้ว! ผมรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว!”
“เย็ดแมร่ง กล้ารับงานส่วนตัวลับหลังกู แกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วจริงๆ”
เว่ยเชินพูดอย่างโกรธจัด: “แกหาเรื่องเทพพิฆาตคนนั้นอย่างไรกันแน่?”
จนถึงตอนนี้ตอนนี้ หลงซานถึงได้รู้ว่า หยางเฉินเป็นคนเรียกเว่ยเชินมา
เขาไม่กล้าปิดบัง รีบพูดเรื่องราวที่จ้าวหัวเรียกเขามาปิดกั้นประตูคลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ
“เพื่อเงินแค่ห้าล้าน แกก็กล้าแส่หาเรื่องเทพพิฆาตคนนั้น ไม่ต้องพูดจาไร้สาระแล้ว ต่อให้โดนฆ่าตาย ก็สมควรแล้ว!”
เว่ยเชินโกรธจนยั้งอารมณ์ไม่ได้ไว้ ตีก็ตีแล้ว ด่าก็ด่าแล้ว แต่เนื่องจากว่าหลงซานเป็นคนของเขา ในเมื่อทำให้หยางเฉินขุ่นเคืองใจ ทำได้เพียงคิดหาทางให้หยางเฉินพอใจ
“คุณหยาง ผมมาแล้ว!”
เว่ยเชินมาถึงที่ข้างกายของหยางเฉิน และพูดอย่างระมัดระวัง
อันที่จริงตอนที่เขาเพิ่งมาถึง หยางเฉินก็รู้แล้ว ก็ยังรู้เรื่องที่เขาลงมือกับหลงซาน เพียงแต่ว่าไม่ได้สนใจเท่านั้นเอง
หยางเฉินมองไปที่เขาอย่างเจ้าเล่ห์แวบหนึ่ง: “สุนัขของแก ทำเรื่องอะไร แกน่าจะรู้แล้วใช่มั้ย?”
เว่ยเชินปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก พยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า: “คุณหยาง ครั้งนี้เป็นความผิดของผมเอง ที่ไม่ได้ดูแลสุนัขของตัวเองให้ดี ล่วงเกินคุณแล้ว ผมยอมรับว่าตัวเองซวย คุณว่า จะเอายังไง ถึงจะยอมปล่อยพวกเขาออกไป?”
หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ: “เดี๋ยวค่อยคิดบัญชี แกไปรออยู่ที่ข้างๆก่อน!”
ในใจของเว่ยเชินโกรธ แต่เคยประสบกับความโหดร้ายของหยางเฉิน เขาทำได้เพียงอดทน และเดินไปที่ด้านข้าง
อู๋อวี่ผู้ช่วยของฉินต้าหย่ง ตอนที่เห็นท่าทีที่หยางเฉินปฏิบัติต่อเว่ยเชิน มีความรู้สึกกลัวจนใจเต้นรัว และในใจก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก
เว่ยเชินเป็นสายเลือดสายตรงของตระกูลเว่ย ว่ากันว่าโอกาสมากที่จะสืบทอดตำแหน่งผู้นำของตระกูลเว่ย ในเวลานี้อยู่ตรงหน้าหยางเฉิน กลับเหมือนคนธรรมดาที่โดนตวาด
อู๋อวี่มองไปที่หยางเฉินอย่างลึกซึ้ง ในใจก็ยกย่อง ประธานคนนี้มากขึ้น
ในขณะนี้ ที่ประตูคลังสินค้า มีหลายคนปรากฏตัวขึ้น ก็คือผู้บริหารระดับสูงห้าคนนั้นที่ถูกไล่ออกเมื่อวานนี้
หลายคนก็ท่าทางจิตใจฮึกเหิม เดินวางมาดเข้ามาที่คลังสินค้า
“พวกคุณมาทำไม?”
อู๋อวี่รีบก้าวไปข้างหน้า และถามหลายคน
“ประธานจ้าวแจ้งให้พวกเรามาน่ะ! ประธานจ้าวบอกว่า ท่านประธานเปลี่ยนใจแล้ว จะแต่งตั้งเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่แล้ว ยังบอกว่าจะให้พวกเรากลับมาที่บริษัท”
ผู้บริหารระดับสูงหลายคนพูดอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าบรรยากาศไม่ชอบมาพากลแม้แต่น้อย
อู๋อวี่ส่งเสียงเย็นชา: “บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ มีเพียงประธานฉิน ไม่ได้มีประธานจ้าวบ้าอะไร!”
“เชี่ย! แกแมร่งแค่ผู้ช่วย ก็กล้าพูดจาแบบนี้กับพวกเราเหรอ? เชื่อมั้ยว่ากูจะไล่แกออกเดี๋ยวนี้?”
ผู้บริหารที่เคยดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัทมาก่อนหน้านี้ พูดด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง
ถ้าหากไม่มีหยางเฉิน บางทีอู๋อวี่อาจจะกลัวคำพูดของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้ ในใจของเขารู้ดีเป็นอย่างมาก จ้าวหัวคนเหล่านี้ ไม่มีความหวังที่กลับมาที่บริษัทแม้แต่น้อย
“ได้! ฉันจะรอให้พวกคุณไล่ฉันออก!”อู๋อวี่แสยะยิ้มแล้วพูด
“ท่านเกา ไอ้หมอนี่อวดดีเกินไปแล้ว คงจะไม่รู้เรื่อง ที่ประธานจ้าวจะกลับมา?”
“ใช่ คงจะไม่รู้เรื่องอย่างแน่นอน ไม่งั้นก็ไม่กล้าพูดจาแบบนี้กับพวกเราแล้ว!”
“ท่านเกา เมื่อก่อนนี้นายเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคล กลับมาในครั้งนี้ยังคงอยู่ในตำแหน่งนี้อย่างแน่นอน ตอนนี้นายก็แจ้งบริษัท ไล่ไอ้หมอนี่ออกก่อนเถอะ!”
“ได้ ฉันจะแจ้งบริษัทเดี๋ยวนี้!”
หลายคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับอู๋อวี่แม้แต่น้อย เหมือนราวกับว่าพวกเขากลับมาที่บริษัทแล้ว
ท่านเกาถึงกับเริ่มโทรศัพท์ และจัดการให้คนไล่อู๋อวี่ออก
อู๋อวี่ไม่พูดอะไร มองดูพวกเขาแสดง เหมือนราวกับว่ากำลังดูละครลิง
“เชี่ย แกว่าอะไร? คำพูดของกูใช้ไม่ได้เหรอ? ได้! เดี๋ยวแกได้เจอดี! เดี๋ยวกลับไปที่บริษัทแล้ว กูจะไล่แกออกเป็นคนแรก”
ในไม่ช้าท่านเกาก็ตะคอกใส่โทรศัพท์
“ท่านเกา เกิดอะไรขึ้น?”คนอื่นๆทยอยถาม
ท่านเกาดูหงุดหงิด: “แมร่งเอ๊ย ไม่ได้ไปที่บริษัทหนึ่งวัน สารเลวเหล่านี้ก็คิดว่ากูไม่กลับไปแล้ว! ดูสิว่าฉันกลับไปแล้วจะจัดการพวกเขาอย่างไร!”
ในขณะนี้ รถvolk boraมือสองราคาต่ำ ก็ค่อยๆหยุดที่หน้าประตูคลังสินค้า ฉินต้าหย่งและจ้าวหัวก็ลงจากรถทั้งหน้าและหลัง
“ประธานจ้าว ในที่สุดคุณก็มาแล้ว!”
“ประธานจ้าว คุณยังไม่เห็น คุณไม่ได้กลับไปที่บริษัทหนึ่งวัน คนบางคนก็ไม่ให้ความสำคัญกับคุณแล้ว”
“ใช่ เมื่อกี้นี้ท่านเกาโทรหาพนักงานของบริษัท ปรากฏว่ายังโดนด่า ยังบอกว่าประธานจ้าวบ้าอะไร พวกเราไม่ยอมรับ”
“สิ่งที่น่าโกรธที่สุดคือ ผู้ช่วยคนนั้นของฉินต้าหย่ง ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับคุณ พูดอะไรเขาก็ไม่รู้ว่า บริษัทยังมีประธานจ้าว”
เมื่อเห็นจ้าวหัวลงมา ผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่โดนไล่ออก ก็รีบก้าวไปข้างหน้า และพูดเกินความจริงขึ้นมา
จ้าวหัวแสยะยิ้ม: “วางใจเถอะ รอฉันกลับไปที่บริษัท แมลงที่ควรกำจัด ก็ไม่เหลือไว้สักตัว!”
ฉินต้าหย่งที่อยู่ด้านข้างก็โกรธจนกัดฟัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงอดทนเท่านั้น
“บัดซบ! พี่หลงอยู่ไหน? ฉันยังมาไม่ถึง ใครให้พวกเขาขนส่งสินค้า?”
จ้าวหัวหันกลับมามอง พบว่ามีรถพ่วงหลายคันจอดอยู่หน้าคลังสินค้าหลายคัน และมีรถพ่วงที่เต็มไปด้วยสินค้าออกไปแล้ว เขาก็หน้าถอดสีทันที
เดิมทีฉินต้าหย่งก็กำลังสงสัยว่า จ้าวหัวเป็นคนที่เรียกหลงซานคนเหล่านั้นมา ในเวลานี้จ้าวหัวพูดออกมาภายใต้ความกังวล ในที่สุดฉินต้าหย่งก็แน่ใจ
“จ้าวหัว! ที่แท้ ทุกอย่างเป็นกลอุบายของแก!”
ฉินต้าหย่งพูดด้วยความโกรธ
“ในเมื่อแกรู้แล้ว งั้นก็ไม่ปิดบังแก ถูกต้อง ฉันเป็นคนเรียกพี่หลงมาเอง!”
จ้าวหัวถึงได้รู้ตัวว่า ตัวเองหลุดปากพูดออกไป แต่ในเวลานี้ท่าทางดูไม่เกรงกลัว: “ต่อให้ท่านประธานมา ก็ต้องแต่งตั้งให้ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ ไม่อย่างนั้น พี่หลงก็จะมาก่อเรื่องเกือบทุกวัน ฉันจะดูว่าบริษัทยังสามารถอยู่ได้นานแค่ไหน”
“แกเก่งกาจขนาดนี้ แม่แกรู้มั้ย?”
ทันทีที่เสียงของจ้าวหัวพูดจบ ทันใดนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้น
