The King of War – ตอนที่ 467 คุกเข่าขอร้อง

แค่คิดก็รู้แล้วว่า เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบอย่างมากกับหวงจง

พูดได้ว่า การตายของไอ้มือเหล็ก เป็นเหมือนแขนที่หักสำหรับฝ่ายของพวกเขา

แม้ว่าจะไม่มีหวงเจิ้ง ตำแหน่งผู้สืบทอดของหวงจง ก็ยังไม่แน่นอน

“หวงจง คุณจำสิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้ได้ไหม?”

จู่ๆ หยางเฉินก็พูดอย่างใจเย็นว่า:”สันดานคนมันดัดยาก!”

“ก่อนหน้านี้ในเจียงโจว คุณประเมินกำลังของฉันผิดไป เพราะความเย่อหยิ่งทะนงตัวเกินไปของคุณ สุดท้ายเลยถูกจนกดลงพื้น ด้วยเหตุนี้ คุณจึงสูญเสียตำแหน่งในฐานะทายาท”

“ครั้งนี้ คุณคิดว่าที่นี่คือเยี่ยนตู คือเขตของคุณ และคิดจะฆ่าฉันอย่างง่ายดาย คิดว่ามีผู้แข็งแกร่งคุ้มครองอยู่ ก็สามารถฆ่าฉันได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ล้มเหลวเหมือนเดิม”

“ครั้งนี้ คุณก็คำนวณกำลังของฉันผิด”

“ก็บอกแล้วไงว่า สันดานคุณมันแก้ไม่ได้หรอก!”

“คราวที่แล้ว ฉันขอให้คุณคุกเข่าขอความเมตตา ปล่อยคุณไป คราวนี้ คุณว่า ฉันจะลงโทษคุณอย่างไรดี?”

ในขณะที่พูด หยางเฉินก็เดินไปตรงหน้าหวงจง จ้องหวงจงจากที่สูง ราวกับกำลังดูคนตาย

“ตุบ!”

ในขณะนี้ เสียงคุกเข่าลงบนพื้นก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“คุณหยาง ฉันมีตาหามีแววไม่ตา ที่กล้าตั้งความหวังกับตระกูลหวังอีก ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้วจริงๆ”

“ขอร้องไว้ชีวิตฉันเถอะ จากนี้ไปตระกูลหวังจะเคารพคุณอย่างเจ้านาย!”

“คุณหยาง ไว้ชีวิตด้วยครับ!”

ในด้านตระกูลหวัง หวังหู่คุกเข่าร้องไห้และขอร้อง

ก่อนหน้านี้ เดิมที เขาได้ตอบตกลงกับหยางเฉิน เพื่อตระกูลหวังแล้ว ว่าจะใช้ความตายของเขาเองเพื่อแลกกับ ให้หยางเฉินไว้ชีวิตตระกูลหวัง

ในตอนที่เขาตัดสินใจที่จะตาย ใครจะไปรู้ว่าหวงจงกลับปรากฏตัวขึ้น

แม้ว่าเขาจะเกลียดคนของตระกูลหวง ที่หลอกเขา แต่เขาก็ยังเห็นความหวังอยู่ริบหรี่

สุดท้าย ขนาดไอ้มือเหล็กก็ตายในมือของหม่าชาว

ความหวังของเขาก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์!

เมื่อเห็นความตายอย่างเวทนาของไอ้มือเหล็ก ที่ถูกหม่าชาวเหยียบคอหัก หวังหู่ก็กลัวมากจริงๆ เขาไม่อยากตาย เขาแค่อยากมีชีวิตอยู่

“ก่อนหน้านี้คุณทำอะไร? เพิ่งจะมากลัวตอนนี้?”

หม่าชาวเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาไม่มีความรู้สึกดีๆ กับตระกูลหวังเลย

แม้ว่าตระกูลหวังจะถูกตระกูลหวงบังคับ ถึงแต่งงานกับอ้ายหลิน แต่เขาก็ยังเกลียดตระกูลหวังเป็นอย่างมาก

หยางเฉินไม่แม้แต่จะมองหวังหู่เลย แค่พูดว่า:”ตาย!”

“ผ๊วะ!”

ในขณะที่พูดจบ หม่าชาวก็เตะหวังหู่เลย

ขนาดไอ้มือเหล็กก็ถูกเขาฆ่าอย่างง่ายดาย นับประสาอะไรกับหวังหู่?

“ผู้นำ!”

ทุกคนในตระกูลหวัง รู้สึกเศร้าเมื่อเห็นหวังหู่ถูกฆ่าตาย

เมื่อกี้เพิ่งเห็นฉากที่หม่าชาวฆ่าไอ้มือเหล็กด้วยตาของตัวเอง

ในเวลานี้ พวกเขาไม่กล้าโกรธ ยิ่งไม่กล้าพูด ทำได้เพียงฝังความโกรธไว้ในใจเท่านั้น

หวงจงทรุดโทรม หวังหู่ถูกฆ่าตาย และพลังในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกสูบออกไปในทันที

“คุณคิดจะตายยังไง?”

หยางเฉินพูดหน้านิ่ง

หวงจงไม่ได้พูดอะไร ในดวงตาที่เฉื่อยชา ค่อย ๆ กลายเป็นความดุร้ายและบ้าคลั่งอีกครั้ง

จู่ๆ เขาก็แหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าแล้วหัวเราะ:”ไอ้หนู แกคิดจริงๆเหรอว่า คนของแกฆ่าไอ้มือเหล็กได้ แล้วจะทำอะไรฉันได้?”

“ลืมไปรึเปล่าว่า นางเอกของวันนี้ ยังไม่ปรากฏตัวเลย!”

“หากแกกล้าทำร้ายฉันสักนิด ฉันจะให้เธอตาย!”

“ครั้งนี้ฉันจะเอาความอัปยศ ที่แกให้ฉันในครั้งก่อน กลับมาเป็นสองเท่า!”

หวงจงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าเต็มไปด้วยความดุร้าย

ตอนนี้ดวงตาของหวงจง เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง และไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย

เขาลุกขึ้นอย่างโซเซ จ้องไปที่หยางเฉินอย่างแดง กัดฟันพูดว่า:”ในเมื่อแกมาเยี่ยนตูแล้ว ก็หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสำคัญต่อแกมาก”

“แกน่าจะเดาได้แล้วว่า ทุกอย่างในวันนี้เป็นแผนที่ตระกูลหวงจัดขึ้นเพื่อต่อต้านแก”

“แต่สำหรับผู้หญิงคนนั้น แกจึงต้องมาเยี่ยนตูด้วยตัวเอง”

“แกกล้าขัดใจตระกูลหวง แกถูกเอาเข้ารายชื่อความตายของตระกูลหวงตั้งนานแล้ว แกคิดว่า ครั้งนี้มาเยี่ยนตู แกจะยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?”

หวงจงพูดตะโกนอย่างตาแดง

ดูเหมือนว่ามีเพียงตะโกนเท่านั้นที่สามารถบรรเทาความกลัวในหัวใจของเขาได้

คนของตระกูลอ้าย สีหน้าแต่ละคนเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เนื่องจากพวกเขากลัวตระกูลหวง พวกเขาจึงกล้าโกรธ แต่ไม่กล้าพูด

อ้ายชวนรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในใจ ถ้าไม่ใช่ว่าเมื่อวานคนจากตระกูลหวง มาสู่ขอที่บ้านวานเอง เขาจะตกลงตระกูลหวง ให้อ้ายหลินแต่งเข้าตระกูลหวงอย่างเร่งรีบได้อย่างไร?

เมื่อวาน เขารู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ธรรมดา แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือ เรื่องมันกลับซับซ้อนขนาดนี้

ตั้งแต่ต้นจนจบ คาดว่าตระกูลหวังไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับตระกูลอ้ายเลย และตระกูลหวังก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของตระกูลหวง

คนของตระกูลอ้ายโกรธเรื่องนี้มาก เช่นเดียวกับตระกูลหวัง

ถ้าไม่ใช่ตระกูลหวง หวังหู่จะถูกฆ่าได้อย่างไร?

“ไอ้เลว ถ้าแกกล้าทำเธอสักนิด ฉันจะทำให้แกไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีก!”

หม่าชาวโกรธจัดทันที จับคอหวงจง จนเส้นเลือดที่แขนปูดขึ้น

จากนั้น ก็เห็นร่างหวงจง ถูกยกขึ้นไปในอากาศ

หยากเฉินไม่ได้หยุดเขา ถ้าการขู่ของหวงจงมีประโยชน์ เขาจะกล้ามาเยี่ยนตูได้ยังไง?

ผู้คนในตระกูลหวังและตระกูลอ้าย ต่างก็สะใจที่ได้แก้แค้น

ถ้าไม่ใช่ตระกูลหวง เจ้าบ้านหวังจะตายได้อย่างไร?

ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่ได้รับการปลูกฝังจากตระกูลหวัง จะถูกฆ่าได้อย่างไร?

ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะตระกูลหวง!

เพราะว่าตระกูลหวง ทำให้ตระกูลหวังประสบความสูญเสียอย่างหนัก!

แม้ว่าตระกูลหวงจะจัดการกับหยางเฉินได้ แต่ความเสียหายที่มีต่อตระกูลหวังมันฝังลึกมาก เกรงว่าจะไม่มีทางฟื้นพลังชีวิตได้อีกหลายปี

หวงจงถูกหม่าชาวยกขึ้นด้วยมือเดียว เท้าของเขาลอยจากพื้น แขนขาของเขาแกว่งไปมากลางอากาศ

การหายใจของเขาถูกระงับ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกใกล้ตาย

ในไม่ช้า ตาของหวงจงสะเพร่า และเริ่มเหลือกตา จู่ๆหม่าชาวก็ปล่อยมือทันที

ร่างกายของหวงจงทรุดตัวลงทันทีและล้มลงกับพื้น

ไม่ถูกอะไรบีบที่ลำคอของเขา เขารู้สึกว่าวาล์วหายใจที่ปิดอยู่เปิดขึ้นอีกครั้ง หอบหายใจอย่างแรง

เมื่อกี้เขาเดินไปถึงหน้าประตูนรกตายแล้วจริงๆ ถ้าหม่าชาวปล่อยช้า10ไปวินาที บางทีเขาอาจจะตายเพราะขาดอากาศหายใจแล้ว

“แก……แกกล้าทำฉันเหรอ?”

หลังจากนั้นไม่นาน การหายใจของหวงจงก็คงที่ และทำหน้าเหลือเชื่อ

หม่าชาวเหลือบมองหวงจงนิ่งๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ฉันไม่อยากจะพูดไร้สาระกับคุณมากขนาดนั้น คุณก็รู้ว่าฉันต้องการอะไร ภายในสิบนาที ถ้าคุณไม่สามารถให้อ้ายหลินปรากฏตัวได้ ชีวิตของคุณ ฉันจะเก็บแทนยมบาลเอง”

หยางเฉินพูดอย่างทนไม่ไหว สีหน้าของเขาเย็นชาอย่างยิ่ง

หวงจงตัวสั่น เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว

“หยางเฉิน วันนี้ที่ฉันมาหาคุณ ฉันไม่ได้คิดจะสู้กับคุณจนตาย ในนามของตระกูลหวง ฉันอยากจะเจรจาข้อตกลงกับคุณ”

หวงจงอดกลั้นความโกรธในใจของเขา และพูดอย่างใจเย็นที่สุด

หยางเฉินขมวดคิ้ว:”คุณไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ?”

“หยางเฉิน อย่าโหดร้ายเกินไป!”

“ฉันยอมรับว่าคุณแข็งแกร่งมาก แม้แต่ผู้แข็งแกร่งสูงสุดของตระกูลหวงของเรา ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ”

“แต่ว่า แล้วยังไงล่ะ? ตระกูลหวงในฐานะหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ทำไมถึงภูมิหลังแน่นแฟ้น? คุณคิดว่าแค่ความแข็งแกร่งของศิลปะการต่อสู้เพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการได้เหรอ?”