“ฮ่าฮ่า ดี ขอยืมคำอวยพรของคุณหน่อยนะ!” หวังเฉินก็ดีใจมากเช่นกัน
เขาวางแผนมาหลายปี แต่ไม่คิดว่าการปรากฏตัวของหยางเฉินจะทำให้เขามองเห็นความหวัง
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหยางเฉินมีวิธีการอย่างไร ที่จะทำให้เขาแทนที่หยูเหวินหวูได้ แต่เขารู้ว่า แค่สองสายที่หยางเฉินโทรออกไปเมื่อครู่ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า เขามีความสามารถในการต่อสู้กับตระกูลอวี๋เหวิน
แม้ว่าหยางเฉินไม่ได้บอกเขาว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่เขาต้องทำอะไรสักอย่างแน่นอน
ไม่นาน ชายในชุดกลางคืนก็มาถึงห้องทำงานของหวังเฉิน เขายืนอยู่ตรงนั้นเหมือนเป็นวิญญาณ
สายตาของหวังเฉินมีความโหดร้ายแวบผ่านเข้ามา เขาเอ่ยขึ้นว่า “เตรียมไว้มานานแล้ว ถึงเวลาที่พวกคุณต้องทำอะไรสักอย่างให้ผมแล้ว คุณพาคนไปฆ่าคนหลายคนด้วยตัวเอง!”
“อยากฆ่าใคร?” ชายคนนั้นถาม
“หลิวฝูหรงกับอวี๋เหวินจิน!” หวังเฉินแทบกัดฟันพูดชื่อทั้งสองนี้ออกมา
“รับทราบ!”
ชายคนนั้นรับคำสั่งแล้วออกไป
หวังเฉินเอนกายพิงโซฟา หลับตาทั้งสอง พลางนวดขมับด้วยมือทั้งสองไม่หยุด
อาการปวดหัวไมเกรนของเขากำเริบขึ้นมาอีก
โรคนี้กินเวลานานต่อเนื่องถึงสิบแปดปีแล้ว
นั่นเป็นปีที่หยางเฉินถูกไล่ออกจากตระกูล จากนั้นเขากับแม่ก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูล
เมื่อสิบแปดปีที่แล้ว เขามีอายุเพียงสิบเจ็ดปี
จนถึงตอนนี้ เขายังจำได้อย่างชัดเจน หลังจากที่เขากับแม่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลและได้เพิ่งอาศัยอยู่ในเพิงร้าง คืนนั้นยอดฝีมือชุดดำก็มาเยือน
เพื่อที่จะฆ่าเขากับแม่ แต่แม่มารับมีดแทนเขาและจับท่อนแขนของยอดฝีมือชุดดำไว้แน่น พยายามต่อสู้หาโอกาสให้เขาหลบหนี
แม่ของเขาเสียชีวิต ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่รอดไปวันๆ
ต่อมาเขาถึงได้รู้ว่า ชายชุดดำที่ต้องการฆ่าเขา หลิวฝูหรงเป็นคนส่งมา
หลิวฝูหรง เป็นภรรยาของบิดาผู้ให้กำเนิดเขา
อวี๋เหวินจิน เป็นลูกชายคนเดียวของหลิวฝูหรง
ในเวลานั้นหลิวฝูหรงกลัวว่าหวังเฉินจะมาแย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์กับอวี๋เหวินจิน เธอจึงส่งคนไปไล่ล่าเขากับแม่
โชคดีที่หลังจากที่มารดาเสียชีวิต บิดาได้ออกหน้าจึงปราบปรามเรื่องนี้ได้สำเร็จ
คนนอกล้วนคิดว่าพ่อของหวังเฉินต้องการชดเชยให้แม่ของหวังเฉิน จึงได้มอบให้เขา
มีเพียงหวังเฉินเท่านั้นที่รู้ดี พ่อของเขามอบคลับเมืองหลวงให้กับเขาเป็นการชดเชย หลังจากที่แม่เสียชีวิต
หลายปีที่ผ่านมา เขาได้ฝึกฝนยอดฝีมืออย่างลับๆ เพื่อรอวันแก้แค้นอย่างในวันนี้
เมื่อก่อนเขาไม่กล้าลงมือ เพราะกังวลว่าตระกูลอวี๋เหวินจะตามสืบมาถึงตัวเขาหลังจากที่หลิวฝูหรงและอวี๋เหวินจินเสียชีวิต แต่ตอนนี้เขาไม่กลัวแล้ว
การโทรศัพท์สองครั้งเมื่อครู่ของหยางเฉิน จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลอวี๋เหวินอย่างแน่นอน หากตระกูลเย่และตระกูลหวงสร้างปัญหาให้ตระกูลอวี๋เหวินพร้อมกัน คนของตระกูลอวี๋เหวินอาจจะวิ่งเต้นจนหมดแรง จะเอาเวลาที่ไหนมาสืบสวนเรื่องฆาตกรรมหลิวฝูหรงและอวี๋เหวินจิน?
หลังจากหยางเฉินออกจากคลับเมืองหลวง เขาก็กลับไปที่โรงแรมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พี่เฉิน หวังเฉินคงจะไม่ทรยศพวกเราใช่ไหม?”
หลังจากกลับมาถึงโรงแรม หม่าชาวก็ถามด้วยความเป็นห่วง
หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “ต่อให้ทรยศแล้วจะเป็นยังไง?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าชาวก็ตกตะลึงในทันใด จากนั้นเมื่อนึกถึงตัวตนและสถานะของหยางเฉิน เขาก็ตระหนักว่าคำถามนี้ของตัวเองนั้นโง่แค่ไหน
อย่าว่าแต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเลย ต่อให้เป็นคนของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว สำหรับหยางเฉินแล้ว ทำไมเขาต้องกลัวด้วย?
หลังจากอาบน้ำเสร็จ หยางเฉินก็วิดีโอคอลหาฉินซี
“พ่อครับ!”
ทันทีที่เชื่อมต่อวิดีโอคอลเรียบร้อย ใบหน้าอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เสี้ยวเสี้ยวตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
“เสี้ยวเสี้ยว คิดถึงพ่อไหม?”
พอเห็นลูกสาว รอยยิ้มอันอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยางเฉิน
ในเวลานี้ เสี้ยวเสี้ยวกำลังอยู่ในอ้อมกอดของฉินซี
ฉินซีมองหยางเฉินด้วยรอยยิ้มอิ่มเอม
“คิดถึง! เสี้ยวเสี้ยวคิดถึงคุณพ่อมากๆ!” น้ำเสียงอ่อนหวานของเสี้ยวเสี้ยวดังขึ้น
“คิดถึงพ่อทำไมเหรอ?” หยางเฉินถามด้วยรอยยิ้ม
“อยากให้คุณพ่อเล่านิทานให้เสี้ยวเสี้ยวฟัง อยากให้คุณพ่อพาเสี้ยวเสี้ยวไปสวนสัตว์ อยากให้คุณพ่อพาเสี้ยวเสี้ยวไปสวนสนุก”
เสี้ยวเสี้ยวพูดอย่างมีความสุข พลางโบกมือน้อยๆ ให้ไม่หยุด
หยางเฉินไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ที่แท้ก็อยากให้พ่อพาหนูไปเที่ยวเล่นนั่นเอง!”
ฉินซีก็หัวเราะขึ้นมาแล้วถามว่า “ทางคุณเป็นยังไงบ้าง?”
หยางเฉินพยักหน้า “ก็ดี ทำงานใกล้เสร็จแล้ว อีกไม่กี่วันจะได้กลับบ้าน”
ทั้งสามคนคุยกันอีกครู่หนึ่งแล้วจึงจบวิดีโอแชท
เช้าตรู่วันถัดมา ข่าวที่น่าตกใจได้ปรากฏขึ้นบนพาดหัวข่าวของเมืองเยี่ยนตู
เป็นข่าวที่เกี่ยวกับเรื่องหลิวฝูหรงกับอวี๋เหวินจินถูกฆ่า
เมื่อหยางเฉินเห็นข่าวถูกปล่อยก็แปลกใจเล็กน้อย คนอื่นไม่รู้ว่าสองคนนี้ตายอย่างไร แน่นอนว่าเขารู้
เขารู้อย่างแจ่มแจ้งว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวังเฉินในตอนนั้น
เป็นหลิวฝูหรงผู้หญิงที่ร้ายกาจคนนี้ ที่ส่งคนไปไล่ล่าหวังเฉินกับแม่
และแม่ของหวังเฉินก็ถูกฆ่าเพื่อช่วยเหลือหวังเฉิน
แล้วตอนนี้หวังเฉินจะละทิ้งโอกาสที่ดีในการแก้แค้นได้อย่างไร?
จะว่าไปแล้ว ถ้าอวี๋เหวินจินไม่ตาย เขาจะกลับไปที่ตระกูลอวี๋เหวินได้อย่างไร?
“ดูเหมือนว่า คุณอยากจะได้ตำแหน่งทายาทของตระกูลอวี๋เหวินมานานแล้วใช่ไหม?”
หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
พ่อของหวังเฉินมีลูกชายเพียงคนเดียวคืออวี๋เหวินจิน ตอนนี้ทั้งอวี๋เหวินจินและพ่อของเขาถูกฆ่าตาย เขาย่อมพาหวังเฉิน ลูกชายคนเดียวของเขากลับไปที่ตระกูลอวี๋เหวิน
ไม่นาน ข่าวที่น่าตกใจอีกเรื่องหนึ่งก็แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
“ทายาทของตระกูลอวี๋เหวินลอบสังหารอวี๋เหวินจิน เพื่อทำให้ตำแหน่งของตัวเองมั่นคง!”
ข่าวนี้แพร่กระจายแตกแขนงออกไปเรื่อยๆ เหมือนระเบิดปรมาณู
แน่นอน ผู้กระจายข่าวนี้คือหยางเฉิน
ตอนนี้ตระกูลหวงและตระกูลเย่ได้สร้างปัญหาให้กับหยูเหวินหวูในเวลาเดียวกัน หยูเหวินหวูก็มือเท้าพันกันอยู่แล้ว
บวกกับโทษฐานที่ลอบสังหารอวี๋เหวินจิน เกรงว่าภายในตระกูลอวี๋เหวินจะไม่ปล่อยหยูเหวินหวูไปง่ายๆ
หยูเหวินหวูในตอนนี้ ตกเป็นเป้าหมายที่ประชาชนทั่วไปโจมตี!
ตระกูลอวี๋เหวิน ภายในห้องประชุมใหญ่
ในเวลานี้ โต๊ะประชุมทรงกลมรายล้อมด้วยทายาทสายตรงของตระกูลอวี๋เหวิน
คนที่นั่งอยู่ตำแหน่งหน้าสุด คือผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน อวี๋เหวินเกาหยาง
ส่วนทางด้านซ้ายของเขา ยังมีชายวัยกลางคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขานั่งอยู่ด้วย
ทางด้านขวาของอวี๋เหวินเกาหยาง เป็นชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบปี ใบหน้าเศร้าสร้อย สีหน้าดูแย่มาก
บรรยากาศในห้องประชุม กดดันขึ้นมาก
“วันนี้ที่ผมเรียกทุกท่านมาที่นี่ ก็เพื่อปรึกษาหารือเรื่องสำคัญกับคุณ”
และในเวลานี้เอง อวี๋เหวินเกาหยางได้พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ในชั่วพริบตา สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เขา
“ตระกูลหวงและตระกูลเย่ ได้ร่วมมือกันเพื่อกดดันตระกูลอวี๋เหวิน กิจการภายใต้ชายคาของพวกเราจำนวนมาก ได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก”
“นอกจากนี้ผลกระทบยังขยายตัวมากขึ้นเรื่อยๆ คาดเดาง่ายๆ ว่าครั้งนี้ ตระกูลต้องสูญเสียมากกว่าห้าเปอร์เซ็นต์!”
“ที่ตามทุกท่านมาที่นี่ ก็เพื่อหารือว่า พวกเราควรจะรับมืออย่างไร หากตระกูลหวงและตระกูลเย่ยังคงทำงานร่วมกันเพื่อควบคุมกิจการภายใต้ชายคาของพวกเรา ความสูญเสียของพวกเราจะมีมากขึ้น”
อวี๋เหวินเกาหยางกวาดสายตามองผู้คน แล้วพูดเสียงต่ำ
“ผู้นำ คุณกำลังคิดจะปิดบังอะไรหรือเปล่า?”
ในขณะนี้ ชายวัยกลางคนทางด้านซ้ายของอวี๋เหวินเกาหยางก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ในน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความประชดประชัน
