The King of War – ตอนที่ 513 หนูท้องแล้วค่ะ

“คุณพ่อ เสี่ยวเตี๋ยตั้งแต่เล็กจนโตป่านนี้ ไม่เคยขอร้องอะไรจากคุณพ่อเลย วันนี้ ถือว่าให้หนูขอท่านเถอะ อย่าฆ่าเขาเลย ได้ไหมคะ？”

ตาทั้งคู่ของเย่เสี่ยวเตี๋ยแดงก่ำ พูดเสียงสะอื้น แววตาเต็มด้วยการเว้าวอน

ตั้งแต่รู้ข่าวหยางเฉินแต่งงานแล้ว และยังมีลูกสาวน่ารักคนหนึ่ง หล่อนก็รู้สึกเหมือนหัวใจแหลกสลายแล้ว

หล่อนเคยพยายามเด็ดขาดที่จะลืมหยางเฉิน แต่ทุกครั้งที่ตั้งใจ ก็อดไม่ได้ให้ต้องคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเกาะในครั้งนั้น ภาพต่าง ๆ ก็กลับลอยเด่นชัดมาให้เห็นในสมอง

นี้จึงไม่เพียงทำให้ลืมหยางเฉินไม่ได้ กลับยิ่งตอกย้ำความคิดถึงหนักลงไปอีก

กลับเป็นว่าผู้ชายคนที่เก็บจำฝังลึกในตัวของหล่อนคนนี้ ตอนนี้มาเผชิญหน้ากับพ่อของหล่อนเองอย่างต้องเอาเป็นเอาตายกันไปข้างหนึ่ง

ทั้งสองฝ่าย ต่างก็เป็นผู้ชายที่หล่อนรักเป็นที่สุด ไม่ว่าใครจะต้องถูกทำร้าย สำหรับหล่อนแล้ว ล้วนแต่เป็นความกระทบกระแทกที่สุดแสนหนัก

ฉะนั้นในตอนที่เย่ชังกำลังจะลั่นไกยิงใส่หยางเฉินนั้น หล่อนไม่ลังเลแม้แต่น้อย กระโดดเอาตัวเองเข้าขวางพร้อมรับกระสุนปืนแทนหยางเฉิน

สำหรับหล่อนเอง หล่อนยอมที่จะตายเอง แต่จะไม่ยอมให้ผู้ชายที่หล่อนรักมากทั้งสองต้องห้ำหั่นกันเอง

“ถอยออกไปให้พ้น！ไม่อย่างนั้น ข้าจะฆ่าแกทิ้งไปด้วยกันเลย！”

ให้หัวใจเย่เสี่ยวเตี๋ยต้องแหลกสลายจริงคือ การตั้งใจจะฆ่าหยางเฉินของเย่ชังนั้นจริงจังถึงขนาดนี้ ซ้ำร้ายยังประกาศว่า พร้อมจะฆ่าเธอทิ้งไปด้วยกัน

แม้กระทั่งพ่อแท้ ๆ ของตัวเองยังไร้น้ำใจขนาดนี้ มิน่าเล่าว่าตัวหล่อนเองอยู่ในบ้านตระกูลเย่นั้นไม่มีฐานะอะไรกับเขาเลย

“ถ้าหนูบอกว่า หนูมีท้องซึ่งเป็นหลานชายของท่าน ท่านยังจะฆ่าหนูมั้ย？”

เย่เสี่ยวเตี๋ยขบริมฝีปาก มองไปที่พ่อของหล่อนด้วยสีหน้าจริงจัง

“แกว่าอะไรนะ？”

มือของเย่ชังที่ถือปืนอยู่ สั่นสะท้านขึ้นทีหนึ่ง สีหน้างุนงง

ขณะเดียวกัน ในนัยน์ตาทั้งคู่ ยังส่อเห็นแววตื่นเต้นดีใจ

ในตระกูลเย่ ผู้หญิงอยู่ในฐานะที่ต่ำมาก แต่ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งครรภ์เป็นผู้ชาย นั้นจะกลายเป็นอีกคนละเรื่องทีเดียว

แล้วตัวเขาจะมีโอกาสอะไรได้อีก？

คิดได้มาถึงนี่ จิตใจภายในให้เร่าร้อนหงุดหงิด

“เธอท้องแล้ว？เป็นลูกชายด้วย！แต่เด็กคนนี้ เป็นลูกของไอ้หมอนี่？”

เย่ชังยื่นมือชี้ไปที่หยางเฉิน ถามไปทั้งใบหน้าที่มีแต่แววฉงน

แม้กระทั่งว่าได้วางปืนลงเมื่อไหร่ยังไม่รู้สึก

ท่าทางเย่เสี่ยวเตี๋ยแสดงออกอย่างเขินอาย ยืนเคล้าคลออยู่เคียงข้างหยางเฉิน ออกเสียงมาในลำคอว่า “อือม์”

มาขณะนี้ เย่ชังก็เป็นที่แน่ใจว่า เย่เสี่ยวเตี๋ยมีลูกชายอยู่ในท้องกับหยางเฉิน แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ที่หยางเฉินก่อขึ้นในวันนี้ เขาก็ยังให้รู้สึกโกรธอยู่เป็นอย่างมาก

แต่ทว่ามาคิดลึก ๆ อีกที เขาก็เริ่มเห็นได้ว่าเป็นโอกาสของการลงเอยที่ดีได้

ดูหยางเฉินที่มีหม่าชาวที่เป็นถึงยอดฝีมือแดนอ้านจิ้นยืนอยู่ข้างตัว ถ้าได้มาเป็นลูกเขยของตัวเอง สำหรับเขาแล้ว ก็เท่ากับเสือติดปีก

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เราเองใยต้องยืนกรานจะฆ่าหยางเฉินอีก？

แต่ในขณะนั้นเอง หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้นมาในทันใด พูดด้วยเสียงเยือกว่า “คุณสาวเย่ โปรดกรุณาระวังคำพูดด้วย！ผมได้เคยไปมีสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งกับคุณเมื่อไหร่กัน？อีกอย่างคือ ลูกสาวผมก็อายุห้าขวบแล้ว ผมจะไปมีลูกกับคุณได้ยังไงกัน？”

พอพูดคำนี้ออกไป คนที่อยู่ต่างตะลึงงันกันไปทั้งหมด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตระกูลเย่วันนี้ ทำให้แต่ละคนรู้สึกเหมือนกับมีของให้กินเป็นระลอกไม่รู้จบ

เย่เสี่ยวเตี๋ยก็ยิ่งมึนไปหนัก หล่อนเองตั้งใจจะช่วยหยางเฉิน หยางเฉินทำไมกลับพูดออกมาให้เป็นอย่างนี้ไปได้？

ต่อให้หยางเฉินจะมีพลังฝีมือเก่งกล้าอีกแค่ไหน ที่นี่มันบ้านตระกูลเย่ ในตระกูลเย่ก็มีสุดยอดฝีมืออีกเป็นจำนวนมาก

สองแขนย่อมยากที่จะสู้สี่มือ หยางเฉินจะรอดชีวิตออกไปได้หรือไม่ ก็ยังเป็นปัญหาอยู่

“ไอ้เด็กน้อย แกนี่คิดจะกินเสร็จเช็ดเกลี้ยง แล้วคิดจะเบี้ยวได้หรือไง？”

ซึมเซ่อไปพักหนึ่งผ่านไป เย่ชังรีบดึงเอาสติกลับมา พูดออกไปอย่างเกรี้ยวกราด

ลูกสาวของเขาเอง รักนวลสงวนตัวยิ่งกว่าอะไร ตัวเขาเองนั้นรู้ดีกว่าใคร

เย่เสี่ยวเตี๋ยลองพูดออกไปต่อหน้าธารกำนัลอย่างนี้ ว่ามีท้องกับหยางเฉิน มันต้องเป็นเรื่องจริงอย่างเด็ดขาด

อีกทั้งสายตาของเย่เสี่ยวเตี๋ยที่มองหยางเฉินนั้น ชัดแจ๋วเห็นได้ว่าเต็มไปด้วยความรัก ตัวเขาเป็นพ่อ ไหนเลยจะดูไม่ออก