The King of War – ตอนที่ 558 ขอร้องให้คุณปล่อยเขาไป

จะบอกว่า คนที่นอนอยู่เบื้องล่างของอวี๋เหวินปิง ถูกหยางเฉินฆ่าตายทุกคนเลยอย่างนั้นเหรอ?

“อวี๋เหวินปิง ตอนนี้คุณยังมีอะไรที่จะสั่งเสียอีกมั้ย เห็นแก่ที่เป็นสายเลือดเดียวกัน ผมจะส่งต่อคำสั่งเสียนั่นให้เอง”

หยางเฉินพูดออกมาอย่างกะทันหัน

“นี่แกคิดจะฆ่าฉันจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?”

อวี๋เหวินปิงพูดออกมาด้วยความโมโห สายตาที่แดงก่ำกำลังจ้องมองไปที่หยางเฉิน พูดพร้อมกัดฟันแน่นว่า “ฉันเป็นถึงพี่ใหญ่ของแก ถ้าแกกล้าฆ่าฉัน ตระกูลอวี๋เหวินก็ไม่มีทางปล่อยแกไว้แน่นอน”

“คุณคิดจริงๆ เหรอว่า ตระกูลอวี๋เหวินในตอนนี้ จะสามารถขัดขวางผมได้จริงๆ?”

หยางเฉินเดือดดาลขึ้นมาทันที เหมือนมีไฟแห่งโทสะกำลังลุกไหม้อยู่ในดวงตาคู่นั้น

“หลายปีก่อน แม่ของคุณ กลัวผมจะไปแย่งชิงตำแหน่งผู้นำของตระกูลอวี๋เหวิน ปั่นหัวอวี๋เหวินเกาหยาง ให้ขับไล่ผมกับแม่ให้ออกจากตระกูล แม้แต่เมืองเยี่ยนตูก็ยังอยู่ต่อไม่ได้”

“แม่ของคุณถึงขั้นส่งคนมาตามฆ่า ถ้าไม่ใช่เพราะผมดวงแข็ง เกรงว่าคงจะถูกฆ่าตายไปนานแล้วมั้ง?”

“ตอนนี้ คุณกลับมาพูดถึงความสัมพันธ์ของพี่น้องกับผมอย่างนั้นเหรอ? คุณมีค่าพอที่จะใช้คำว่าพี่น้องด้วยเหรอ?”

“ส่วนตระกูลอวี๋เหวินอันน่าภูมิใจที่คุณพูดถึงนั้น ตอนนี้ในสายตาของผม มันไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น แค่เพียงผมต้องการผมก็สามารถทำให้ตระกูลอวี๋เหวินล่มสลายไปได้ทุกเมื่อเลย!”

ความอาฆาตแค้นที่มากมายได้เอ่อล้นออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน

เมื่อสัมผัสถึงความอาฆาตนี้ อวี๋เหวินปิงก็รู้สึกหนาวเย็นไปทั้งตัว คำพูดของหยางเฉิน ยิ่งทำให้ในใจของเขารู้สึกตกใจอย่างถึงที่สุด

เขาสามารถรับรู้ได้ว่าสิ่งที่หยางเฉินพูดมามันเป็นความจริงทั้งหมด ในสายตาของหยางเฉินนั้น ตระกูลอวี๋เหวินก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลย

ความจริง หลังจากที่หยางเฉินกับแม่ถูกขับออกจากเมืองเยี่ยนตูแล้ว อวี๋เหวินปิงก็จับตาดูหยางเฉินตลอดมา ตอนที่หยางเฉินแต่งเข้าไปอยู่ในตระกูลฉิน เขาก็รับรู้ได้ในทันทีว่าน้องชายต่างแม่คนนี้ได้หมดอนาคตไปแล้วแน่นอน และไม่มีทางที่จะมาแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลกับเขาอีกแล้ว

แต่หลังจากนั้น จู่ๆ หยางเฉินก็หายตัวไปห้าปี

ในตอนนี้ ชีวิตของตัวเอง กลับตกไปอยู่ในกำมือของหยางเฉินซะได้

“ตุบ!”

ในตอนนั้นเอง อวี๋เหวินปิงก็ได้คุกเข่าลงไปทั้งสองข้าง พร้อมกับสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก และตะโกนออกมาเสียงดังว่า “หยางเฉิน ฉันผิดไปแล้ว ช่วยไว้ชีวิตฉันสักครั้งนะ ฉันสาบาน ขอแค่แกยอมไว้ชีวิตฉัน ชีวิตนี้ฉันจะไม่มาหาเรื่องแกอีกฉันจะไปจากประเทศนี้ตลอดกาล”

แววตาของอวี๋เหวินปิงนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่แววตาของหยางเฉินกลับสงบเหมือนกับสายน้ำ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว

ถึงแม้อวี๋เหวินปิงจะเป็นพี่ชายที่มีพ่อคนเดียวกับเขา แต่ในความทรงจำของเขานั้น ก็ไม่เคยได้รับความรักใคร่ที่พี่ชายควรมีให้น้องชายเลย แต่มันกลับมีแต่แผนชั่ว ถึงขั้นอยากเอาชีวิตเขา

ไม่มีความผูกพันกันทางสายเลือดเลย แล้วมันจะไปต่างอะไรกับคนแปลกหน้าล่ะ?

โจวยู่ชุ่ยที่ตกใจจนช็อกไปนานแล้ว ตอนนี้ก็ได้เบิกตาโต ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว

เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า หยางเฉินจะเป็นถึงลูกนอกสมรสของตระกูลอวี๋เหวินหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเลย

ยิ่งไม่มีทางนึกถึงว่า อวี๋เหวินปิงผู้สูงส่งในสายตาของเธอนั้น จะมาคุกเข่าอ้อนวอนอยู่ตรงขาของหยางเฉินแบบนี้

ในตอนนี้ ในใจของเธอมีเพียงความเสียใจที่ไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

จู่ๆ เธอก็คิดขึ้นมาว่า ถ้าเธอทำดีกับหยางเฉินตั้งแต่แรก ผลที่ออกมามันจะเป็นยังไงนะ?

และในตอนนั้นเอง เสียงมือถือที่แสบหูก็ได้ดังขึ้น

เป็นสายที่โทรมาจากอวี๋เหวินเกาหยาง

ในครั้งนี้ หยางเฉินไม่ได้มีความลังเลใดๆ รับสายและเปิดลำโพงในทันที

“หยางเฉิน เห็นแก่ฉันแล้วช่วยไว้ชีวิตอวี๋เหวินปิงด้วย ถ้าแกยอมไว้ชีวิตเขา ต่อให้ต้องกลายเป็นวัวเป็นควายฉันก็ยอม”

เสียงอ้อนวอนขอร้องของอวี๋เหวินเกาหยางดังขึ้น

จู่ๆ หยางเฉินก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างหนัก นี่นะเหรอพ่อแท้ๆ ของเขา หลายปีก่อนแค่คำพูดหนึ่งคำของคนอื่น ก็ได้ขับไล่เขากับแม่ออกจากตระกูลไป

ตอนนี้ กลับมาขอร้องเขาเพื่ออวี๋เหวินปิง

หยางเฉินอยากจะตะโกนใส่อวี๋เหวินเกาหยางว่า “ผมเองก็เป็นลูกชายของพ่อเหมือนกัน!แล้วทำไมตอนนั้นพ่อถึงได้ใจร้ายถึงขั้นขับไล่เราสองแม่ลูกออกจากเยี่ยนตูไป? แต่ตอนนี้ กลับมาขอร้องเขาให้ไว้ชีวิตลูกชายอีกคน?”