The King of War – ตอนที่ 686 สนใจไปที่หยางเฉิน

จินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคางตกตะลึงไปชั่วครู่ และแล้วก็ตั้งสติคืนมา เซวข่ายจะเอาชีวิตพวกเขานี่

“โครม！”

“โครม！”

เกือบจะเป็นเวลาเดียวกัน ทั้งสองทรุดตัวคุกเข่าลงข้าง ๆ เซวข่าย

“คุณชายเซว พวกเราคิดอยากเป็นหมาของท่านจริง ๆ นะ พวกเราสาบานได้ จะไม่มีการแปรพักตร์เปลี่ยนใจ ถ้าท่านไม่เชื่อพวกเรา พวกเราจะช่วยท่านจัดการถล่มตระกูลกวนให้ล่มสลายเดี๋ยวนี้เลย”

สองผู้นำตระกูลมหาเศรษฐีอันทรงเกียรติ ตอนนี้กลายเป็นหมา คุกเข่ากับพื้นแสดงความจงรักภักดี

เพียงแต่ว่า ให้เทียบกับหมา พวกเขาก็ยังไม่น่าจะมีคุณสมบัติพอ

“ก็ดี ถ้างั้นพวกแกก็ช่วยข้าถล่มตระกูลกวนให้ล่มสลายไปซะ เพียงถ้าพวกเจ้าทำได้ ข้าก็จะรับพวกเจ้าไว้เป็นหมารับใช้ของข้า ถ้าทำไม่ได้ พวกแกก็มีแต่ตายลูกเดียว”

เซวข่ายยิ้มตาหยี ๆ พูดว่า “แต่ตอนที่พวกแกยังถล่มตระกูลกวนไม่เสร็จ ข้าจะไม่มีการลงมือช่วยพวกแกหรอกนะ”

หัวใจจินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคางเต้นรุนแรง นี่เซวข่ายจงใจเอาพวกเขาเป็นหอกทะลวงฟันชัด ๆ อีกทั้งยังจะต้องชนะลูกเดียว ถึงจะมีทางรอด

พวกเขาจะถล่มตระกูลกวน ตระกูลหานก็ต้องยื่นมือเข้ามาช่วยตระกูลกวนแน่นอน

ไม่ว่าตระกูลหานหรือตระกูลกวน ต่างก็มีกำลังชั้นยอดของตระกูลมหาเศรษฐีระดับพอ ๆ กับเขา ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีตระกูลซูที่ยังไม่เลือกข้าง

ถ้าหากตระกูลซูก็เลือกยืนข้างตระกูลกวนกับตระกูลหาน แล้วแค่ตระกูลจินกับตระกูลเหลียง อย่าว่าแต่จะถล่มตระกูลกวนเลย พวกเขาไม่ถูกสามตระกูลมหาเศรษฐีถล่มยับ ก็ถือว่าบุญแล้ว

ในที่สุดจินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคางก็ได้ลิ้มรสชาติของการขี่หลังเสือแล้ว ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างเห็นความหนักใจแสดงออกในแววตาของแต่ละฝ่าย

“ตระกูลกวนกับตระกูลหาน ยังอีกตระกูลซู ข้าจะให้เวลาพวกแกไปไตร่ตรองกันให้ดีอีกหนึ่งวัน”

ขณะนั้นเองเซวข่ายก็ได้เอ่ยปากพูด “พรุ่งนี้เวลาเดียวกันนี้ ข้าจะมาอีกครั้ง ถ้าพวกแกยินยอมสวามิภักดิ์ ต่อแต่นี้ไป ในเจียงผิงและหนันหยัง อีกทั้งสามมณฑลแห่งตงหลัน พวกแกจะเป็นกระบอกเสียงของตระกูลเซวของข้า”

พูดจบ เขาก็เตรียมพาคนของเขาออกไป

ส่วนจินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคาง ได้ยินเซวข่ายพูดไปดังนั้น สีหน้าดูไม่ได้เลยอย่างสุด ๆ

พวกเขาร้องขอจะเป็นหมารับใช้เซวข่าย เซวข่ายไม่ใยดีด้วย กลับจะให้พวกเขาไปถล่มตระกูลกวน และต้องถล่มตระกูลกวนให้ล่มสลายให้ได้ จึงจะมีคุณสมบัติเป็นหมารับใช้เขาได้

แต่ เซวข่ายกลับโยนกิ่งมะกอกให้กับตระกูลกวนและตระกูลหาน รวมทั้งตระกูลซู ผ่อนผันเวลาให้ไปตัดสินใจใหม่อีกหนึ่งวัน ถ้ายินยอมสวามิภักดิ์ ก็จะให้เป็นผู้มีอำนาจจัดการแทน

ไม่ต้องคิดก็รู้ พอเมื่อสามสุดยอดตระกูลมหาเศรษฐีแห่งเจียงผิงสวามิภักดิ์กับตระกูลเซวแล้ว หลังจากนั้น ฐานะของสามตระกูลมหาเศรษฐี ก็จะลอยสูงขึ้นไปได้ตามกระแส

“ไม่ต้องไปรอไตร่ตรองให้เสียเวลา ข้าตระกูลกวนได้ตัดสินใจดีแล้ว จะให้สวามิภักดิ์กับตระกูลเซว ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด！”

เห็นเซวข่ายกำลังเตรียมจะไป กวนเจิ้งซานเอ่ยปากพูดไปในทันที

“ยังมีข้า ตระกูลหาน ก็ไม่จำเป็นต้องไตร่ตรอง เว้นแต่ว่าตระกูลหานล่มสลายไป มิฉะนั้นจะไม่มีทางสวามิภักดิ์ตระกูลเซวเด็ดขาด！”

หานเซี่ยวเทียนก็เอ่ยปากพูด

มีแต่ซูเฉิงอู่ สีหน้าเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน

เซวข่ายที่เพิ่งเดินไปถึงหน้าประตูโถงรับรอง หยุดก้าวต่อในทันที หันตัวกลับ ยิ้มกวน ๆ จ้องหน้ากวนเจิ้งซาน แล้วมองหานเซียวเทียน

“ให้แม้ต้องล่มสลายไปทั้งตระกูล พวกแกก็ไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อตระกูลเซว？”เซวข่ายยิ้มกวน ๆ ถามไป

มองดูแล้ว หน้าของเขาไม่มีอาการโกรธเลยแม้แต่น้อย กลับดูชื่นมื่น

หานเซี่ยวเทียนกับกวนเจิ้งซานผงกหัวอีก “ถูกต้อง！”

“ดี ดีมาก！”

เซวข่ายผงกหัว หัวเราะแล้วพูดว่า “ตระกูลที่มีเลือดทระนงแบบนี้ ข้าไม่เคยเห็นมานานหลายปีแล้ว เกิดให้นึกเสียดายที่ต้องถล่มพวกแกให้ล่มสลายไปแบบนี้แล้วสิ”

“แต่ทว่า ถ้าไม่ให้พวกแกล่มสลายไป ก็เป็นการที่อำนาจศักดิ์ศรีของตระกูลเซวถูกท้าทาย พวกแกช่วยบอกข้าหน่อยสิ ข้าควรจะทำยังไงดี？”

หานเซี่ยวเทียนกับกวนเจิ้งซานต่างรู้สึกถึงความกดดันที่หนักหน่วง เซวข่ายที่ดูเหมือนกำลังหัวเราะ แต่สิ่งที่พวกเขาสัมผัสได้ในเสียงหัวเราะนั้น เต็มไปด้วยกลิ่นอายของการฆ่า

“ตระกูลซู ยินยอมสวามิภักดิ์ต่อตระกูลเซวครับ！”

ในขณะนั้นเอง ซูเฉิงอู่ที่ยังลังเลในการตัดสินอยู่ จู่ ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! “ซูเฉิงอู่！”

หานเซี่ยวเทียนกับกวนเจิ้งซานพอได้ยินที่ซูเฉิงอู่พูด สีหน้าเปลี่ยนไปในฉับพลัน ความโกรธเกรี้ยวพลุ่งขึ้นเต็มใบหน้า

หยางเฉินหรี่ตาทั้งคู่ลงเล็กน้อย เท่าที่เขารู้จักซูเฉิงอู่คนนี้ แต่ไหนแต่ไรมา เป็นคนเห็นแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นเรื่องใหญ่ ไม่คิดว่ามาในวันนี้ ก็ยังคงเป็นแบบนั้น

การตัดสินใจของเขาแบบนี้ เท่ากับเป็นการทรยศต่อตระกูลอวี๋เหวิน

ตามข้อเท็จจริง ทุกสิ่งที่ตระกูลซูมีมาได้ในทุกวันนี้ ล้วนอาศัยมาจากตระกูลอวี๋เหวิน

แต่การเลือกข้างของเขาในครั้งนี้ ก็พอจะให้เข้าใจได้

เทียบกับตระกูลอวี๋เหวินแล้ว ตระกูลเซวจะเหนือกว่าอีกเกินมาก

เซวข่ายก็ยิ้มกวน ๆ มองไปที่ซูเฉิงอู่ พลันพูดขึ้นมาว่า “แกทำอย่างนี้ ไม่กลัวว่าจะตกเป็นเป้าให้กับคนทั้งหมดนี้หรือ？”

คำพูดประโยคนี้ชัดเจนมาก ขอเพียงตระกูลเซวตกลงรับตระกูลซู ตระกูลซูก็จะเป็นคนของตระกูลเซว แล้วใครหรือจะกล้าตะต้องคนของตระกูลเซว？

ตอนนี้เอง ลึก ๆ ในใจซูเฉิงอู่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะคนอย่างเซวข่ายไม่ใช่ธรรมดา เซวข่ายจะตกลงรับตระกูลซูหรือไม่ เขาเองก็ไม่แน่ใจ

ก็เห็น ๆ อยู่เมื่อสักครู่นี้ ตระกูลที่แข็งแกร่งกว่าตระกูลซูอย่าตระกูลจินกับตระกูลเหลียง ผู้นำตระกูลพวกเขา ก็ต่างคุกเข่าขอเป็นหมารับใช้ตระกูลเซวไปแล้ว เซวข่ายก็ยังไม่ได้ยอมรับ

ตอนนี้เหมือนเขากำลังเล่นพนัน ชนะพนัน ก็คือสวรรค์ ถ้าแพ้ ก็ลงนรก

เวลานี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเซวข่าย

ท่ามกลางสายตาทุกคู่ของคนที่อยู่ในที่นั้น พลันเซวข่ายส่ายหน้า “คนไร้ความซื่อสัตย์ไร้คุณธรรม ไม่คู่ควรอยู่ในตระกูลเซว เทียบกับตระกูลจินกับตระกูลเหลียงแล้ว ตระกูลซูก็ครือกันนั้นเอง！”

คำพูดนี้หลุดจากปากเซวข่าย สะท้านใจคนไปทั่วทั้งบริเวณ

ซูเฉิงอู่ยิ่งงงเซ่อไปเลย หน้าโรยซีดไปสุด ๆ แขนขาอ่อนระทวยยืนแทบจะไม่ติด เกือบพับทรุดลงกองกับพื้น

แพ้แล้ว！

เขาแพ้พนันแล้ว！

คำพูดของเซวข่ายที่ว่าคนไร้ความซื่อสัตย์ไร้คุณธรรม ไม่คู่ควรอยู่ในตระกูลเซว คือคำตอบที่สนองให้

เดิมทีที่ไม่ใส่ใจในตัวเซวข่ายของหยางเฉิน ตอนนี้ก็ให้รู้สึกน่าสนใจกับเซวข่ายขึ้นมา

เจ้าหนุ่มคนที่มาจากตระกูลเซวคนนี้ กับบรรดาคุณชายบ้านตระกูลมหาเศรษฐีที่เคยเห็นมา ดูแตกต่างกัน

กับคนที่ยอมคุกเข่าขอขมาเอง ขอยอมเป็นหมารับใช้ เขาไม่เอา

แต่กลับมีความพึงใจในตระกูลหานกับตระกูลกวนที่ท่าทีแข็งกร้าว ไม่ยอมสวามิภักดิ์กับตระกูลเซว

“ซูเฉิงอู่ แกรู้ว่าเป็นเพราะอะไรไหม？”

กวนเจิ้งซานพูดด้วยสีหน้าเย้ยหยันว่า “กรรมใครก่อไว้อย่างไรก็รับเวรกันไป！เดี๋ยวพวกข้าผ่านอุปสรรคนี้ไปแล้ว เจียงผิงหลังจากนี้ ก็จะไม่มีที่ให้ตระกูลซูยืนอยู่ได้อีกต่อไป！”

หานเซี่ยวเทียนก็หัวเราะเหยียด ๆ ไป “ในสายตามีแต่ผลประโยชน์ รัซึ่งคุณธรรม คนอย่างเจ้านี่ ถ้าย้อนอยู่ในอดีต มันก็ไอ้พวกคนขายชาติ！ให้คนรุ่นหลังถ่มน้ำลายประณามใส่！”

ซุเฉิงอู่ให้รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว ยืนก็จะยืนไม่ติดแล้ว

วางพลาดไปหมากเดียว แพ้หมดทั้งกระดาน！

ตระกูลซูแต่นี้ต่อไป จะหันไปทางไหนได้？

“คุณหยางครับ ผมผิดไปแล้วครับ ขอท่านได้โปรดให้ความหวังผมสักครั้งนะครับ ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมจะไม่ให้ท่านผิดหวังอีกเป็นเด็ดขาด！”

ทันใดนั้น ซูเฉิงอู่ก็ได้คุกเข่าลงเบื้องหน้าหยางเฉิน ความหวาดผวาเต็มใบหน้า พูดด้วยสีหน้าวิงวอนขอร้อง

เขารู้ดีว่า ความสามารถของหยางเฉินแกร่งกล้ามาก ไม่เช่นนั้นตระกูลหานกับตระกูลกวนคงไม่พร้อมใจกันขนาดนี้ ทั้งหมดนี้เพราะด้วยหยางเฉินคนเดียว

นาทีนี้ ทุกสายตา พุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน

ให้แม้แต่เซวข่าย ก็มองไปที่หยางเฉิน

ตั้งแต่เขาก้าวย่างเข้ามาในโถงรับแขกนี้เป็นต้นมา เขาก็สังเกตเห็นเจ้าหนุ่มคนที่ไม่ได้ปริปากออกเสียงเลยที่นั่งอยู่กลางระหว่างกวนเจิ้งซานกับหานเซี่ยวเทียน

เดิมทีก็มีความรู้สึกอยู่ว่าหยางเฉินไม่ใช่ธรรมดา มาตอนนี้เห็นซูเฉิงอู่ออกอาการขนาดนี้ ทำให้เขายิ่งมั่นใจ

หยางเฉินคนนี้ไม่ใช่คนดังธรรมดา