The King of War – ตอนที่ 704 ในคืนวันนั้น

“เสี่ยวซีเห็นคุณเป็นเพื่อนสนิทเสมอ แต่คุณทำกับเธอแบบนี้เหรอ? ยุแยงแทรกกลางความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับสามี? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”

หยางเฉินถามเธอเป็นชุด ซูซานรู้สึกเหมือนกำลังมีภูเขามากดทับตัวเธอ

ซูซานเม้มริมฝีปากแดง สองตาที่ชุ่มชื้นจับจ้องไปที่หยางเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยความคับข้องใจ

“เพราะว่า ฉันชอบคุณ!”

ซูซานเอ่ยขึ้นมาในทันใด

ตูม!

หยางเฉินรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ซูซานบอกว่าเธอชอบเขา?

เป็นไปได้อย่างไร?

“ฉันตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณช่วยฉันที่หน้าประตูของตระกูลซู!” ซูซานกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำ

“ยังมีตอนที่ฉันถูกไล่ล่าอยู่บนทางด่วนของเมืองเยี่ยนตู คุณก็ช่วยฉันเอาไว้อีก!”

“คุณรู้อะไรไหม? เดิมทีฉันคิดจะปล่อยวางความรู้สึกที่ฉันมีต่อคุณแล้ว แต่คุณก็ช่วยฉันอีกครั้ง มันทำให้ฉันพบว่า คุณได้ครอบครองหัวใจของฉันเอาไว้อย่างมั่นคง”

“ฉันไม่อยากตัดความสัมพันธ์กับฉินซีเพราะคุณ แต่ฉันก็ชอบคุณ ไม่อาจลืมได้ลง!”

ซูซานพูดไปก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

จนกระทั่งในตอนนี้เอง หยางเฉินถึงตื่นจากภวังค์

ตัวเองถูกสารภาพรัก แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาอีกด้วย

นิยายประโลมโลกอะไรแบบนี้! ดันมาเกิดขึ้นกับตัวเองอย่างคาดไม่ถึง

“ซูซาน คุณน่าจะรู้ดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับฉินซีลึกซึ้งขนาดไหน เส้นทางที่เราเดินผ่านมา มีอุปสรรคขวากหนามมากแค่ไหน”

หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ส่วนผม ในชีวิตนี้รักฉินซีเพียงคนเดียว”

“ผมไม่สนใจว่าคุณกำลังพูดความจริงหรือไม่ แต่หวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย”

ว่าแล้วหยางเฉินก็ลุกขึ้นทันทีและกำลังจะออกไป

เขาไม่ต้องการมีความเกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป

“หยางเฉิน!”

ซูซานรีบวิ่งตามไป แล้วคว้าแขนของหยางเฉินไว้

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้น พูดอย่างไม่พอใจ “คุณต้องการอะไรกันแน่?”

“หยางเฉิน ฉันชอบคุณ ฉันไม่หวังให้คุณปฏิบัติต่อฉันเหมือนที่คุณมีให้ฉินซี แค่แบ่งปันความรักของคุณมาให้ฉันเพียงเล็กน้อย ฉันก็พอใจแล้ว”

ทันใดนั้นซูซานก็กอดหยางเฉินไว้แล้วพูดด้วยน้ำตา “ขอแค่ฉันได้เป็นคนรักของคุณ ฉันทำเพื่อคุณได้ทุกอย่าง!”

“ปล่อยมือ!”

หยางเฉินขมวดคิ้ว

เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อถูกซูซานกอด ตรงกันข้ามกับรู้สึกคลื่นไส้ด้วยซ้ำ

แม้ว่าซูซานจะสวยมาก แต่สิ่งที่เธอทำมันสกปรก

ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่า หยางเฉินเป็นสามีของฉินซี ฉินซีก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ แต่เธอยังทำแบบนี้ น่าสมเพชจริงๆ

สิ่งที่ทำให้หยางเฉินโกรธมากก็คือ ฉินซีเห็นซูซานเป็นพี่น้อง แต่ซูซานกลับต้องการแย่งสามีของเธอ ผู้หญิงประเภทนี้ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนสนิทของฉินซีเลย

“ฉันไม่ปล่อย!”

ซูซานกอดแน่นขึ้น “ถ้าคุณไม่รับรักฉัน ฉันจะไม่ยอมปล่อยมือ!”

“ซูซาน อย่าบังคับให้ผมลงไม้ลงมือกับคุณนะ!”

หยางเฉินโกรธมากจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะฉินซี แค่การกระทำของซูซานในตอนนี้ ก็มีเหตุผลเพียงพอให้หยางเฉินฆ่าเธอแล้ว

ซูซานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า อุณหภูมิภายในห้องส่วนตัวดูเหมือนจะลดลงหลายองศา เธออดตัวสั่นไม่ได้ จึงปล่อยหยางเฉิน

“ผมขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้ไป ไม่อนุญาตให้คุณติดต่อกับภรรยาของผม มิฉะนั้น ผมจะโค่นล้มตระกูลซูโดยไม่แยแสใดๆ!”

หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าคุกคาม

ซูซานรู้สึกว่าหัวใจของเธอแตกสลาย ตัวเองชอบหยางเฉินก็หมดหนทางเยียวยาแล้ว ที่ผ่านมาไม่เคยกล้าสารภาพรัก กว่าจะได้พูดความในใจในวันนี้ได้มันไม่ง่ายเลย แต่กลับถูกหยางเฉินปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

ตอนนี้ยังข่มขู่ว่าจะโค่นล้มตระกูลซู

“หยางเฉิน ความรักที่ฉันมีให้คุณมันไร้ค่าถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?”

ซูซานถามด้วยดวงตาแดงก่ำ

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา “ความรักเกิดขึ้นได้เพราะคนสองคน ทุกอย่างที่คุณทำ มันเปล่าประโยชน์”

“คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาด น่าจะรู้ดีว่าผมเป็นคนยังไง ตั้งแต่ผมบอกให้คุณอยู่ห่างจากผมและฉินซี คุณก็ต้องอยู่ห่างจากเรา”

ท่าทีของหยางเฉินเด็ดเดี่ยวและแข็งกร้าวเป็นอย่างมาก

ซูซานนิ่งเงียบทันที เธอก้มหน้าลง น้ำตาหยดลงทั่วพื้นดิน

หยางเฉินเกิดอาการใจอ่อนขึ้นมาในทันใด แต่มันก็เป็นเพียงความเห็นอกเห็นใจ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความรัก

“ซูซาน ถ้าคุณไม่มีปัญหา เรายังเป็นเพื่อนกันได้ แต่ผมหวังว่าคุณจะสามารถตัดใจจากผมได้จริงๆ ระหว่างเรามันไม่มีทางเป็นไปได้!”

น้ำเสียงของหยางเฉินอ่อนลงมาก

จากนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไป

แต่ทันทีที่เขาเดินมาถึงประตูห้องส่วนตัว เสียงของซูซานก็ดังขึ้นในทันใด “หยางเฉิน คุณไม่อยากรู้เหรอว่า คืนวันนั้น หลังจากที่ฉันไปส่งคุณที่โรงแรมแล้ว เกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา?”

หยางเฉินหยุดกึกทันที หันขวับมองกลับไปที่ซูซาน ประกายอาฆาตที่รุนแรงฉายผ่านดวงตาของเขา “ถ้าคุณกล้าพูดจาเหลวไหล ผมจะทำให้คุณพูดไม่ได้อีกเลย!”

เมื่อเผชิญกับสายตาอันน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉิน ซูซานกลับไม่มีความหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย เธอสบสายตากับหยางเฉินอย่างห้าวหาญ

ในคืนวันนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง หยางเฉินไม่มีความทรงจำอยู่เลย

แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริง มันก็อยู่ในโรงแรม หยางเฉินไม่มีทางตรวจสอบได้เลย

“พูดสิ ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้น?”

ใบหน้าของหยางเฉินไร้การแสดงออกใดๆ แต่เวลาจ้องมองมาที่ซูซาน ในแววตาเผยให้เห็นความดุร้ายอันน่าสะพรึงกลัว

สีหน้าของซูซานเต็มไปด้วยความคับข้องใจ เธอเช็ดน้ำตาที่ขอบตา กล่าวด้วยสีหน้าเย้ยหยันตัวเอง “ในเมื่อคุณพูดมาถึงขนาดนี้แล้ว คืนนั้นเกิดอะไรขึ้น มันจะยังมีความหมายอะไรล่ะ?”

หยางเฉินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ มันคือความจริง แม้ว่าจะเกิดเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายได้ระหว่างเขากับซูซาน เขาก็ไม่อาจรับรักซูซานได้อยู่ดี

ชั่วชีวิตนี้ เขารักได้เพียงผู้หญิงคนเดียวคือฉินซีเท่านั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า พวกเขามีลูกสาวด้วยกันแล้วคนหนึ่ง

คืนนั้นเขาเมา แต่ซูซานมีสติดี แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทั้งสอง มันก็เป็นความรับผิดชอบของซูซาน

“หยางเฉิน คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก!”

เมื่อซูซานเห็นหยางเฉินไม่พูดอะไร สีหน้าเธอก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ร้องไห้เดินออกไปจากห้องส่วนตัว

หยางเฉินอยู่คนเดียวในห้องส่วนตัว อารมณ์หงุดหงิดผิดปกติ เขาไม่กล้าแม้แต่จะคาดเดาถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วไป แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ ก็หมายความว่าเขาทรยศฉินซีน่ะสิ?

ถึงตอนนั้นฉินซีจะให้อภัยเขาไหม?

จากท่าทีของซูซานที่แสดงออกมาก่อนหน้านี้ หยางเฉินจึงรู้ว่า ในคืนนั้นอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทั้งสอง

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง อารมณ์ของหยางเฉินจึงค่อยๆ สงบลง

เขากดโทรออกไปที่หมายเลขหนึ่ง “ตรวจสอบหน่อยว่า คืนวันที่ 9 พฤศจิกายน ผมถูกซูซานพามาส่งที่โรงแรม เธออยู่ในห้องของผมนานแค่ไหน”

“พี่เฉิน เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” หม่าชาวถามด้วยความประหลาดใจ

หยางเฉินไม่อยากจะพูดอะไรมาก เขากล่าวอย่างเย็นชา “ตรวจสอบให้ผมโดยเร็วที่สุด!”

“ครับผม!”

หม่าชาวรีบหุบปากทันที

หลังจากวางสาย หยางเฉินจึงหันหลังเดินจากไป

เขาเพิ่งกลับมาถึงเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หม่าชาวก็โทรกลับมา “พี่เฉิน ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ!”

“ว่ามา!”

“คืนวันนั้นซูซานไปส่งคุณที่โรงแรม พวกคุณเข้าไปในโรงแรมด้วยกัน จนกระทั่งหกโมงเช้าวันถัดมา เธอถึงจะออกมาจากห้อง”

คำพูดของหม่าชาว ทำให้หยางเฉินตกตะลึงงัน