The King of War – ตอนที่ 718 สงครามทางความคิด

ในตอนนั้น แม้แต่เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ความนิ่งของเฉินซิงไห่ ทำให้เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลย

หากพันธมิตรทั้งห้าตระกูลเรียกผู้ที่เก่งกาจของพวกเขามาจริงๆ แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็คงรับมือไม่ไหวใช่ไหม?

เฉินไห่ซิงเป็นเพียงตระกูลที่เพิ่งเข้ามาแทนที่ตระกูลไช่ แล้วเขาจะสามารถทำในสิ่งที่แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็ไม่สามารถทำได้เหรอ?

“พวกคุณสามารถโทรหาคนของพวกคุณได้ แต่ว่าพวกคุณต้องคิดให้ชัดเจน หากแสดงความเห็นตอนนี้ว่า พวกคุณเต็มใจที่จะมอบทรัพย์สินของตระกูลครึ่งหนึ่ง พวกคุณยังสามารถรักษาความแข็งแกร่งของตระกูลไว้ครึ่งหนึ่งได้”

เฉินซิงไห่กล่าวอย่างกะทันหันอีกว่า “แต่เมื่อพวกคุณโทรเรียกคนของพวกคุณมา เราก็จะเป็นศัตรูกัน ศัตรูที่ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายไปข้างหนึ่ง ไม่ก็พวกคุณร่วมมือกันทำลายล้างตระกูลเฉิน หรือไม่ก็เราทำลายล้างพันธมิตรของพวกคุณ”

“ตอนนี้ผมให้สิทธิ์พวกคุณเลือก พวกคุณคิดดีๆแล้วค่อยตัดสินใจ ผมจะให้เวลาพวกคุณครึ่งชั่วโมงในการโทรเรียกคนของพวกคุณ!”

หลังจากนั้น เฉินซิงไห่ก็ลุกขึ้นทันทีและจากไปโดยตรงกับกวนเจิ้งซานและคนอื่นๆ

เพียงแต่ว่า ผู้เก่งกาจหลายร้อยคนของตระกูลเฉินได้ล้อมรอบห้องจัดเลี้ยง ตอนนี้ พวกเขาทำได้เพียงโทรเรียกคนของพวกเขามาเท่านั้น มันไม่มีทางที่จะจากไปจากที่นี่เลย

ทันทีที่เฉินซิงไห่และคนอื่นๆออกไป คนในพันธมิตรก็รู้สึกกดดันมากขึ้น

“นายท่านตระกูลหลี ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เกรงว่าตระกูลเฉินน่าจะจะมีความสามารถในการจัดการกับห้าตระกูลของเราในเวลาเดียวกัน มิฉะนั้น เขาจะยอมให้เราโทรเรียกคนมาได้อย่างไร?”

“ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ดูเหมือนว่า เราทุกคนประเมินตระกูลเฉินต่ำไป”

“ใช่ ตระกูลไช่ถูกแทนที่โดยตระกูลเฉินในชั่วข้ามคืน แม้แต่ตระกูลหนึ่งในแปดของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ก็ทำแบบนี้ไม่ได้มั้ง?”

“หากเป็นเช่นนี้ ความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินนั้น น่าจะสูงกว่าแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูใช่ไหม?”

นอกจากหลีจื๋อแล้ว สี่ตระกูลที่เหลือต่างตกตะลึง

“ไม่งั้นก็เราตอบตกลงที่จะมอบทรัพย์สินของตระกูลครึ่งหนึ่งดีไหม? อย่างน้อย เราก็ยังสามารถรักษาตระกูลของเราไว้ได้”

หลีจื๋อพูดอย่างเสียดสี “เอาล่ะ ผมก็จะไม่พูดเรื่องไร้สาระที่ไม่จำเป็นละ จะเลือกอย่างไร พวกคุณตัดสินใจเอาเอง ผมจะโทรเรียกคนของผมแล้ว!”

หลังจากพูดจบ หลีจื๋อ ก็เริ่มโทรหาคนของเขา

ผู้นำอีกสี่คนที่เหลือต่างก็ตัดสินใจไม่ถูก

ในเวลาเดียวกัน เฉินซิงไห่และคนอื่นๆก็กลับไปที่ห้องรับแขกผู้มีเกียรติ

“ผู้นำเฉิน คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันไม่กี่เดือน คุณก็กล้าหาญขนาดนี้ ไม่พอใจ คุณก็จะยึดครองทรัพย์สินของทั้งห้าตระกูลแบบดื้อๆ”

กวนเจิ้งซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หานเซี่ยวเทียนก็กล่าวว่า “ผู้นำเฉินเปลี่ยนไปมากจริงๆ มีสไตล์ของยักษ์ใหญ่จริงๆ”

เฉินซิงไห่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และส่ายหัว “อย่าล้อเลียนผมเลย ต่อหน้าคุณหยาง ผมจะกล้าถูกเรียกว่ายักษ์ใหญ่ได้อย่างไร? วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตระกูลเฉินมี ก็เพราะพึ่งพาหยางทั้งนั้น”

หยางเฉินเหลือบมองไปที่เฉินซิงไห่ และกล่าวด้วยความชื่นชมว่า”ผู้นำเฉินอ่อนน้อมถ่อมตนเกินไปแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณอายุมากแล้ว ผมไม่อยากให้คุณออกจากตำแหน่งจริงๆ”

เฉินซิงไห่กล่าวอย่างรวดเร็ว “ขอเพียงคุณหยางต้องการให้ผมช่วย สั่งผมได้เลย!”

หยางเฉินยิ้มและส่ายหัว“พอเถอะ คุณทำงานให้ตระกูลเฉินมาทั้งชีวิต และถึงเวลาที่คุณจะมีความสุขในวัยชราแล้ว”

“ผู้นำเฉินนั้นเก่งจริงๆ นี่ตั้งใจที่จะยึดครองครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินของตระกูลทั้งห้าโดยปราศจากทหารเพียงคนเดียว” หานเซี่ยวเทียนกล่าว

กวนเจิ้งซานก็กล่าวอีกว่า”ผมว่า ยกเว้นตระกูลหลีจะไม่ยอม อีกสี่ตระกูลน่าจะยอมจำนน”

พวกเขาพูดโดนประเด็น นี่เป็นเหตุผลที่หยางเฉินชื่นชมในตัวเฉินซิงไห่

ในตอนแรก ให้ผู้นำทั้งห้าห้านาทีในการคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ได้ก่อให้เกิดแรงกดดันอย่างมากต่อพวกเขาแล้ว

หลังจากนั้น ให้เวลาพวกเขาอีกครึ่งชั่วโมงในการโทรเรียกคนของพวกเขา ดูแล้วเหมือนว่าเฉินซิงไห่มั่นใจและไม่กลัว เหมือนจะมีความสามารถในการจัดการพันธมิตรทั้งห้าตระกูลได้ในเวลาเดียวกัน

แต่ในความเป็นจริง ถ้าหยางเฉินไม่ปรากฏตัว นับประสาอะไรที่ตระกูลเฉินจะสามารถจัดการกับห้าตระกูลในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตระกูลที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาห้าตระกูลก็อาจสู้ไม่ไหว

เฉินซิงไห่ นี่กำลังทำสงครามทางความคิด เมื่อเขาทำสำเร็จ ตระกูลเฉินก็จะกลายเป็นตระกูลร่ำรวยที่สุดในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู