ล็อบบี้คฤหาสน์ตระกูลซื่อเปิดไฟไว้สว่างไสว
เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดนั้นนำเข้าจากยุโรปและอเมริกาซึ่งหรูหราและมีมูลค่าอย่างมาก
ชายร่างอ้วนวัยกลางคนนั่งอยู่บนโซฟาอย่างใจเย็น
เขาคือซื่อเสี่ยวเทียนหัวหน้าตระกูลซื่อ!
ที่นั่งข้างๆ ซื่อเสี่ยวเทียนเป็นเด็กชายที่มีใบหน้าหล่อเหลา แต่ว่าด้วยดวงตาสีพีชของเขานั้นดูชั่วร้ายอย่างมาก ซึ่งนั่นมักทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัวสายตาของเขา!
เด็กหนุ่มคนนี้คือนายน้อยซื่อ ผู้มีฉายานายน้อยผู้เสเพล 1 ใน 4 สุดยอดนายน้อยของเมืองเจียงซี!
“ซื่อเฉียง นายเป็นยังไงบ้าง ?”
นายน้อยซื่อจ้องมองไปที่จงเฉียง ที่นั่งอยู่ข้างล่างเขา
แขนของจงเฉียงถูกพันด้วยผ้าพันแผลอย่างหนาแน่น เนื่องจากบาดแผลที่แขนขาดของเขายังคงมีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย
หลังจากได้ยินคำพูดของนายน้อยซื่อ จงเฉียงก็รีบตอบว่า “ฉันสบายดีพี่ชาย มันก็เป็นแค่มือข้างเดียว!”
จงเฉียงแสยะยิ้มแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยมว่า “เมื่อไอ้เวรนั่นมันตัดมือฉัน ฉันก็จะฆ่ามัน! มันจะต้องเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่!”
หลังจากได้ยินคำพูดของจงเฉียงแล้ว ซื่อเสี่ยวเทียนและนายน้อยซื่อก็พยักหน้าพร้อม ๆ กัน
“พ่อบุญธรรม ทุกอย่างยังเป็นไปตามแผนของท่านพ่อหรือเปล่า ที่จะกลับไปตอนเหนือของจีน ?”
จงเฉียงถามซื่อเสี่ยวเทียนอย่างอยากรู้อยากเห็น
ซื่อเสี่ยวเทียนตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง “ฮ่า ฮ่า…ทุกอย่างใกล้จะพร้อมแล้ว! พวกผู้มีอำนาจของตระกูลเราได้มาถึงเมืองเจียงซีแล้ว และยืนยันว่าฉันจะได้ไปรับหน้าที่ต่อที่ตระกูลใหญ่! คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่เราจะพักกันในเมืองเจียงซี!”
“สุดยอดไปเลย!” ใบหน้าของจงเฉียงเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความตื่นเต้น เมื่อเขาตระหนักถึงพลังที่น่ากลัวของตระกูลใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังตระกูลซื่อ
ถ้าซื่อเสี่ยวเทียนเข้ายึดครองตระกูลใหญ่ จงเฉียงในฐานะลูกบุญธรรมของเขา ก็จะได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ
เมื่อจงเฉียงกลับมาที่เมืองเจียงซีอีกครั้ง แม้แต่ตระกูลไป๋และตระกูลกงก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความสุภาพ!
ดังนั้นจงเฉียงจึงรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ
“พ่อบุญธรรม ในเมื่อคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของพวกเราในเมืองเจียงซีแล้ว เราก็มาสนุกกันเถอะ!”
จงเฉียงปรบมือไปที่ประตูด้วยรอยยิ้มลึกลับ
ทันใดนั้นผู้คุ้มกันสองคนก็แบกกระสอบใบใหญ่ใบหนึ่งเข้ามาข้างใน
“เปิดออก!”
หลังจากได้ยินคำสั่งของจงเฉียง ผู้คุ้มกันทั้งสองก็เปิดกระสอบออก เผยให้เห็นสาวสวยอยู่ข้างใน!
เธอคนนั้นคืออันซี!
เมื่อเห็นอันซี ดวงตาของนายน้อยซื่อก็แสดงความหื่นกระหายออกมา!
“ดี! ดีมาก! จงเฉียง นายทำได้ตามความคาดหวังของฉันจริงๆ!”
นายน้อยซื่อลุกขึ้นยืนในขณะที่เขาเริ่มสังเกตอันซี
จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของเขาและพูดถึงเธออย่างยกย่องว่า “พูดตามตรงนะ อันซีนั้นเป็นนางฟ้าจริงๆ ต่างกับผู้หญิงคนก่อน ๆ ของฉัน ทุกคนดูธรรมดาไปเลย!”
แม้แต่ดวงตาของซื่อเสี่ยวเทียนก็ยังฉายแววหื่นกระหายออกมาเช่นกัน “สวย! เธอสวยมาก ๆ !”
เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าและการแสดงออกของพ่อของเขา นายน้อยซื่อเผยสีหน้าชั่วร้ายและอุทานว่า “หึหึ! พ่อคิดยังไงกับเธอ ? ลูกชายของพ่อมีรสนิยมที่ดีหรือเปล่า ”
“ไม่เลว! ไอ้หนู แกนี่มีรสนิยมดีจริง ๆ นี่ไปเจอผู้หญิงสวยแบบนี้ที่ไหน ?”
ซื่อเสี่ยวเทียนแทบจะน้ำลายไหล
“หึหึ! ถ้าพ่อชอบเธอมากนัก คืนนี้เราผลัดกันสนุกกับเธอดีไหม ?”
นายน้อยซื่อออกความเห็นพลางแสยะยิ้ม คำพูดของเขาทำให้ ซื่อเสี่ยวเทียน และ จงเฉียง รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
ซื่อเสี่ยวเทียนตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ร้ายกาจ “ก็ดี! พวกเราสามคนคงจะสนุกสนานกันคืนนี้!”
เขาดีใจมาก พลางบอกกับผู้คุ้มกันว่า “สาดน้ำปลุกเธอขึ้นมา! มันไม่สนุกเลยนะ ที่จะมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงที่นอนสลบแบบนี้! มันจะน่าสนใจก็ต่อเมื่อเธอดิ้นรนและกรีดร้อง!”
คำพูดของซื่อเสี่ยวเทียนฟังดูชั่วร้ายเป็นพิเศษ!
หลังจากได้รับคำสั่ง ผู้คุ้มกันก็เปิดขวดน้ำขึ้นมาทันทีและราดลงบนหัวของอันซี!
อันซีตัวสั่นสะท้าน เธอตื่นขึ้นมาในทันที
เมื่อสังเกตเห็นห้องหรูหรา อันซีมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาที่สับสน
“ฉันอยู่ที่ไหน ? พี่เฟิงอยู่ที่ไหน พี่เฟิง…”
อันซีนึกถึงเย่เฟิงเป็นอย่างแรก เมื่อเธอตื่นขึ้นมา
ในตอนนั้นเสียงที่น่ากลัวทำให้เสียงหวาน ๆ ของเธอ ถูกกลืนลงคอไป
“หึหึ อันซี เฟิงของเธอมันตายไปแล้ว จากนี้ไปเธอจะเป็นของพวกเรา!” จงเฉียงพูดใส่เธอด้วยสีหน้าโหดร้าย
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น อันซีก็ตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว!
จากนั้นเธอก็รีบหันกลับมา เธอเห็นจงเฉียงและนายน้อยซื่อ ใบหน้าของเธอก็พลันเครียด เธอตะโกนออกว่า “นายนั่นเอง!”
“ใช่แล้ว!”
จงเฉียงหัวเราะเยาะขณะที่เขามองไปที่ร่างเรียวบางของอันซี จากนั้นเขาก็พูดด้วยท่าทางชั่วร้าย “ฉันขอแนะนำให้เธอลืมเรื่องไอ้ขยะไร้ค่านั่น! มันตายไปนานแล้ว!”
‘ตาย?’
อันซีรู้สึกว่างเปล่า เธอเปิดสีหน้าไม่เชื่อและกรีดร้องออกมาเหมือนคนบ้า “ไม่ เป็นไปไม่ได้! พี่เฟิงจะไม่มีวันตาย! นายกำลังโกหกฉัน! นายกำลังโกหก!”
“ฉันเหรอโกหกเธอ ?” จงเฉียงเหยียดยิ้มออกมา เขากล่าวเสริมว่า “หึหึ พูดตามตรงนะ ตำรวจที่มาจับเย่เฟิงไปคือลุงของฉัน จงเหว่ย! และลุงของฉันก็ได้เตรียมการเรื่องของเขาเอาไว้แล้ว หลังจากเย่เฟิงถูกจับขังคุก เพื่อนของฉันคนหนึ่งในนั้นจะจัดการกับเขา!”
หลังจากพูดจบ จงเฉียงก็เผยสีหน้าพึงพอใจ
“ฮ่าฮ่า… ฉันเกรงว่าเย่เฟิงคงจะถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปนานแล้ว!”
…
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา อันซีก็ล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่ซีดอย่างน่ากลัว ราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอหมดลงไปแล้ว
“ตายแล้ว…พี่เฟิงตายแล้ว…”
หยดน้ำตาใส ๆ เริ่มไหลออกมาตามใบหน้าที่งดงามของเธอ
เธอหัวใจของเธอแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
เย่เฟิงเป็นคนที่ปกป้องเธอเมื่อเธอต้องเสี่ยงชีวิต!
เย่เฟิงเป็นคนที่เคยลูบหัวเธอ!
เย่เฟิงเป็นคนที่เคยมั่นใจและทะนงตน!
เย่เฟิงเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด!
“พี่เฟิง พี่จะรู้ไหมว่าฉันมีคำพูดมากมายอยากจะบอกพี่…”
“ฉันรักพี่ ฉันรักพี่มาเสมอ…”
“ครั้งหนึ่งฉันเคยให้คำมั่นว่าจะปกป้องพี่ด้วยชีวิตของฉัน… แต่ฉันพลาด!”
“พี่เฟิงรอฉันด้วย… ฉันจะไปบอกกับพี่ในชีวิตหลังความตาย! ในเมื่อฉันพลาดที่จะปกป้องพี่ครั้งนี้ ฉันจะชดเชยมันในชีวิตหลังความตายของฉัน!”
อันซีพูดราวกับว่าเธอนั้นตั้งใจจะตาย ขณะเดียวกันนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลอาบใบหน้าราวกับหยาดฝน!
เมื่อไม่มีเย่เฟิง ดูเหมือนว่าเธอนั้นก็ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่อีกแล้ว
ผู้ชายคนนั้นพรากหัวใจของเธอไปแล้ว เธอจะอยู่ได้อย่างไรโดยที่ไม่มีหัวใจ…
จงเฉียงกระซิบข้างหูเธอ พลางยิ้มกว้าง “หึหึ…อันซีลืมมันไปซะ!”
ตอนนั้นเอง นายน้อยซื่อพูดกับอันซีพร้อมกับแสยะยิ้มลามก “จากนี้ไปก็มาอยู่กับเรา ฉันให้สัญญาว่าเธอจะมีชีวิตที่ร่ำรวยและสง่างาม! ดีไหมล่ะ”
นัยน์ตาของนายน้อยซื่อดูตะกละตะกรามมาก
อย่างไรก็ตามหลังจากได้ยินคำพูดของเขา อันซีเผยให้เห็นสีหน้าเย้ยหยันราวกับว่าเธอกำลังดูคนโง่อยู่!
“พวกนาย ?”
อันซีมองไปที่อีกสามคนในห้อง เมื่อมองดูดวงตาที่หิวโหยของพวกเขาเธอก็ตัดสินใจที่จะจบชีวิตตัวเอง
“ฉันรู้ว่าฉันฆ่าพวกนายไม่ได้! แต่อย่าหวังว่าพวกนายจะได้ตัวฉัน!”
หลังจากอ้างสิทธิ์แล้ว อันซีก็หยิบปิ่นปักผมสีดำของเธอและพูดว่า “ฉันเกิดมาเพื่อเป็นผู้หญิงของพี่เฟิง และจะตายเพื่อวิญญาณของพี่เฟิง! เมื่อพี่เฟิงตายไปแล้ว ฉันจะไม่ยอมมีชีวิตอยู่คนเดียว!”
อันซีกำปิ่นปักผมด้วยมือที่สวยงามของเธอ!
ปิ่นปักผมนี้เป็นของขวัญชิ้นเดียวของเย่เฟิง ที่เคยให้อันซีและนี่ก็เป็นของขวัญชิ้นที่เธอชอบมากที่สุด!
“พี่เฟิงรอฉันด้วยนะ! ฉันจะปกป้องพี่ในชีวิตหลังความตาย!”
หลังจากพูดแล้วอันซีก็ยกปิ่นปักผมขึ้นและจิ้มมันเข้าไปตรงหัวใจของเธออย่างแรง
“ไม่นะ!”
ใบหน้าของซื่อเสี่ยวเทียน นายน้อยซื่อและจงเฉียง แสดงความตกใจอย่างมากออกมา!
พวกเขาไม่นึกว่า อันซีซึ่งเป็นคนที่หัวอ่อนมาตลอดนั้น จะมีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญเช่นนี้!
พวกเขาต้องการหยุดเธอ แต่มันก็สายเกินไป!
ฉึก!
เลือดพุ่งกระจายออกจากอกเธอ!
สาวงามคนนี้กำลังจะตาย!
