ด้วยเสียงที่อู้อี้ ร่างบางของอันซีล้มลงกองกับพื้นพร้อมเลือดที่กระเซ็นไปทุกทิศทาง!
ใบหน้าของเธอซีดลงอย่างน่ากลัว ขณะที่เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหัวใจ เปรอะเปื้อนเสื้อผ้าของเธอจนย้อมมันเป็นสีแดง
เด็กสาวคนนี้กำลังจะตาย!
ซื่อเสี่ยวเทียน นายน้อยซื่อ และจงเฉียงต่างก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คาดคิดว่าอันซีจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีที่เด็ดเดี่ยวเช่นนี้ เธอยอมตายดีกว่า ยอมจำนนต่อตัณหาของพวกเขา
“แม่งโถ่เว้ย!” จงเฉียงสบถ หลังหันไปถามซื่อเสี่ยวเทียนด้วยสีหน้ามืดมน “พ่อบุญธรรม แล้วเราควรทำอย่างไรดี”
“แม่ง! ช่างมันเถอะ! นี่ก็เป็นแค่คนตาย ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว! รีบ ๆ โยนออกไปทิ้ง!”
ซื่อเสี่ยวเทียนคำรามด้วยท่าทางที่น่ากลัว “น่าผิดหวังจริงๆ! โชคร้ายชิบหาย!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเขาจงเฉียง ก็เรียกผู้คุ้มกันมาที่ร่างของอันซีทันที
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเองก็มีเสียงดังก้องมาจากด้านนอก
“เจ้านาย!”
ผู้คุ้มกันคนหนึ่งรีบเข้ามา ขณะที่เขาตะโกนบอกไปที่ซื่อเสี่ยวเทียน “เจ้านาย เรากำลังเจอกับการลอบจู่โจม!”
‘อะไรนะ!’
ทั้งสามคนตะลึงในทันที
“ศัตรูคือใคร ?”
“ยังไม่ทราบแน่ชัด!” ผู้คุ้มกันตอบ
หลังจากได้ยินคำพูดของผู้คุ้มกัน ซื่อเสี่ยวเทียนและอีกสองคนก็แสยะยิ้มออกมา
จากนั้นซื่อเสี่ยวเทียน ก็พูดด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งว่า “ฮึ! ฉันคิดว่าพวกมันก็เป็นแค่พวกกลุ่มโจรที่อวดเก่ง! อย่าไปสนใจพวกมันมาก กลุ่มทหารรับจ้างโลหิตจะจัดการพวกมันทั้งหมดเอง!”
เพราะกลุ่มทหารรับจ้างโลหิตนั้น ติดอันดับท็อป 10 ในจีนตอนใต้ทั้งหมด กลุ่มนี้นั้นไม่มีใครเทียบได้ในเมือง เจียงซี
มันไม่มีอะไรแตกต่างไปจากการรนหาที่ตายเมื่อพวกมันบุกเข้ามาโจมตีตระกูลซื่อในเวลากลางคืนแบบนี้!
หลังจบคำพูดของซื่อเสี่ยวเทียน ทันใดนั้นผู้คุ้มกันอีกคนก็รีบเข้ามาในขณะที่เขารายงานว่า “กลุ่มทหารรับจ้างโลหิต ได้โดนฆ่าไปแล้ว 23 คน! ศัตรูบุกฝ่าเข้ามาในประตูและตอนนี้เข้ามายังในลานด้านในแล้ว!”
‘อะไรกัน!’
ซื่อเสี่ยวเทียนและอีกสองคนผุดลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจอย่างมาก
เคยมีศัตรูจำนวนมากที่พยายามที่จะบุกโจมตีตระกูลซื่อ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยเพราะพวกมันทั้งหมดนั้นถูกสังหารโดยกลุ่มทหารรับจ้างโลหิต ทว่าพวกเขาไม่เคยบาดเจ็บหรือโดนโจมตีใด ๆ เลย!
ทว่าวันนี้พวกเขากลับเสียชีวิตไปแล้ว 23 คน ช่างเป็นจำนวนที่น่าเหลือเชื่อ!
แต่นี่มันเป็นเพียงการเริ่มต้น!
“เจ้านาย! กลุ่มทหารรับจ้างโลหิต โดนฆ่าไปแล้ว 59 คน! ศัตรูบุกเข้ามาในสวนหลังบ้าน!”
“เจ้านาย! กลุ่มทหารรับจ้างโลหิต โดนฆ่าไปแล้ว 87 คน! ศัตรูเดินผ่านโถงทางเดินแล้ว!”
“เจ้านาย! กลุ่มทหารรับจ้างโลหิต โดนฆ่าไปแล้ว 101 คน! ศัตรูมาถึงหน้าประตูห้องแล้ว!”
ผู้คุ้มกันวิ่งเข้ามาข้างในด้วยท่าทางลนลาน ขณะที่รายงานของพวกเขานั้น ทำให้ทั้งสามคนตกตะลึงไปโดยสมบูรณ์
พวกเขาตกใจในตอนแรก จากนั้นพวกเขาก็เริ่มกลัว และสับสนมากขึ้นเรื่อย!
ในที่สุด พวกเขานั้นแทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย!
‘เป็น…เป็นไปไม่ได้!’
ตั้งแต่พวกเขาได้รับข้อความรายงานแรกผ่านไปไม่ถึง 5 นาที อย่างไรก็ตามกลุ่มทหารรับจ้างโลหิตเสียชีวิตไปแล้ว 101 คน!
‘มัน…มันเป็นเหมือนฝันร้าย!’
“แม่ง! ใครคือศัตรูกันแน่! กลุ่มทหารรับจ้างโลหิตจะล้มเหลวอย่างน่าสมเพชแบบนี้ได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!”
ซื่อเสี่ยวเทียนกำลังคลั่ง
เขาไม่นึกว่าจะมีศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้อยู่ในเมืองเจียงซี เพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้น กลุ่มทหารรับจ้างโลหิตทั้งหมดก็เกือบจะถูกสังหาร มันเป็นไปไม่ได้
นายน้อยซื่อ และจงเฉียงหวาดกลัวอย่างมาก ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นสีขาวซีดราวกับว่าพวกเขาเห็นผี
จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังขึ้นที่หน้าประตูห้องโถงนี้
ในชั่วพริบตา เสียงการต่อสู้เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องโหยหวน!
เสียงร้องโหยหวนแต่ละครั้ง นำพาความสิ้นหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุดราวกับว่าชีวิตกำลังถูกกลืนกินโดยกลุ่มของผีร้าย!
สิ้นหวัง!
สับสน!
เสียงร้องโหยหวนนั่นกินเวลาเพียงไม่กี่สิบวินาทีเท่านั้น จากนั้นมันก็เงียบหายไป
ในขณะนั้นซื่อเสี่ยวเทียน นายน้อยซื่อ และจงเฉียง ต่างรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขานั้นเต้นเร็วและรัว
พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่ประตูราวกับว่าฝูงสัตว์ดุร้ายดึกดำบรรพ์กำลังจะบุกเข้ามา ความรู้สึกที่น่ากลัวทำให้พวกเขาต่างขนลุกซู่
ปัง
จากนั้นประตูของห้องโถงนี้ก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ ขณะที่กระสอบ 5 ใบถูกโยนลงพื้น!
“อะไรนะ…นั่นมันคืออะไร”
กระสอบนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเลือด
เมื่อเห็นกระสอบชุ่มเลือด ซื่อเสี่ยวเทียนรู้สึกว่าเปลือกตาของเขากระตุกอย่างเร็ว เขาโบกมือไปยังผู้คุ้มกันทันที
ผู้คุ้มกันกลืนน้ำลายอย่างแรง ขณะที่เขาเดินไปที่กระสอบและเปิดออกดูด้วยความกลัวอย่างมาก
แต่ในขณะที่เขาเปิดกระสอบ ผู้คุ้มกันก็กรีดร้องออกมาด้วยความกลัวขณะที่เขาถอยไปข้างหลังรวดเร็วยิ่งกว่าดาวหาง
จากนั้นหัวจำนวนมากก็กลิ้งออกจากกระสอบ!
พวกมันทั้งหมดเป็นหัวของสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างโลหิต!
…
ซื่อเสี่ยวเทียน นายน้อยซื่อและจงเฉียงต่างตะลึงงัน
แต่ละกระสอบมีมากกว่า 20 หัว รวมกันแล้วมากกว่า 100 หัวซะอีก!
‘นี่…มันน่าสยดสยอง!’
“ปี…ปีศาจ!”
ซื่อเสี่ยวเทียน ล้มลงไปกองกับพื้นทันที ใบหน้าของเขากลายเป็นสีซีด
เขาเห็นหัวหน้าของผู้กำกับและรองผู้กำกับของกลุ่มทหารรับจ้างโลหิตอยู่ในกระสอบพวกนั้น
ทั้งห้องเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความสิ้นหวัง
มันเป็นสัญญาณที่แน่นอนว่าสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างโลหิต ทั้ง 119 คนถูกฆ่าไปจนหมดแล้ว!
แม้แต่ซื่อเสี่ยวเทียนก็ไม่เคยเห็นภาพที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน ไม่ต้องพูดถึงนายน้อยซื่อหรือจงเฉียง
เมื่อมองดูกระสอบนายน้อยซื่อ และจงเฉียงรู้สึกคลื่นไส้ พวกเขาเริ่มอาเจียนอย่างหนัก
จากนั้นด้วยเสียงฝีเท้าที่กำลังเดินเข้ามาในประตู สมาชิกที่เหลือในห้องโถงรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว
ภายใต้สายตาที่หวาดกลัวของพวกเขา เด็กหนุ่มร่างผอมบาง ค่อย ๆ เดินเข้ามาตามด้วยกลุ่มคนในชุดสีดำ
และเมื่อจงเฉียงจำหน้าเด็กชายร่างผอมบางได้ เขาก็เผยให้เห็นสีหน้าที่ไม่น่าเชื่อ
“เย่…เย่เฟิง!”
จงเฉียงสงสัยว่าเขาไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหม เย่เฟิงนั้นน่าจะตายในคุกไปแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังมีชีวิตอยู่ได้!
“ไม่! แกยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”
จงเฉียงขยับถอยหลังไปทีละก้าว ขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้ม!
ทว่าเย่เฟิงไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย เขามองไปที่อันซีที่นอนอยู่บนพื้นแทน!
เมื่อดูปิ่นปักผมที่ปักคาอยู่ในอกของเธอ เย่เฟิงก็ปล่อยพลังฉีที่รุนแรงอย่างท่วมท้น ซึ่งฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้องโถงแห่งนี้ราวกับพายุทอร์นาโด ทันใดนั้นทุกคนในที่นั้น ก็สัมผัสได้ถึงสายลมที่เย็นยะเยือก!
ด้วยเสียงฝีเท้าของเย่เฟิงที่เดินไปหาอันซีทีละก้าว พลังฉีของเขานั้นก็ค่อย ๆ รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ !
แต่ละก้าวที่เขาเดินไปข้างหน้า ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือดราวกับว่าเขานั้นคือราชาปีศาจที่กำลังกระหายเลือด!
พลังฉีที่รุนแรงและดุร้ายนั่น ทำให้ทุกคนตัวสั่นด้วยความกลัว!
เมื่อมาถึงหน้าอันซี เย่เฟิงก็หยุด
ฝ่ามือของเขาเริ่มสั่น เสียงของเขาแหบแห้ง
“อันซี…”
เย่เฟิงโอบร่างของอันซีไว้ในวงแขนของเขา!
ทันใดนั้นปรากฏการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้น!
มีบางอย่างที่เย็นยะเยือกเริ่มแพ่ขยายมาจากทางเย่เฟิงที่กำลังประคองร่างของอันซีอยู่!
ในพริบตานั้น ตัวของเย่เฟิงถูกแช่แข็ง!
เย่เฟิงตกตะลึงในทันที จากนั้นความเศร้าโศกของเขาก็หายไป แต่เขากลับมีความสุขบนสีหน้าแทน
“กายาเหมันต์อัศจรรย์!”
“นี่มันกายาเหมันต์อัศจรรย์ 1 ใน 10 อันดับร่างกายที่ไม่มีใครเทียบได้ในจักรวาล!”
