‘ท่านประธาน!’
ขณะที่เหวยฝ่านลงมาถึงตรงทางเข้า ทั้งบริเวณก็เงียบลงไปแล้ว
ก่อนหน้านี้คราวน์กรุ๊ปนั้นเป็นของตระกูลไป๋!
หลังจากนั้นว่ากันว่าได้โอนกรรมสิทธิ์ไปยังบุคคลลึกลับคนหนึ่ง
โดยให้บุคคลลึกลับคนนั้นเป็นประธานคนใหม่ของคราวน์กรุ๊ป
แต่น่าเสียดาย ที่นอกจากเหวยฝ่านและผู้มีอำนาจคนอื่น ๆ ของคราวน์กรุ๊ปแล้ว ก็ยังไม่มีใครที่เคยได้เห็นท่านประธานคนใหม่
ไม่มีใครบอกได้ว่าประธานคนใหม่เป็นชายหรือหญิง อ้วนหรือผอม…
แต่ว่าตอนนี้!
ทุกคนในห้องมองไปที่เย่เฟิงด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ
พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าผู้ดำรงตำแหน่งประธานของคราวน์กรุ๊ปคนใหม่นี้จะเป็นแค่เด็กหนุ่มที่ดูเหมือนยังเป็นนักเรียนอยู่ด้วยซ้ำ!
‘นั่นมัน…โคตรน่าเหลือเชื่อ!’
อึก!
เหล่าผู้คุ้มกันทั้งหมดที่อยู่ตรงนั้นต่างมองไปที่เย่เฟิงด้วยความตกใจ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง
เมื่อพวกเขารู้ว่าพวกเขานั้นพยายามที่จะทำร้ายท่านประธานคนใหม่ พวกเขาก็แทบจะปัสสาวะออกมารดกางเกง
จากนั้นด้วยเสียงอู้อี้ เกาเซิ่งก็ล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าซีดเผือด “ท่าน…ประธาน! เขา…เป็นประธานคราวน์กรุ๊ป! นั่นมัน…เป็นไปไม่ได้!”
เกาเซิ่งรู้สึกราวกับว่าเขาถูกสายฟ้าฟาดเข้าที่ตรงกลางศีรษะ
เขานั้นได้รับแจ้งว่าผู้ดำรงตำแหน่งประธานของคราวน์กรุ๊ปนั้นเป็นบุคคลที่มีพลังอำนาจอย่างมาก ที่แม้แต่ตระกูลไป๋และตระกูลใหญ่อื่น ๆ ในเมืองเจียงซีก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างสูง
ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดว่าเขาจะมีโอกาสได้เจอหน้ากับคนที่มีอำนาจมากมายเช่นนี้ได้
แต่ตอนนี้…
เมื่อเขานึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดระหว่างเขาและเย่เฟิง เกาเซิ่งก็รู้สึกขนลุกที่หนังศีรษะและตัวสั่นไปตามกระดูกสันหลังจรดปลายเท้า
ตอนนั้นเองที่เย่เฟิงมองตรงเข้าไปในดวงตาของเกาเซิ่ง ขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เหินห่างอย่างมาก “แกยังอยากหักแขน หักขาของฉัน แล้วให้ฉันคลานเหมือนสุนัขออกไปจากที่นี่อยู่หรือเปล่า ?”
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง เหวยฝ่านและผู้มีอำนาจคนอื่น ๆ ของคราวน์กรุ๊ป ต่างก็ตกตะลึง พวกเขาทั้งหมดจับจ้องไปที่เกาเซิ่งด้วยความตื่นตระหนก!
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของพวกเขา จะกล้าพูดคำหยาบคายแบบนั้นกับท่านประธาน
ใบหน้าของเหวยฝ่านซีดลงอย่างน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ !
ด้วยการก้าวไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าว เหวยฝ่านก็อยู่ตรงหน้าเกาเซิ่งและตบหน้าเขาอย่างรุนแรง!
เพียะ!
เกาเซิ่งล้มลงไปกองกับพื้นทันที หน้าของเข้าค่อย ๆ บวมขึ้นและมุมปากก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา
“ไอ้สารเลว แกกล้าหยาบคายกับท่านประธานได้ยังไง ? แกอยากตายมากนักเหรอ!”
เหวยฝ่านแทบกระอักเลือดออกด้วยความโกรธ!
เขาไม่คิดเลยว่าหลานชายของเขาจะเป็นตัวก่อปัญหาขนาดนี้ และเขายังกล้าที่จะหาเรื่องกับคนที่มีอำนาจอย่างเย่เฟิง
เมื่อมองท่าทางที่น่ากลัวของลุงของเขา ดวงตาของเกาเซิ่งก็เริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอเบ้า
ในทันใดนั้นเกาเซิ่งก็หันหน้าไปทางเย่เฟิง “ท่านประธาน ผม…ผมผิดไปแล้ว! ผมมันอวดดี หัวใจของผมเต็มไปด้วยความมืดบอด! ท่านประธานโปรดแสดงความเมตตาต่อผมด้วย!”
เกาเซิ่งตัวสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้สึกเสียใจอย่างมาก
ถ้าเขารู้ว่าเย่เฟิงนั้นเป็นประธานของคราวน์กรุ๊ป เขาคงจะไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองใจเป็นแน่
เมื่อดูท่าทางที่น่าสมเพชของเกาเซิ่ง เย่เฟิงก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะเห็นอกเห็นใจ ขณะที่รอยยิ้มของเขาก็กว้างมากขึ้น “แสดงความเมตตาต่อนายงั้นเหรอ ?”
“เมื่อตอนที่ขอทานหนุ่ม ขอให้นายให้อภัย นายปล่อยเขาไปหรือเปล่า”
“ถ้าฉันให้นายให้อภัยในฐานะคนธรรมดาทั่วไป นายจะปล่อยฉันไปไหม”
ประกายเย็นชาในดวงตาของเย่เฟิงแทบจะสามารถแช่แข็งคนที่สบตาได้ ขณะที่เขาพูดต่อว่า “เนื่องจากนายไม่ได้ยกโทษให้กับเขา และนายจะไม่ให้อภัยฉัน! ถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมฉันถึงต้องให้อภัยนาย”
…
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง ร่างกายของเกาเซิ่งก็สั่นสะท้านอย่างหนักด้วยความอับอาย!
หลังจากนั้น สิ่งที่เย่เฟิงพูดต่อมาก็เหมือนส่งเขาลงสู่นรก “หักแขน หักขาของเขา แล้วโยนเขา ออกไปจากที่นี่! ปล่อยให้เขามีชีวิตเป็นขอทานไปชั่วชีวิตที่เหลือ!”
‘เป็นขอทานไปชั่วชีวิตที่เหลือเหรอ ?’
‘จบแล้ว!’
‘ชีวิตของเขานั้นมันจบแล้ว!’
ก่อนหน้านี้เขาอยู่ในตำแหน่งที่สูงจนอาจเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมือง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชีวิตเขาจะต้องพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้!
เกาเซิ่งเสียใจมากจนอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรง!
อย่างไรก็ตามมันคงไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วที่เขาจะรู้สึกเสียใจในตอนนี้
ชายร่างแกร่งในชุดดำ 2 คนเดินออกมาข้างหน้าและจับแขนทั้งสองข้างของเกาเซิ่ง ทันใดนั้นพวกเขาก็หักแขนทั้งสองข้างของเขาอย่างแรง!
เกาเซิ่งส่งเสียงกรีดร้องออกมา!
ชายในชุดสีดำทั้ง 2 รีบคว้าไปที่ขาของเขา ดึงและบิดอย่างโหดเหี้ยม!
แคร๊ก!
แคร๊ก!
ขาของเกาเซิ่งทั้ง 2 ข้างก็พิการเช่นกัน!
แขนขาของอดีตผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์พิการในพริบตา!
ภาพที่โหดร้ายนั่นทำให้ทุกคนตรงนั้นตกใจกลัวอย่างมาก
จากนั้นเย่เฟิงก็จับจ้องไปที่เหล่าผู้คุ้มกันที่บาดเจ็บอยู่ด้วยท่าทางจริงจังและพูดว่า “นับจากนี้ไปสุนัขที่คอยหนุนหลังเจ้านายของพวกมันจะไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่คราวน์กรุ๊ป! โยนพวกมันทั้งหมดออกไปจากที่นี่!”
“ครับท่าน!”
ด้วยเสียงตอบรับดังกล่าว ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนลุกขึ้นยืนรับคำสั่งแล้วพวกเขาก็เดินไปจัดการร่างของเกาเซิ่งและพวกผู้คุ้มกันที่บาดเจ็บและพิการเหล่านั้นออกไปทิ้งข้างนอก!
จากนั้นเย่เฟิงก็พาเหวยฝ่านและสมาชิกคนอื่น ๆ ของคราวน์กรุ๊ปขึ้นไปด้านบนของสำนักงาน
…
ขณะเดียวกันในคฤหาสน์เล้งทางตอนใต้ของจีน!
ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งเงียบ ๆ ในห้องทำงานพร้อมกับรูปถ่ายในมือ
มันคือรูปถ่ายของกงหยุ่นเฟย!
“ท่านผู้หญิง! ทาสชราผู้นี้สมควรตาย! ผมล้มเหลวในการปกป้องนายน้อย!”
ชายชราที่มีแขนเพียงข้างเดียวคุกเข่าลงบนพื้นขณะที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั่ว
เขาเป็นผู้คุ้มกันส่วนตัวของกงหยุ่นเฟย – เฒ่าทารก!
อย่างไรก็ตามในขณะนั้น เฒ่าทารกดูหวาดกลัวอย่างมาก ที่หน้าผากของเขามีเหงื่อไหลออกมาอย่างหนัก
จากสีหน้าและท่าทางของเขาดูเหมือนว่าเขากำลังมองไปที่ผี แทนที่จะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง
“แกสมควรตายใช่ไหม”
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ผู้หญิงคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและแสยะยิ้มกว้าง “ถ้างั้นก็ ไปตายซะ!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เฒ่าทารกก็ตัวสั่นยิ่งกว่าเดิม เขาหันกลับหลังทันทีและตั้งใจจะหนีไปด้วยความหวาดกลัวอย่างมาก!
ทว่ามีฝ่ามือที่เหี่ยวย่นพุ่งออกมาจากความมืด ขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าหนีไป!
ฝ่ามือพุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเร็วแสง!
ด้วยเสียงอู้อี้นั่น เฒ่าทารกตัวแข็งทื่อกลายเป็นหินในทันที
เขาก้มหน้าลงและชำเลืองมองไปที่หน้าอกตรงบริเวณหัวใจของเขา
มีหลุมยุบเข้าไปในร่างกายและเลือดก็ค่อย ๆ ทะลักออกมา!
เลือดสีแดงสดไหลลงมาจากหลุมตรงกลางหน้าอกของเขา!
แต่หัวใจของเขานั้นมันหายไปแล้ว!
“เฒ่ากระชาก…ใจ…”
ดวงตาของเฒ่าทารกเกือบโผล่ออกมาจากเบ้าตาของเขาด้วยความกลัวและสิ้นหวังอย่างไม่สิ้นสุด
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคเขาก็ล้มลงกับพื้นเหมือนถุงขยะ!
เขาตายแล้ว!
ในขณะเดียวกันเสียงเคี้ยวที่ดังมาจากมุมมืดนั่นก็ส่งเสียงประหนึ่งมีสัตว์ประหลาดกำลังกินอาหาร
ทว่าหญิงสาวยังคงสงบนิ่ง ราวกับว่าซากของเฒ่าทารกนั้นเป็นเพียงแค่สุนัขข้างทางที่ตายแล้ว เธอไม่ได้ชายตาไปดูด้วยซ้ำ
แต่เธอยังคงลูบ รูปภาพในมือของเธอด้วยมือที่งดงาม เสมือนเธอกำลังลูบหัวลูกชายของเธอด้วยความรักอย่างสุดซึ้ง
“หยุ่นเฟย! พักผ่อนให้สงบนะ! แม่ได้บอกซื่อให้แล้ว! หลังจากฆ่าพวกกองทัพทหารแข็งแกร่งในต่างประเทศเสร็จ เขาจะกลับมาล้างแค้นให้กับลูกเอง!”
“ปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่นานขึ้นอีกครึ่งเดือน! แล้วหลังจากนั้นพวกมันทั้งหมดจะต้องตาย!”
