‘อะไรนะ!’
เมื่อเห็นโม่เต๋าตรงนั้น ดวงตาของซู่เถิงก็แทบจะทะลุออกมาจากเบ้า
เขาไม่เคยคิดเลยว่าการคาดเดาของเย่เฟิงนั้นจะถูกต้อง
โม่เต๋ามาหาพวกเขาจริงๆ!
‘นั่น…มันเป็นไปไม่ได้!’
หลังจากนั้นไม่นาน โม่เต๋าก็ขอร้องเย่เฟิงด้วยน้ำเสียงที่เสียใจอย่างสุดซึ้ง “นายน้อยโปรดยกโทษให้ผมด้วยที่ทำให้คุณขุ่นเคืองในตอนนั้น! ผมขอโทษครับ นายน้อยได้โปรดช่วยผมด้วย!”
‘ว่าไงนะ!’
ซู่เถิงตกตะลึงอีกครั้งหนึ่ง
ในฐานะที่เขานั้นก็เป็นนายน้อยในภาคใต้ของจีน ซู่เถิงรู้นิสัยของโม่เต๋าดี!
เขามักจะทะนงตัวและหยิ่งผยอง มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถชนะใจของเขาได้ ดังนั้นจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะขอโทษใครก็ตาม
ทว่าโม่เต๋ากลับมาขอโทษเย่เฟิงด้วยความนอบน้อม!
‘นั่น…มันน่าเหลือเชื่อ!’
เย่เฟิงมองดูโม่เต๋าอย่างใจเย็น ขณะที่ยิ้มกว้างและพูดว่า “เอวของนายเริ่มจะไม่มีความรู้สึกแล้วหรือยัง ?”
…
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง โม่เต๋าก็แทบร้องไห้ออกมา
‘อย่างที่เขาคิด เย่เฟิงนั้นรู้มานานแล้วเกี่ยวกับผลของอาการเจ็บป่วยของฉัน ไม่น่าแปลกใจที่เขาบอกได้ว่าฉันกำลังหาเรื่องตาย’
เขานึกถึงคำพูดของเย่เฟิงครั้งแล้วครั้งเล่า ที่เคยเตือนเขาเกี่ยวกับผลของการสวมสร้อยข้อมือนั่น แต่เขาคิดว่าคำเตือนของเย่เฟิงนั้นเป็นแค่การเล่นละคร ดังนั้นโม่เต๋าจึงรู้สึกเสียใจอย่างมาก
ด้วยเสียงอู้อี้ โม่เต๋าพยายามเดินออกมาจากการประคองของเพื่อนเขา จากนั้นเขาก็ล้มลงไปบนพื้น มือและขาทั้งสี่ข้างของเขาคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เฟิงแล้วพูดว่า “นายน้อยตราบใดที่คุณช่วยผม ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ!”
โม่เต๋ากลัวมาก
เขายังเด็กและเขาก็ยังไม่อยากตาย เขาไม่ต้องการที่จะมีเลือดไหลออกมาท่วมร่างกาย
ทว่ามีเพียงเย่เฟิงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถรักษาเขาได้
หลังจากได้ยินคำพูดของโม่เต๋า เย่เฟิงก็พูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “นายเอาสินค้าทั้งหมดที่ประมูลได้ มาที่นี่หรือเปล่า ?”
‘สินค้า ?’
โม่เต๋าตกตะลึงในทันที จากนั้นเขาก็เข้าใจในขณะที่เขารีบวางหีบหนัง ตรงหน้าเย่เฟิงและตอบว่า “นายน้อยสินค้าทั้งหมดที่ผมได้มาจากการประมูลอยู่ข้างใน! ผมจะมอบมันเป็นของขวัญทั้งหมดให้กับคุณ ได้โปรดช่วยผมด้วย!”
โม่เต๋ารู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นระรัว ขณะที่เขาพูดคำเหล่านั้น!
ของพวกนั้นมีมูลค่ามากกว่า 200 ล้านหยวน
อย่างไรก็ตามเขาจำเป็นต้องมอบให้เป็นของขวัญแก่เย่เฟิงทั้งหมดเพื่อแลกกับชีวิตของเขา
หลังจากฟังโม่เต๋า เย่เฟิงก็พยักหน้าอย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็นั่งยอง ๆ และเปิดหีบหนังนั่น
หญ้าหวายดำ ดอกมันดาลา ดาบโบราณที่ขึ้นสนิมมีรอยแตก หินประหลาดที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้ และหินหยกคริสตัล…
เมื่อเห็นสิ่งของทั้งหมดที่เขาต้องการซื้อในตอนแรก เย่เฟิงก็เผยรอยยิ้มกว้างราวกับว่าเขาเป็นพังพอนสีเหลืองที่เพิ่งขโมยลูกเจี๊ยบไปจากแม่ไก่ได้
หลังจากรับดอกมันดาลา แล้วเย่เฟิงก็มอบมันให้กับโม่เต๋าในขณะที่เขาพูดว่า “นายถูกพิษของงูเหลือมใบไม้เขียว! เคี้ยวดอกมันดาลาแล้ว เอาน้ำที่ได้จากการเคี้ยวทาลงบนจุดที่นายรู้สึกชา นายจะขับพิษใน 3 นาที!”
‘อะไรนะ!’
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง โม่เต๋าก็ตอบว่า “นายน้อย มัน…มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
เย่เฟิงพยักหน้าขณะที่เขาพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “มันง่ายมาก!”
เมื่อดูท่าทางที่ยืนยันหนักแน่นของเย่เฟิง โม่เต๋าก็เอาดอกมันดาลาเข้าปากทันทีและเริ่มเคี้ยว หลังจากนั้นเขาก็ทาของเหลวของดอกมันดาลาที่ได้จากการเคี้ยว ลงบนขาของเขา!
ทันใดนั้นขาของเขาก็รู้สึกเย็นสบาย
โม่เต๋าเริ่มมีความสุขขึ้นมาในทันที
เมื่อความรู้สึกเย็น ๆ ไหลผ่านเส้นประสาทที่เสียหายทั้งหมดของเขาอย่างช้า ๆ ร่างกายของเขาก็ค่อย ๆ กลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง
หลังจากนั้นเพียง 3 นาที โม่เต๋าก็ค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นมา เนื่องจากอาการเหน็บชาต่าง ๆ ของเขาถูกขับไปจนหมดแล้ว
“ฉันหายแล้ว! ขาของฉันเป็นปกติแล้ว!”
โม่เต๋ามีความสุข
ทว่าเมื่อเขาเห็นลำต้นที่เหลืออยู่ของดอกมันดาลา ปากของเขาก็กระตุกเล็กน้อย
‘เขาต้องการมันเพราะมีจุดประสงค์แน่ ๆ !’
จนกระทั่งตอนนั้น โม่เต๋าก็รู้ว่าเย่เฟิงประมูลดอกมันดาลาโดยมีจุดประสงค์แฝงอยู่
‘เขาทำนายว่าฉันจะแย่งชิงสิ่งของทั้งหมดที่เขาต้องการ ดังนั้นเขาจึงเสนอราคาสำหรับรายการเหล่านั้น’
‘ในที่สุดเขาก็ใช้ดอกมันดาลาที่ฉันซื้อมา เพื่อล้างพิษและเอาของหายากและสมบัติทั้งหมดของฉันไป!’
หลังจากที่คิดออก โม่เต๋าก็แทบกระอักเลือด
‘โคตรจะเจ้าเล่ห์!’
‘ไม่น่าแปลกใจที่คน ๆ นี้ขอบคุณฉันในสถานที่ประมูล เพราะว่าทั้งหมดเป็นแผนการของเขามาตั้งแต่แรกแล้ว!‘
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้โม่เต๋าตัวสั่นด้วยความตกตะลึง
“เพื่อนตัวน้อย!”
ในขณะนั้นอาจารย์กู๋ เดินมาทางนี้ด้วยท่าทางแบบผู้อาวุโส
เมื่อเห็นอาจารย์กู๋ ทุกคนตรงนั้นก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ
ภายใต้สีหน้าที่ตกตะลึงของทุกคน พวกเขาเห็นอาจารย์กู๋หยิบเช็คและส่งให้เย่เฟิง
“เพื่อนตัวน้อย ตามที่ตกลงกันไว้ นี่ของนายที่ช่วยประมูลราคาสินค้าให้เพิ่มขึ้น รวมแล้ว 110 ล้านหยวน! นี่คือเช็ครับมันไว้ด้วยนะ!”
‘อะไรกันเนี่ย!’
โม่เต๋าและเพื่อน ๆ ของเขาตกตะลึงในทันที หลังจากนั้นพวกเขาเกือบจะสบถใส่เย่เฟิงด้วยความเกลียดชัง!
‘ไอ้เวรนี่…ประมูลราคาขึ้นโดยมีเจตนาแฝงงั้นเหรอ ?’
โม่เต๋ารู้สึกหน้ามืด!
เขาเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว
‘เขาได้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าฉันจะแย่งของทั้งหมดกับเขา ดังนั้นเขาจึงตั้งข้อตกลงกับอาจารย์กู๋ว่าเขาจะขึ้นราคาสินค้าทั้ง 5 อย่างนี้ ให้สูงขึ้นอย่างมาก และฉันจะซื้อทั้งหมด!’
‘และในที่สุด ฉันก็ต้องมอบของทั้งหมดนี้ให้กับเขา!’
‘แม่ง มันช่างเป็นคนขี้โกง!’
โม่เต๋ากระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สอง ขณะที่เขาเกือบจะหมดสติไป
‘ไอ้เวรนี่ใช้สมุนไพรของฉันเพื่อช่วยฉัน จากนั้นมันก็เอาของอีก 4 อย่างที่ฉันซื้อไป แถมมันยังเอาเปอร์เซ็นต์ของราคาที่แข่งประมูลกับฉันอีกด้วย ช่างไร้ยางอาย! ’
‘จะมีผู้ชาย หน้าด้านแบบนี้ในโลกได้ยังไง ?’
เมื่อเขาจำได้ว่า เย่เฟิงเอาของหายากทั้งสี่ไปและทำเงินได้มากกว่า 100 ล้านหยวน โม่เต๋ายังคงกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง
ในขณะนั้นเย่เฟิงก็เผยรอยยิ้มขึ้นที่มุมปากของเขา ขณะที่เขาพูดว่า “นายเป็นอะไรบางอย่างที่แปลกจริง ๆ! ผู้หญิงมีประจำเดือนจากด้านล่าง แต่นายกลับมีประจำเดือนออกมาทางปาก! นายนี่มันแปลกมาก ๆ!”
เมื่อดูโม่เต๋ากระอักเลือด เย่เฟิงก็ถอนหายใจอย่างมีอารมณ์ขัน ขณะที่เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “น้องชาย กลับไปดื่มน้ำที่ใส่น้ำตาลทรายแดงมาก ๆ นะ! มันอาจจะเป็นปัญหาใหญ่ถ้านายมีประจำเดือนมากผิดปกติ!”
…
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิงทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็เปลี่ยนสีหน้า พวกเขาเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น
โม่เต๋าเริ่มกระอักเลือดอย่างหนักอีกครั้ง
ขณะเดียวกันหัวใจของเขาเหมือนถูกฉีกเพราะความเสียใจ!
โม่เต๋านั่นแทบจะคลั่งออกมา
ด้วยท่าทางที่โกรธเกรี้ยวของโม่เต๋า เขาอยากจะฆ่าเย่เฟิงจริง ๆ ทว่าเย่เฟิงไม่สนใจอาการของเขา แต่เขายกหีบหนังขึ้นแล้วโบกมือไปทางโม่เต๋าและพูดว่า “พี่ชายคนนี้ ขอบคุณสำหรับของขวัญของนาย! ไว้เจอกันใหม่! ลาก่อน!”
หลังจากพูดจบเย่เฟิงก็จากไปกับซู่เถิง
โม่เต๋าแทบจะด่าตามหลังเขาไป
“ของหายาก… เงินของฉัน…”
เขาแทบจะหายใจไม่ออก
…
ขณะเดินไปตามตรอกขายของโบราณ ซู่เถิงก็แอบเหลือบมองไปทางเย่เฟิงอย่างรวดเร็วหลายครั้ง
เขาตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างมาก!
ในสายตาของเขาเย่เฟิงเหมือนเทพเจ้า
เย่เฟิงได้ของหายากกว่า 4 ชิ้น โดยไม่ต้องเสียเงินแม้แต่หยวนเดียวซึ่งมีมูลค่ารวมกันกว่า 100 ล้านหยวนและยังทำเงินได้มากกว่า 100 ล้านหยวนอีกด้วย
นอกจากนี้นายน้อยชื่อดังของตระกูลโม่ ก็ประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ แต่เขากลับไม่สามารถบ่นอะไรออกมาได้เลย!
นี่ช่างเป็นวิธีการที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!
ในขณะนั้นซู่เถิง รู้สึกสงสารโม่เต๋า เพราะท้ายที่สุดแล้วซู่เถิงก็เคยติดกับของเย่เฟิงมาแล้วครั้งหนึ่ง
‘อาจารย์ทวดของฉัน เป็นตัวสร้างปัญหาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ’
