เหลือเชื่อ!
ฝางยิ่งไม่เคยเห็นใครที่มีความทรงจำที่น่าทึ่งเช่นนี้มาก่อน!
แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์ในการจำเนื้อหาเพียงแค่การมอง พวกเขายังไม่สามารถจำตำแหน่งของแต่ละคำได้อย่างแม่นยำเท่านี้!
แต่เย่เฟิงสามารถทำมันได้!
ทันใดนั้นฝางยิ่งก็ตระหนักได้ว่า เย่เฟิงนั้นช่างดูลึกลับ!
จากเย่เฟิง ที่อดีตเป็นคนขี้ขลาดและดื้อดึง เป็นนักเรียนที่น่ารำคาญที่สุดในบรรดานักเรียนทั้งหมดของเธอ แต่ตอนนี้เขากลายเป็นคนขี้เล่นและเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด!
ในสายตาของฝางยิ่ง เย่เฟิงนั้นดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกจาง ๆ นั่นทำให้เขาดูเป็นชายหนุ่มผู้ลึกลับจริงๆ!
“เย่เฟิง เธอ…เธอทำมันได้ยังไง?” ฝางยิ่งมองเย่เฟิงและถามอย่างสงสัยใคร่รู้
เมื่อได้ยินคำถามของเธอ เย่เฟิงก็แสดงอาการตกตะลึง จากนั้นเขาก็เกาหัวแล้วตอบด้วยท่าทางที่ดูสับสน “ผมเห็นแล้ว ผมก็แค่จำมันได้! แล้วยังไงเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
‘แล้วยังไงเหรอ?’
เมื่อได้ยินคำตอบกลับแบบสบาย ๆ ฝางยิ่งก็เกือบจะเป็นลม!
‘มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?’
‘มีปัญหาใหญ่เลยล่ะ!’
‘นักเรียนคนอื่น ๆ อาจจะจำได้ถ้าพวกเขาตั้งใจอ่านอย่างขยันขันแข็งเป็นเวลา 1 เดือน แต่ชายคนนี้เพิ่งอ่านมัน แล้วก็สามารถจำได้ นี่แหละมันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ!‘
‘หากชายคนนี้ได้อ่านหนังสือเรียนทั้งหมด เขาอาจทำคะแนนเต็ม 100 ได้ในแต่ละวิชา!‘
ฝางยิ่งรู้สึกสงสารจริง ๆ สำหรับนักเรียนคนอื่น ๆ หากต้องเปรียบเทียบพวกเขากับเย่เฟิง!
‘มันไม่น่ากลัวที่จะเจอคนที่เพี้ยน! แต่สิ่งที่น่ากลัวคือคนที่เพี้ยนที่มีความขยัน!‘
‘ซึ่งเย่เฟิงนั้นเป็นคนเพี้ยนที่ขยันอย่างแน่นอน!’
‘ด้วยความจำที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาสามารถเป็นนักเรียนที่มีพรสวรรค์ในชั้นเรียนของฉันได้แน่ และหากเขาสมัครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชั้นนำในอนาคต ฉันก็จะรู้สึกเป็นเกียรติในฐานะที่เป็นอาจารย์ของเขา!‘
ฝางยิ่งมองเย่เฟิงด้วยแววตาที่เป็นประกาย ราวกับว่าเขาเป็นสิ่งของหายาก
ในตอนนี้ เย่เฟิงไม่รู้ว่าฝางยิ่งกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากเหลือบมองเธอ เขาก็พูดพร้อมกับรอยยิ้มว่า “อาจารย์ฝาง จริง ๆ แล้วผมมีเรื่องอื่นที่จะบอกคุณ! ยุงที่กัดคุณนั้นเป็นยุงปีศาจที่หายาก! หลังจากถูกกัดเหยื่อจะไม่รู้สึกแปลกอะไร แต่หลังจากนั้นไม่นานเหยื่อจะรู้สึกคันและค่อย ๆ ปวด พิษของมันสามารถทำให้เป็นอัมพาตต่อระบบประสาทส่วนกลางและนำไปสู่การช็อคหรือเสียชีวิต!”
‘อะไรนะ?’
‘ยุงปีศาจ?’
ฝางยิ่งตกตะลึงเพราะเธอไม่เคยได้ยินเรื่องของยุงชนิดนี้มาก่อน เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและคิดว่าเย่เฟิงกำลังพูดเรื่องไร้สาระ!
แต่หลังจากนั้นเธอก็เริ่มรู้สึกปวดที่บั้นท้ายของเธอ นั่นทำให้ตัวของเธอสั่นสะท้าน
“อ่า…”
ฝางยิ่งเกือบล้มลงกับพื้น
ไม่เพียงเท่านั้น ฝางยิ่งยังรู้สึกคันเหมือนมีมดหลายตัวกำลังเดินอยู่รอบ ๆ จุดที่เธอโดนกัด
ต่อมาเธอก็รู้สึกมึนงง และในพริบตาบั้นท้ายของเธอก็สูญเสียความรู้สึกทั้งหมด
‘โอ้พระเจ้า!’
‘มันเป็น…มันเป็นเรื่องจริง’
ฝางยิ่งไม่คาดคิดเลยว่ายุงตัวเล็ก ๆ จะมีพิษรุนแรงเช่นนี้ ในเสี้ยววินาทีนั้นใบหน้าที่สวยงามของเธอก็เริ่มซีดลง
ทว่าเย่เฟิงเริ่มนับนิ้วของเขา ขณะที่พูดพึมพำกับด้วยความสับสนราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตอาการผิดปกติของฝางยิ่ง
“พิษของยุงปีศาจมักจะแสดงอาการ 15 นาทีหลังจากโดนกัด! เอ? คุณยังดีอยู่ใช่ไหม”
‘โธ่เว้ย!’
ฝางยิ่งเกือบกระอักเลือดออกหลังจากได้ยินคำพูดของ เย่เฟิง
‘นี่แปลว่า แกนี่แม่งรู้มานานแล้ว ว่ามันจะมีพิษร้าย!‘
‘ถ้าแกรู้มานานแล้ว แล้วทำไมแกถึงเพิ่งจะมาพูดเอาตอนนี้’
‘ไอ้ชั่ว!’
ฝางยิ่งโกรธมากเกี่ยวกับไอ้ชั่วนี่ ‘ถ้าหากแกเตือนฉันล่วงหน้า ฉันอาจไปโรงพยาบาลหรือเรียกรถพยาบาลได้ทัน’
‘แต่ตอนนี้พิษของยุงมันมีผลแล้ว นี่ช่างเป็นอะไรที่เลวร้าย!‘
เมื่อเธอรู้สึกว่าอาการชาที่ก้นของเธอเริ่มลามไปทั่วร่างกาย ใบหน้าที่งดงามของฝางยิ่งดูแสดงสีหน้าสิ้นหวัง!
‘ฉันจะตาย!’
‘ฉันจะตายเพราะไอ้ชั่วนี่!’
“เย่เฟิง นี่เธอ!” ฝางยิ่งโกรธจัดจนเธออยากจะด่าแรง ๆ ใส่เย่เฟิง
เย่เฟิงไม่แสดงอาการตกใจ หลังจากได้ยินคำพูดของฝางยิ่ง
เขาบอกเธอด้วยรอยยิ้ม “โอ้ อาจารย์ฝาง ผมไม่รู้ว่าพิษแสดงอาการแล้ว! ทำไมคุณไม่รีบบอกผมล่ะ!”
ฝางยิ่งพูดไม่ออก…
‘ทำไมคุณไม่รีบบอกผมล่ะ‘
‘นี่ไม่ใช่ฉันกำลังขอให้ช่วยอยู่หรอกเหรอ’
‘ไอ้เลวนี่แม่ง!’
ฝางยิ่งแทบจะระเบิดน้ำตาออกมา!
แต่เมื่อฝางยิ่งแทบจะหมดหวัง เย่เฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า เขากอดเธอและกดเธอลงบนโต๊ะให้หันมาเผชิญหน้ากัน!
“อะไร…นี่แกกำลังจะทำอะไร” ฝางยิ่งพูดออกไปด้วยความอับอายและความโกรธ
หลังจากกดเธอลงบนโต๊ะ เขายกสะโพกเธอขึ้นมา นั่นทำให้เธอรู้สึกอายอย่างมาก!
เธอไม่เคยคิดเลยว่าเย่เฟิงจะกล้าทำแบบนี้ ในตอนนี้!
‘…นี่เขากำลังจะล่วงเกินทางเพศกับฉันในตอนที่ฉันกำลังอ่อนแอเหรอ?‘
ฝางยิ่งสั่นไปทั้งตัว เธอตะโกนออกมาด้วยความตกใจและโกรธแค้น
“เย่เฟิง! หยุด…หยุดเดี๋ยวนี้!”
น้ำตาไหลลงมาจากดวงตาคู่งามของเธอ เธอต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดของเธอ
อย่างไรก็ตามเย่เฟิงไม่สนใจ ขณะที่เขาบอกกับฝางยิ่งด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์ฝาง โปรดอดทนหน่อย!
อีกเพียงไม่กี่ครั้ง!”
‘อะไรนะ?’
ฝางยิ่งแน่ใจอย่างมาก ว่าไอ้เลวนี่ กำลังจะล่วงละเมิดทางเพศเธอในตอนนี้
เมื่อเธอคิดว่าเธอจะถูกนักเรียนข่มขืนในห้องทำงานของเธอ ฝางยิ่งรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก
ป๊าบ!
จากนั้นเธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากที่ก้นของเธอ!
…
ฝางยิ่งตกตะลึงเมื่อเธอพบว่า เย่เฟิงไม่ได้ทำการลวนลามทางเพศเธอ
เขาตบลงไปบนก้นของเธอ!
“นี่เธอ…”
ฝางยิ่งต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรออกไปเธอก็ได้ยินเสียงดังชัดเจนทีละครั้ง!
ป๊าบ! ป๊าบ! ป๊าบ!
หลังจากถูกตบที่ก้นสองสามครั้ง ฝางยิ่งก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก แต่ว่าแปลกที่เธอไม่รู้สึกชาและคันอีกต่อไป เธอกลับรู้สึกพึงพอใจมากราวกับว่ามือของเย่เฟิงนั้นมีเวทมนตร์ที่มหัศจรรย์!
‘หรือ…ผู้ชายคนนี้กำลังรักษาฉัน?’
ฝางยิ่งแสดงท่าทางที่เหลือเชื่อ
‘นอกจากการรักษา ฉันไม่รู้แล้วว่าทำไมก้นฉันจึงไม่รู้สึกชาอีกต่อไป’
ขณะที่ฝางยิ่งกำลังตกตะลึง เย่เฟิงก็หยุด หลังจากเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา เขาบอกฝางยิ่งว่า“ อาจารย์ฝาง ไม่เป็นไรแล้ว! สารพิษในร่างกายของคุณถูกกำจัดแล้ว!”
‘อืม…เขารักษาฉันจริงๆ!’
ไม่นานฝางยิ่งก็ยืนยันกับตัวเองว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ‘นี่ฉันเข้าใจเขาผิดจริง ๆ เขาจะไม่ได้ล่วงละเมิดทางเพศแต่เขาจะแก้พิษให้กับฉัน!‘
‘แต่ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับวิธีการแก้พิษเช่นนี้!’
“ขอบคุณ…ขอบคุณมาก เย่เฟิง!”
ใบหน้าของฝางยิ่งแดงมากในขณะนี้
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็รู้สึกอายที่ถูกตบก้นโดยนักเรียนของเธอ
เมื่อเห็นท่าทางของฝางยิ่ง เย่เฟิงก็ตื่นเต้น เขาเกาหัวแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์ฝาง มันเป็นความสุขของผม! แค่บอกให้ผมรู้เมื่อคุณต้องการความช่วยเหลือ! ผมจะช่วยคุณเช่นการตบเด็ก เตะหมา ด่าผู้หญิง หรือเข้าเรือนหอกับคุณ!”
…
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิงแล้ว ฝางยิ่งก็กัดฟันแน่น เหงื่อไหลออกมาบนหน้าผากของเธอ!
“ไอ้อันธพาลขี้โกง!”
เย่เฟิงมองเธอ ขณะที่เขาพูดกับเธออย่างจริงจัง “อาจารย์ฝาง ผมต้องขอโทษคุณ! ที่ก่อนหน้านี้ผมเข้าใจคุณผิด!”
หืมม?
ฝางยิ่งตกตะลึงเพราะเธอไม่คิดว่า เย่เฟิงจะเปลี่ยนนิสัยของเขาได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้
ดังนั้น เธอก็จริงจังเช่นกัน เมื่อเธอถามเขาออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เธอเข้าใจอะไรฉันผิด?”
“ อะแฮ่ม อะแฮ่ม…” เย่เฟิงยิ้มต่อ “ก่อนหน้านี้ ที่ผมบอกว่าก้นคุณแบน มันเป็นความผิดของผมเอง! ที่จริงก้นของคุณ ให้ความรู้สึกดีจริงๆ!”
‘แม่งเอ้ย!’
ฝางยิ่งเป็นบ้าไปในทันที!
“เย่เฟิง! ไปตายซะ!!”