TMFH ตอนที่ 139 : อืมม ใช่! แกตายแน่!
ด้วยเสียงอู้อี้ ร่างและศีรษะของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าก็ร่วงลงมาอยู่บนพื้นพร้อมกัน!
ศีรษะของเขากลิ้งไปข้างหน้าอีก 1-2 เมตร ความกลัว และความตกใจฉายชัดอยู่บนใบหน้าของเขาไปตลอดกาล
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจนกระทั่งช่วงเวลาแห่งความตายของเขามาเยือน!
ทั้งบาร์ตกอยู่ในความเงียบสงัด
เมื่อมองดูศีรษะและซากศพของชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าที่กองอยู่บนพื้น พวกเขารู้สึกได้ถึงไอพลังฉีที่เย็นเฉียบพุ่งตรงมาที่ศีรษะของพวกเขาแล้วแล่นลงไปจรดยังป ลายเท้า
ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าหัวขาดโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ !
‘นั่น…เป็นไปไม่ได้!’
สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เชื่อ เหล่าลูกค้าในบาร์ต่างคิดว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นคือภาพหลอน
พวกเขาทั้งหมดจับจ้องไปที่เย่เฟิงด้วยความสงสัย “ผู้ชายคนนี้…เป็นคนทํางั้นเหรอ ?”
‘แต่เขาทํามันได้ยังไง ?’
ไม่มีใครรู้ว่าเย่เพิ่งทําการโจมตีอย่างไรและตอนไหน การโจมตีดั่งปีศาจนั่นทําให้ทุกคนตกใจอย่างมาก โดยเฉพาะชายหัวล้าน
เมื่อมองศพพี่ชาย เขาก็ตัวสั่นด้วยความกลัวและโศกเศร้า!
“พี่ชายของฉันตายแล้ว…เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!”
ชายหัวล้านพึมพําด้วยท่าทางราวกับไม่อยากจะเชื่อ!
ทันใดนั้นเขาก็จับจ้องไปที่เย่เฟิงและถามว่า “แกเป็นใคร? แก…แม่งเป็นใครกันแน่ ?”
ชายหัวล้านมองไปที่เย่เฟิงด้วยสายตาที่ไม่เชื่อ หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ!
หนึ่งแก้วแลกกับหัวหนึ่งหัว!
แต่ก่อนที่เขาจะดื่มเหล้าแก้วนั้น พี่ชายของเขาก็หัวหลุดลงมาจากบ่า!
“ฉัน ?”
เย่เฟิงมองดูเขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉันก็เป็นแค่นักดื่มแล้วก็ฆาตกร!”
หลังจากพูดจบเย่เฟิงก็เอื้อมมือไปบีบปากชายหัวล้านด้วยความเร็วเสียง
กํามือของเยเฟิงนั้นราวกับมีน้ําหนัก 100 กิโลกรัม
จากนั้นเขาก็สะบัดแส้ในมือไปในอากาศ!
แคร๊ก!
ปลายแส้คลื่ออกมาแล้วรัดบนเชคเกอร์ที่เคาน์เตอร์บาร์!
จากนั้นเย่เฟิงก็ดึงมันเบา ๆ และทําให้เชคเกอร์พุ่งเข้าหาเขา!
“พี่ชายของนาย จ่ายเงินด้วยหัวของเขาแล้ว แต่เขายังไม่ได้ดื่มเหล้าของเขาเลย! ในฐานะที่เป็นน้องชายของเขา นายก็ดื่มให้เขาแล้วกัน!”
หลังจากพูดจบเย่เฟิงก็บังคับให้ชายหัวล้านอ้าปาก ก่อนจะเทเหล้าผสมลงไปในปากของเขาด้วยเชคเกอร์นั้น!
อึก!
อึก!
ชายหัวล้านพยายามขัดขึ้นอย่างเต็มที่ ทว่าเขากลับไม่สามารถหนีจากมือที่แกร่งราวกับดื่มเหล็กของเยเพิ่งได้
เมื่อส่วนผสมของเหล้า 3 อย่างถูกเทเข้าปากของเขา ชายหัวล้านก็ร้องเสียงหลงอย่างน่าเวทนา เนื่องจากความร้อนแผดเผา!
“อ๊าก! มันเจ็บนะ!”
เขาดูลุกลี้ลุกลนและพยายามขัดขึ้นอย่างมาก
มันเป็นเหมือนกับกระบี่มากกว่าที่จะเป็นแค่เหล้า!
ตัวเขานั้นสั่นสะท้านจากความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา!
“นายไม่อยากดื่มมันมากกว่านี้เหรอ ? ขอให้อร่อยนะ!”
เย่เฟิงถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมราวกับว่าชายคนนั้นกําลังแสดงอาการออกมาไม่มากมายนัก
ฉากนั้นทิ้งทุกคนในบาร์ให้งุนงงและสับสน
ภายใต้ดวงตาที่ตกตะลึงของพวกเขา เหล้าก็กําลังไหลรินใส่ปากของชายหัวล้านอย่างต่อเนื่อง!
อ๊าก!
ปากของชายหัวล้านเริ่มมีควันลอยออกมากลิ่นเนื้อและ ผิวหนังที่ไหม้เกรียมของเขาคละคลุ้งราวกับว่าเขากําลังถูกย่างด้วยเปลวไฟ!
ในที่สุดเสียงร้องโหยหวนของชายคนนั้นก็อ่อนแรงและ เบาลง!
เย่เฟิงค่อย ๆ คลายมือของเขาออก นั่นทําให้ชายคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้นทันที แล้วตัวของเขาก็เริ่มกระตุก!
ทุกคนสามารถเห็นได้ว่าปากและลําคอของเขานั้นไหม้เกรียมไปหมดแล้วเนื่องจากความร้อนแรงของเหล้าที่เขาเพิ่งถูกบังคับให้กินเข้าไป
“เจ็บ..!”
ชายหัวล้านดูสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่เขาค่อย ๆ หมดเรี่ยวแรง
เขาเสียใจ…เสียใจที่ทําให้ปีศาจตนนี้ไม่พอใจ!
เขาเชื่อเสมอว่าเขาเป็นคนโหดเหี้ยม แต่เขาก็ไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะมีใครบางคนที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่าเขา 1,000 เท่าหรือ 10,000 เท่า!
ในที่สุดดวงตาของชายหัวล้านก็หยุดนิ่ง มันแสดงความหวาดกลัวอย่างไม่สิ้นสุดออกมา!
‘ตายแล้ว!’
‘ชายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าตาย!’
‘มังค์ก็ตายด้วย!’
ทุกคนในบาร์เงียบกริบ
ทันใดนั้นหยูก็คุกเข่าลงไปหาเย่เฟิงและร้องไห้ด้วยเสียงอู้อี้ “นายท่าน ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผม ผมหยูขอยอมเป็นทาสของท่าน! จากนี้ไปผมยินดีรับใช้คุณ ในฐานะเจ้านายของผมไปตลอดกาล! ผมจะทําตามคําสั่งของคุณ แม้ว่าคุณจะบอกให้บุกน้ําหรือลุยไฟก็ตาม!”
กู๋หยูหลั่งน้ําตาออกมาประหนึ่งเขาเศร้าโศกเสียใจ!
น้ําตาของเขาหยดลงไปบนพื้นที่ละหยด
เมื่อเขากลับไปที่เมืองเจียงเป่ย เขานั้นได้รับความเจ็บปวดมากมาย!
ฐานการบ่มเพาะกําลังภายในของเขาถูกทําลาย เส้นเอ็นที่มือและเท้าของเขาขาด อาการบาดเจ็บทั้งหมดของเขา นั่นทําให้เขากลายเป็นคนพิการ!
ทุกคนที่เยินยอเขาต่างกลับมาดูถูกเหยียดหยามและซ้ําเติมกับอาการบาดเจ็บของเขา!
เพื่อนที่เคยไว้ใจต่างทอดทิ้งเขาไปจนหมดสิ้น!
ความรู้สึกของผู้คนเปลี่ยนไปตามผลประโยชน์
ทุกวันนี้เขารู้สึกราวกับว่าเขากําลังมีชีวิตอยู่ในนรก เขาเทียบไม่ได้กับหมูหรือหมาด้วยซ้ําไป!
ทว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่เฟิงจะเป็นคนที่ช่วยเหลือเขาอีกครั้ง
ดังนั้นในตอนนี้เขาจึงเต็มใจที่จะตายเพื่อเย่เฟิง!
เมื่อมองหยู เย่เฟิงพยายามช่วยให้เขายืนขึ้นมาจากพื้น
ทว่าทันใดนั้นด้วยเสียงดังที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ชายชุดดําหลายสิบคนกําลังวิ่งลงมาจากชั้นสองของ บาร์อย่างรวดเร็ว!
แต่ละคนถือกระบี่เหล็กและมีใบหน้าที่ดุร้าย พวกเขาต่างล้อมรอบเย่เฟิงและกู้หยูในเสี้ยววินาที
ในขณะเดียวกันนั้นเสียงที่เยือกเย็นและโหดร้ายก็ดังขึ้น “หึหึ…กู๋หยู! แกไม่จําเป็นต้องยอมรับมันเป็นเจ้านายของแกอีกต่อไป! ตั้งแต่มันฆ่าคนของฉัน มันก็ต้องตายอย่างแน่ นอน!”
คนอื่น ๆ จับจ้องไปที่คนที่อยู่บนบันได พวกเขาเห็นเด็กหนุ่มที่ย้อมผมสีเทาเดินลงมาข้างล่างอย่างช้า ๆ ตามด้วยผู้ทรงอิทธิพลอีกกว่า 10 คน!
เมื่อเห็นเด็กผมสีเทาคนนี้ กู๋หยูและคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนสีหน้าของพวกเขาในทันที!
“ผมขาว! เขาคือบอสไวท์!”
“เขาต้องตายแน่ ๆ! บอสไวท์อยู่ที่นี้ หลังจากฆ่าสการ์เฟสกับมังค์ไปแล้ว ไอ้เด็กคนนี้คงถึงคราวที่จะต้องตายอย่างแน่นอน!”
“ผมขาวชอบนั่นคนเป็นชิ้น ๆ คราวนี้ฉันคิดว่าไอ้เด็กนี่ จะต้องถูกสับจนเละเป็นเนื้อสัตว์แน่!”
ลูกค้าทุกคนที่มองอยู่ต่างพากันมีอาการลุกลี้ลุกลน พวกเขาต่างรีบหลบทางเพื่อว่าจะได้ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับผมขาวผู้เป็นดั่งปีศาจ
ในเวลานี้ผมขาวได้มาถึงชั้นหนึ่งแล้วพร้อมกับผู้ทรงอิทธิพลคนอื่น ๆ
หลังจากดูซากศพของสการ์เฟสกับมังค์บนพื้นแล้ว เขาก็แสยะยิ้มออกมา
“แกนี่มันช่างดุร้าย! แกฆ่าคนของฉันราวกับเป็นสัตว์ข้างถนน!”
หลังจากพูดแบบนั้น ผมขาวก็มองตรงไปที่เย่เฟิงพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายอยู่ในนั้น
“ไอ้สารเลว แกคงอยากตายมากสินะ”
“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? แกรู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนดูแล บาร์แห่งนี้ในขณะที่คนของฉันถูกแกฆ่า ฉันจะสับแกเป็นชิ้น ๆ ดึงเอ็นของแกออกมา หักกระดูกของแก และสับแกจนกว่าจะเป็นเนื้อหมูสับ!”
“ไอ้เวร แกตายแน่!”
ผมขาวพูดด้วยน้ําเสียงที่ดุร้ายและท่าทางที่น่ากลัว!
ฉับ!
สิ้นเสียงคําพูดของผมขาว ประกายของบางอย่างก็สว่างขึ้นมา!
ทั้งบาร์ตกอยู่ในความเงียบ!
ทุกคนจ้องมองไปที่ผมขาวด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ
รอยเลือดจาง ๆ ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นที่คอของเขา!
หลังจากนั้นรอยเลือดก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ มันเริ่มมีเลือดทะลักออกมา!
ผมขาวต้องการคํารามใส่เย่เฟิง ทว่าเขาไม่สามารถเปล่งเสียงได้แม้ว่าเขาจะยังคงอ้าปากอยู่ก็ตาม!
ในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสียงอู้อี้!
มีความตกตะลึงอยู่ลึก ๆ ในดวงตาของเขา!
‘เขาตายแล้ว!’
‘ผมขาวตายแล้ว!’
เขาเสียโอกาสในการข่มขู่และเสียชีวิตทั้ง ๆ ที่เป็นผู้มีพละกําลังภายใน!
“อืมม ใช่! แกตายแน่!” เย่เฟิงกล่าวด้วยท่าทางที่น่ากลัว ขณะที่เขาสะบัดดาบเก่า ๆ ของเขาอย่างแรงเพื่อให้คราบเลือดที่ติดอยู่หลุดออกไป
