‘ขยะในกองขยะ!’
‘ของหลอกลวง!’
…
ทั้งบาร์ตกอยู่ในความโกลาหลอย่างมาก หลังจากคำพูดของ เย่เฟิง!
‘เขาต้องบ้าไปแล้ว!’
‘เขาเป็นคนแรกที่กล้าเรียกค็อกเทลของพี่สาวว่าเป็นขยะในกองขยะต่อหน้าโรส!’
ไม่มีใครคิดว่าเขาจะกล้าท้าทายอำนาจของโรสอีกครั้ง!
‘นี่…มันช่างน่าเหลือเชื่อ’
ขณะนี้ทุกคนตัวแข็งทื่อรวมไปถึง เฟยเชี่ยน, ชวี่เต๋าและผู้หญิงทั้งสามคน
…
พวกเขากลืนน้ำลายอย่างแรงพลางมองดูเย่เฟิงอย่างไม่เชื่อสายตา พวกเขาต่างคิดว่าเย่เฟิงบ้าไปแล้ว!
ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าโรสได้อย่างไร
‘เราตายแน่!’
หลังของเฟยเชี่ยนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ ขณะที่ใบหน้าที่ยั่วยวนของโรสเปลี่ยนไปเป็นมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ เฟยเชี่ยนก็ค่อย ๆ เริ่มสิ้นหวัง
เขารู้ว่าเขาและเย่เฟิงจะต้องเจอกับผลลัพธ์ที่น่าสลดใจ!
อย่างน้อยที่สุด แขนขาของพวกเขาก็คงจะหัก ก่อนที่พวกเขาจะถูกโยนออกจากที่นี่
กลุ่มของ ชวี่เต๋านั้นแทบจะหัวเราะออกมาหลังจากเกิดอาการตกตะลึงไปชั่วครู่
“ไอ้โง่! แก่นี่มันโง่จริง ๆ ไอ้ตัวซวย! แกไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลกงโกรธเคือง แต่ยังทำให้โรสไม่พอใจอีกด้วย“
เมื่อ ชวี่เต๋าจินตนาการว่า เย่เฟิงจะถูกโยนออกจากที่นี่ด้วยสภาพแขนขาหัก ตัวเขาแทบจะหัวเราะดัง ๆ ออกมา
หยวนหลี่กำลังยิ้มอย่างพึงพอใจ
เธอเกลียดเย่เฟิงมาก ดังนั้นเธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้เห็นผลลัพธ์อันน่าเศร้าของเย่เฟิง
เซ็งเหวยเว่ยและเสวียชิง กำลังมองเย่เฟิงราวกับว่าเขาเป็นคนงี่เง่า โดยเฉพาะเซ็งเหวยเว่ยนั้นเธอรู้สึกโชคดี
ที่เธอไม่ได้สนิทสนมกับเย่เฟิง มิฉะนั้นเธอคงจะมีส่วนร่วมในกรณีนี้ด้วยอย่างแน่นอน
เธอนั้น พร้อมที่จะดูผลลัพธ์ที่น่าสลดของเย่เฟิง เช่นกัน
เพลงที่ดังอยู่ในบาร์หยุดเล่น ส่งผลทั่วทั้งบริเวณตกอยู่ในความเงียบสนิท!
ด้วยเสียงก้าวเท้า ของรองเท้าส้นสูง โรสค่อย ๆ เดินเข้าหาเย่เฟิงและเฟยเชี่ยนอย่างช้า ๆ
เมื่อได้เห็นโรสใกล้ ๆ คนอื่น ๆ ต่างรู้สึกเหงื่อออกทั่วทั้งตัว
พวกเขานั้นรู้ว่าโรสกำลังอารมณ์เสีย!
แต่ในขณะเดียวกันนั้น!
…
กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำปรากฏตัวขึ้นในแต่ละมุมของบาร์ในเสี้ยววินาที
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนมีความแข็งแกร่งอย่างน่ากลัว พวกเขาล้อมรอบตัวของเย่เฟิงในทันที
‘เขาตายแน่!’
ลูกค้าเกือบทั้งหมดต่างคิดว่าเย่เฟิงนั้นไม่มีทางรอดจากผลลัพธ์ที่น่าสลดนี้ได้!
อย่างไรก็ตามเย่เฟิงนั้นยังดูสงบและใจเย็นราวกับว่าเขานั้นไม่รู้ว่า เขากำลังเผชิญกับปัญหาที่ใหญ่หลวง
“หนุ่มน้อย เธอไม่กลัวเหรอ?”
เมื่อโรสมาหยุดอยู่หน้าเย่เฟิง เธอก็ถามเขาอย่างเคร่งเครียด ดวงตาของเธอประกายความดุร้ายอย่างไม่คิดปิดบัง
เมื่อมองดูท่าทางหยิ่งยโสของเธอ เธอนั้นเป็นเหมือนราชินีที่ก้มมองดูมด
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงก็ยิ้มอย่างร่าเริงมากขึ้นใน ก่อนที่เขาจะตอบว่า “กลัว? ไม่มีคำนั้นในพจนานุกรมของผม!”
ขณะที่เขาพูด เย่เฟิงเหวี่ยงแก้วในมื้อของเขาทิ้งไป ทำให้เกิดเสียงที่ดังและชัดเจน
ในขณะเดียวกันภาพลักษณ์ของเขาก็เปลี่ยนไป
จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “แต่คุณ ขอแสดงความยินดีกับคุณนะ ในที่สุดคุณก็ได้พบกับผม!”
‘ว่าไงนะ?’
‘ในที่สุดคุณก็ได้พบกับผม?’
คนอื่น ๆ ทั้งหมดรู้สึกงุนงงกับคำพูดของเย่เฟิง เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่าเย่เฟิงกำลังหมายถึงอะไร!
แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาคู่งามของโรสก็เปล่งประกายในทันที เธอถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เธอ…รู้เหรอว่าฉันกำลังรออะไรอยู่?”
“แน่นอน!” เย่เฟิง พยักหน้าท่าทางที่ดูขี้เล่นของเขาเพิ่มมากขึ้น
“คุณกำลังรอฉัน คนที่เข้าใจคุณและเครื่องดื่มของคุณ!”
‘อะไรนะ?’
‘คุณกำลังรอฉัน?’
ทุกคนตกใจและมั่นใจว่าเย่เฟิงนั้นเสียสติไปแล้ว
‘ในฐานะเจ้านายหญิงที่โด่งดังที่สุดในตรอกซอยย่านนี้ ทำไมโรสถึงจะต้องรอเขา คนที่ดูถูกเหยียดหยามค็อกเทลของพี่สาวนั่น? นี่มันเป็นเรื่องไร้สาระ!’
ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างมองด้วยสายตาเหยียดหยามมากยิ่งขึ้น เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้
ในสายตาของพวกเขา เย่เฟิงเป็นคนโง่และงี่เง่าอย่างแน่นอน ที่ไม่รู้ตัวว่าเขานั้นกำลังจะต้องตาย!
ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้น ทำให้ทุกคนต่างงุนงง!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันได้พบเธอ! ในที่สุดฉันก็ได้พบเธอ!”
โรสยิ้มกว้างท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน ราวกับว่าเธอนั้นได้พบกับสิ่งของล้ำค่า
แม้ว่าเธอกำลังยิ้ม แต่ทุกคนก็เห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ!
“หนุ่มน้อย! เธอพูดถูก! ฉันรอเธออยู่! ฉันนั้นรอ…เธออยู่!”
‘อะไรนะ?’
คำตอบของเธอ ทำให้ทุกคนตกใจ
‘นั่นมัน…เป็นไปไม่ได้หรอก!‘
‘เห็นได้ชัดว่าค็อกเทลของพี่สาวนั้น ถูกวิพากษ์วิจารณ์แต่ทำไมโรสกลับดูมีความสุข?‘
ผู้ที่มาเที่ยวบ่อยครั้งที่นี่นั้น ชัดเจนว่าโรสไม่เคยมีความสุขมาก่อน
ในสายตาของพวกเขาโรสเป็นเพียงเทพธิดาที่ไม่เคยแยแสต่อสิ่งใด
แต่ตอนนี้เธอกำลังยิ้ม!
เธอยิ้มสดใสราวกับว่าเธอได้พบกับรักแรกและรักเดียวในชีวิตของเธอ!
‘เป็น…เป็นไปไม่ได้!’
อย่างไรก็ตามโรสไม่ได้สนใจเกี่ยวกับท่าทางที่ตกใจของผู้คนทั้งหมด เธอมองตรงไปที่ดวงตาของ เย่เฟิงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หนุ่มน้อย ฉันเป็นบาร์เทนเดอร์ชั้นนำมา 8 ปีแล้ว! ในช่วง 8 ปีที่ผ่านมา ค็อกเทลทุกแก้วที่ฉันทำนั้นเป็นที่ชื่นชอบของผู้คน แม้แต่ค็อกเทลของพี่สาว ที่เป็นขยะในกองขยะ!”! “
อึ๊ก!
คนอื่น ๆ เกือบจะกระอักเลือดออกหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ!
‘แม้แต่โรสเองก็ยอมรับว่าค็อกเทลของพี่สาวเป็นขยะในกองขยะ! ทำไมล่ะ?’
โรสอธิบายด้วยสายตาที่โดดเดี่ยวเล็กน้อย “ฉันรอคนที่จะเปิดเผยความจริงและฉันกำลังรอคนที่รู้จักในตัวตนของฉันจริง ๆ !”
โรสมองเย่เฟิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรัก จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง
“ขอบคุณ! ฉันพบเธอในที่สุด!”
‘อ้อ เข้าใจแล้ว!’
หลังจากทราบเหตุผลทุกคนในบาร์ก็เงียบ
แล้วพวกเขาก็ตระหนักว่าค็อกเทลของพี่สาวนั้นเป็นแค่ขยะที่มีราคาสูงถึง 10,000 หยวนต่อแก้ว!
เธอทำเช่นนั้นเพียงเพื่อค้นหาคนที่เข้าใจเครื่องดื่มและเธอจริง ๆ !
แต่ที่น่าตลกก็คือ ทุกคนนับถือค็อกเทลของพี่สาวราวกับเป็นเครื่องดื่มศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาต่างปลาบปลื้มกับมันอย่างเต็มที่!
นี่พวกเขาช่างโง่เขลาแค่ไหน!
เมื่อพวกเขาคิดได้ดังนั้น ชวี่เต๋า เสวียชิง หยวนหลี่และเซ็งเหวยเว่ย รู้สึกว่าแก้มของพวกเขาแดงขึ้นราวกับว่าถูกบางคนตบอย่างรุนแรง พวกเขารู้สึกอับอายอย่างยิ่ง
ตอนที่พวกเขาดื่มของพี่สาวใหญ่พลางประจบต่าง ๆ แต่เพียงไม่กี่นาทีพวกเขาก็ถูกตบโดยเย่เฟิงและโรส นั้นทำให้พวกเขาอยากที่จะซ่อนตัวลงในหลุมเลยที่เดียว
เฟยเชี่ยนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจอย่างมาก
เขาโล่งใจ พลางถอนหายใจออกมา เขามองเย่เฟิงด้วยความประหลาดใจ
เขาไม่คิดเลยว่าเย่เฟิงจะเข้าใจเครื่องดื่มและจิตใจของผู้คนได้ดีแบบนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฟิง เฟยเชี่ยนก็อาจจะพูดถึงค็อกเทลของพี่สาว อย่างโง่เขลาเหมือน ชวี่เต๋าและสามสาวนั่น
ทันใดนั้นโรสก็จ้องมองที่เฟยเชี่ยนด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เจ้าอ้วนน้อย เธอก็ไม่เลว! เธอนำคนที่เข้าใจฉันจริง ๆ มา ดังนั้นเธอสมควรได้รับรางวัล!”
อย่างที่เธอพูดโรสยกมือขึ้น จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็มอบการ์ดให้เขาใบหนึ่ง
“การ์ดใบนี้มีอยู่ 100,000 หยวน! หลังจากหักเงิน 20,000 หยวน เธอจะได้รับส่วนที่เหลือเป็นรางวัลของเธอ! นอกจากนี้เธอทั้งสองคนยังสามารถเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มของฉันได้ฟรีอีกด้วย!”
…
คำพูดของโรสทำให้คนอื่น ๆ ตกตะลึง
